Doğru sonradan atesimize odun atıyorlar. Cok haklısın. Cok fazla acik konusmak dürüstlük değil, akılsızlık! Kadin dediğin stratejik davranmasını bilmeli. Haklısınız. Bu başlığı silmeyecegim. Bakalim hayat bana ne getirecek. Gelip buraya yazacağım.Erkek kadın fark etmez bu eksiklik içinde kalmalı yaranı açarsın ama sarmazlar bu böyledir. Yeri gelir bildikleri o yarayı deşerler bi kuyruklarına basmayagör... Biraz dinlen nadasa bırak beynini kalbini sonrasında attığın adım yerleri sarssın
Başlığı silmeyin zaten silinmiyo kiDoğru sonradan atesimize odun atıyorlar. Cok haklısın. Cok fazla acik konusmak dürüstlük değil, akılsızlık! Kadin dediğin stratejik davranmasını bilmeli. Haklısınız. Bu başlığı silmeyecegim. Bakalim hayat bana ne getirecek. Gelip buraya yazacağım.
Öncelikle bir silkelenin lütfen hayatınıza bakın ne yapabilirim diye babanız için yapabileceğiniz birşey yok Allah rahmet eylesin dilinizi geliştirin girişken olun hayatınızı sorgulay
Teşekkür ederim düşünceleriniz icin. Adım atacağım. Buna ilk umursamayarak başlamalıyım. Sonrasi elbet gelir.larınızın üzerinde durun sonra ne yapacağınıza karar
Demek silinmiyor. Benim merakli buluyormus bir de, tanıyormuşBaşlığı silmeyin zaten silinmiyo kine yaşarsan, kimle yaşarsan yaşa kendine yaslan yeri geliyo öz kardeşin bile damarına basıyo yani keşke böyle olmasa ama böyle ..
Bulsada biraz üzülse kendine kızsa dedim içimden.. kim olursa olsun önce kendini sevmeli kendine güvenmeli insan sonra başımıza ne gelirse gelsin limanımız sağlam sıkıntı yokDemek silinmiyor. Benim merakli buluyormus bir de, tanıyormuşNe gülerim ya da ağlarım :) kendime yaslanmam için kendimi anlamam, sevmem lazım. Nadasa birakmaliyim kendimi. Isminizin altında Smacor Hanim yazıyor. Voleybol mu oynadınız?
Öğrenci olarak kaç yıllık oturum verdiler ki size?Hayir öğrenci olarak. Ayni evde yaşama şartına 2 se diyen var 3 sene diyen var. Ama bir kadın iki sene esiyle ayni evde yaşadığı zaman haklarının olduğu söyleniyor. Tam bilmiyorum.
ya sizi korkutmak istemem ama öğrenci vizesi şartlarını yerine getirmediyseniz ve yenilenmeyecekse(ki muhtemelen yenilenmez) aile birleşimi vizesine başvuru yapmanız gerekir.Bağzı forumlarda okudum bunun için tr ye gidip oradan başvuru yapmanız gerekir.Umarım herşey yolunda gider4 defa 6 ay verdiler. 7 aralıkta tam 2 sene oldu buraya geleli.Uniye kaydolma, C1 almanca öğrenme şartlarını yerine getiremedim. 9 subatta randevumuz var. Bakalim ne olacak. Kaygılıyim.
Almanya sosyal bir devlet, ücretsiz kurslar alıp, işe yerleşebilirsiniz. B1 Almanca gayet iyi gündelik yaşamda. Odagınızı değiştirin, işiniz, is arkadaşlarınız olsun. Çalışmak sadece maddi getiri getirmiyor, özgüveninizi geri kazanacaksınız. Babanızın kaybı için çok üzgünüm, başınız sağolsun. Ama babanız sizin hep güçlü duran bir kadın olmanızı görmeyi isterdi benceMerhaba herkese,
Almanya'da yaşıyorum iki senedir.Buraya evlendikten birkac ay sonra geldim ama öğrenci olarak.Kaynanada kaldim o birkac ay.O aylara hiç girmeyeyim.Ama maca 1-0 yenik başladım. Evliligimiz çok sarsıldı, düğünden bir ay önce babamın 4.evre mide kanseri olduğunu öğrendik ağlayarak gelinlik giydim...Çok yıprattı beni bu süreç, babam hayatımın dönüm noktalari olacak süreçlerde ama bilinçli ama bilinçsiz hep engel oldu mutluluğuma...Bu da öyle bir şey işte.Almanya'ya geldikten 4-5 ay sonra kaybettim babami.Cok kötüydü o süreç. Hic hatirlamak istemiyorum, kalp sızım babam benim.Babam torun isterdi hep, zsten ölecekti bari hamileyim baba diyebileyim istedim. O zamanlar daha iyi denebilirdi evliligimiz.Ama olmadı, gebe kalamadim.Babam bu hasretle gitti. Babam öldü bir ay sonra gebe kaldım.Ama ne gebelik?! Babam ölmüş, bana umut olsun istedim bebegimin. Fakat esimin ailesi babam öldükten sonra bana karşı laf söyleme konusunda cok cüretkar oldular özellikle annesi ve ablası.2 diktatör. Sebebi ise düğün günü babama gıcık olmuşlar . Iste kültürel istekler yerine gelmedi, babam azarladi düğün sonu evde, ki babam onlara her türlü kolaylığı sağladı, hiçbir sey istemedi isteme günü, benim kızım mal değil ki satayım dedi.. İçlerine almışlar. İşte gebe kaldim, laf söz...Bir kadın hamile kaldığında pamuklara sarılır diye öğrenmiştim ama benimkinde her gün gözyaşı...Karnim sızlaya sızlaya ağladım hep.Bebeğimin tutunduğu yerdi sanki.. Zaten kanadı kırık başlamıştı bu evlilik.Arkadaşlar ne ev ne para ne eşya hiçbir sey istemedim Sevdiğim insan sevsin istedim, saysin istedim. Bu kulaklar hamileyken ne laflar işitti... Aileme böyleysen şimdiden bitsin, ekonomik olarak iyi değiliz acaba çocuk yapmasa miydik, soğuk ilgisiz davranışlar... Sanki zorla yaptırdım!Aileme böyleysen bitti dediği gün düşük yaptim. Dua ettim ağlayarak düşsün bu bebek, istemiyorum diyerek. Ve düştü o aksamO düşen canla sanki annelik duygusu vs hep gitti. Hic üzülmedim, psikolojimin geldiği noktayı siz düşünün! Babasizlik ve bu tür muameleler beni mahvetti. Çocuk isteğine karşı nasıl biriyken artık nasıl biriyim diye sorarsanız. İstemiyorum artık. Korkuyorum çünkü. Yine kalırım yine aynısı olur. Düşük yapalı yaklasik 15 ay oluyor. Ve ben 3-4 kez regl oldum. Su an 4 aydır regl olmuyorum.Ve biliyorum, bu evlilik o düşük günü bitmeliydi... Ama hayat bana hiç adil davranmadı.Cok isterseniz olmaz. Babasizlik duygusu bendeki kendime olan güveni zedeledi. Zamanda kişisel bir karakter kırılması belirdi bende. Bunu ancak yaşayan bilir.Sanki babamin varlığıni eşim üstlendi. Bu yüzden babasizlik duygusunu ikinci kez yaşayacakmışim gibi geliyor.Bu dünyada en zor şey babasına ihtiyaç duyduğu bir zamanda babasini kaybeden bir kiz cocugu olmakmış...Hatalıyım. Bu devirde kendini naza çekeceksin, sömürerek yaşayacaksın ki kıymetin olsun.Maddi olarak bir sey istemedim. Esyalarimizin cogu ikinci el. Mutluluk, huzur yeter dedim. Ama ben dedikçe insanlar nankör oldu, ben degersiz...Hayat böyledir işte! 2 senede yaşlandım ben. Ben yüzü gülen, hevesli bir insandim. Artik içimden gülmek gelmiyor.Cok mutsuz hissediyorum kendimi.Sürekli ağlamak istiyorum.Hep pencereden dışariyi izliyorum.Ben burada bos da durmadim. B1 almanca öğrendim öyle ya da böyle.Ama yaranamadim.Yazacak cok sey var.Salak, saf değildim.Ama kaderim neden böyle oldu bilmiyorum. Evliligimin bırakın filmini, fragmanıni bile izlemiş olsaydim asla evlenmezdim.Esim soğuk ilgisiz biri. Bense tam tersi.Bu evlilikten iyice soğudum. Yaşadıklarım, hissettiklerim beni çok yordu. Ailesiyle hic görüşmüyorum. Esimle mesajlarını okudum kaynananin. Bana dedikleri,ahhhh...Simdi o kanser,tedavi görüyor. Icimden yazmak sormak gelmiyor. Allah sifasini versin yine de. Ama bana dediklerini, hissettirdiklerini ömür boyu unutmayacagim. Iyiki okudum o mesajları. Kim düşman kim dost gördüm. Burada hayat cok zor ailemi özlüyorum. Gidemiyorum. Her sey üst üste geldi. Yeni bir ülke, yeni bir insan, yeni bir hayat, yeni bir çevre, yeni bir dil,yeni bir düzen...Her şeyi en iyi şekilde yapabileceğimi biliyordum çünkü mutluydum ve eşimi seviyordum. Ama simdi. Hic gücüm yok. Takatim yok.Neden anlasabilecegim, hayallerimi süsleyen bir eşim olmadi? Cok hayal ettim çünkü, gerçekler de cok sert çarptı.Cok uzun oldu.Paylasmak istedim.Bosanmak istiyor bir yanım, diğer yanim korkuyor. Adim atayim diyorum, tutarli bir dik duruşum olamıyor. Meslegim var ama burada dil öğrenmeden çalışamam.Bu enerjiyle nasil olacak bilmiyorum...İçine kapanık bir insan oldum çıktım...
Hiç korkmuyorum.Eşim bu oturum meselesi yüzünden avukat tuttu. Ama bana her şeyi söylemiyor.Aile birleşimi olur belki bilmiyorum. İşten çıkarıldı, şu an çalışmıyor. Ve süreç aleyhimize işliyor. Ne olacak ben de bilmiyorum. Azarlanacagim kesin memurlar tarafından. Keşke hic gelmeseydim buraya.Geri dönersem bir daha geleceğimi sanmam. En azindan evlilik üstünden. Boşanıp kendi imkanlarimla gelmeye çalışırım.Öğrenci olarak kaç yıllık oturum verdiler ki size?
ya sizi korkutmak istemem ama öğrenci vizesi şartlarını yerine getirmediyseniz ve yenilenmeyecekse(ki muhtemelen yenilenmez) aile birleşimi vizesine başvuru yapmanız gerekir.Bağzı forumlarda okudum bunun için tr ye gidip oradan başvuru yapmanız gerekir.Umarım herşey yolunda gider
Öğrenci olarak geldigim için sosyal olanaklardan faydalanır miyim bilmiyorum.Ekonomik olarak kursa gitme durumum yok. Keza A2 yapmadan B1 i integrasyon kursu ile tamamladım ücretsiz olarak. Sanki her sey önüme altin tepsi ile sunuldu da ben yapmadım?!Almanya sosyal bir devlet, ücretsiz kurslar alıp, işe yerleşebilirsiniz. B1 Almanca gayet iyi gündelik yaşamda. Odagınızı değiştirin, işiniz, is arkadaşlarınız olsun. Çalışmak sadece maddi getiri getirmiyor, özgüveninizi geri kazanacaksınız. Babanızın kaybı için çok üzgünüm, başınız sağolsun. Ama babanız sizin hep güçlü duran bir kadın olmanızı görmeyi isterdi bence
Öncelikle Allah yardimciniz olsun inşallah. Bor profesyonelden yardim alin muhakkak. Derdinizi anlatacak Almancaniz yok ise tercüman istersiniz. Yurtdışı gerçekten cok ayri, bizlerden uzak bir yer... bende Ingiltere ye geldim evlenince. Bir süre esimin ailesiyle yasadim ve cehennemdi Mesleğinizi icra edecek dile sahip olana kadar Türk isyerlerine basvurun. Evet kesinlikle cok hak yiyorlar cogu Türk isyeri sahibi her yerde böyle. B2 seviyeye sahipseniz aslinda barista, market, restoran tarzi yabanci yerlerde de başlayabilirsiniz. Hem psikolojinize iyi gelir hem de paranizi kazanmis olur hem de dil yönünden de ilerleme kaydedersiniz. Enerjinizi geri kazanın. Küllerinizden yeniden dogun. Hayat cok zor siz de kolay olmayin. Hepimiz kayiplar yaşıyoruz Allah sevdiklerimize saglikli ömürler nasil etsin bunlarin ustesinden calisarak cabalayarak gelebiliriz. Paranizi kazanın. Baktiniz evliliginiz yurumuyorsa boşanma kararinizi daha kolay verebilirsiniz. Esinizle de net bir sekilde artik bu evlilikle ilgili kılınızın kipirdamayacagini, sakin sakin bu iliski için caba efor sarfetmesi uyarisinda bulunun. Olmuyorsa da yolunuza bakinMerhaba herkese,
Almanya'da yaşıyorum iki senedir.Buraya evlendikten birkac ay sonra geldim ama öğrenci olarak.Kaynanada kaldim o birkac ay.O aylara hiç girmeyeyim.Ama maca 1-0 yenik başladım. Evliligimiz çok sarsıldı, düğünden bir ay önce babamın 4.evre mide kanseri olduğunu öğrendik ağlayarak gelinlik giydim...Çok yıprattı beni bu süreç, babam hayatımın dönüm noktalari olacak süreçlerde ama bilinçli ama bilinçsiz hep engel oldu mutluluğuma...Bu da öyle bir şey işte.Almanya'ya geldikten 4-5 ay sonra kaybettim babami.Cok kötüydü o süreç. Hic hatirlamak istemiyorum, kalp sızım babam benim.Babam torun isterdi hep, zsten ölecekti bari hamileyim baba diyebileyim istedim. O zamanlar daha iyi denebilirdi evliligimiz.Ama olmadı, gebe kalamadim.Babam bu hasretle gitti. Babam öldü bir ay sonra gebe kaldım.Ama ne gebelik?! Babam ölmüş, bana umut olsun istedim bebegimin. Fakat esimin ailesi babam öldükten sonra bana karşı laf söyleme konusunda cok cüretkar oldular özellikle annesi ve ablası.2 diktatör. Sebebi ise düğün günü babama gıcık olmuşlar . Iste kültürel istekler yerine gelmedi, babam azarladi düğün sonu evde, ki babam onlara her türlü kolaylığı sağladı, hiçbir sey istemedi isteme günü, benim kızım mal değil ki satayım dedi.. İçlerine almışlar. İşte gebe kaldim, laf söz...Bir kadın hamile kaldığında pamuklara sarılır diye öğrenmiştim ama benimkinde her gün gözyaşı...Karnim sızlaya sızlaya ağladım hep.Bebeğimin tutunduğu yerdi sanki.. Zaten kanadı kırık başlamıştı bu evlilik.Arkadaşlar ne ev ne para ne eşya hiçbir sey istemedim Sevdiğim insan sevsin istedim, saysin istedim. Bu kulaklar hamileyken ne laflar işitti... Aileme böyleysen şimdiden bitsin, ekonomik olarak iyi değiliz acaba çocuk yapmasa miydik, soğuk ilgisiz davranışlar... Sanki zorla yaptırdım!Aileme böyleysen bitti dediği gün düşük yaptim. Dua ettim ağlayarak düşsün bu bebek, istemiyorum diyerek. Ve düştü o aksamO düşen canla sanki annelik duygusu vs hep gitti. Hic üzülmedim, psikolojimin geldiği noktayı siz düşünün! Babasizlik ve bu tür muameleler beni mahvetti. Çocuk isteğine karşı nasıl biriyken artık nasıl biriyim diye sorarsanız. İstemiyorum artık. Korkuyorum çünkü. Yine kalırım yine aynısı olur. Düşük yapalı yaklasik 15 ay oluyor. Ve ben 3-4 kez regl oldum. Su an 4 aydır regl olmuyorum.Ve biliyorum, bu evlilik o düşük günü bitmeliydi... Ama hayat bana hiç adil davranmadı.Cok isterseniz olmaz. Babasizlik duygusu bendeki kendime olan güveni zedeledi. Zamanda kişisel bir karakter kırılması belirdi bende. Bunu ancak yaşayan bilir.Sanki babamin varlığıni eşim üstlendi. Bu yüzden babasizlik duygusunu ikinci kez yaşayacakmışim gibi geliyor.Bu dünyada en zor şey babasına ihtiyaç duyduğu bir zamanda babasini kaybeden bir kiz cocugu olmakmış...Hatalıyım. Bu devirde kendini naza çekeceksin, sömürerek yaşayacaksın ki kıymetin olsun.Maddi olarak bir sey istemedim. Esyalarimizin cogu ikinci el. Mutluluk, huzur yeter dedim. Ama ben dedikçe insanlar nankör oldu, ben degersiz...Hayat böyledir işte! 2 senede yaşlandım ben. Ben yüzü gülen, hevesli bir insandim. Artik içimden gülmek gelmiyor.Cok mutsuz hissediyorum kendimi.Sürekli ağlamak istiyorum.Hep pencereden dışariyi izliyorum.Ben burada bos da durmadim. B1 almanca öğrendim öyle ya da böyle.Ama yaranamadim.Yazacak cok sey var.Salak, saf değildim.Ama kaderim neden böyle oldu bilmiyorum. Evliligimin bırakın filmini, fragmanıni bile izlemiş olsaydim asla evlenmezdim.Esim soğuk ilgisiz biri. Bense tam tersi.Bu evlilikten iyice soğudum. Yaşadıklarım, hissettiklerim beni çok yordu. Ailesiyle hic görüşmüyorum. Esimle mesajlarını okudum kaynananin. Bana dedikleri,ahhhh...Simdi o kanser,tedavi görüyor. Icimden yazmak sormak gelmiyor. Allah sifasini versin yine de. Ama bana dediklerini, hissettirdiklerini ömür boyu unutmayacagim. Iyiki okudum o mesajları. Kim düşman kim dost gördüm. Burada hayat cok zor ailemi özlüyorum. Gidemiyorum. Her sey üst üste geldi. Yeni bir ülke, yeni bir insan, yeni bir hayat, yeni bir çevre, yeni bir dil,yeni bir düzen...Her şeyi en iyi şekilde yapabileceğimi biliyordum çünkü mutluydum ve eşimi seviyordum. Ama simdi. Hic gücüm yok. Takatim yok.Neden anlasabilecegim, hayallerimi süsleyen bir eşim olmadi? Cok hayal ettim çünkü, gerçekler de cok sert çarptı.Cok uzun oldu.Paylasmak istedim.Bosanmak istiyor bir yanım, diğer yanim korkuyor. Adim atayim diyorum, tutarli bir dik duruşum olamıyor. Meslegim var ama burada dil öğrenmeden çalışamam.Bu enerjiyle nasil olacak bilmiyorum...İçine kapanık bir insan oldum çıktım...
Kendine kızmak mi? Yok ya onlar insanca tepkiler. Bunda ne arar.Kendimi sevdirmediler ki. Bu duygular çocukluktan geliyor. Hiç dışarı çıkmazdım çocukken, kilomla dalga geçe geçe kendimden soğuttular.Kimse çıkıp demedi ne karışıyorsunuz yavruma!Annemin yaninda soylenirlerdi üçüncü kişiler, bahçedeki sofralardan ağlayarak evin içine koşardım. Bende psikolojik bir hasar bıraktı elbet.Kendime neden değer vermiyorum? Bana bunu öğretmediler ki! Bende de hep ic karartıcı seyler var,kusura bakma. :) Ben de uzun süre oynadim. Çocukken ip asardık, oynardık. Lisede takıma girdim. Ali hocam vardi üstüme düştü, iyice eğitti beni. Baya geliştirdim kendimi oynadım üç sene, ta ki sakatlanıncaya kadar...Bulsada biraz üzülse kendine kızsa dedim içimden.. kim olursa olsun önce kendini sevmeli kendine güvenmeli insan sonra başımıza ne gelirse gelsin limanımız sağlam sıkıntı yokevet voleybolcuyum çocuk yaşta başladım
Çocukluktan gelen bi eziklik hissi bu özgüvenini yerine getirmen lazım bol bol kişisel gelişim kitabı önerebilirim. Şu an kendi işimi yapıyorum bi kulüpte oynamıyorum yaklaşık iki sene oldu bırakalı,yazılım işindeyim ben. Profesyonel voleybol hayatım bitti yani tekrar dönmeyi düşünüyorum ilerde bakalım... Arada gidip eğitim veriyorum eski kulübümdeKendine kızmak mi? Yok ya onlar insanca tepkiler. Bunda ne arar.Kendimi sevdirmediler ki. Bu duygular çocukluktan geliyor. Hiç dışarı çıkmazdım çocukken, kilomla dalga geçe geçe kendimden soğuttular.Kimse çıkıp demedi ne karışıyorsunuz yavruma!Annemin yaninda soylenirlerdi üçüncü kişiler, bahçedeki sofralardan ağlayarak evin içine koşardım. Bende psikolojik bir hasar bıraktı elbet.Kendime neden değer vermiyorum? Bana bunu öğretmediler ki! Bende de hep ic karartıcı seyler var,kusura bakma. :) Ben de uzun süre oynadim. Çocukken ip asardık, oynardık. Lisede takıma girdim. Ali hocam vardi üstüme düştü, iyice eğitti beni. Baya geliştirdim kendimi oynadım üç sene, ta ki sakatlanıncaya kadar...Başlamadan bitti serüven... Sen nerede oynuyorsun?
Bence kesinlikle ara ara oynanmali.Birakmamali. Voleybol bir tutku. Spor özgüvenin babasi, atası.Bilirim.Çok özlüyorum ben de.Burada bir kulübe yazılayim dedim, kilo aldim peşine düşmedim. Bakalim belki ilerde. Niye olmasın ki? Siz eğitmendiniz. Birilerine ışık olmak öğretmek adına çok güzel... :) uyumuyor musunuz?Çocukluktan gelen bi eziklik hissi bu özgüvenini yerine getirmen lazım bol bol kişisel gelişim kitabı önerebilirim. Şu an kendi işimi yapıyorum bi kulüpte oynamıyorum yaklaşık iki sene oldu bırakalı,yazılım işindeyim ben. Profesyonel voleybol hayatım bitti yani tekrar dönmeyi düşünüyorum ilerde bakalım... Arada gidip eğitim veriyorum eski kulübümdesporda çok iyi geliyo kitaplarda özgüven için.
Zaten evliliği kaçış yolu olarak görmek ,yanlış bende aynısını yaptım .İlk baştan beri çekişmeli giden bir evlilik .Bende git geller yaşıyorum .Ancak psikolojik durum ne kadar elverecek bu hale bilemiyorum.Benim de annem rahmetli oldu 10 yıl önce ,yaşlı bir babam var gidersem de onun yanına gitçem .Çünkü şu an başka çarem yok .Yada mutsuz bir şekilde yaşıcam,aile çok önemliymiş.Keşke acele etmeseydim,tanısaydım iyice ailesini diyorum .Allah yardımcımız olsun.Ben önceki iliskilerimde normalde bir terslik hissettiğimde hemen ayrilirdim.Evlilik bu kadar kolay olmuyor-muş.Babamin vefati ve kahrolasıca sürecin yakın temasi benim kendime olan güvenimi zedeledi.Ben böyle bir evliliği yürütmek istemiyorum ama doğru zamanın su an olduğunu da düşünmüyorum. Biraz zamana ihtiyacım var. Ben buraya cogu seyden ödün vererek geldim. Ve bunlari bir bedeli olmali. Artik babam yok. Bir adım atarken 5 kez düşünmeliyim. Annem yaşıyor ama güçlü bir kadın değil...Ben ne mi istiyorum? Sabah uyandığımda insan yaşamayan bir yerde gözlerimi açıp yalnız kalmak istiyorum uzun süre. Kendimi onarmak istiyorum. Ailemin yanina gitmek de çözüm değil. Onlarla uyuşmuyorum.Bosanirsam ailemle yasamak istemiyorum. Kendi düzenim olsun istiyorum. Ben bu evlilik ateşine kendimi zaten bu yüzden attım. Bunu hata yaptiktan sonra anladim.Kurtulus olarak seçtim, ama daha büyük bir sorun oldu hayatim.
Zaten evliliği kaçış yolu olarak görmek ,yanlış bende aynısını yaptım .İlk baştan beri çekişmeli giden bir evlilik .Bende git geller yaşıyorum .Ancak psikolojik durum ne kadar elverecek bu hale bilemiyorum.Benim de annem rahmetli oldu 10 yıl önce ,yaşlı bir babam var gidersem de onun yanına gitçem .Çünkü şu an başka çarem yok .Yada mutsuz bir şekilde yaşıcam,aile çok önemliymiş.Keşke
Bilmiyorum. Ben bosanmanin veya bosanmamanin eşiğindeyim. Zamana bıraktım. Anacığıniza Allah rahmet eylesinZaten evliliği kaçış yolu olarak görmek ,yanlış bende aynısını yaptım .İlk baştan beri çekişmeli giden bir evlilik .Bende git geller yaşıyorum .Ancak psikolojik durum ne kadar elverecek bu hale bilemiyorum.Benim de annem rahmetli oldu 10 yıl önce ,yaşlı bir babam var gidersem de onun yanına gitçem .Çünkü şu an başka çarem yok .Yada mutsuz bir şekilde yaşıcam,aile çok önemliymiş.Keşke acele etmeseydim,tanısaydım iyice ailesini diyorum .Allah yardımcımız olsun.
Türkiye de olsaydim elli defa gitmiştim. Burada bir psikoloğa gidip de derdimi anlatacak dilim yok malesef..
Çoğu kendi semtimizde. Burada ben tesadüfen bir kadınla tanistim. Kadınların haklarini savunan sosyal hizmet görevlisiymis. Neyse artik nasil bosluktaysam anlattım bazi şeyleri, nasil olsa tanımıyor diye. Kadin ikinci bulusmamizda bana is bulma gayesiyle birini aradi o kisi de esimin tanıdığı çıktı.Kadinla esim ayni yerdr çalışmışlar. Düşünün tesadüfü. Bir de gidip bir psikoloğa kendimi açacağım? Herkes ajan gibi burada.Ben artik kimseye anlatmam sorunlarımı. Türkiye üstünden online seanslar varmış bilmiyordum. En kötü o şekilde yaparim.Almanya da cok turk var
Illaki turk bir psikolog bulunur
Sağolun sizinde başınız sağolsun .Maalesef sorunlarımız var ,konuştuğum takdirde,cevap vermiyor dinliyor .Veya bütün sorunların sebebini ben olarak gösteriyor ,beni suçluyor .Kızkardeşi ve halasıyla kavgalıyım .Evliliğimize burunlarını soktular .İkisiylede çalıştım ,bir söz var ya insanları tanımak için ya yola çıkacaksın ,yada çalışacaksın diye .Evliliğimiz çok monoton ,fikir uyuşmazlıkları var .Sözüm ona ailesini dinlemesede,o konularla ilgili bir muhabbet açıldığında beni suçluyor .Sanki adam evliliği sadece yatak ,yemek içmekten ibaret sanıyor .Bilmiyorum. Ben bosanmanin veya bosanmamanin eşiğindeyim. Zamana bıraktım. Anacığıniza Allah rahmet eylesinsizin eşinizle sorun var mi? Kayıtsız mi kalıyor sorunlara?
Sankisi yok, öyle sanıyorlar. Hele işten geliyorlarsa he he deyip umursamazlar. Biraz zaman sonra dırdır yapıyorsun bile diyebilir. Eşiniz sizi anlamıyorsa ona kendinizi açmayın. Kapali bir kutu olun sizi o sorgulasin. Ates topu gibi sarmislar etrafınizi.Zaten eşini kollayan savunan bir erkek binde bir.Sağolun sizinde başınız sağolsun .Maalesef sorunlarımız var ,konuştuğum takdirde,cevap vermiyor dinliyor .Veya bütün sorunların sebebini ben olarak gösteriyor ,beni suçluyor .Kızkardeşi ve halasıyla kavgalıyım .Evliliğimize burunlarını soktular .İkisiylede çalıştım ,bir söz var ya insanları tanımak için ya yola çıkacaksın ,yada çalışacaksın diye .Evliliğimiz çok monoton ,fikir uyuşmazlıkları var .Sözüm ona ailesini dinlemesede,o konularla ilgili bir muhabbet açıldığında beni suçluyor .Sanki adam evliliği sadece yatak ,yemek içmekten ibaret sanıyor .