Ben nişanlıyım 8 aydır. Şu ana kadar nazar değmesin ne kv ile ne kp ile hiç sorunum olmadı. O kadar kendi hallerinde insanlar ki. Ne aldığımız en ufak eşyaya karıştılar, ne de gelinliğime.. Yardım istersen yaparlar, bir şey istemezsen yorumda dahi bulunmazlar herhangi bir konuyla alakalı. “Siz mutlu olun, huzurunuz olsun yeter bize” derler hep. Kv hatta beni arayıp “kızım ah bi kavuşsaydınız artık” der. (Farklı şehirlerdeyiz)
Umarım hep ama hep böyle devam eder, zamanla değişmezler. Ben insan evladı istiyorum karşımda. Düşünceli, sınırını bilen, art niyeti olmayan insan istiyorum. Böyle olunursa ben kendi anneme verdiğim kıymeti veririm zaten…
Ama bir görümcem var ki ah ah… Böyle melek gibi sınırlarını gayet iyi bilen bir anneden, nasıl böyle hadsiz, dediği lafı, yaptığı şakayı bilmez bir kadın çıkmış hiç anlamıyorum. Kardeşine aşık herhalde diye düşünür olduğum zamanlar oldu Allahım affetsin…
Hiçbir aile mükemmel değil. Her ailede sıkıntılı kişiler olacak. Canını sıkacak, dedikodunu yapacak, müdahil olmaya çalışacak vs uzar gider.
En önemlisi eşin. Eşinle karşılıklı “biz artık bir aileyiz. Kök ailelerimize saygımız sevgimiz sonsuz ama eşime adaletli yaklaştıkları sürece” zihniyetinde olursanız eğer ne sen eşini kendi ailene, ne de o seni kendi ailesine ezdirmezse, saygısızlık yaptırmazsa gerçekten mutlu olursun diye düşünüyorum. Bende bunu bekliyorum kendi nişanlımdan nasip olurda evlenirsek.
akrabalık ilişkilerinde mesafe önemli. Kimseyle çok yüz göz olmamak gerek.
