Benim eşim zaten iyiydi ama aşırı kıskançti hatta herkes bu sana hayatı zindan eder dedi. Ben eşimin bunları uzaklıktan yaptığını düşünürdüm, beni yeterince tanımadığına ve zamanla ogrenecegine inanırdım. Evlendik ve eşim beni daha yakından tanıdı, artık kıskançlık huyu kalktı aradan. Çok zor günler atlattık bu süreçte ona kuru ekmek yesem niye kuru diye sormadım. Çocuğumuz olmadı tedavi gördüm bir kez bile evde üzgün durmadı beni üzmemek icin. O fedakarlık yaptıysa bende yaptım hep adil olmaya çalıştık. Ama en büyük dönüm noktasi çok ciddi tartışıp bir kaç gün ayrı kaldığımız süre içerisinde gözlem yapmamız oldu. O dedi ki benim evliliğim biterken baktım annem ve kardeşim hayatına devam ediyor kimsenin umrunda değil evliliğim. Bende baktım gerçekten herkes kendi hayatinda. Sonra aradi ve evliligimizi biz düşünmezsek kimse düşünmez onu anladım, ben rahat değilim kendi evimde kendi karımla yaşamak istiyorum dedi ve o gün biz komple değişime geçmiştik. Şimdi cocugumuz da oldu, ailelere mesafeyi de koyduk sınırlarımızı çizdik yaşayıp gidiyoruz mutlu Mesut