- 20 Şubat 2018
- 53
- 47
- 88
Merhaba arkadaşlar
Bir önceki konuda eşimle yaşadığım maddi sıkıntıları anlatmıştım.
Keşke maddiyatla sınırlı kalsaydı diyorum.Tanıdıkça iyice soğudum,soğudum...
Neresinden başlayayım bilmiyorum.Biraz uzun olacak ama kararımdan emin olmak istiyorum.
Memurum,iyi bir maaş alıyorum.Birçok insanın olmak isteyeceği bir statüde ve işe sahibim.Gayet sosyal ve çok şükür iyi bir görsele sahibim.Ama bunların evlilikte hiçbir işe yaramadığını gördüm.
Evliliğimi bitirmemek için 5 aydır düzelir umuduyla bekledim,aksine git gide seviye düştü,saygı kalmadı,maddi manevi tükendim.
Eşimin tek sosyalliği; yemek,cinsellik,pc oyunlar ve annesi...
Beni en çok zorlayan yıpratan eşimin kıymet bilmemesi,sahip çıkmaması,ailesini benden üstün tutması,ailemin ve benim yaptığım fedakarlıkları görmemesi oldu,birkaç örnekle açıklayayım.
Maddi bir sürü sıkıntı çektim,tüm takılarım harcandı,resmen onu evde besledim,götürdüm giydirdim, yedirdim, evin tüm ihtiyaçlarını karşıladım o da kendi borçlarını ödedi, yedi, içti, ailesine yardım etti. Yine de kıymet bilmedi.
Bilgisayarda 24 saat ps oynayabilir.Bir defasında şekerim düştü. Duvardan tutunarak yanına gittim,terliyorum,başım dönüyor kötüyüm. Oyun bitsin bekle dedi,ilgilenmedi. Ama bayılıcam berbat haldeyim,ben yardım istemişim adamın oyunu bile benden önemli. Geri dönüp mutfağa gitmeye çalıştım, yere yığıldım,toparlayana kadar yerde öylece bekledim. Her zamanki gibi başımın çaresine baktım. Sinirlenip gidip modemin fişini çektim. Oyunu yarıda kaldı diye o kadar çok sinirlendi ve gelip beni o halde tartakladı !
Toplantılarım oldu, geç saatte tek başıma dönmek zorunda kaldım. Belirtmeme rağmen birgün olsun beni almaya gelmedi. ‘’Gitme, ne gerek var,boş işler’’ deyip sosyalliğimi kabullenmedi (5 toplantı varsa 1-2 sine katılıyorum,evde tek bırakmamak için). Sinirlendiğinde gecenin bir vakti çekti,gitti tek başıma dönmek zorunda kaldım,köpekler saldırıyordu.Tacize de uğrayabilirdim !!!
Erkekliğe gelince sahip çıkmaz ama cinsellik her saat olsun ister.Markete git desem karşılığında mutlaka birliktelik ister. İstemesem de zoraki olur,ama olur...
Ailesini benden üstün tuttu.Annesi bir melektir onun için,o kadar samimilerdi ki kahvaltıda ne yediğimizden, hangi saatlerde nerede olduğumdan haberi vardı (2 saat uzaklıkta,ayrı şehirlerdeyiz). Her ay düzenli yardım yapardı bazen 100 bazen 300. Çok değil gibi gözükebilir ama eve hiç katkısı olmayan biri olduğu için beni rahatsız ediyordu ( faturalar,ev gideri,kira, pazar vs. hepsi üzerimdeydi malum beyefendinin borcu var,önceki konuda bahsetmiştim ).
Ailem konusuna gelince en çok onlara üzülüyorum.Hak etmedikleri bir tavırla karşılaştılar.Annem evimi temizledi, eşyalarımı yerleştirdi.Babam 1 hafta yıllık izin alıp tüm kurulumları yaptı. Onun ailesinin yapması gerekenleri bile benim ailem yaptı. En basiti düğünde davul-zurnayı bile babam ayarladı ki, kızımın hiçbir şeyi eksik kalmasın... Kendi ailesi misafir gibi düğüne gelip,gittiler.Ne evimde, ne eşyalarımda, ne takılarımda hiçbir emekleri yok.Buna rağmen aileme çok haksızlık yaptı. Gelip gitmedi.Kardeşim ameliyat oldu ilgilenmedi,görmedi bile.
Şunu anladım hiç denk değilmişiz,ne ben ne ailem.
Keşke bu kadar iyi niyetli davranmasaymışım.
Keşke evlenmeden bana gerçek yüzlerini gösterselermiş,
Keşke ailemi bu kadar ayak altına vermeseymişim,
Keşke biraz cazgır olsaymışım da bu kadar hakkıma girmeselerdi,
Keşke çabalarımı görseydi,
Ne kadar temiz duygularla,güvenle,fedakarlıklarla evlenmiştim.
Dönüp baktığımda tekrar tekrar yıkılıyorum...
Bir önceki konuda eşimle yaşadığım maddi sıkıntıları anlatmıştım.
Keşke maddiyatla sınırlı kalsaydı diyorum.Tanıdıkça iyice soğudum,soğudum...
Neresinden başlayayım bilmiyorum.Biraz uzun olacak ama kararımdan emin olmak istiyorum.
Memurum,iyi bir maaş alıyorum.Birçok insanın olmak isteyeceği bir statüde ve işe sahibim.Gayet sosyal ve çok şükür iyi bir görsele sahibim.Ama bunların evlilikte hiçbir işe yaramadığını gördüm.
Evliliğimi bitirmemek için 5 aydır düzelir umuduyla bekledim,aksine git gide seviye düştü,saygı kalmadı,maddi manevi tükendim.
Eşimin tek sosyalliği; yemek,cinsellik,pc oyunlar ve annesi...
Beni en çok zorlayan yıpratan eşimin kıymet bilmemesi,sahip çıkmaması,ailesini benden üstün tutması,ailemin ve benim yaptığım fedakarlıkları görmemesi oldu,birkaç örnekle açıklayayım.
Maddi bir sürü sıkıntı çektim,tüm takılarım harcandı,resmen onu evde besledim,götürdüm giydirdim, yedirdim, evin tüm ihtiyaçlarını karşıladım o da kendi borçlarını ödedi, yedi, içti, ailesine yardım etti. Yine de kıymet bilmedi.
Bilgisayarda 24 saat ps oynayabilir.Bir defasında şekerim düştü. Duvardan tutunarak yanına gittim,terliyorum,başım dönüyor kötüyüm. Oyun bitsin bekle dedi,ilgilenmedi. Ama bayılıcam berbat haldeyim,ben yardım istemişim adamın oyunu bile benden önemli. Geri dönüp mutfağa gitmeye çalıştım, yere yığıldım,toparlayana kadar yerde öylece bekledim. Her zamanki gibi başımın çaresine baktım. Sinirlenip gidip modemin fişini çektim. Oyunu yarıda kaldı diye o kadar çok sinirlendi ve gelip beni o halde tartakladı !
Toplantılarım oldu, geç saatte tek başıma dönmek zorunda kaldım. Belirtmeme rağmen birgün olsun beni almaya gelmedi. ‘’Gitme, ne gerek var,boş işler’’ deyip sosyalliğimi kabullenmedi (5 toplantı varsa 1-2 sine katılıyorum,evde tek bırakmamak için). Sinirlendiğinde gecenin bir vakti çekti,gitti tek başıma dönmek zorunda kaldım,köpekler saldırıyordu.Tacize de uğrayabilirdim !!!
Erkekliğe gelince sahip çıkmaz ama cinsellik her saat olsun ister.Markete git desem karşılığında mutlaka birliktelik ister. İstemesem de zoraki olur,ama olur...
Ailesini benden üstün tuttu.Annesi bir melektir onun için,o kadar samimilerdi ki kahvaltıda ne yediğimizden, hangi saatlerde nerede olduğumdan haberi vardı (2 saat uzaklıkta,ayrı şehirlerdeyiz). Her ay düzenli yardım yapardı bazen 100 bazen 300. Çok değil gibi gözükebilir ama eve hiç katkısı olmayan biri olduğu için beni rahatsız ediyordu ( faturalar,ev gideri,kira, pazar vs. hepsi üzerimdeydi malum beyefendinin borcu var,önceki konuda bahsetmiştim ).
Ailem konusuna gelince en çok onlara üzülüyorum.Hak etmedikleri bir tavırla karşılaştılar.Annem evimi temizledi, eşyalarımı yerleştirdi.Babam 1 hafta yıllık izin alıp tüm kurulumları yaptı. Onun ailesinin yapması gerekenleri bile benim ailem yaptı. En basiti düğünde davul-zurnayı bile babam ayarladı ki, kızımın hiçbir şeyi eksik kalmasın... Kendi ailesi misafir gibi düğüne gelip,gittiler.Ne evimde, ne eşyalarımda, ne takılarımda hiçbir emekleri yok.Buna rağmen aileme çok haksızlık yaptı. Gelip gitmedi.Kardeşim ameliyat oldu ilgilenmedi,görmedi bile.
Şunu anladım hiç denk değilmişiz,ne ben ne ailem.
Keşke bu kadar iyi niyetli davranmasaymışım.
Keşke evlenmeden bana gerçek yüzlerini gösterselermiş,
Keşke ailemi bu kadar ayak altına vermeseymişim,
Keşke biraz cazgır olsaymışım da bu kadar hakkıma girmeselerdi,
Keşke çabalarımı görseydi,
Ne kadar temiz duygularla,güvenle,fedakarlıklarla evlenmiştim.
Dönüp baktığımda tekrar tekrar yıkılıyorum...
Son düzenleme:
