Asla. Etrafimdakilerde birşeyler oturana kadar çocuk yapma diyor kendimde istemiyorum ama bazen yaşımı düşününce geç kalıyormuş hissine kapılıyorum.Evliliğiniz oturana kadar asla çocuk düşünmeyin derim.Evli değilim diyebileceğim tek şey bu.
Evet hayat kısa bunu biliyorum ama ona anlatamıyorum bu zamani bekledik yapacağımız nice şeylerin hayalini kurduk ama bosmus. Bana dediği önümüzde yıllar var.2.5 yıldan bildiriyorum, biseyleri zorla yapma durumu aile olarak görememe biraz daha aşılıyor ama asilana kadar sayısız kavga gürültü huzursuzluk, degermiydi hayır
Kendinizi nasul mutlu hissedecekseniz öyle davranın hayata bir defa geliyoruz üzülmek için çok kisa
Asla çocuk yapma , eşine deki ya benle aile danışmanına gel ya da boşanalım bu şekilde evlilik gitmez buna hakkı yok...Merhabalar burayı uzaktan takip ediyordum bir gün yazacağım aklıma gelmezdi.Ama bunaldım ve kimseye ne anlatabiliyorum ne danışabiliyorum. Tecrübeli kişilerden fikir bekliyorum. Biraz uzun olacak.
7 aylık evliyim ve eşimin işi dolayısıyla ancak şu son iki ay biraraya gelebildik.Ondan önce haftada bi iki kez yanıma gidiş geliş yapardı.Bircogu gibi evliliğim ilk günleri hatta ilk ayları çok kötüydü neden evlendim diye hep sorguladım. Eşimle çok uzun bir birlikteliğimiz vardı ama sık gorusmezdik öyle birşeyleri tüketmedik yani.
Evliliği daha çok isteyen taraf hep o oldu bende istiyordum ama o benden daha çok. Gayet saygılı seviyeli bi iliskimiz vardı sevgi dolu. Zannettim ki evlenince daha mutlu olacağım yanlış düşünmüşüm meğer. Beni o çok seven hep bekleyen adam gitti yerine her seyi zorunlulukmus gibi gören biri geldi. İlk aylar sanki 10 yıllık karı koca gibiydik ilgi sıfır kac jez konuştum kaç kez kavga ettim. Yanıma geldikten sonra bu konuda iyiye doğru bi gelişme oldu. Ailelerden uzaktayiz o konuda sıkıntı yok ama eskiden eve girmeyen adam şimdi ailesini özlüyor ve evlendiği için onlardan uzak kalıyormuş gibi davraniyor ben de ailemden uzağım ama yirtinmiyorum. Yaşımız 30 artik yetişkin insanlarız ama daha dün geçmiş yaşantısına dair özleminden söz etti benim gözlerim doldu ki bu adam evlenmek için bir iki ay bile sabredemeyen benim için can atan adam. Onu tüm kalbimle seviyor ve ailem olarak görüyorum ama o öyle değil. Bunca yılımı verdiğim insanın bu şekilde davranıyor olması çok kırıyor beni. Evet bi adaptasyon süreci var ama onun hala beni evini evliligi kabullenmeyisi çok zoruma gidiyor. Birşeyler yapalım diyorum bi yerlere gidelim zorla gidiyor yüzünde sahte bi mutlulukla. Beni herhangi birsey için zorlamıyor ama kendisi sanki herşeyi zorla yapıyor. Evlenmese daha mutlu olacakmış gibi. Dedim evlenmeseydin o zaman ben de beni evliliği anlayan biriyle olurdum herkes mutlu olurdu.
Çok şey var çok şimdi diyeceksiniz dert mi bu ama içimi karartıyor bu durum. Şimdi bu hep böyle mi sürer yoksa bi yerde o da bana dahil olur mu
Evlilik bu mu gerçekten. Buysa evlilik yaşanmaya değer bişey değil bazen ben de evlendin ne oldu ne umdun ne buldun diyorum. Birçok seyi zaten tek başıma da yapabilirmisim ama ben istedim ki sevdigim insanla olsun ama yok.Bunlar aşılıyor açıkçası. Ama işte evliliğin ilk yılları böyle böyle tükeniyor insanlar. Biri karım beni cendereye almaya çalışıyor zannederken kadın da koca bir kütüğü yontacağım diye zihnen yoruluyor. Alınlarında yazsa şunların ne olduğu
Bazi insanlar böyle malesefEvet hayat kısa bunu biliyorum ama ona anlatamıyorum bu zamani bekledik yapacağımız nice şeylerin hayalini kurduk ama bosmus. Bana dediği önümüzde yıllar var.
Gidelim dedim ama kabul etmedi bende sıkıntı yok ortada ciddi bir mesele yok dedi. Asla kendini görmüyor herşeyi ben büyütüyor ve abartiyormusum.Asla çocuk yapma , eşine deki ya benle aile danışmanına gel ya da boşanalım bu şekilde evlilik gitmez buna hakkı yok...
Merhabalar burayı uzaktan takip ediyordum bir gün yazacağım aklıma gelmezdi.Ama bunaldım ve kimseye ne anlatabiliyorum ne danışabiliyorum. Tecrübeli kişilerden fikir bekliyorum. Biraz uzun olacak.
7 aylık evliyim ve eşimin işi dolayısıyla ancak şu son iki ay biraraya gelebildik.Ondan önce haftada bi iki kez yanıma gidiş geliş yapardı.Bircogu gibi evliliğim ilk günleri hatta ilk ayları çok kötüydü neden evlendim diye hep sorguladım. Eşimle çok uzun bir birlikteliğimiz vardı ama sık gorusmezdik öyle birşeyleri tüketmedik yani.
Evliliği daha çok isteyen taraf hep o oldu bende istiyordum ama o benden daha çok. Gayet saygılı seviyeli bi iliskimiz vardı sevgi dolu. Zannettim ki evlenince daha mutlu olacağım yanlış düşünmüşüm meğer. Beni o çok seven hep bekleyen adam gitti yerine her seyi zorunlulukmus gibi gören biri geldi. İlk aylar sanki 10 yıllık karı koca gibiydik ilgi sıfır kac jez konuştum kaç kez kavga ettim. Yanıma geldikten sonra bu konuda iyiye doğru bi gelişme oldu. Ailelerden uzaktayiz o konuda sıkıntı yok ama eskiden eve girmeyen adam şimdi ailesini özlüyor ve evlendiği için onlardan uzak kalıyormuş gibi davraniyor ben de ailemden uzağım ama yirtinmiyorum. Yaşımız 30 artik yetişkin insanlarız ama daha dün geçmiş yaşantısına dair özleminden söz etti benim gözlerim doldu ki bu adam evlenmek için bir iki ay bile sabredemeyen benim için can atan adam. Onu tüm kalbimle seviyor ve ailem olarak görüyorum ama o öyle değil. Bunca yılımı verdiğim insanın bu şekilde davranıyor olması çok kırıyor beni. Evet bi adaptasyon süreci var ama onun hala beni evini evliligi kabullenmeyisi çok zoruma gidiyor. Birşeyler yapalım diyorum bi yerlere gidelim zorla gidiyor yüzünde sahte bi mutlulukla. Beni herhangi birsey için zorlamıyor ama kendisi sanki herşeyi zorla yapıyor. Evlenmese daha mutlu olacakmış gibi. Dedim evlenmeseydin o zaman ben de beni evliliği anlayan biriyle olurdum herkes mutlu olurdu.
Çok şey var çok şimdi diyeceksiniz dert mi bu ama içimi karartıyor bu durum. Şimdi bu hep böyle mi sürer yoksa bi yerde o da bana dahil olur mu
Eskiden ben derdim anneni ara diye aramazdi çünkü. Simdi ooo. İşin garip tarafı ailesi de buna bi düştü her gün konuşuyorlar abisi annesi yeğenleri. Anneci değil ama aileci komple. Siz ne kadarlık evlisin bu hep böyle sürecek galibaBazi insanlar böyle malesef
Benim eşimde evlenene kadar eve girmiyordu yanımdan ayrılmadı evlendi annesine ablalarina karşı bi aşka geldi adam kim ne derse onu yapiyo ben hariç ama .
Sanki heyecan bitmiş 30 senelik evliymisiz gibi tv karşısında uyumalar biryere gidelim deyince bahaneler uydurmalar vs vs .
O zaman senden hanımlık karılık beklemesin , sizde lütfen kendinizden ödün vermeyin işiniz yoksa acil iş bulun sakın evde oturup bu adamı beklemeyin, baktınız böyle devam ediyor boşayın gitsin anasının dizinin dibine...Gidelim dedim ama kabul etmedi bende sıkıntı yok ortada ciddi bir mesele yok dedi. Asla kendini görmüyor herşeyi ben büyütüyor ve abartiyormusum.
Bunu çok düşündüm bana kattığı birsey yok aksine koparıyor dedim ama onu seviyorum hep kötü değil iyi tarafları da var sabredeyim dedim belki değişir. O yüzden bilenler bu durumu yaşayanlar aşanlar var mı merak ettim.Evliliğin başında bir alışma süreci, tökezlenmeler olabilir ama konuşmanıza, uyarmanıza rağmen çabalamıyorsa adam değişmeyeceği aşikar. Bu durumda sizin bir karar vermeniz gerek, onu böyle kabullenecek misiniz, yol yakınken dönecek misiniz ?
Benim eşim de sevgiliyken teli sürekli sessizde ailesi ile sürekli konuşmaktan haz etmeyen, bir düşkünlüğü olmayan biri iken evlendikten sonra bir düşkünlük geldi hepsine , evlenince ne oluyor anlamıyorum , aile de zaten ayrı bir ruh haline bürünüyor, Allah aşkına birisi bu durumun nedenini ana hatları ile açıklasın zira ben nedenini bulamadım, evlenince ne oluyor bunlara ? ....Eskiden ben derdim anneni ara diye aramazdi çünkü. Simdi ooo. İşin garip tarafı ailesi de buna bi düştü her gün konuşuyorlar abisi annesi yeğenleri. Anneci değil ama aileci komple. Siz ne kadarlık evlisin bu hep böyle sürecek galiba
ilk zamanlar belki bocalamalar olur evet ama kimse kimsenin başına silah dayamıyor evlenirken. yani eşinizin yaşı 30, 20 değil. gayet yetişkin ve evliliğin ne olduğunu bileceği bir yaş. evlendikten sonra ailesinin siz olduğunu bileceği, annesinin kucak açmasına çokta ihtiyaç duymayacağı bir yaş kendi fikrimce. asla düzelmez diyemem fakat bence yardım alınması gereken bir konu, sonuçta kimse mutsuz olmak için evlenmiyorEvlilik bu mu gerçekten. Buysa evlilik yaşanmaya değer bişey değil bazen ben de evlendin ne oldu ne umdun ne buldun diyorum. Birçok seyi zaten tek başıma da yapabilirmisim ama ben istedim ki sevdigim insanla olsun ama yok.
Çalışıyorum. Kendimden ödün vermemeye gayret ediyorum ama bilmiyorum ne olacak sonu.O zaman senden hanımlık karılık beklemesin , sizde lütfen kendinizden ödün vermeyin işiniz yoksa acil iş bulun sakın evde oturup bu adamı beklemeyin, baktınız böyle devam ediyor boşayın gitsin anasının dizinin dibine...
Bunu çok düşündüm bana kattığı birsey yok aksine koparıyor dedim ama onu seviyorum hep kötü değil iyi tarafları da var sabredeyim dedim belki değişir. O yüzden bilenler bu durumu yaşayanlar aşanlar var mı merak ettim.
Kavga dövüş ile biraz aştıkBunu çok düşündüm bana kattığı birsey yok aksine koparıyor dedim ama onu seviyorum hep kötü değil iyi tarafları da var sabredeyim dedim belki değişir. O yüzden bilenler bu durumu yaşayanlar aşanlar var mı merak ettim.
Dik durun , öz güvenli durun , oh işinizde varmış, asla eşinize bağımlı onsuz yasayamacak bir insan modeli cizmeyin bunu hissettiği anda sizi harcar.Çalışıyorum. Kendimden ödün vermemeye gayret ediyorum ama bilmiyorum ne olacak sonu.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?