Evliliğimin bitmemesi için çabam

olubalik .!.:

Merhabalar, bu siteye ilk kez üye oldum ve ilk kez bir derdimi bu şekilde birileri ile paylaşıyorum.
26 yaşındayım ve 1.5 yıllık evliyim, eşim de aynı yaşta. birbirimizi çok severek evlendik. sevgililik ve nişanlılkta da ara ara her insan gibi kavgalarımız oluyordu, kendisi çok sinirli bir insan ben de genelde huyuna gitmeye çalışırım.
Evlilikten sonra da kavgalarımız tabi ki olmaya devam etti ama gerçekten çok saçma nedenini bile hatırlamadığım sebeplerden olurdu hep kavgalarımız. arkadaşlarını pek sevmem hepsi bekar ve hepsinin ağzında hep kız muhabbetleri dönüyor. görüşmesini istemem.
Her neyse konuya gelecek olursam benim ve onun çalışma saatleri birbirine uymuyor mesela ben işteyken o evde ben evdeyken o işte oluyor. yine benim işte onun evde olduğu bir gün beni arayıp iş arkadaşları ile bi arkadaşının terasında mangal yapıcaklarını gitmek istediğini söyledi ben de tamam dedim. iş arkadaşlarını hiç tanımıyorum onlar hakkında yorumda bulunmak istemiyorum bu yüzden.
saat 5te evden çıktıktan sonra onu hiç aramadım rahatsız etmemek için, akşam vakti saat 10 gibi kaçta geleceğini sordum sen uyu yarın izinliyiz oturuyoruz dedi. uyuya kalmışım. Saat 1de çok alkollü olduğunu ve orda kalacağını yazmış ben de mesaj sesine uyandım ve çok sinirlenip tepkimi gösterdim, daha sonrası hep kavga ile devam etti 3 gün boyunca. bana çok ama çok kötü davranmaya başladı benden boşnmak istediğini söyledi, ben tabi ki istemiyordum çünkü evet bazen beni üzse de yaptıklarıyla onun da beni ne kadar sevdiğinin farkındayım. çabaladım konuştum yalvardım yok vazgeçiremeyince evden çıktım ve o akşam bize yardımcı olabileceğini düşündüğüm insanların yanına giderek ilk kez durumu anlattım. bir şekilde bir araya gelip konuştuk onların da yardımıyla. kararında netti hala boşanmak istediğini çok mutsuz olduğunu çok sıkıldığını kavga etmekten yorulduğunu öne sürüyordu. Biz bir şekilde barıştık ve şuan aramız 2 gündür iyi.
ama çok üzgünüm bu kadar bosanmakta ısrarcı olan birisini bırakmamakta hata mı yaptım? ama içimden hiç gelmiyordu hayatıma devam edemem gibi geliyor bir şekilde hayatım daha kötü olur gibi geliyor. Şu an o da bana karşı çok iyi ama 2 gün önce bambaşka dünyanın en kötü insanıydı. anlatıp içimi dökmek istedim galiba insan başkasına akıl vermeye gelince çok kolay oluyor ama asla kendi o aklı uygulayamıyormuş..

Genişletmek için tıkla...

olubalik .!.:

Merhabalar, bu siteye ilk kez üye oldum ve ilk kez bir derdimi bu şekilde birileri ile paylaşıyorum.
26 yaşındayım ve 1.5 yıllık evliyim, eşim de aynı yaşta. birbirimizi çok severek evlendik. sevgililik ve nişanlılkta da ara ara her insan gibi kavgalarımız oluyordu, kendisi çok sinirli bir insan ben de genelde huyuna gitmeye çalışırım.
Evlilikten sonra da kavgalarımız tabi ki olmaya devam etti ama gerçekten çok saçma nedenini bile hatırlamadığım sebeplerden olurdu hep kavgalarımız. arkadaşlarını pek sevmem hepsi bekar ve hepsinin ağzında hep kız muhabbetleri dönüyor. görüşmesini istemem.
Her neyse konuya gelecek olursam benim ve onun çalışma saatleri birbirine uymuyor mesela ben işteyken o evde ben evdeyken o işte oluyor. yine benim işte onun evde olduğu bir gün beni arayıp iş arkadaşları ile bi arkadaşının terasında mangal yapıcaklarını gitmek istediğini söyledi ben de tamam dedim. iş arkadaşlarını hiç tanımıyorum onlar hakkında yorumda bulunmak istemiyorum bu yüzden.
saat 5te evden çıktıktan sonra onu hiç aramadım rahatsız etmemek için, akşam vakti saat 10 gibi kaçta geleceğini sordum sen uyu yarın izinliyiz oturuyoruz dedi. uyuya kalmışım. Saat 1de çok alkollü olduğunu ve orda kalacağını yazmış ben de mesaj sesine uyandım ve çok sinirlenip tepkimi gösterdim, daha sonrası hep kavga ile devam etti 3 gün boyunca. bana çok ama çok kötü davranmaya başladı benden boşnmak istediğini söyledi, ben tabi ki istemiyordum çünkü evet bazen beni üzse de yaptıklarıyla onun da beni ne kadar sevdiğinin farkındayım. çabaladım konuştum yalvardım yok vazgeçiremeyince evden çıktım ve o akşam bize yardımcı olabileceğini düşündüğüm insanların yanına giderek ilk kez durumu anlattım. bir şekilde bir araya gelip konuştuk onların da yardımıyla. kararında netti hala boşanmak istediğini çok mutsuz olduğunu çok sıkıldığını kavga etmekten yorulduğunu öne sürüyordu. Biz bir şekilde barıştık ve şuan aramız 2 gündür iyi.
ama çok üzgünüm bu kadar bosanmakta ısrarcı olan birisini bırakmamakta hata mı yaptım? ama içimden hiç gelmiyordu hayatıma devam edemem gibi geliyor bir şekilde hayatım daha kötü olur gibi geliyor. Şu an o da bana karşı çok iyi ama 2 gün önce bambaşka dünyanın en kötü insanıydı. anlatıp içimi dökmek istedim galiba insan başkasına akıl vermeye gelince çok kolay oluyor ama asla kendi o aklı uygulayamıyormuş..

Genişletmek için tıkla...

cileklipasta95 .!.:

Boşanın boşanmayın diyemem..

Çalışan insansınız, neye göre hayatınıza devam edemeyeceksiniz? Dünya hiçbir insanın üzerine kurulu değil.. Eşinizden önce nasıl yaşıyordunuz? Devam edecekseniz bile çocuk düşünmeyin lütfen bi süre..

Genişletmek için tıkla...

olubalik .!.:

Sanki.
Çünkü konuşurken evden çıkmamaktan sıkıldığından kimseyle görüşmediğinden en yakın arkadaşını bile aylardır görmediğinden bahsetti

Genişletmek için tıkla...

olubalik .!.:

Merhabalar, bu siteye ilk kez üye oldum ve ilk kez bir derdimi bu şekilde birileri ile paylaşıyorum.
26 yaşındayım ve 1.5 yıllık evliyim, eşim de aynı yaşta. birbirimizi çok severek evlendik. sevgililik ve nişanlılkta da ara ara her insan gibi kavgalarımız oluyordu, kendisi çok sinirli bir insan ben de genelde huyuna gitmeye çalışırım.
Evlilikten sonra da kavgalarımız tabi ki olmaya devam etti ama gerçekten çok saçma nedenini bile hatırlamadığım sebeplerden olurdu hep kavgalarımız. arkadaşlarını pek sevmem hepsi bekar ve hepsinin ağzında hep kız muhabbetleri dönüyor. görüşmesini istemem.
Her neyse konuya gelecek olursam benim ve onun çalışma saatleri birbirine uymuyor mesela ben işteyken o evde ben evdeyken o işte oluyor. yine benim işte onun evde olduğu bir gün beni arayıp iş arkadaşları ile bi arkadaşının terasında mangal yapıcaklarını gitmek istediğini söyledi ben de tamam dedim. iş arkadaşlarını hiç tanımıyorum onlar hakkında yorumda bulunmak istemiyorum bu yüzden.
saat 5te evden çıktıktan sonra onu hiç aramadım rahatsız etmemek için, akşam vakti saat 10 gibi kaçta geleceğini sordum sen uyu yarın izinliyiz oturuyoruz dedi. uyuya kalmışım. Saat 1de çok alkollü olduğunu ve orda kalacağını yazmış ben de mesaj sesine uyandım ve çok sinirlenip tepkimi gösterdim, daha sonrası hep kavga ile devam etti 3 gün boyunca. bana çok ama çok kötü davranmaya başladı benden boşnmak istediğini söyledi, ben tabi ki istemiyordum çünkü evet bazen beni üzse de yaptıklarıyla onun da beni ne kadar sevdiğinin farkındayım. çabaladım konuştum yalvardım yok vazgeçiremeyince evden çıktım ve o akşam bize yardımcı olabileceğini düşündüğüm insanların yanına giderek ilk kez durumu anlattım. bir şekilde bir araya gelip konuştuk onların da yardımıyla. kararında netti hala boşanmak istediğini çok mutsuz olduğunu çok sıkıldığını kavga etmekten yorulduğunu öne sürüyordu. Biz bir şekilde barıştık ve şuan aramız 2 gündür iyi.
ama çok üzgünüm bu kadar bosanmakta ısrarcı olan birisini bırakmamakta hata mı yaptım? ama içimden hiç gelmiyordu hayatıma devam edemem gibi geliyor bir şekilde hayatım daha kötü olur gibi geliyor. Şu an o da bana karşı çok iyi ama 2 gün önce bambaşka dünyanın en kötü insanıydı. anlatıp içimi dökmek istedim galiba insan başkasına akıl vermeye gelince çok kolay oluyor ama asla kendi o aklı uygulayamıyormuş..

Genişletmek için tıkla...

olubalik .!.:

Merhabalar, bu siteye ilk kez üye oldum ve ilk kez bir derdimi bu şekilde birileri ile paylaşıyorum.
26 yaşındayım ve 1.5 yıllık evliyim, eşim de aynı yaşta. birbirimizi çok severek evlendik. sevgililik ve nişanlılkta da ara ara her insan gibi kavgalarımız oluyordu, kendisi çok sinirli bir insan ben de genelde huyuna gitmeye çalışırım.
Evlilikten sonra da kavgalarımız tabi ki olmaya devam etti ama gerçekten çok saçma nedenini bile hatırlamadığım sebeplerden olurdu hep kavgalarımız. arkadaşlarını pek sevmem hepsi bekar ve hepsinin ağzında hep kız muhabbetleri dönüyor. görüşmesini istemem.
Her neyse konuya gelecek olursam benim ve onun çalışma saatleri birbirine uymuyor mesela ben işteyken o evde ben evdeyken o işte oluyor. yine benim işte onun evde olduğu bir gün beni arayıp iş arkadaşları ile bi arkadaşının terasında mangal yapıcaklarını gitmek istediğini söyledi ben de tamam dedim. iş arkadaşlarını hiç tanımıyorum onlar hakkında yorumda bulunmak istemiyorum bu yüzden.
saat 5te evden çıktıktan sonra onu hiç aramadım rahatsız etmemek için, akşam vakti saat 10 gibi kaçta geleceğini sordum sen uyu yarın izinliyiz oturuyoruz dedi. uyuya kalmışım. Saat 1de çok alkollü olduğunu ve orda kalacağını yazmış ben de mesaj sesine uyandım ve çok sinirlenip tepkimi gösterdim, daha sonrası hep kavga ile devam etti 3 gün boyunca. bana çok ama çok kötü davranmaya başladı benden boşnmak istediğini söyledi, ben tabi ki istemiyordum çünkü evet bazen beni üzse de yaptıklarıyla onun da beni ne kadar sevdiğinin farkındayım. çabaladım konuştum yalvardım yok vazgeçiremeyince evden çıktım ve o akşam bize yardımcı olabileceğini düşündüğüm insanların yanına giderek ilk kez durumu anlattım. bir şekilde bir araya gelip konuştuk onların da yardımıyla. kararında netti hala boşanmak istediğini çok mutsuz olduğunu çok sıkıldığını kavga etmekten yorulduğunu öne sürüyordu. Biz bir şekilde barıştık ve şuan aramız 2 gündür iyi.
ama çok üzgünüm bu kadar bosanmakta ısrarcı olan birisini bırakmamakta hata mı yaptım? ama içimden hiç gelmiyordu hayatıma devam edemem gibi geliyor bir şekilde hayatım daha kötü olur gibi geliyor. Şu an o da bana karşı çok iyi ama 2 gün önce bambaşka dünyanın en kötü insanıydı. anlatıp içimi dökmek istedim galiba insan başkasına akıl vermeye gelince çok kolay oluyor ama asla kendi o aklı uygulayamıyormuş..

Genişletmek için tıkla...

olubalik .!.:

Merhabalar, bu siteye ilk kez üye oldum ve ilk kez bir derdimi bu şekilde birileri ile paylaşıyorum.
26 yaşındayım ve 1.5 yıllık evliyim, eşim de aynı yaşta. birbirimizi çok severek evlendik. sevgililik ve nişanlılkta da ara ara her insan gibi kavgalarımız oluyordu, kendisi çok sinirli bir insan ben de genelde huyuna gitmeye çalışırım.
Evlilikten sonra da kavgalarımız tabi ki olmaya devam etti ama gerçekten çok saçma nedenini bile hatırlamadığım sebeplerden olurdu hep kavgalarımız. arkadaşlarını pek sevmem hepsi bekar ve hepsinin ağzında hep kız muhabbetleri dönüyor. görüşmesini istemem.
Her neyse konuya gelecek olursam benim ve onun çalışma saatleri birbirine uymuyor mesela ben işteyken o evde ben evdeyken o işte oluyor. yine benim işte onun evde olduğu bir gün beni arayıp iş arkadaşları ile bi arkadaşının terasında mangal yapıcaklarını gitmek istediğini söyledi ben de tamam dedim. iş arkadaşlarını hiç tanımıyorum onlar hakkında yorumda bulunmak istemiyorum bu yüzden.
saat 5te evden çıktıktan sonra onu hiç aramadım rahatsız etmemek için, akşam vakti saat 10 gibi kaçta geleceğini sordum sen uyu yarın izinliyiz oturuyoruz dedi. uyuya kalmışım. Saat 1de çok alkollü olduğunu ve orda kalacağını yazmış ben de mesaj sesine uyandım ve çok sinirlenip tepkimi gösterdim, daha sonrası hep kavga ile devam etti 3 gün boyunca. bana çok ama çok kötü davranmaya başladı benden boşnmak istediğini söyledi, ben tabi ki istemiyordum çünkü evet bazen beni üzse de yaptıklarıyla onun da beni ne kadar sevdiğinin farkındayım. çabaladım konuştum yalvardım yok vazgeçiremeyince evden çıktım ve o akşam bize yardımcı olabileceğini düşündüğüm insanların yanına giderek ilk kez durumu anlattım. bir şekilde bir araya gelip konuştuk onların da yardımıyla. kararında netti hala boşanmak istediğini çok mutsuz olduğunu çok sıkıldığını kavga etmekten yorulduğunu öne sürüyordu. Biz bir şekilde barıştık ve şuan aramız 2 gündür iyi.
ama çok üzgünüm bu kadar bosanmakta ısrarcı olan birisini bırakmamakta hata mı yaptım? ama içimden hiç gelmiyordu hayatıma devam edemem gibi geliyor bir şekilde hayatım daha kötü olur gibi geliyor. Şu an o da bana karşı çok iyi ama 2 gün önce bambaşka dünyanın en kötü insanıydı. anlatıp içimi dökmek istedim galiba insan başkasına akıl vermeye gelince çok kolay oluyor ama asla kendi o aklı uygulayamıyormuş..

Genişletmek için tıkla...

olubalik .!.:

Merhabalar, bu siteye ilk kez üye oldum ve ilk kez bir derdimi bu şekilde birileri ile paylaşıyorum.
26 yaşındayım ve 1.5 yıllık evliyim, eşim de aynı yaşta. birbirimizi çok severek evlendik. sevgililik ve nişanlılkta da ara ara her insan gibi kavgalarımız oluyordu, kendisi çok sinirli bir insan ben de genelde huyuna gitmeye çalışırım.
Evlilikten sonra da kavgalarımız tabi ki olmaya devam etti ama gerçekten çok saçma nedenini bile hatırlamadığım sebeplerden olurdu hep kavgalarımız. arkadaşlarını pek sevmem hepsi bekar ve hepsinin ağzında hep kız muhabbetleri dönüyor. görüşmesini istemem.
Her neyse konuya gelecek olursam benim ve onun çalışma saatleri birbirine uymuyor mesela ben işteyken o evde ben evdeyken o işte oluyor. yine benim işte onun evde olduğu bir gün beni arayıp iş arkadaşları ile bi arkadaşının terasında mangal yapıcaklarını gitmek istediğini söyledi ben de tamam dedim. iş arkadaşlarını hiç tanımıyorum onlar hakkında yorumda bulunmak istemiyorum bu yüzden.
saat 5te evden çıktıktan sonra onu hiç aramadım rahatsız etmemek için, akşam vakti saat 10 gibi kaçta geleceğini sordum sen uyu yarın izinliyiz oturuyoruz dedi. uyuya kalmışım. Saat 1de çok alkollü olduğunu ve orda kalacağını yazmış ben de mesaj sesine uyandım ve çok sinirlenip tepkimi gösterdim, daha sonrası hep kavga ile devam etti 3 gün boyunca. bana çok ama çok kötü davranmaya başladı benden boşnmak istediğini söyledi, ben tabi ki istemiyordum çünkü evet bazen beni üzse de yaptıklarıyla onun da beni ne kadar sevdiğinin farkındayım. çabaladım konuştum yalvardım yok vazgeçiremeyince evden çıktım ve o akşam bize yardımcı olabileceğini düşündüğüm insanların yanına giderek ilk kez durumu anlattım. bir şekilde bir araya gelip konuştuk onların da yardımıyla. kararında netti hala boşanmak istediğini çok mutsuz olduğunu çok sıkıldığını kavga etmekten yorulduğunu öne sürüyordu. Biz bir şekilde barıştık ve şuan aramız 2 gündür iyi.
ama çok üzgünüm bu kadar bosanmakta ısrarcı olan birisini bırakmamakta hata mı yaptım? ama içimden hiç gelmiyordu hayatıma devam edemem gibi geliyor bir şekilde hayatım daha kötü olur gibi geliyor. Şu an o da bana karşı çok iyi ama 2 gün önce bambaşka dünyanın en kötü insanıydı. anlatıp içimi dökmek istedim galiba insan başkasına akıl vermeye gelince çok kolay oluyor ama asla kendi o aklı uygulayamıyormuş..

Genişletmek için tıkla...

olubalik .!.:

Merhabalar, bu siteye ilk kez üye oldum ve ilk kez bir derdimi bu şekilde birileri ile paylaşıyorum.
26 yaşındayım ve 1.5 yıllık evliyim, eşim de aynı yaşta. birbirimizi çok severek evlendik. sevgililik ve nişanlılkta da ara ara her insan gibi kavgalarımız oluyordu, kendisi çok sinirli bir insan ben de genelde huyuna gitmeye çalışırım.
Evlilikten sonra da kavgalarımız tabi ki olmaya devam etti ama gerçekten çok saçma nedenini bile hatırlamadığım sebeplerden olurdu hep kavgalarımız. arkadaşlarını pek sevmem hepsi bekar ve hepsinin ağzında hep kız muhabbetleri dönüyor. görüşmesini istemem.
Her neyse konuya gelecek olursam benim ve onun çalışma saatleri birbirine uymuyor mesela ben işteyken o evde ben evdeyken o işte oluyor. yine benim işte onun evde olduğu bir gün beni arayıp iş arkadaşları ile bi arkadaşının terasında mangal yapıcaklarını gitmek istediğini söyledi ben de tamam dedim. iş arkadaşlarını hiç tanımıyorum onlar hakkında yorumda bulunmak istemiyorum bu yüzden.
saat 5te evden çıktıktan sonra onu hiç aramadım rahatsız etmemek için, akşam vakti saat 10 gibi kaçta geleceğini sordum sen uyu yarın izinliyiz oturuyoruz dedi. uyuya kalmışım. Saat 1de çok alkollü olduğunu ve orda kalacağını yazmış ben de mesaj sesine uyandım ve çok sinirlenip tepkimi gösterdim, daha sonrası hep kavga ile devam etti 3 gün boyunca. bana çok ama çok kötü davranmaya başladı benden boşnmak istediğini söyledi, ben tabi ki istemiyordum çünkü evet bazen beni üzse de yaptıklarıyla onun da beni ne kadar sevdiğinin farkındayım. çabaladım konuştum yalvardım yok vazgeçiremeyince evden çıktım ve o akşam bize yardımcı olabileceğini düşündüğüm insanların yanına giderek ilk kez durumu anlattım. bir şekilde bir araya gelip konuştuk onların da yardımıyla. kararında netti hala boşanmak istediğini çok mutsuz olduğunu çok sıkıldığını kavga etmekten yorulduğunu öne sürüyordu. Biz bir şekilde barıştık ve şuan aramız 2 gündür iyi.
ama çok üzgünüm bu kadar bosanmakta ısrarcı olan birisini bırakmamakta hata mı yaptım? ama içimden hiç gelmiyordu hayatıma devam edemem gibi geliyor bir şekilde hayatım daha kötü olur gibi geliyor. Şu an o da bana karşı çok iyi ama 2 gün önce bambaşka dünyanın en kötü insanıydı. anlatıp içimi dökmek istedim galiba insan başkasına akıl vermeye gelince çok kolay oluyor ama asla kendi o aklı uygulayamıyormuş..

Genişletmek için tıkla...