Arkadaslar buraya yeni uye oldum ve bircok hikaye okudum. Bircogunun icinde kendimi buldum ama yinede bir baslik acmak istedim. Artik okadar bunaldimki dogru dusunemez oldum. Aranizda benden elbette yasca buyukler/tecrubeli olanlariniz vardir bana yardimci olabilecek diye dusundum.
Ben Hollandada yasayan (o yuzden turkce yazi kullanamiyorum) ve 22 yasinda bir bayanim. 3 aydir evliyim ama evliligimizin 3. Gununden basladi huzursuzluklar. Nisanliyken evlenince duzelir, su an kafasi cok dolu dedigim seyler aksine daha kotu oldu. Simdi sorun ne peki diyeceksiniz... sorunlarimiz sunlar. Basta bana yasakladigi seylerin kendisi normalmis gibi yapmasi ve ustune ustluk bana anlatmamasi. En basitinden benim erkek arkadaslarimla artik irtibatimi kesmemi istedi ve kestimde onu hakli bularak. Ama kendisi kesmemis. Evlenipte 3uncu gunu bi kizdan gelen mesaji okumak cok agir degilmi? Belki mesajin icinde kotu birsey yazmiyordu ama yinede cok agrima gitti… tabi bunun uzerine kavga edildi konusuldu ‘’cozuldu’’.
Bunun yani sira ben esimden once gozu acilmamis birisiyim. Yani su anlamda, ben herseyimi esime biraktim. Aski, sevmeyi, sevilmeyi, gezmeyi… vs. Ama ben bunlarin hicbirini gormuyorum onda. Evlendik evleneli insan bikere guzel laf etmezmi? Bikere gezmeye goturmezmi? Yemege cikmazmi? Bunlar bana gore evliligi ayakta tutan seyler, evlilige heycan katan seyler. Simdi hicmi olmadi diyeceksiniz ve tabikide oldu ama hep nedenli.. yani dogumgunumde mesela ciktik yemege ama o belli birsey yani icinden gelip neden bikere kendi dusunup birsey yapmiyoruz?? Surekli ben ben ben. Ben dusunmem lazim. Ben istemem lazim. Guzel laflari ben etmem lazim ama insan yoruluyor belli bi zaman sonra. Ben ona 10 adim gidiyor ve bi adimda olsa gelmesini istiyorum ama yok, o halen oldugu yerde. Dusunmuyor degilim acaba benmi cok istiyyorum, ondan cok seyler bekliyorum diye? Bunu tabi kendisiylede konustuk. Ozamanda karsiliklidir hersey diyor. Karsilikli? Ben onu bir bebek gibi seviyorum. Yuzune baktigimda kiyamiyorum. O beni hic arayip sormasada, ben onu ariyorum. O msj atmasada, ben icimden gelenleri siir halinde yaziyorum. O bana guzel laf etmesede, ben ediyorum. O sarilmasada ben sariliyorum.
Tek sorun bunlar olsa neyse… ben haftada 40 saat calisiyorum ve gunde 120km yol yapiyorum. Eve geldigimde haliyle yemek, bulasik, utu, camasir vs isleri yapiyorum. Esim ise hafta 3 gun 18 saat calisiyor. Insan biraz insafli olurda yardim etmezmi? Bu arada yardim dedim aldigi seyleri yerine koysa en buyuk yardim o benim icin. Ben yardimini bile istemiyorum. Bana sevgi gosterse o isler bana viz gelir. Evelsi gun mesela biliyor misafir gelecek. Aksama kadar evde. Evi en azindan insane herseyi yerine koyar dimi. Eve geldimki.. ben simdi yemegimi yapim? Misafire birseylermi hazirlayim? Yoksa beyefendinin dagittigi ortaligimi toplayim?
Bazen aksam o isten gelmeden pastalar yapiyorum cay demliyorum ama Inanin geldiginde ne cayindan bi yudum alir nede pastanin tadina bakar. Neymis, tokmus. Insanda hatir olur dimi?
Bunu dile getirdigimde ise, zor geliyorsa kaldiramiyorsan calisma diyor. Ya arkadaslar kendimi sey yapmak icin demiyorum ama benim maasim onun 2 misli. Benim calistigimla o ev donuyor. Ben calismazsam yiyecek ekmek bulamayiz.
Evliligin basinda guzel iliskimiz vardi. Hemen hemen hergun beraberdik. Zaten evleneli uzun bir sure olmadi ama bi kac hafta boyle devam etti. Sonra yavas yavas azaldi. Simdi ise 2 haftada 1 belki. Oda hemen yap kalk tamam. On sevisme olmadan. Canim acidigini gordugu halde buna birsey yapmiyor. Evet diceksin belki sen kadinligini gostermiyorsun… gosteriyorum. Guzel guzel seyler giydigimdede inanin duydugum sey neydi biliyormusunuz? ‘’Bunu nezaman aldin? Benden once mi almistin? Yoksa evlenecem diye benim icin ozelmi’’? Bu lafindan sonra giymedim birdaha.
Biz neden boyleyiz diye cok merak ediyorum. Bizimkisi ilk goruste askti. Bir ay ciktik sadece ve sonra soz oldu, nisan oldu derken hersey 6 ay icinde oldu bitti. Cok hizli oldugu icinmi? Birbirimizi tanimadigimizdanmi?(bi insan bi inani bir evde kalmadigi muddetce taniyamaz diye dusunuyorum). Yas farkliligindanmi (11yas)? Onun beklentileri baska, benimkisi baska oldugundanmi? Anlayissizliktanmi? Aramizdaki askmi bitti?
Ben galiba her yonu denedigimi dusunuyorum. Anlayisla karsiladim herseyini bir muddet ama baktimki degismiyor ve ben anlayisi zorla gosterdigim icin kendim zarar goruyorum. Baktimki cok zarar goruyorum baska yontem denemek istedim. Uzgun oldugumu belirtim ama yok. Sen orani burani yirtsanda onun umrunda degilim. Yine ben kendi kendime yarama tuz bastim eskisi gibi olmaya calistim. Iste boyle zorla hicbirsey olmamis gibi davranincada sogmaya basladigimi hisediyorum. Onu cok sevsemde su aralar kirginligim, sinirim, ofkem, alinganligim daha agir basiyor. Hicbirseyine tahammulum yok artik :’(
Belki yazimda tuhafliklar olabilir kusura bakmayin. Ama gercekten sirf buraya yazmakla bile yukum hafifledi sanki. Cok uzun yazi oldu ama inanin cok ciddi yardima ihtiyacim var.
Tijan.
Ben Hollandada yasayan (o yuzden turkce yazi kullanamiyorum) ve 22 yasinda bir bayanim. 3 aydir evliyim ama evliligimizin 3. Gununden basladi huzursuzluklar. Nisanliyken evlenince duzelir, su an kafasi cok dolu dedigim seyler aksine daha kotu oldu. Simdi sorun ne peki diyeceksiniz... sorunlarimiz sunlar. Basta bana yasakladigi seylerin kendisi normalmis gibi yapmasi ve ustune ustluk bana anlatmamasi. En basitinden benim erkek arkadaslarimla artik irtibatimi kesmemi istedi ve kestimde onu hakli bularak. Ama kendisi kesmemis. Evlenipte 3uncu gunu bi kizdan gelen mesaji okumak cok agir degilmi? Belki mesajin icinde kotu birsey yazmiyordu ama yinede cok agrima gitti… tabi bunun uzerine kavga edildi konusuldu ‘’cozuldu’’.
Bunun yani sira ben esimden once gozu acilmamis birisiyim. Yani su anlamda, ben herseyimi esime biraktim. Aski, sevmeyi, sevilmeyi, gezmeyi… vs. Ama ben bunlarin hicbirini gormuyorum onda. Evlendik evleneli insan bikere guzel laf etmezmi? Bikere gezmeye goturmezmi? Yemege cikmazmi? Bunlar bana gore evliligi ayakta tutan seyler, evlilige heycan katan seyler. Simdi hicmi olmadi diyeceksiniz ve tabikide oldu ama hep nedenli.. yani dogumgunumde mesela ciktik yemege ama o belli birsey yani icinden gelip neden bikere kendi dusunup birsey yapmiyoruz?? Surekli ben ben ben. Ben dusunmem lazim. Ben istemem lazim. Guzel laflari ben etmem lazim ama insan yoruluyor belli bi zaman sonra. Ben ona 10 adim gidiyor ve bi adimda olsa gelmesini istiyorum ama yok, o halen oldugu yerde. Dusunmuyor degilim acaba benmi cok istiyyorum, ondan cok seyler bekliyorum diye? Bunu tabi kendisiylede konustuk. Ozamanda karsiliklidir hersey diyor. Karsilikli? Ben onu bir bebek gibi seviyorum. Yuzune baktigimda kiyamiyorum. O beni hic arayip sormasada, ben onu ariyorum. O msj atmasada, ben icimden gelenleri siir halinde yaziyorum. O bana guzel laf etmesede, ben ediyorum. O sarilmasada ben sariliyorum.
Tek sorun bunlar olsa neyse… ben haftada 40 saat calisiyorum ve gunde 120km yol yapiyorum. Eve geldigimde haliyle yemek, bulasik, utu, camasir vs isleri yapiyorum. Esim ise hafta 3 gun 18 saat calisiyor. Insan biraz insafli olurda yardim etmezmi? Bu arada yardim dedim aldigi seyleri yerine koysa en buyuk yardim o benim icin. Ben yardimini bile istemiyorum. Bana sevgi gosterse o isler bana viz gelir. Evelsi gun mesela biliyor misafir gelecek. Aksama kadar evde. Evi en azindan insane herseyi yerine koyar dimi. Eve geldimki.. ben simdi yemegimi yapim? Misafire birseylermi hazirlayim? Yoksa beyefendinin dagittigi ortaligimi toplayim?
Bazen aksam o isten gelmeden pastalar yapiyorum cay demliyorum ama Inanin geldiginde ne cayindan bi yudum alir nede pastanin tadina bakar. Neymis, tokmus. Insanda hatir olur dimi?
Bunu dile getirdigimde ise, zor geliyorsa kaldiramiyorsan calisma diyor. Ya arkadaslar kendimi sey yapmak icin demiyorum ama benim maasim onun 2 misli. Benim calistigimla o ev donuyor. Ben calismazsam yiyecek ekmek bulamayiz.
Evliligin basinda guzel iliskimiz vardi. Hemen hemen hergun beraberdik. Zaten evleneli uzun bir sure olmadi ama bi kac hafta boyle devam etti. Sonra yavas yavas azaldi. Simdi ise 2 haftada 1 belki. Oda hemen yap kalk tamam. On sevisme olmadan. Canim acidigini gordugu halde buna birsey yapmiyor. Evet diceksin belki sen kadinligini gostermiyorsun… gosteriyorum. Guzel guzel seyler giydigimdede inanin duydugum sey neydi biliyormusunuz? ‘’Bunu nezaman aldin? Benden once mi almistin? Yoksa evlenecem diye benim icin ozelmi’’? Bu lafindan sonra giymedim birdaha.
Biz neden boyleyiz diye cok merak ediyorum. Bizimkisi ilk goruste askti. Bir ay ciktik sadece ve sonra soz oldu, nisan oldu derken hersey 6 ay icinde oldu bitti. Cok hizli oldugu icinmi? Birbirimizi tanimadigimizdanmi?(bi insan bi inani bir evde kalmadigi muddetce taniyamaz diye dusunuyorum). Yas farkliligindanmi (11yas)? Onun beklentileri baska, benimkisi baska oldugundanmi? Anlayissizliktanmi? Aramizdaki askmi bitti?
Ben galiba her yonu denedigimi dusunuyorum. Anlayisla karsiladim herseyini bir muddet ama baktimki degismiyor ve ben anlayisi zorla gosterdigim icin kendim zarar goruyorum. Baktimki cok zarar goruyorum baska yontem denemek istedim. Uzgun oldugumu belirtim ama yok. Sen orani burani yirtsanda onun umrunda degilim. Yine ben kendi kendime yarama tuz bastim eskisi gibi olmaya calistim. Iste boyle zorla hicbirsey olmamis gibi davranincada sogmaya basladigimi hisediyorum. Onu cok sevsemde su aralar kirginligim, sinirim, ofkem, alinganligim daha agir basiyor. Hicbirseyine tahammulum yok artik :’(
Belki yazimda tuhafliklar olabilir kusura bakmayin. Ama gercekten sirf buraya yazmakla bile yukum hafifledi sanki. Cok uzun yazi oldu ama inanin cok ciddi yardima ihtiyacim var.
Tijan.