evli bayanlar benimle tecrübelerinizi paylaşır mısınız?

elagam

Beraber büyüyoruz kızım; )
Kayıtlı Üye
15 Aralık 2010
3.490
125
113
arkadaşlar merak ettiğim bi soru var,özelliklede evli bayanlar cevaplarsa çok sevinirim.
aranızda bekarken kendi ailesiyle geçinemeyip fakat evlendiğinde eşiyle arası çok iyi olanlarınız var mı?
yani kendi ailesiyle anlaşamayan,kendi kurduğu yuvada da geçimsiz olur diye birşey var mıdır?
benim ailemle yıldızm pek barışmıyor(iyilerdir sağolsunlar ama pek anlaşamıyoruz...)
yapı olarak sinirli biriyimdir.evlenince bu geçer mi?ya da azalır mı?
nolur bunun mümkün olduğunun örneklerini verin bana...inanın içim içimi yiyor...
nişanlanmak üzereyim ama şu düşünceden kendimi alamıyorum:
'ailenle anlaşamıyorsun,eşinle çocuuklarınla nasıl anlaşacaksın..?'
dediğim gibi sinirli bi yapıya sahibim(çok değil ama ani parlamalarım oluyor bazen).
nişanlım çok iyidir ve ona haksızlık diyormuşum gibi geliyor...
lütfen bana eşimle,çocuklarımla mutlu yaşayabileceğime dair ümit veren yaşantınızı,deneyimlerinizi anlatın: (
inanın buna çok ama çok ihtiyacım var....inanın...
not:nişanlımla aram Allah bozmasın çok iyi.tek sorun ailemle anlaşamamam
ve birşey daha...normal hayatta çok sevilen,cana yakın bi yapım vardır.bu sinir,hırs sadece aieme karşı böyle...bunu nasıl geçirebilirim ben?
 

canım hala annemle 1 saatten fazla iyi kalamam hemen sürtüşürüz.ama 6.yılımı doldurduğum mükemmel bir evliliğim var ,dedem sen milletin soyunu tüketirsin derdi ama eşimin ailesiylede çok iyi geçiniyoruz daha çıt çıkmamıştır evimde,ev sahibim bile söyler kumrular gbisiniz diyee
ayrıca bende çoook dengesiz ve huysuz bir hatunum ani parlamalar,misilleme yapmalar falan......
ve ben 18 yaşında bir çocuktum evlendiğimde düşün cahillik boyutunu
birşeyler olmaz insan sevdiğinin yanında durulur , hanımhanımcık olursun sen bile şaşarsın kendine
 
Evli değilim,sanırım benim durumum da sizinki gibi ama hiç endişelenmiyorum.Çünkü ailenizi siz seçmiyorsunuz ve sonuçta onlarla yaşamayı bi zorunluluk gibi görüyosunuz,hatta sevginiz bile aileniz olmalarından kaynaklanan zorunlu bi sevgi gibi.Ama eş öyle değil ki,kötü yönlerini bile seversin,bi başkası yapsa sana batacak belki ama eşindir,hoş görürsün.Ben evliliğinde böyle bir sorun olmayacağını düşünüyorum ve diliyorum
 
belli bi yaştan sonra aile ile yaşanmıyor. onların kuralları, karışmaları, hep saygılı olmak,yaşayış şartları ve kendileri gibi olmamımızı beklemeleri, büyüdüğümüzü kabul etmemeleri ile kendimizi tam birey olarak hissedememeye neden oluyor.ben evliyim 1,5 yıldır. evimde çok mutluyum eşimle ortak zevklerimiz var ailemi özlüyorum ama 1 haftadan sonra sıkıcı oluyor, evimi özlüyorum, kendi evimi temizlemeyi, ayaklarımı uzatıp yatmayı, açık saçık giyinmeyi, kocamla cilveleşmeyi,keyfimin istediği kadar gece yarılarına kadar oturmayı,istediğim yere gezmeyi, tırnaklarımı uzatıp ojelemeyi özlüyorum( babam bunlara karışır sinirlidir, bir şey diyemeyiz saygıdan o nedenle benim ailemin evi sıkıcı gelir bana, eşim karışmaz anlayışlıdır) ben eşimle ve evimle çok mutluyum , genç kızken istediğim hayat da buydu.
 

öyle mi diyorsun...inan yazdıkların umut oldu bana,Allah senden razı olsun erenayefe:' (((
bugün annemle tartıştık,odama kapandım ve her zamnki gibi beni babama abime şikayet etti...odamdan duydum,içim acıdı resmen...
ama en çokta babamın dediği beni mahvetti:' (
sanki benden ümidini kesmiş gibi:''o bu karakteri benimsemiş,artık yapacak bişey yok'' dedi...inan kendimden nefret ettim...şuan öyle kötüyümki...
 
canım ailenle anlaşamıyorsun diye kimseyle anlaşamayacaksın diye birşey yok hiç canını sıkma
ailen sinirini bozuyor ki sinirleniyorsun, eşin sinirini bozmazsa yani onunla anlaşırsan sinirlenmezsin

bi de canım çevremde sevilen sıcakkanlı biriyim ama aileme karşı sinirliyim diyorsun. Demek ki sen hemen değil ama biriktirerek sinirlenen birisin. Ailenin hareketleri çocukluktan beri sana batmış batmış bu noktaya gelmiş. Tek tavsiyem eşine kin tutma içine atma hoşgörülü ol, şöyleydi böyleydi diye biriktirme gül gibi geçinip gidersiniz
boşuna canını sıkma hiç
 

ayy bizimkilerde böyle hiç takma valla benimde uzun süreli bi ilişkim var ona cok ıyıyımdır cokda anlayıslı.. aıleler bı tuhaf oluyolar emin ol herkes boyle tatlım
 

inşallah mastika.
ama benim annem babam gerçekten kötü insanlar değiller,benim iyiliğimi düşünürler.kendimi bu kadar hırpalamamamın,suçlu hissetmemin nedenide bu:' (((
ne kadar iyi olsalarda,karakterlerimiz uyuşmuyor:' (
7 ay sonra Allah nasi ederse evleniyorum.hiç böyle bi düşünceyle bu yola adım atmamışken,şimdi evliliği bi kaçış gibi görüyorum ve sevdiğimle çok mutlu olmak istiyorum ve hep dua ediyorum: (
 

ayyy canım ya kaç yaşındasın?
takılma bööle şeylere ailende yanlış yapar hata yapar böyle düşün
inanki annem bana üvey evlatmışım gibi davranırdı,babam zaten resmi insan ,kendimi ispat edemiyordum sıkılıp kavga ediyordum
ama evlenince olaylar 90 derece değişti,ben eşimin ailesiyle öyle iyi geçinirimki aynı yatakta yatarım kayınvalidemle o kadar, eşimle hiç tartıştığımızıda görmediler,galiba hata yaptıklarını ve beni yanlış tanıdıklarını anladılar
çok şükür artık ailemlede samimi ilişkim var ama annemle hala atışırız(çok titizdir, beni zorlar)
sende üzülme artık kendi evin olunca olay değişiyor sıkılınca kalkar gelirsin evine orda kimse karışamaz hele sevdiğinde yanındaysaaa ooooo
bence fazla nişanlı kalma kabak tadı verebilir gerginlikler
 

annem beni hep bi kalıba sokmaya çalıştı...küçüklüğümden beri onun kalbında büyüdüm ben.
bi ortamda ters bişey derim korkusu oldu içimde hep,çünkü öyle bişey olduğunda annem gözlerime ateş gibi bakar sinirle....
ben okuduğum için beni temizlik ve ev işlerine alıştırmadı hiç,haliyle hiç ilgim yok ve beni ergenlik döneminde hep babama şikayet etti bundan dolayı....
fakat insanlarada 'ben temizlik bile yaptırmadım kızıma,rahatça okusun diye' der sürekli ve eğitimimle övünür.
annemle tartıştığımızda bunu babama,abime kusar adeta,abartarak arkamdan beni kötüler...o duymuyorum sanır ama ben o gecelerde sabaha kadar sessizce ağlarım.....
evet haksız yönlerim var.herkese karşı değil ama özellikle anneme çok agrasifim neden bilmiyorum,belkide nazım geçtiği için,ya da geçmişte bilinçaltıma yerleşen tavırları yüzünden..bilmiyorum...
ama içim kanıyor...bazen babama beni ağlaya ağlaya şikayet ediyor sanki,ahlaksızlık yapmışım,hırsızlık yapmışım gibi...'ben bu kızla napacağım,korkuyorum artık bişey demeye,eşinede böyle yaparsa...'diye
sağolsun,en sonunda kendimi hasta hissetmeye başladım:' ((
5ten beri odamda sessizce ağlıyorum.oysa hiç bişey olmamış gibi babamla abimle mutlu mesut oturuyor içerde...bilse ne çok yaralandığımı....
 
sanki ben yazıyorum gibi okudum tatlım... hiç üzülme valla bak benim annemde boyle bana ne ezıyetler eder.. hatta annem babam ve kardesım yemek yedıler ben toktum yemedım masayı oylece bırakmıslar.. neyse sonra mutfaga gırdım kendıme yemek hazırladım yedım odama gırdım (mutfagı toplamadım) bıseye bakayım toplayım dıye. geldı kapımı actı suna bak toplamamıs fln fılan konustu konustu hıs sesımı cıkarmadım toplarım dedım. 10 dk olmadan yıne geldı toplıcam dedım sana dedım artık sinir oldum.. napıcam ben senınle kopek gıbı bagırıyosunda bılmem nede..pff ben aştım 18 yasımdan berı boyle cunku... sende aş canım hiiiiç düşünme.. annemde sankı kız kardesıymısım gıbı benı babama sıkayet eder
 

yapabilirim değil mi:' ((
bitanecik sevdiğimi mutlu edebilirim değil mi...:' (
o öyle iyiki...annemle aramdaki bu sorunlardan dolayı,sevdiğimi hakeymediğimi bile düşünmeye başladım: (
annem hep geçmişi yaşayan biridir.babamla bile tartıştığında hep 20 sene önceleri deşer.
önceden ben sinirlenince alttan alırdı(sınav stresi falan olduğu için.yani çok düşüncelidir aslında)
fakat şimdi o da alttan almıyor ve bana kızıyor.
bide şunu farkettim.
annemden kötü bi huy kapmışım.
annem babamla tartıştığında küser ve çok geç barışır ama başka bi tartışmada hemen yüzüne vurur.
şimdi dikkat ediyorumda,bende annemle tartıştığımda küsüyorum hemen ve kolay kolay barışmıyorum ve geri adım atan ben olmuyorum asla(onun tabiriyle kuyruğum dik)
bu huyumu bile iyice abartıp babama şikayet etti kaç defa...ama bilmiyorki ben öğrendiğimi huy edindim
 
senn ailenle çok zıtlaşmışsın hayatım,
annenede sakın nefret benzeri duygulsr besleme olurmu?
annelerimz çook kıymetli inşallah aranız düzelir
sıkıntıların geçer mutlu evlilik hayatın olur hatırlarsın bu günleri gülerek
ben geçmişime gülüyorum artık çok mutluyum çünkü
sen nişanlınla mutlu olmaya bak zamanla ailenlede aran düzelir
 
bende ailemle anlaşamıom ama çok şükür eşimle iiii anlaşıoz arada olur bazı atışmalar ama uyumluyuzdur genelde korkma insan ailesinden fayda olmadını görünce eşine çocuna sımsıkı sarılıo 4 yıldır evliyim ve 2,5 yasında oğlum var 5 aydır falan mecburiyet dışında ailemle görüşmüom
 

canım seni çok iyi anlıyorum üzülme, aileyle güzel anlar da oluyor zor anlarda.kendini çok suçlama , ağlama... ailene de kızma kalplarini kırma 7 ay sonra gideceksin zaten... ben ailemle iyi gibiydim tahammul ediyordum ama evliliğe yakın ya tahammulüm azaldı yada babam gerginliğini benim üstümde attı bilmiyorum evlenrken mutlu mesut çıktım o evden sıkı sıkı bağlandım kocama... belki de evliliğinin kıymetini bilmen içindir bu gelişmeler, allah tarafından...kadınlar kulübü dertleşme anlamında çok iyi ailemi kimseye kötüleyemiyorum suçluluk duyuyorum ..

canım bence son aylarını güzel değerlendir istesende onların bekar küçük kızı olamayacaksın.. sonra ise ( eğer eşin iyi olursa) eşinle kuşak farkı olmuyo, birlikte gezmekten zevk alıyosun, birlikte konuşmaktan, her ey çok güzel oluyo.. ben evliliği çok seviyorum ve herkese tavsiye ediyorum...
 
bende aynı sıkıntıları yaşıyordum bir ara

annem babam kendimi bildim bileli kavga ederdi kavgalı bir ailede yetişip büyüdüm yani

bütün aileleri öyle zannederdim, sonra arkadaslarımın aileleriyle muhabbetlerini ilişkilerini gördükçe şaşırırdım falan filan

sonra anladım ki bu marifet benim aileme özel.

bir zaman sonra su an 5 senedir birlikte oldugum insan girdi hayatıma. senin yaşadığın endişeleri yaşadım bende

ben nasıl bir ailede büyüdüm, annemden babamdan ne gördüm ki ona ne verebilirim, nasıl aile olunması gerektiğini bile bilmiyorum der kendimi suçlar geri çekerdim

ama ailemizi seçme şansımız olmadığı gerçeği dank etti kafama ve bir karar verdim

o insanı seviyorum dedim ve onun için herşeyi yapar mıyım diye sordum kendime, evet dedim yaparım

ailen öyleyse kendini geliştirmek senin elinde. ben ailemde gördüklerimi "yapmamam gereken şeyler" olarak düşündüm.

böyle bir aile istemiyorsam dedim tam tersini yapabilmeliyim, bu benim elimde dedim ve öyle de.

şimdi hiç korkmuyorum. çevremi gözlemleyerek arkadaslarımın ailelerini gözlemleyerek neyin nasıl olması gerektiğini, neler yapmam gerektiğini öğreniyorum

isterdim ki annem yol göstersin bana. ondan öğrendiklerimi aktarayım kendi yaşamıma. ama olmadı

ev düzeni, temizliği, yemeği vs vs nasıl olur nasıl yapılır bunları bile hepsini kendim öğrendim. aile içinde nasıl muhabbet edilir nasıl davranılır misafir nasıl ağırlanır, usulü nedir ne değildir kendim öğrendim bunları.

yakın zamanda bizlerde ailelerimize açılmayı düşünüyoruz. tek endişem sevdiğim insanın ailesinin ailem yüzünden beni garip karşılaması ama korkmuyorum. kendime güveniyorum. beni az çok tanıyorlar ama ailemi tam bilmiyorlar. zamanla beni tanıdıkça hakkımda yanlıs bir düşünceleri varsa da düzeltebileceğimi düşünüyorum. kendi ailemle anlaşamıyorsam diyorum onun ailesiyle anlaşırım. yapacak başka bişey yok :)
 
Son düzenleme:

20 yaşındayım ve üniversite okuyorum.erken evlilik yapmamda bunun payı büyük.7 ay sonra evleneceğim Allah nasip ederse,kayınvalidemlerle,nişanlımla aram çok iyi.beni çok severler.anneannemler,teyzelerim,amcalarım,dayılarım...herkes çok sever beni.onlarla aram iyi ama bilmiyorum neden ailemle böyle: ((
senin kavga etmende gerekçe varmış,annem üvey anne gibi diyorsun.işte sorunda burda...benim annem melek gibidir...
ama genede anlaşamıyoruz.herkes annemi çok sever.
o yüzden sorunu kendimde aramaya başaldım artık:' ((((
 
komşum vardı.ana-kız hiç geçinemezler sürekli kavga içindelerdi.kız evlendi,eşiyle arası nasıl bilmem ama ailesiyle çok çok iyiler.sanki o kavgaları yapan onlar değildi
 

ama benim annem çok kötü değil,eziyetide yok Allah razı olsun ama zehir zemberek sözleri var:' (((
içim kan ağlıyor.annem çok iyidir aslında ama yok...olmuyor işte...anlaşamıyorum onunla.
bu yüzden vicdan azabı çekiyorum acaba anne hakkına mı giriyorum diye...
şu 7 ay inşallah su gibi akıp geçer.....belki ben gidince annemde rahatlar,huzura kavuşur.
kendimi evde dışlanmış,fazlalık gibi hissediyorum...
 

istesemde annemden nefret edemem...ama bu kırgınlık geçer mi bilmiyorum:' (((
+vicdan azabı...
iyi dileklerin için çok sağol erenayefe...umarım ailemde bulamadığım huzur ve mutluluğu kendi kurduğum yuvada yakalarım:' (((
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…