- 2 Haziran 2010
- 389
- 92
-
- Konu Sahibi nouvellelune
- #1
Herkese iyi geceler, hepinizin gecesi guzel geciyordur insallah, benimki berbat. Eşimle 8 yıldır evliyiz, iki tane çocugumuz var. İkimizde gec evlendik, eşim benden bir yaş küçük. İkimizde çok güzel işlerde çalışıyorduk ve kariyer sahibiydik. Ben evlenince işten ayrıldım ve onun kariyeri için ücra bir ilçeye gittim. İlk zamanlarda ilgisizliğini biliyor olsamda bunu karakterine yordum. Yaşımız geç olduğu için hemen çocuk sahibi olmak istiyorduk ve olduk. Çocugumuz olduktan sonrada öncede internete asırı duskundu. Çocuğumuz iki yaşlarındayken tesaduf eseri ramazanda oruçlu olup ona güzel yemekler hazırlama derdinde telefonunu aldığımda farkettim fake bir hesabı vardı. Dunyam basıma yıkıldı oldugum yere cokup kaldım ama olayı analiz edebilmek için (fazlasıyla temkinliyimdir her konuda) ona hiçbirsey soylemedim. Ertesi gun annemi aradım bana gelip gecici bir hevestir seninde belki hatalrın vardır, yinede istiyorsan gel ama calısmak zorundasın gibi birseyler soyledi. Yeterince destek bulamadığım için ve bende de sorun varmıdır acaba diye de dusundugum için ayrılmadım gozlemledim. Uzun bir sure bir seyini gormedim yada ben rastlamadım. Tabi bu arada kariyerimden vazgecmiştim evde cocugumuza bakıyordum. Bir zaman sonra sehir degistirme kayınvalidemlerin yakınına tasınma ihtimalimiz dogdu tabi çok mutlu oldum. Artık bende calısabilecegim ve kendi ayaklarımın uzerinde durabilecegim diye. Sonra ozel sektorun kaybettiğim yıllar içinde ne hale geldiğini gordum ve çocugumada daha faydalı zaman ayırabileyim diye kpss ye hazırlanmaya basladım. Guzel bir puan aldım ve beklemeye basladım. O arada kazara hamile kaldım ve eşimle ilgili onumu gormediğim için aldırmayı çok istedim. O ise yalvardı yakardı beni caydırdı. Benimde içime sinmiyordu zaten vardır nasip edenin bir bildiği dedim ve vazgectim. Dunyalar tatlısı kızım dunyaya geldi. Sonra biz yine sehir değiştirdik. Bu seferde benim aileme yakın ama esimin universiteyi okudugu sehre geldik, atanmayı beklerken tekrar birseylerini yakaladım, yine aldatılıyordum hissediyordum ama gozumle gormediğim için eminde olamıyordum. En sonunda atandım. Calısmaya basladım, artık hem evde hem işte calısmaktan helak oluyordum. Cocuklarımla evlenbakıcıyla alısverişle herseyle ilgilenmek zoruna kalıyordum cunku ilgilenmiyordu, asırı derecede tembeldir eşim. En son iki gun once ise hayatımın sokunu yasadım. Aslında sok olmamalıydı bu bana ama nasıl kandırdıysam kendimi, calısmayıp onun eline baktıgım için butun bunları yasadım diye inandırmıştım kendimi. Gece hareketlerinde suphelenip telefonuna baktım aylar sonra, bir de ne goreyim beyimiz işten geç çıkacagım diyerek beni atlatmıs ama bir eskorta gitmiş. Ustelik aylardır bir turlu bir araya gelemiyorlarmıs, en sonunda o gun kız musait olmuş ve benimkide gitmiş. Kız telefonunu vermediği için butun konusmaları sosyal medyadan yapmıslar bende bu sekilde ogrenmiş oldum. O da yetmemiş beni bir kac ay oncesine kadar evli çocuklu bir kadınla sanal olarak aldatıyormus. Aylarca yazısmıslar ve kadın eşimle ilgili benim bilmediğim detayları bile biliyor, anlatmıs. Sonra kadın yazısmayı kesmiş ama benimki hala ara ara yoklamıs donermi tekrar konusurmu diye. Konusmalarıda sadece sanalda kalmıs biraraya gelememişler, eşim istemiş ama kadın gelemem demiş. Ve daha baska yazısmaya calıstıgı ama cevap vermeen kadınlar.. en az 30-40 tane. Ve bunlar ben cocugumu yeni dogurdum zamanlardan beri yazısıyorlarmıs sanırım. En az bir senelik mevzu. Bunları okuyupta banyoda yere yıgılıp kalınca bir sure hareket edemedim sonra toparlanıp kalktım ve annemi aradım. Anlattım, tum delilleri al dedi, istiyorsan ayrılabilirsin sen bilirsin dedi. Apar topar eşim içerde uyurken kalkıp ekran goruntulerinin fotograflarını cektim ve toparlanıp annemlerin evine gittim. Durumu anlattım ayrıl istersen yanındayız dediler yine de yanımda tam olurlar mı emin olamadım. Bana aradıgım baska bir dostumda annemde ani karar verme birkac gun sure ver kendine dusunmek için dediler. Eşim işinde çok basarılı bir yonetici, iyide kazanıyor, bende kazanıyorum onun kadar olmasada. Bunu sunun için soylüyorum bana soyledikleri suydu, eger ayrılır gidersen sen hayatını cocuklarına adayacak ve kıt kannat gecireceksin, onu ise havada kapacaklar ve baska bir evlilikle mutlu mesut hayatına devam edecek. Çocukların bunu haketmiyor, onu sen buralara getirdin, daha dogrusu en parasız gunlerinde hastalıklarında sen yanındaydın şimdi başkalarının kucagına mı atacaksın. Oyle bir saçmalıgın ortasındayım ki ne dusunecegimi bilmiyorum aklım darmaduman. Sizin benim gibi iki küçük cocugunuz olsa ne yapardınız?