• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Evlenmeden, aile kurmadan, çocuk sahibi olmadan mutlu ve huzurlu olmanin yollari

27 yaş nedir ki bu denli umutsuzsun ki? Ben 32 yaşında evlendim, bazen biraz daha bekleseymişim keşke dediğim de oluyor üstelik. Ha eşimi seviyorum, bir de bıldırcınım var o benim dünyam, ama sorumluluk çok zor inan. Çarşıya çıkıp saatlerce gezmeyi çok özledim, okul dışında evden çıkmak lüks oldu benim için.
 
Aşkım kapışmak'in cok sevdigim bir sozu var.mutlu insanlar evlenmeli ki mutlu bir evlilik olsun.sen once bekarken mutlu olmalisin..
 
Mutlu olunmasina olunur da, omur boyu mutlu olunur mu, hayat tek basina cekilir mi..bilemiyorum. Insana gore degisiyor bence. Ben yapamam gibime geliyor...
 
Haklisin tabiki yalnizlk Allaha mahsustur.omur boyu yanliz kalinmaz.en kisa zamanda gonlune gore bir es bulursun umarim.ama butun mutluluguda evlilige baglama.evlenmk icin evlenme yani.bu karari dogru insanla ver
 
Benim anlamadığım evliliği niçin tek mutluluk kapısı olarak görüyorsunuz? Evlenince çok çok mutlu olacağınızın garantisi yok ki. Buradaki çoğu konuda hanımlar evlilikleri dolayısıyla dertli,mutsuz. Küçüklükten beri evlilik odaklı mı yetiştirildiniz.?Ailelerimizde bu var maalesef kız çocuğu dediğin evlenir,çocuk doğurur. 3 yaşındaki kız çocuklarımıza mini gelinlik giydirmeye çalışmamız bile bir hata bence o_O
 
KIZLARRRRR....ay içimi baydınız lütfen bu kadar arabeks olmayın ya daha genceciksiniz ,27 yaşında hayattan vazgeçmişsin tatlım daha dur hayat ne zorluklarla dolu ,ben 37 yaşında evli ,çocuklu ve öğretmenim sor bakalım hayat dört dörtlükmü ,her döneminde farklı dertler çıkıyor ,1 yıl atanamamıştım dünyam yıkıldı hayat durdu sandım, atandım ,evlendim evliliğin sorumluluğu ağır geldi alışma süreci derken ,çocuk istiyorum diye kendimi yırtarken üst üste 3 düşükten sonra çocuğum oldu bu mutluluğu yaşamadan 15 gün sonra babam öldü genç yaşta sevinemedim bile ,evlilik tabiki güzel ama sıkıntılar hiçççç bitmiyor lütfen fıstıklar aynaya bakın şöyle havalı havalı ,süslenin püslenin daha çokkkk uzun bi hayat var önünüzde ,inan neler yaşadım haa bu arada annem de alzhemeir başladı babam ölünce bizle yaşıyo artık bi düşünün okul,ev ,çocuğun okulu ,yemek ,ev işleri amaaa ben güçlüyümmm mutluyum çünkü sağlıyımmmmm.....sizde yapabilirsiniz sesleri duymak istiyorummmm hadi....
Çok tatlısınız Allah gücünüzü arttırsın..
 
Her şey kader kısmet bunu çoğu kez yaşadım hayatımda her neye karar versen de 1 dakika sonrasını bilemezsin canım gönlünce olsun her şey nefes aldıkça umut var demektir yaşın zaten genç...
 
Merhaba arkadaşlar,
27 yasimdayim, daha önce istememe rağmen hiç erkek arkadaşım olmadı.Artik umutsuz aşkların peşinde kosmaktan, sevip sevilmemekten, sevdiklerimi baskalariyla görmekten çok yoruldum.Hickimse sevmedi beni.Erkek arkadas hayatin merkezi degil tabiki ama ben ailemin birden cok uyesini son 5 yil içerisinde gerek ölüm gerek ayriliklar nedeniyle kaybettim.Hep dua ettim bir ailen olsun, yuva kurayim diye olmadi.Karsima birisi cikti.Dualarim kabul oldu sandim.Ama o kisinin tek amaci eglenmekmis.Istedigini alamayacagini anlayinca sevgili olmadan uzaklasti benden.Su anda işsizim, kpss memurluk sinavina girmeyi dusunuyorum.Kazanirsam kucuk bir kasabada sadece isime gidip gelmek ve ölümü beklemeyi düşünüyorum. Yuvam ailem cocuklarim olsun diye cok istiyorum.O yuzden cok mutsuz oluyorum. Mutsuz olmak istemiyorum. Hayatimin geri kalaninda evlenmeden, çocuk sahibi olmadan, yalnız nasil mutlu olabilirim? Ne yaparsam icimdeki bu duygulari torpuleyebilirim.Evlat sevgisini nasil bastirabilirim? Hayatimi, gunlerimi nasil gecirmeliyim?
Rica ediyorum lütfen silkelen kendine gel ! Henüz geç değil artık bayanlar için ideal evlilik yaşı 30 oldu çünkü işsizlik had safhada . İnsanlar sağlam temelli yuva kurmaya çalışıyor, bayanların çoğu iş bulma derdinde çünkü tek maaşla geçinilmiyor :( bence sıkma canını kpss'ye odaklan gerisi çorap söküğü gibi gelir ;)
 
Kelin ilaci olsa kendi başına sürermiş..Belki verimli olmayabilirim size..Hayatin yarın ne getireceğini bilemeyiz. Bazen yaşanılan mutsuzluklar ayrılıklar yeni güzel baslangiclarin sebebidir. Belki de o guzel şeyler için bu olumsuzluklari yaşamamız gerek. Bugünler de her ne kadar da umudumu yitirmiş olsam da her zaman küçücük bir ışık vardır. Allah(c.c) büyüktür.
 
Merhaba arkadaşlar,
27 yasimdayim, daha önce istememe rağmen hiç erkek arkadaşım olmadı.Artik umutsuz aşkların peşinde kosmaktan, sevip sevilmemekten, sevdiklerimi baskalariyla görmekten çok yoruldum.Hickimse sevmedi beni.Erkek arkadas hayatin merkezi degil tabiki ama ben ailemin birden cok uyesini son 5 yil içerisinde gerek ölüm gerek ayriliklar nedeniyle kaybettim.Hep dua ettim bir ailen olsun, yuva kurayim diye olmadi.Karsima birisi cikti.Dualarim kabul oldu sandim.Ama o kisinin tek amaci eglenmekmis.Istedigini alamayacagini anlayinca sevgili olmadan uzaklasti benden.Su anda işsizim, kpss memurluk sinavina girmeyi dusunuyorum.Kazanirsam kucuk bir kasabada sadece isime gidip gelmek ve ölümü beklemeyi düşünüyorum. Yuvam ailem cocuklarim olsun diye cok istiyorum.O yuzden cok mutsuz oluyorum. Mutsuz olmak istemiyorum. Hayatimin geri kalaninda evlenmeden, çocuk sahibi olmadan, yalnız nasil mutlu olabilirim? Ne yaparsam icimdeki bu duygulari torpuleyebilirim.Evlat sevgisini nasil bastirabilirim? Hayatimi, gunlerimi nasil gecirmeliyim?

Durumumuz tamamen ayni. Su anlattiklarinin aynisini yasiyorum ben de. Tek farkimiz senin memur olup kucuk bir kasabaya yerlesip ise gitmek gibi bir umudun var. Benim o da yok. Su anki dusuncem ya yalniz basima yaslanicam ya da genc yasta ölüp gidecem. Hic guzel hayaller kuramiyorum. Gelecekten beklentim sifir. su yasima kadar yasadigim hayal kirikliklari ve olumsuzluklardandir belki bilmiyorum ama ben de hic mutlu olamayacagim sanirim. (Kusura bakma nasil mutlu olabilirim diye sormussun belki daha cok uzdum seni ama bu kadar benzerlik olunca aramizda dayanamadim doktum icimi)

Ben 29 yaşımda memur oldum ailemden uzakta yaşıyorum işime gidip geliyorum, bende ilişki konusunda hep mutsuz oldum, en son birini sevdim güvendim ama o da eski sevgilisi yüzünden bitti, zaten kimi tanıdıysam hep aşk acısı vardı içinde, bende artık hep istediğim sevdiğim insanla evlenme hayallerimi öldürdüm, zaten yaşım 31 olacak anladımki bu hayatta ailesinden başka hayır yok kimseye bende anneme babama kardeşlerime adayacağım kendimi,

Aynı yaştayız,benimde hiç erkek arkadaşım olmadı ,sevilmedim,hiç isteyenimde olmadı,benden küçüklere görücü bile giderken,benim yaşıtlarım bir bir evlenirken ben kaldım.Okulum bitsin mesleğimi elime alınca olur dedim mesleğimi elime aldım ama gene olmadı.Artık umudum da kalmadı evlenemeyeceğim hayal bile kuramıyorum.Bugun parka gittim çocuklarını parkta oynatan anneleri görünce ağlamamak için zor tuttum kendimi neyse şimdi bile ağlıyorum zaten .Bende bilmiyorum nasıl mutlu olacağımı.

olumlu düşünün ki hayat size olumlu şeyler getirsin kızlar ,"secret" (sır) kitabını okumanızı öneririm, motivasyon için harika bir kitap okumakla birşey kaybetmezsiniz ama çok şey kazanabilirsiniz tüm hayatınızı değiştirebilir
 

Eklentiler

  • SPFavBooks-TheSecret-RhondaByrne.jpg
    SPFavBooks-TheSecret-RhondaByrne.jpg
    57,5 KB · Görüntüleme: 49
Evlilik istiyorsanız çabalayın bu yolda ama hayatınızdaki tek çabanız haline gelmesin de. O zaman takıntılı bir hal alır ve sizi bunaltır. Çok da söylenecek söz yok aslında, geri kalanı tamamen nasip. İnşallah bulursunuz doğru kişiyi en yakın zamanda:KK37:
 
Bende 26 yaşında ve bekarım. Ben eve gidip hangi filmi izlesem, hafta sonu nereye gitsem diye planlar yaparken, seninle yaşıt evli arkadaşım eve gidince ne yemek yapsam, hafta sonu temizlik yaparım, ayyy ütüyü hangi ara yapacağım diye dertleniyor. Onu öyle görünce ohh be iyi ki bekarım diyorum. Arada arkadaşlarımın düğün zamanlarında o telaşlarını, heyecanlarını görüp özeniyorum keşke bende evlensem diyorum ama bu benim tercihim. Ben evlenmek değil, ayrı eve çıkıp tek başıma yaşamak istiyorum. İleride bir evlat edinip hayatıma devam etmeyi düşünüyorum. Ama maalesef benimde ailem bunları kabul edecek insanlar değil. O yüzden çevremin ısrarcı "evlen" baskısına inat evlenmeyeceğim(!) diye direterek hayatta kalma mücadelesi veriyorum.
 
Merhaba arkadaşlar,
27 yasimdayim, daha önce istememe rağmen hiç erkek arkadaşım olmadı.Artik umutsuz aşkların peşinde kosmaktan, sevip sevilmemekten, sevdiklerimi baskalariyla görmekten çok yoruldum.Hickimse sevmedi beni.Erkek arkadas hayatin merkezi degil tabiki ama ben ailemin birden cok uyesini son 5 yil içerisinde gerek ölüm gerek ayriliklar nedeniyle kaybettim.Hep dua ettim bir ailen olsun, yuva kurayim diye olmadi.Karsima birisi cikti.Dualarim kabul oldu sandim.Ama o kisinin tek amaci eglenmekmis.Istedigini alamayacagini anlayinca sevgili olmadan uzaklasti benden.Su anda işsizim, kpss memurluk sinavina girmeyi dusunuyorum.Kazanirsam kucuk bir kasabada sadece isime gidip gelmek ve ölümü beklemeyi düşünüyorum. Yuvam ailem cocuklarim olsun diye cok istiyorum.O yuzden cok mutsuz oluyorum. Mutsuz olmak istemiyorum. Hayatimin geri kalaninda evlenmeden, çocuk sahibi olmadan, yalnız nasil mutlu olabilirim? Ne yaparsam icimdeki bu duygulari torpuleyebilirim.Evlat sevgisini nasil bastirabilirim? Hayatimi, gunlerimi nasil gecirmeliyim?

hayırlısıyla iş başı yapıp düzenini kurduğun zaman bunları düşünmek için fırsatın olmayacak hatta evlilik sorumluluğu alabilir miyim yaa diceksin ve mucize beklemediğin anda gerçekleşecek :)
 
Back