- 12 Ekim 2022
- 1.640
- 4.113
Zamanla alısırsızınız seversiniz belki gerçekten ablası olursunuz eşiniz de size daha çok saygı sevgi duyar. Bence deneyin ailenizin sizi doldurmasına da müsade etmeyin.
Zamanla alısırsızınız seversiniz belki gerçekten ablası olursunuz eşiniz de size daha çok saygı sevgi duyar. Bence deneyin ailenizin sizi doldurmasına da müsade etmeyin.Öncelikle herkese iyi geceler, ara ara girer konuları okurdum ilgimi çeken ama kendim yazacağım hiç aklıma gelmezdi cevap veren herkesten Allah razı olsun. Ben 3 ay önce kendi rızamla severek evlendim ve ilk evliliğim, eşimin başından daha önce bir evlilik geçmiş boşanalıda 2 sene olmuş. Eski eşini hiç görmedim tanımam sır gibi bir kadın, eşimin 11 yaşında bir kızı var ama oldukça iri ve olgun yani çocuk gibi değil görüntüsü yeni nesilin zaten. 27 yaşındayım bende. Bunları fikir olsun diye anlatıyorum çok uzattım ama. Bu forumda okumuştum eşlerinin eski eşlerini çocuklar vasıtasıyla tanıyanları ama ben tanımıyorum kadını çünkü kötü ayrılmışlar ve hiç görüşmüyorlar kızı için bile. Ben kızıyla ilk tanıştığımda çok kötü iğrenerek baktı bana doldurulmuş gibiydi, sonra sonra hediyeler aramalar gezmeler derken biraz normalleşti davranışları. Şimdi bu kız halasında kalıyor bazende babaannede çünkü onlar aynı ildeler. Biz farklı bi ildeyiz eşimle ve ben tanıştığımda da bu şekildeydi durum. Biz nişanlıyken geçen yaz getirdi kızını eşim yaşadığımız ile ve bir ay görme şansım oldu sürekli üstünlük savaşı nişanda alınan hediyeleri kıskanmak, kıskançlıklar böyle geçti o süreç açıkçası bende çocuk deyip umursamadım. Şimdi öz annesi ailesiyle yaşıyor ve ailesi çocuğunu istemediği için alamıyormuş yanına o yüzden hala babaanneyle kalıyormuş kız. Ama annesi babası sağken bu şekilde kalması ne kadar doğru bilmiyorum vicdanen rahat değilim. Bende çalışıyorum 19:00 eve geliyorum. Bu kız geldiğinde nasıl yönetebilirim bilmiyorum kendim dahi çocuk yapmayı düşünmüyorum ama eşimin onu evimizde istediğini ve üzüldüğünü biliyorum ve kıyamıyorum eşime. Çocuğa bişey hissetmiyorum nefsime ağır geliyo kadınlık içgüdüsü işte sevemiyorum açıkçası. Küçük olsa belki ama koca kız ve açıkçası biraz sinsi ve çıkarcı. Onu eve getirirsem pişman olurmuyum bana ağır gelirmi sonuçta ben doğurmadım onu ve böyle bir sözde vermedim üniversite ev iş derken hep yanlız yaşadım eşime bile zor alıştım çocuklu evde kalabilirmiyim bilmiyorum. Ne gibi zorluklar yaşarım benim durumumda olanlar yorum yaparsa çok sevinirim. Artı olarakta ailem onun annesi sağ sanamı düştü bakmak genceciksin sana yıkmaya çalışıyo uyanık kadın kendini kullandırma diyor ve hırsıma yenik düşüyorum gerçekten enayimiyim diye, bir yandanda eşimin kolu kanadı kırık bu şekilde biliyorum. Kimin bakması daha doğru haftaiçi haftasonu yada nasıl olmalı doğru olan nedir yorumlarınızı yazarsanız çok sevinirim, eleştiri mükemmeliyete getirirmiş hepinize teşekkürlersaygılar
Aaaa bu o mu ???Önceki konularında da yazmıştım, kıza gerçekten çok ama çok üzüldüm. Babaanne nereye kadar bakacak.... Yavrum iyi insanlar ile karşılaşsın.
Sana gelince, yeni nickin hayırlı olsun...
Eskiden masallarda üvey anneleri cadı olarak gösteriyorlar diye kızardım. Çünkü şimdiye kadar tanıdığım tüm üvey anneler, o çocukları kalbinden doğurmuş gibi seviyordu. Sen bu konudaki bakış açımı değiştirdin. Tebrikler....
Dilek sen konuyu masumlaştırmayı bırak da geçen konu da beni neden engelledin?Öncelikle herkese iyi geceler, ara ara girer konuları okurdum ilgimi çeken ama kendim yazacağım hiç aklıma gelmezdi cevap veren herkesten Allah razı olsun. Ben 3 ay önce kendi rızamla severek evlendim ve ilk evliliğim, eşimin başından daha önce bir evlilik geçmiş boşanalıda 2 sene olmuş. Eski eşini hiç görmedim tanımam sır gibi bir kadın, eşimin 11 yaşında bir kızı var ama oldukça iri ve olgun yani çocuk gibi değil görüntüsü yeni nesilin zaten. 27 yaşındayım bende. Bunları fikir olsun diye anlatıyorum çok uzattım ama. Bu forumda okumuştum eşlerinin eski eşlerini çocuklar vasıtasıyla tanıyanları ama ben tanımıyorum kadını çünkü kötü ayrılmışlar ve hiç görüşmüyorlar kızı için bile. Ben kızıyla ilk tanıştığımda çok kötü iğrenerek baktı bana doldurulmuş gibiydi, sonra sonra hediyeler aramalar gezmeler derken biraz normalleşti davranışları. Şimdi bu kız halasında kalıyor bazende babaannede çünkü onlar aynı ildeler. Biz farklı bi ildeyiz eşimle ve ben tanıştığımda da bu şekildeydi durum. Biz nişanlıyken geçen yaz getirdi kızını eşim yaşadığımız ile ve bir ay görme şansım oldu sürekli üstünlük savaşı nişanda alınan hediyeleri kıskanmak, kıskançlıklar böyle geçti o süreç açıkçası bende çocuk deyip umursamadım. Şimdi öz annesi ailesiyle yaşıyor ve ailesi çocuğunu istemediği için alamıyormuş yanına o yüzden hala babaanneyle kalıyormuş kız. Ama annesi babası sağken bu şekilde kalması ne kadar doğru bilmiyorum vicdanen rahat değilim. Bende çalışıyorum 19:00 eve geliyorum. Bu kız geldiğinde nasıl yönetebilirim bilmiyorum kendim dahi çocuk yapmayı düşünmüyorum ama eşimin onu evimizde istediğini ve üzüldüğünü biliyorum ve kıyamıyorum eşime. Çocuğa bişey hissetmiyorum nefsime ağır geliyo kadınlık içgüdüsü işte sevemiyorum açıkçası. Küçük olsa belki ama koca kız ve açıkçası biraz sinsi ve çıkarcı. Onu eve getirirsem pişman olurmuyum bana ağır gelirmi sonuçta ben doğurmadım onu ve böyle bir sözde vermedim üniversite ev iş derken hep yanlız yaşadım eşime bile zor alıştım çocuklu evde kalabilirmiyim bilmiyorum. Ne gibi zorluklar yaşarım benim durumumda olanlar yorum yaparsa çok sevinirim. Artı olarakta ailem onun annesi sağ sanamı düştü bakmak genceciksin sana yıkmaya çalışıyo uyanık kadın kendini kullandırma diyor ve hırsıma yenik düşüyorum gerçekten enayimiyim diye, bir yandanda eşimin kolu kanadı kırık bu şekilde biliyorum. Kimin bakması daha doğru haftaiçi haftasonu yada nasıl olmalı doğru olan nedir yorumlarınızı yazarsanız çok sevinirim, eleştiri mükemmeliyete getirirmiş hepinize teşekkürlersaygılar
Bu kim? Gerçek niki ne?Dilek sen konuyu masumlaştırmayı bırak da geçen konu da beni neden engelledin?
Bunlar mı Dilek ?Eki Görüntüle 3161419
İnanir misin ayniiii sen bak şu yüce rabiimin hikmetine.
Aileniz bu görüşteyse kızlarını çocuksuz adamla evlendirselermiş. Çocuklu adamla evlenmek gün gelip o çocukla yaşayabileceğini kabul etmek demek. Keşke çocuklu insanlar evlenmeden önce karşılarındaki kişiyi iyice tartsalar.Öncelikle herkese iyi geceler, ara ara girer konuları okurdum ilgimi çeken ama kendim yazacağım hiç aklıma gelmezdi cevap veren herkesten Allah razı olsun. Ben 3 ay önce kendi rızamla severek evlendim ve ilk evliliğim, eşimin başından daha önce bir evlilik geçmiş boşanalıda 2 sene olmuş. Eski eşini hiç görmedim tanımam sır gibi bir kadın, eşimin 11 yaşında bir kızı var ama oldukça iri ve olgun yani çocuk gibi değil görüntüsü yeni nesilin zaten. 27 yaşındayım bende. Bunları fikir olsun diye anlatıyorum çok uzattım ama. Bu forumda okumuştum eşlerinin eski eşlerini çocuklar vasıtasıyla tanıyanları ama ben tanımıyorum kadını çünkü kötü ayrılmışlar ve hiç görüşmüyorlar kızı için bile. Ben kızıyla ilk tanıştığımda çok kötü iğrenerek baktı bana doldurulmuş gibiydi, sonra sonra hediyeler aramalar gezmeler derken biraz normalleşti davranışları. Şimdi bu kız halasında kalıyor bazende babaannede çünkü onlar aynı ildeler. Biz farklı bi ildeyiz eşimle ve ben tanıştığımda da bu şekildeydi durum. Biz nişanlıyken geçen yaz getirdi kızını eşim yaşadığımız ile ve bir ay görme şansım oldu sürekli üstünlük savaşı nişanda alınan hediyeleri kıskanmak, kıskançlıklar böyle geçti o süreç açıkçası bende çocuk deyip umursamadım. Şimdi öz annesi ailesiyle yaşıyor ve ailesi çocuğunu istemediği için alamıyormuş yanına o yüzden hala babaanneyle kalıyormuş kız. Ama annesi babası sağken bu şekilde kalması ne kadar doğru bilmiyorum vicdanen rahat değilim. Bende çalışıyorum 19:00 eve geliyorum. Bu kız geldiğinde nasıl yönetebilirim bilmiyorum kendim dahi çocuk yapmayı düşünmüyorum ama eşimin onu evimizde istediğini ve üzüldüğünü biliyorum ve kıyamıyorum eşime. Çocuğa bişey hissetmiyorum nefsime ağır geliyo kadınlık içgüdüsü işte sevemiyorum açıkçası. Küçük olsa belki ama koca kız ve açıkçası biraz sinsi ve çıkarcı. Onu eve getirirsem pişman olurmuyum bana ağır gelirmi sonuçta ben doğurmadım onu ve böyle bir sözde vermedim üniversite ev iş derken hep yanlız yaşadım eşime bile zor alıştım çocuklu evde kalabilirmiyim bilmiyorum. Ne gibi zorluklar yaşarım benim durumumda olanlar yorum yaparsa çok sevinirim. Artı olarakta ailem onun annesi sağ sanamı düştü bakmak genceciksin sana yıkmaya çalışıyo uyanık kadın kendini kullandırma diyor ve hırsıma yenik düşüyorum gerçekten enayimiyim diye, bir yandanda eşimin kolu kanadı kırık bu şekilde biliyorum. Kimin bakması daha doğru haftaiçi haftasonu yada nasıl olmalı doğru olan nedir yorumlarınızı yazarsanız çok sevinirim, eleştiri mükemmeliyete getirirmiş hepinize teşekkürlersaygılar
Dilek-ceren-sevdanur hepsi ayni kisiydi muhtemelen. Yoksa bu kadar benzerligin tesaduf olmasi cok zor.Bunlar mı Dilek ?
Yeni okuyorum herkes kendi çocuğuna bakacak, ben bu adamı boşattım kızınıda sevmiyor falan yazmış önceki konusundaen son bize küfretmiştin dilek mi ceren mi ne diyelim sana. naş turizm hadi
o çocuk senin bu dünyadaki sınavın helal olsun kıza. alnından öpüyorıum onun