En doğrusu
Sen kendi kendine mutlu olmaya çalışıyorsun canım bence ailen arkandaysa resti cekNerden basliyacagimi hiç bilmiyorum. Dayımın eşi (yengemin ) bizi tanistirmasiyla başlamıştı her şey. Konuşa konusa sevdik birbirimizi. 2-3 yıl nişanlı kaldık. İlk iki yıl onun sınırını hiç fark etmemiştim fakat son yıl değişmeye başlamıştı. Sinirlendiginde çok bağırıp çağırıyordu. Ben herkeste oluyor diye normal karşılardım. Sonra evlendik eşimin aşırı aileci olduğunu öğrendim. Sürekli teyzesine, ablasına, dayılarına ve amcalarına sohbet etmeye gitmek istemesi ve benide pesiden götürmek istemesi. Halbuki benim ailemde hiç böyle bir zorunluluk yoktu. Babası annesi ne derse takılan bir insan kendisi. Aşırı aileci. Evlendigimde 20 yaşındaydım. 3,5 yıllık evliyim. Sürekli annemlere niye sık gitmiyoruz niye orda kalmıyoruz vs diye kavga ediyorduk. Sırf kavga etmemek için bicok kere gidip kaldım. Evlerimiz yakın. Ama araba gerekli sonra araba aldıktan sonra hep gidip döndük. Birgün anneannemin rahatsızlığı üzerine kocası da öldüğü için anneannemi çocukları evinde ağırlamaya calisiyorlardi 3-5 gün her çocuğunda kaliyordu. Sıra dayimlara geldiginde bu bizi tanıştıran yengem aşırı surat astı vs vs derken kocasi ona bağırdı annem buraya hergun gelmiyor hastadır niye sürat asiyorsun diye bunlar bikac gün küs kaldilar. Annemde o sıra wp den durumlar paylaşıyor hadisler vs anne hakkı ile alakalı yengemde kocasıyla baristiktan sonra bunları kocasına gösteriyor benim dayimda aşırı asabi ve manyak bir insan. Bayram günü annemin üzerine yürüyüp vurmaya çalıştı anneannem barışın dediği için aralarına girdiler yengem sinsi sinsi izledi hosuna gitti tabi. Orda annem de bı tokat yapistirdi yengeme yengem dediğim de eşimin ablası oluyor biz o sıra kaynanamlardaydik duyunca fırladım evden anneme bişey oldu sandm o zaman onlar gitmistiler. bu sefer eşim aşırı ablacı oldu anneme taraf aldı. Bayağı kavga ettik sonra işler düzene girmeyince keyfin bilir tarzında konuşmalar yaptı ben de eve gelip eşyalarımı toplamak istedim ailem benim her zaman yanımda boşansam da boşanmasam da. O eşyalarımı toplamaya geldiğim gün kayınbabam geldi ve bana bu böyle olmaz her gün böyle kavga edecekseniz boşanın dedi anneannem için hakaretler yağdırmaya başladı sonra ben ve eşim sinirimiz geçince biraz kendimize gelince birbirimizi sevdiğimizi anlayıp durduk. Kayınbabam ortalığı daha da kızıştırdı ben de ona dedim ki sen buraya bizi barıştırmaya değil boşamaya gelmişsin dedim. Neyse ben bu konuyu tekrar hoplayacağını bildiğim için eşimi sürekli uyarıyordum diyordum ki yarın öbür gün ablan yemeğe kardeşlerini çağırır veya tekrar böyle bir kavga çıkarmak biz tarafsız olacağız sen istiyorsan git Damla'nın evine ama beni zorlama çünkü ben annemle kavga etmişler dayım benim arkamdan işte onların evini yıkayacağım onların evi bozulacak benimle işim için bunları söylüyor ben o adamın evine gelip de oturup da sofrasına yemeğini yemem dedi isterse dayım olsun. Dayım bile benim hakkımda bunları konuşuyorsa onları boşayacağım diye konuşuyorsa kimse kusura bakmasın. Ki ben yuvamın bozulmasından korkuyorum çünkü bizim normalde güzel bir yuvamız mutlu bir yuvamız var fakat bu konular açıldığı zaman ailesine gitme konusu veya bu kavga konusu açıldığı zaman ciddi anlamda değişik bir insan oluyor duvarlar yumrukluyor canavarlaşıyor tabiri caizse. İki gün önce beklediğim şey oldu ve ablası iftara davet etti. Ben gelmek istemediğimi söyledim ama istersen onun gidebileceğini söyledim arada ablasına dedi ki gelmeyeceğiz falan filan neyse o günden beridir morali bozuk gibiydi ama bir şey de demedi sonra bugün sabah annesi aradı. İşte benim dedikodumu yaptılar bayağı bir istesen niye onu getirmiyorsun niye onunla konuşmuyorsun bu da gelmiş diyor ki keyfi bilir ben de artık onunla gitmeyeceğim böyle şöyle zaten az kaldı falan tarzında konuşmalar yaptı ama ne söylediğini anlamadım. Konuşmayı bitirdikleri zaman ben de dedim ki niye benim dedikodumu yapıyorsunuz çıldırdı ormal gözüken insan bir anda canavarlaştı beni döveceğini zannettim çok korktum bana diyor ki 30 senedir yaşıyorum seninle çektiğimi çekmedim halbuki Bizim ailemiz yuvamız mutlu bir yuva o ne zaman ailesiyle konuşsa laf söylese bana huzurumuz bozuluyor ve geliyor bana çatıyor ben de ona dedim ki sen erkek olsaydın annenin ablanın sözüyle hareket etmezdin. Yemin ediyorum ablası beni gördüğünde yüz çeviriyordu ben gidip onu sırf eşim için selam veriyordum konuşuyordum ama sırf eşim için yoksa onun ve kocasının benim için ve eşim için boşanma planları kurduklarını ve buna sevindiklerini bildiğim için onların evine gitmek istemiyordum. En basitinden geçen kaynanamlar tekrar gelmişti eşimin amcası ile oturmaya gideceklerdi ve ben çok yorgundum gelmek istemedim geldiklerinden sonra kaynananın 2 saat bana diyor sen niye gelmiyorsun da böylesin sen kendin bizden uzak tutuyorsun daha iki saat laf söyledi. Ben mecbur muyum siz nereye gidiyorsanız sizin peşinizden gezmeye sabahtan geldiler saat sekizden akşam gece 12.00'ye kadar onun bunun evine git Derya ben mecbur muyum ve eşim de huzursuzluk çıkardı bunun için 3-4 gün küs kaldık ve kendisi asla barışmaya yeltenmeyen biri. İşte bugün annesi aradıktan sonra da insanlıktan çıktı kötü söz söylememeye çok dikkat ettim ama sabrım kalmadı ben onu bıktırmışım gidiyorsan git tarzında konuşmalar yaptı. S+ktrgt tarzında konuştu. Eşimin işi yok fakat maddi olarak durumu iyi ailesinden kalma evleri var bikac tane onlara mı güveniyor anlamadım gerçekten ben çok yoruldum eşimi seviyor muyum seviyorum ama ailesi için hep beni edip kalkmasından çok yoruldum. Çocuğumuz yok istiyorduk çünkü biz mutluyduk iki kere düşük yaptım bu ayda çocuk düşünüyorduk. Ama eşim ailesinin sözünü o kadar çok önemsiyor ki evinin huzurunu bırakmıyor çok yoruldum bakın ben boşanmaktan korkmuyorum benim ailem yanımda ki benim ailem bana boşanmak istesem destek bile verirler. Kaynanama gelince diğer gelinlerine diğer çocuklarına hiçbir şey söyleyemiyor çünkü kimse karısını ezdirmediği için ama benim eşimi arayıp benim hakkımda saatlerce konuşabilir çünkü biliyor ki benim eşim onun lafını dinleyecek ve evini huzurunu bozacak aynı şekilde ablası da öyle annem her bir şey paylaştığı zaman gidiyordu eşimi arıyordu diyorduk senin kaynanan böyle paylaşmış gidiyordu kendi kocasına dönüşte bak senin kardeşin böyle paylaştı bütün aileyi birbirine düşürdü. Ama benim de takatim kalmadı çok yoruldum eşimi seviyorum ama bu konuların asla burada son bulmayacağını biliyorum bir ay mutluysan bir ayınız berbat geçiyor sırf annesine ailesine bu kadar önem verdiği için çok yoruldum çok...
Lütfen bu durumda dünyaya çocuk getirip onu da bu kaosun içine sokmayın,aileniz yanınızda,beden olarak büyümüş ama ruh olarak çocuk kalan birininde düzelmesini beklemeyin olan yıllarınıza olurAileler ortada yokken hiçbir sorunumuz olmuyor birbirimizle sakalasiyoruz gülüyoruz geziyoruz ama annesi ablası bişey dedimi o adam gidiyo
Ne yazsam nasıl toparlasam diye düşündüm ma bir türlü bulamadım bu yazacağım duygularınızı küçük gördüğümden falan değil ama bence siz eşinizi sevmiyorsunuz inat uğruna evliliğe devam ediyor gibisiniz sanki dayınıza yengenize inat diye devam ediyormuşsunuz gibi öncelik kocanız büyümemiş bir erkek koca falan olmaz böylelerinden hele birde karısının dedikodusunu annesiyle yapan bir tipken iyi bile dayanmışsınız yapılanlara. Normalinizi de değiştireniz lazım bağırıp çağırmak normal bir davranış değil canavarlaşması normal değil siz birde çocuk yapma kalkışmışsınız çocuğa yazık , hiçbir çocuk huzursuz ve mutsuz bir evde büyük zorunda kalmamalı , bir aile terapistine gidin yardım alın bu süreçte çocuğa uzun bir süre ara verin sizin yuvanızın temeli tam sağlam değilken böyle bir şeye kalkışmayın bile değişim görmezsenizde yolunuza bakarsınız açıkçası eşinizden hiç umutlu değilim anlattıklarınıza bakarak bunu söylüyorum çünkü eşiniz hiç normal değil ama denedim dersiniz en azından kafanız ve vicdanımız daha rahat olurNerden basliyacagimi hiç bilmiyorum. Dayımın eşi (yengemin ) bizi tanistirmasiyla başlamıştı her şey. Konuşa konusa sevdik birbirimizi. 2-3 yıl nişanlı kaldık. İlk iki yıl onun sınırını hiç fark etmemiştim fakat son yıl değişmeye başlamıştı. Sinirlendiginde çok bağırıp çağırıyordu. Ben herkeste oluyor diye normal karşılardım. Sonra evlendik eşimin aşırı aileci olduğunu öğrendim. Sürekli teyzesine, ablasına, dayılarına ve amcalarına sohbet etmeye gitmek istemesi ve benide pesiden götürmek istemesi. Halbuki benim ailemde hiç böyle bir zorunluluk yoktu. Babası annesi ne derse takılan bir insan kendisi. Aşırı aileci. Evlendigimde 20 yaşındaydım. 3,5 yıllık evliyim. Sürekli annemlere niye sık gitmiyoruz niye orda kalmıyoruz vs diye kavga ediyorduk. Sırf kavga etmemek için bicok kere gidip kaldım. Evlerimiz yakın. Ama araba gerekli sonra araba aldıktan sonra hep gidip döndük. Birgün anneannemin rahatsızlığı üzerine kocası da öldüğü için anneannemi çocukları evinde ağırlamaya calisiyorlardi 3-5 gün her çocuğunda kaliyordu. Sıra dayimlara geldiginde bu bizi tanıştıran yengem aşırı surat astı vs vs derken kocasi ona bağırdı annem buraya hergun gelmiyor hastadır niye sürat asiyorsun diye bunlar bikac gün küs kaldilar. Annemde o sıra wp den durumlar paylaşıyor hadisler vs anne hakkı ile alakalı yengemde kocasıyla baristiktan sonra bunları kocasına gösteriyor benim dayimda aşırı asabi ve manyak bir insan. Bayram günü annemin üzerine yürüyüp vurmaya çalıştı anneannem barışın dediği için aralarına girdiler yengem sinsi sinsi izledi hosuna gitti tabi. Orda annem de bı tokat yapistirdi yengeme yengem dediğim de eşimin ablası oluyor biz o sıra kaynanamlardaydik duyunca fırladım evden anneme bişey oldu sandm o zaman onlar gitmistiler. bu sefer eşim aşırı ablacı oldu anneme taraf aldı. Bayağı kavga ettik sonra işler düzene girmeyince keyfin bilir tarzında konuşmalar yaptı ben de eve gelip eşyalarımı toplamak istedim ailem benim her zaman yanımda boşansam da boşanmasam da. O eşyalarımı toplamaya geldiğim gün kayınbabam geldi ve bana bu böyle olmaz her gün böyle kavga edecekseniz boşanın dedi anneannem için hakaretler yağdırmaya başladı sonra ben ve eşim sinirimiz geçince biraz kendimize gelince birbirimizi sevdiğimizi anlayıp durduk. Kayınbabam ortalığı daha da kızıştırdı ben de ona dedim ki sen buraya bizi barıştırmaya değil boşamaya gelmişsin dedim. Neyse ben bu konuyu tekrar hoplayacağını bildiğim için eşimi sürekli uyarıyordum diyordum ki yarın öbür gün ablan yemeğe kardeşlerini çağırır veya tekrar böyle bir kavga çıkarmak biz tarafsız olacağız sen istiyorsan git Damla'nın evine ama beni zorlama çünkü ben annemle kavga etmişler dayım benim arkamdan işte onların evini yıkayacağım onların evi bozulacak benimle işim için bunları söylüyor ben o adamın evine gelip de oturup da sofrasına yemeğini yemem dedi isterse dayım olsun. Dayım bile benim hakkımda bunları konuşuyorsa onları boşayacağım diye konuşuyorsa kimse kusura bakmasın. Ki ben yuvamın bozulmasından korkuyorum çünkü bizim normalde güzel bir yuvamız mutlu bir yuvamız var fakat bu konular açıldığı zaman ailesine gitme konusu veya bu kavga konusu açıldığı zaman ciddi anlamda değişik bir insan oluyor duvarlar yumrukluyor canavarlaşıyor tabiri caizse. İki gün önce beklediğim şey oldu ve ablası iftara davet etti. Ben gelmek istemediğimi söyledim ama istersen onun gidebileceğini söyledim arada ablasına dedi ki gelmeyeceğiz falan filan neyse o günden beridir morali bozuk gibiydi ama bir şey de demedi sonra bugün sabah annesi aradı. İşte benim dedikodumu yaptılar bayağı bir istesen niye onu getirmiyorsun niye onunla konuşmuyorsun bu da gelmiş diyor ki keyfi bilir ben de artık onunla gitmeyeceğim böyle şöyle zaten az kaldı falan tarzında konuşmalar yaptı ama ne söylediğini anlamadım. Konuşmayı bitirdikleri zaman ben de dedim ki niye benim dedikodumu yapıyorsunuz çıldırdı ormal gözüken insan bir anda canavarlaştı beni döveceğini zannettim çok korktum bana diyor ki 30 senedir yaşıyorum seninle çektiğimi çekmedim halbuki Bizim ailemiz yuvamız mutlu bir yuva o ne zaman ailesiyle konuşsa laf söylese bana huzurumuz bozuluyor ve geliyor bana çatıyor ben de ona dedim ki sen erkek olsaydın annenin ablanın sözüyle hareket etmezdin. Yemin ediyorum ablası beni gördüğünde yüz çeviriyordu ben gidip onu sırf eşim için selam veriyordum konuşuyordum ama sırf eşim için yoksa onun ve kocasının benim için ve eşim için boşanma planları kurduklarını ve buna sevindiklerini bildiğim için onların evine gitmek istemiyordum. En basitinden geçen kaynanamlar tekrar gelmişti eşimin amcası ile oturmaya gideceklerdi ve ben çok yorgundum gelmek istemedim geldiklerinden sonra kaynananın 2 saat bana diyor sen niye gelmiyorsun da böylesin sen kendin bizden uzak tutuyorsun daha iki saat laf söyledi. Ben mecbur muyum siz nereye gidiyorsanız sizin peşinizden gezmeye sabahtan geldiler saat sekizden akşam gece 12.00'ye kadar onun bunun evine git Derya ben mecbur muyum ve eşim de huzursuzluk çıkardı bunun için 3-4 gün küs kaldık ve kendisi asla barışmaya yeltenmeyen biri. İşte bugün annesi aradıktan sonra da insanlıktan çıktı kötü söz söylememeye çok dikkat ettim ama sabrım kalmadı ben onu bıktırmışım gidiyorsan git tarzında konuşmalar yaptı. S+ktrgt tarzında konuştu. Eşimin işi yok fakat maddi olarak durumu iyi ailesinden kalma evleri var bikac tane onlara mı güveniyor anlamadım gerçekten ben çok yoruldum eşimi seviyor muyum seviyorum ama ailesi için hep beni edip kalkmasından çok yoruldum. Çocuğumuz yok istiyorduk çünkü biz mutluyduk iki kere düşük yaptım bu ayda çocuk düşünüyorduk. Ama eşim ailesinin sözünü o kadar çok önemsiyor ki evinin huzurunu bırakmıyor çok yoruldum bakın ben boşanmaktan korkmuyorum benim ailem yanımda ki benim ailem bana boşanmak istesem destek bile verirler. Kaynanama gelince diğer gelinlerine diğer çocuklarına hiçbir şey söyleyemiyor çünkü kimse karısını ezdirmediği için ama benim eşimi arayıp benim hakkımda saatlerce konuşabilir çünkü biliyor ki benim eşim onun lafını dinleyecek ve evini huzurunu bozacak aynı şekilde ablası da öyle annem her bir şey paylaştığı zaman gidiyordu eşimi arıyordu diyorduk senin kaynanan böyle paylaşmış gidiyordu kendi kocasına dönüşte bak senin kardeşin böyle paylaştı bütün aileyi birbirine düşürdü. Ama benim de takatim kalmadı çok yoruldum eşimi seviyorum ama bu konuların asla burada son bulmayacağını biliyorum bir ay mutluysan bir ayınız berbat geçiyor sırf annesine ailesine bu kadar önem verdiği için çok yoruldum çok...
Boşan valla bak böyle çile çekilmez ömğr boyu. Bir koca karısını ezmesini izin veriyorsa o kocadan adam olmaz kiNerden basliyacagimi hiç bilmiyorum. Dayımın eşi (yengemin ) bizi tanistirmasiyla başlamıştı her şey. Konuşa konusa sevdik birbirimizi. 2-3 yıl nişanlı kaldık. İlk iki yıl onun sınırını hiç fark etmemiştim fakat son yıl değişmeye başlamıştı. Sinirlendiginde çok bağırıp çağırıyordu. Ben herkeste oluyor diye normal karşılardım. Sonra evlendik eşimin aşırı aileci olduğunu öğrendim. Sürekli teyzesine, ablasına, dayılarına ve amcalarına sohbet etmeye gitmek istemesi ve benide pesiden götürmek istemesi. Halbuki benim ailemde hiç böyle bir zorunluluk yoktu. Babası annesi ne derse takılan bir insan kendisi. Aşırı aileci. Evlendigimde 20 yaşındaydım. 3,5 yıllık evliyim. Sürekli annemlere niye sık gitmiyoruz niye orda kalmıyoruz vs diye kavga ediyorduk. Sırf kavga etmemek için bicok kere gidip kaldım. Evlerimiz yakın. Ama araba gerekli sonra araba aldıktan sonra hep gidip döndük. Birgün anneannemin rahatsızlığı üzerine kocası da öldüğü için anneannemi çocukları evinde ağırlamaya calisiyorlardi 3-5 gün her çocuğunda kaliyordu. Sıra dayimlara geldiginde bu bizi tanıştıran yengem aşırı surat astı vs vs derken kocasi ona bağırdı annem buraya hergun gelmiyor hastadır niye sürat asiyorsun diye bunlar bikac gün küs kaldilar. Annemde o sıra wp den durumlar paylaşıyor hadisler vs anne hakkı ile alakalı yengemde kocasıyla baristiktan sonra bunları kocasına gösteriyor benim dayimda aşırı asabi ve manyak bir insan. Bayram günü annemin üzerine yürüyüp vurmaya çalıştı anneannem barışın dediği için aralarına girdiler yengem sinsi sinsi izledi hosuna gitti tabi. Orda annem de bı tokat yapistirdi yengeme yengem dediğim de eşimin ablası oluyor biz o sıra kaynanamlardaydik duyunca fırladım evden anneme bişey oldu sandm o zaman onlar gitmistiler. bu sefer eşim aşırı ablacı oldu anneme taraf aldı. Bayağı kavga ettik sonra işler düzene girmeyince keyfin bilir tarzında konuşmalar yaptı ben de eve gelip eşyalarımı toplamak istedim ailem benim her zaman yanımda boşansam da boşanmasam da. O eşyalarımı toplamaya geldiğim gün kayınbabam geldi ve bana bu böyle olmaz her gün böyle kavga edecekseniz boşanın dedi anneannem için hakaretler yağdırmaya başladı sonra ben ve eşim sinirimiz geçince biraz kendimize gelince birbirimizi sevdiğimizi anlayıp durduk. Kayınbabam ortalığı daha da kızıştırdı ben de ona dedim ki sen buraya bizi barıştırmaya değil boşamaya gelmişsin dedim. Neyse ben bu konuyu tekrar hoplayacağını bildiğim için eşimi sürekli uyarıyordum diyordum ki yarın öbür gün ablan yemeğe kardeşlerini çağırır veya tekrar böyle bir kavga çıkarmak biz tarafsız olacağız sen istiyorsan git Damla'nın evine ama beni zorlama çünkü ben annemle kavga etmişler dayım benim arkamdan işte onların evini yıkayacağım onların evi bozulacak benimle işim için bunları söylüyor ben o adamın evine gelip de oturup da sofrasına yemeğini yemem dedi isterse dayım olsun. Dayım bile benim hakkımda bunları konuşuyorsa onları boşayacağım diye konuşuyorsa kimse kusura bakmasın. Ki ben yuvamın bozulmasından korkuyorum çünkü bizim normalde güzel bir yuvamız mutlu bir yuvamız var fakat bu konular açıldığı zaman ailesine gitme konusu veya bu kavga konusu açıldığı zaman ciddi anlamda değişik bir insan oluyor duvarlar yumrukluyor canavarlaşıyor tabiri caizse. İki gün önce beklediğim şey oldu ve ablası iftara davet etti. Ben gelmek istemediğimi söyledim ama istersen onun gidebileceğini söyledim arada ablasına dedi ki gelmeyeceğiz falan filan neyse o günden beridir morali bozuk gibiydi ama bir şey de demedi sonra bugün sabah annesi aradı. İşte benim dedikodumu yaptılar bayağı bir istesen niye onu getirmiyorsun niye onunla konuşmuyorsun bu da gelmiş diyor ki keyfi bilir ben de artık onunla gitmeyeceğim böyle şöyle zaten az kaldı falan tarzında konuşmalar yaptı ama ne söylediğini anlamadım. Konuşmayı bitirdikleri zaman ben de dedim ki niye benim dedikodumu yapıyorsunuz çıldırdı ormal gözüken insan bir anda canavarlaştı beni döveceğini zannettim çok korktum bana diyor ki 30 senedir yaşıyorum seninle çektiğimi çekmedim halbuki Bizim ailemiz yuvamız mutlu bir yuva o ne zaman ailesiyle konuşsa laf söylese bana huzurumuz bozuluyor ve geliyor bana çatıyor ben de ona dedim ki sen erkek olsaydın annenin ablanın sözüyle hareket etmezdin. Yemin ediyorum ablası beni gördüğünde yüz çeviriyordu ben gidip onu sırf eşim için selam veriyordum konuşuyordum ama sırf eşim için yoksa onun ve kocasının benim için ve eşim için boşanma planları kurduklarını ve buna sevindiklerini bildiğim için onların evine gitmek istemiyordum. En basitinden geçen kaynanamlar tekrar gelmişti eşimin amcası ile oturmaya gideceklerdi ve ben çok yorgundum gelmek istemedim geldiklerinden sonra kaynananın 2 saat bana diyor sen niye gelmiyorsun da böylesin sen kendin bizden uzak tutuyorsun daha iki saat laf söyledi. Ben mecbur muyum siz nereye gidiyorsanız sizin peşinizden gezmeye sabahtan geldiler saat sekizden akşam gece 12.00'ye kadar onun bunun evine git Derya ben mecbur muyum ve eşim de huzursuzluk çıkardı bunun için 3-4 gün küs kaldık ve kendisi asla barışmaya yeltenmeyen biri. İşte bugün annesi aradıktan sonra da insanlıktan çıktı kötü söz söylememeye çok dikkat ettim ama sabrım kalmadı ben onu bıktırmışım gidiyorsan git tarzında konuşmalar yaptı. S+ktrgt tarzında konuştu. Eşimin işi yok fakat maddi olarak durumu iyi ailesinden kalma evleri var bikac tane onlara mı güveniyor anlamadım gerçekten ben çok yoruldum eşimi seviyor muyum seviyorum ama ailesi için hep beni edip kalkmasından çok yoruldum. Çocuğumuz yok istiyorduk çünkü biz mutluyduk iki kere düşük yaptım bu ayda çocuk düşünüyorduk. Ama eşim ailesinin sözünü o kadar çok önemsiyor ki evinin huzurunu bırakmıyor çok yoruldum bakın ben boşanmaktan korkmuyorum benim ailem yanımda ki benim ailem bana boşanmak istesem destek bile verirler. Kaynanama gelince diğer gelinlerine diğer çocuklarına hiçbir şey söyleyemiyor çünkü kimse karısını ezdirmediği için ama benim eşimi arayıp benim hakkımda saatlerce konuşabilir çünkü biliyor ki benim eşim onun lafını dinleyecek ve evini huzurunu bozacak aynı şekilde ablası da öyle annem her bir şey paylaştığı zaman gidiyordu eşimi arıyordu diyorduk senin kaynanan böyle paylaşmış gidiyordu kendi kocasına dönüşte bak senin kardeşin böyle paylaştı bütün aileyi birbirine düşürdü. Ama benim de takatim kalmadı çok yoruldum eşimi seviyorum ama bu konuların asla burada son bulmayacağını biliyorum bir ay mutluysan bir ayınız berbat geçiyor sırf annesine ailesine bu kadar önem verdiği için çok yoruldum çok...
Sürekli mutluyduk mutlu yuvam mutluyduk mutluyduk. Ben ortada teki bir mutluluk göremedim. Sen iyiysen herşeye okeysen mutlusunuzdur.az sesini çıkarsan bak böyle olurNerden basliyacagimi hiç bilmiyorum. Dayımın eşi (yengemin ) bizi tanistirmasiyla başlamıştı her şey. Konuşa konusa sevdik birbirimizi. 2-3 yıl nişanlı kaldık. İlk iki yıl onun sınırını hiç fark etmemiştim fakat son yıl değişmeye başlamıştı. Sinirlendiginde çok bağırıp çağırıyordu. Ben herkeste oluyor diye normal karşılardım. Sonra evlendik eşimin aşırı aileci olduğunu öğrendim. Sürekli teyzesine, ablasına, dayılarına ve amcalarına sohbet etmeye gitmek istemesi ve benide pesiden götürmek istemesi. Halbuki benim ailemde hiç böyle bir zorunluluk yoktu. Babası annesi ne derse takılan bir insan kendisi. Aşırı aileci. Evlendigimde 20 yaşındaydım. 3,5 yıllık evliyim. Sürekli annemlere niye sık gitmiyoruz niye orda kalmıyoruz vs diye kavga ediyorduk. Sırf kavga etmemek için bicok kere gidip kaldım. Evlerimiz yakın. Ama araba gerekli sonra araba aldıktan sonra hep gidip döndük. Birgün anneannemin rahatsızlığı üzerine kocası da öldüğü için anneannemi çocukları evinde ağırlamaya calisiyorlardi 3-5 gün her çocuğunda kaliyordu. Sıra dayimlara geldiginde bu bizi tanıştıran yengem aşırı surat astı vs vs derken kocasi ona bağırdı annem buraya hergun gelmiyor hastadır niye sürat asiyorsun diye bunlar bikac gün küs kaldilar. Annemde o sıra wp den durumlar paylaşıyor hadisler vs anne hakkı ile alakalı yengemde kocasıyla baristiktan sonra bunları kocasına gösteriyor benim dayimda aşırı asabi ve manyak bir insan. Bayram günü annemin üzerine yürüyüp vurmaya çalıştı anneannem barışın dediği için aralarına girdiler yengem sinsi sinsi izledi hosuna gitti tabi. Orda annem de bı tokat yapistirdi yengeme yengem dediğim de eşimin ablası oluyor biz o sıra kaynanamlardaydik duyunca fırladım evden anneme bişey oldu sandm o zaman onlar gitmistiler. bu sefer eşim aşırı ablacı oldu anneme taraf aldı. Bayağı kavga ettik sonra işler düzene girmeyince keyfin bilir tarzında konuşmalar yaptı ben de eve gelip eşyalarımı toplamak istedim ailem benim her zaman yanımda boşansam da boşanmasam da. O eşyalarımı toplamaya geldiğim gün kayınbabam geldi ve bana bu böyle olmaz her gün böyle kavga edecekseniz boşanın dedi anneannem için hakaretler yağdırmaya başladı sonra ben ve eşim sinirimiz geçince biraz kendimize gelince birbirimizi sevdiğimizi anlayıp durduk. Kayınbabam ortalığı daha da kızıştırdı ben de ona dedim ki sen buraya bizi barıştırmaya değil boşamaya gelmişsin dedim. Neyse ben bu konuyu tekrar hoplayacağını bildiğim için eşimi sürekli uyarıyordum diyordum ki yarın öbür gün ablan yemeğe kardeşlerini çağırır veya tekrar böyle bir kavga çıkarmak biz tarafsız olacağız sen istiyorsan git Damla'nın evine ama beni zorlama çünkü ben annemle kavga etmişler dayım benim arkamdan işte onların evini yıkayacağım onların evi bozulacak benimle işim için bunları söylüyor ben o adamın evine gelip de oturup da sofrasına yemeğini yemem dedi isterse dayım olsun. Dayım bile benim hakkımda bunları konuşuyorsa onları boşayacağım diye konuşuyorsa kimse kusura bakmasın. Ki ben yuvamın bozulmasından korkuyorum çünkü bizim normalde güzel bir yuvamız mutlu bir yuvamız var fakat bu konular açıldığı zaman ailesine gitme konusu veya bu kavga konusu açıldığı zaman ciddi anlamda değişik bir insan oluyor duvarlar yumrukluyor canavarlaşıyor tabiri caizse. İki gün önce beklediğim şey oldu ve ablası iftara davet etti. Ben gelmek istemediğimi söyledim ama istersen onun gidebileceğini söyledim arada ablasına dedi ki gelmeyeceğiz falan filan neyse o günden beridir morali bozuk gibiydi ama bir şey de demedi sonra bugün sabah annesi aradı. İşte benim dedikodumu yaptılar bayağı bir istesen niye onu getirmiyorsun niye onunla konuşmuyorsun bu da gelmiş diyor ki keyfi bilir ben de artık onunla gitmeyeceğim böyle şöyle zaten az kaldı falan tarzında konuşmalar yaptı ama ne söylediğini anlamadım. Konuşmayı bitirdikleri zaman ben de dedim ki niye benim dedikodumu yapıyorsunuz çıldırdı ormal gözüken insan bir anda canavarlaştı beni döveceğini zannettim çok korktum bana diyor ki 30 senedir yaşıyorum seninle çektiğimi çekmedim halbuki Bizim ailemiz yuvamız mutlu bir yuva o ne zaman ailesiyle konuşsa laf söylese bana huzurumuz bozuluyor ve geliyor bana çatıyor ben de ona dedim ki sen erkek olsaydın annenin ablanın sözüyle hareket etmezdin. Yemin ediyorum ablası beni gördüğünde yüz çeviriyordu ben gidip onu sırf eşim için selam veriyordum konuşuyordum ama sırf eşim için yoksa onun ve kocasının benim için ve eşim için boşanma planları kurduklarını ve buna sevindiklerini bildiğim için onların evine gitmek istemiyordum. En basitinden geçen kaynanamlar tekrar gelmişti eşimin amcası ile oturmaya gideceklerdi ve ben çok yorgundum gelmek istemedim geldiklerinden sonra kaynananın 2 saat bana diyor sen niye gelmiyorsun da böylesin sen kendin bizden uzak tutuyorsun daha iki saat laf söyledi. Ben mecbur muyum siz nereye gidiyorsanız sizin peşinizden gezmeye sabahtan geldiler saat sekizden akşam gece 12.00'ye kadar onun bunun evine git Derya ben mecbur muyum ve eşim de huzursuzluk çıkardı bunun için 3-4 gün küs kaldık ve kendisi asla barışmaya yeltenmeyen biri. İşte bugün annesi aradıktan sonra da insanlıktan çıktı kötü söz söylememeye çok dikkat ettim ama sabrım kalmadı ben onu bıktırmışım gidiyorsan git tarzında konuşmalar yaptı. S+ktrgt tarzında konuştu. Eşimin işi yok fakat maddi olarak durumu iyi ailesinden kalma evleri var bikac tane onlara mı güveniyor anlamadım gerçekten ben çok yoruldum eşimi seviyor muyum seviyorum ama ailesi için hep beni edip kalkmasından çok yoruldum. Çocuğumuz yok istiyorduk çünkü biz mutluyduk iki kere düşük yaptım bu ayda çocuk düşünüyorduk. Ama eşim ailesinin sözünü o kadar çok önemsiyor ki evinin huzurunu bırakmıyor çok yoruldum bakın ben boşanmaktan korkmuyorum benim ailem yanımda ki benim ailem bana boşanmak istesem destek bile verirler. Kaynanama gelince diğer gelinlerine diğer çocuklarına hiçbir şey söyleyemiyor çünkü kimse karısını ezdirmediği için ama benim eşimi arayıp benim hakkımda saatlerce konuşabilir çünkü biliyor ki benim eşim onun lafını dinleyecek ve evini huzurunu bozacak aynı şekilde ablası da öyle annem her bir şey paylaştığı zaman gidiyordu eşimi arıyordu diyorduk senin kaynanan böyle paylaşmış gidiyordu kendi kocasına dönüşte bak senin kardeşin böyle paylaştı bütün aileyi birbirine düşürdü. Ama benim de takatim kalmadı çok yoruldum eşimi seviyorum ama bu konuların asla burada son bulmayacağını biliyorum bir ay mutluysan bir ayınız berbat geçiyor sırf annesine ailesine bu kadar önem verdiği için çok yoruldum çok...