Eşim tanıştığımızda 60 kiloydum 10 yıl sonra evlendiğimizde 73 aradan 5 yıl geçti ve artık 100 kiloyum. Çalışıyordum çok çalışıyordum gece 1 de 2 de işten geliyordum çünkü çok yoğun bir işim vardı, sosyal Hayatım sıfırlanma noktasına gelmişti, bütün gün bilgisayar başında rakamlarla uğraşıyodum. Tek eğlencem yemek yemekti, bari karnım tok olsun bari tatlı yiyim mutlu olayım diye düşünüyordum, çünkü devamlı ofiste olmak oradan çıkamamak psikolojimi bozmaya başlamıştı.Bu düşünce yapısı beni 100 kiloya ulaştırdı. Çok ama çok yoruldum eşimin de ısrarıyla hiç Aklımda olmayan bişey Yaptım ve işten istifa ettim 4 ay geçti üstünden benim de amacım işten ayrılıp kendime bakmak eski halime dönmekti. Ama bi türlü başlayamadım, evimi düzenleyeyim, kitap okuyayım tv izleyeyim biraz stressiz yaşayayım dedim,ama hep Aklımda rahatsız oluyordum kilolardan.
Iki gün önce en samimi arkadaşlarımızı Yemeğe davet ettik, eşimin kankası ve onun eşi, eşimin kankası başladı, eee napıyosun evde, nasıl geçiriyorsun zamanını kalk spor yap ben olsam spor salonuna yazılırım, günde 3 saat spor yap. Haklısın dedim ama spor salonuna yazılmayı düşünmüyorum evde Koşu bandı var, evde yapacam sporumu. Konu kapandı.
Cumartesi günü evde oturuyorken eşim birden başladı, pardon bi şey sorucam sen ne zaman harekete geçmeyi düşünüyosun susuyorum susuyorum ama 150 kilo mu Olmayı bekliyosun, kaç Yaşında giyinip süsleneceksin, senin yüzünden çocuğumuz olmazsa ne olacak, yok evde Koşu bandı varmış bilmem ne koşsana o zaman, hiç mi rahatsız olmuyosun, ben oluyorum artık... Abartmıyorum 3 saat bağırdı konuştu konuştu ağladım haklısın dedim ama susmadı. Çizdiğim çizelgeyi gösterdim program yapmıştım günlere bölüp spor diyet bu ne ya dedi, yazmakla olmaz bu işler. Benden utanıyomuş onu anladım.
Iyi bir Eş olmak için hem ev hem işte başarılı olmak yetmiyormuş, güler yüzlü olmak saçını süpürge etmek yetmiyormuş, dırdır etmeyen pozitif bir eş olmak yetmiyormuş onu anladım. Yüzüm çok güzel herkes öyle der, ama o da yetmiyormuş.
Başlıyorum diyete spora boyum 1.70 kilom 100 hedefim 65, yıl sonuna kadar yeni baştan yaratıcam kendimi. Kalbim çok kırık ama çok.
Vazgeçmeyeyim kendimi takip edeyim diye hergün yaptıklarımı yediklerimi buraya yazacağım. Başarıcam sadece kendim için, onun için değil kendi istediğim için bel ağrılarımdan kurtulmak rahat hareket etmek için.
, annem de onlara gidince ye ye diye çok baskı yapan bi insan bak anne dedim eşimle sorun olmaya başladı kilolar ne olur Israr etme özellikle eşimin yanında dedim. Bana döndü haftada bir buraya gelip yediğinde mi aldın kilo sanki sizin için o kadar yemek yapıyorum dedi. Bende, hayır tabii ki sırf burada yediğimden almadım ama Israr etme ne olur dikkat etmeye çalışıyorum dedim. Bozuldu astı suratını, onlara gideceğimiz zaman ne yapayım diye sorar hep sebze isterim sakın başka bi şey yapma yemiyoruz diyorum baktım dün yine kızartmalar tatlılar yapmış yemeyince de duygu sömürüsü yapıyo iki kişiyiz babanla nasıl yiycez bunları, Şundan vereyim al eve götür bilmemen Israr ediyo. Anlayacağınız yediğimi yiyordum yemediğimi paket yapıyordum. Hala dönmüş diyo ki iki çeşit çorba yapacaktım ama kızarsınız diye yapmadım.
benim de annem babam ben kendimi bildim bileli önümden yemek kacirirlar 21 yaşındayım şimdi diyete tekrar başladım her diyete girdiğimde de annem yedirmeye çalışıyor valla anlamış değilim bu anneleri 
