• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Evlenmeden, aile kurmadan, çocuk sahibi olmadan mutlu ve huzurlu olmanin yollari

derdine_care

Üye
Kayıtlı Üye
19 Temmuz 2013
27
1
16
İstanbul
Merhaba arkadaşlar,
27 yasimdayim, daha önce istememe rağmen hiç erkek arkadaşım olmadı.Artik umutsuz aşkların peşinde kosmaktan, sevip sevilmemekten, sevdiklerimi baskalariyla görmekten çok yoruldum.Hickimse sevmedi beni.Erkek arkadas hayatin merkezi degil tabiki ama ben ailemin birden cok uyesini son 5 yil içerisinde gerek ölüm gerek ayriliklar nedeniyle kaybettim.Hep dua ettim bir ailen olsun, yuva kurayim diye olmadi.Karsima birisi cikti.Dualarim kabul oldu sandim.Ama o kisinin tek amaci eglenmekmis.Istedigini alamayacagini anlayinca sevgili olmadan uzaklasti benden.Su anda işsizim, kpss memurluk sinavina girmeyi dusunuyorum.Kazanirsam kucuk bir kasabada sadece isime gidip gelmek ve ölümü beklemeyi düşünüyorum. Yuvam ailem cocuklarim olsun diye cok istiyorum.O yuzden cok mutsuz oluyorum. Mutsuz olmak istemiyorum. Hayatimin geri kalaninda evlenmeden, çocuk sahibi olmadan, yalnız nasil mutlu olabilirim? Ne yaparsam icimdeki bu duygulari torpuleyebilirim.Evlat sevgisini nasil bastirabilirim? Hayatimi, gunlerimi nasil gecirmeliyim?
 
Merhaba arkadaşlar,
27 yasimdayim, daha önce istememe rağmen hiç erkek arkadaşım olmadı.Artik umutsuz aşkların peşinde kosmaktan, sevip sevilmemekten, sevdiklerimi baskalariyla görmekten çok yoruldum.Hickimse sevmedi beni.Erkek arkadas hayatin merkezi degil tabiki ama ben ailemin birden cok uyesini son 5 yil içerisinde gerek ölüm gerek ayriliklar nedeniyle kaybettim.Hep dua ettim bir ailen olsun, yuva kurayim diye olmadi.Karsima birisi cikti.Dualarim kabul oldu sandim.Ama o kisinin tek amaci eglenmekmis.Istedigini alamayacagini anlayinca sevgili olmadan uzaklasti benden.Su anda işsizim, kpss memurluk sinavina girmeyi dusunuyorum.Kazanirsam kucuk bir kasabada sadece isime gidip gelmek ve ölümü beklemeyi düşünüyorum. Yuvam ailem cocuklarim olsun diye cok istiyorum.O yuzden cok mutsuz oluyorum. Mutsuz olmak istemiyorum. Hayatimin geri kalaninda evlenmeden, çocuk sahibi olmadan, yalnız nasil mutlu olabilirim? Ne yaparsam icimdeki bu duygulari torpuleyebilirim.Evlat sevgisini nasil bastirabilirim? Hayatimi, gunlerimi nasil gecirmeliyim?

aa canım benim neden bu kadar umutsuzsun 27 yaş çok geç bi yaş değil ki ben de 27 yaşındayım ve bekarım da :) hayat insanın karşısına neler neler çıkarır bilinmez kaderindeki adam seni elbet bulur sadece doğru zamanı bekliyodur emin ol.
 
canım görende 45-50 yaşına gelmiş de hayattan beklentisi kalmamış sanır...dur bakalım daha hayatının en güzel yaşındasın..
yalnız yaşamak yalnız ölmek nedemek bunlar...herşey nasip bu dünyada..allah birgün karşına bi çıkarır bütün hayatın değişir...
bukadar karamsar olma...birini sevmek evlenmek aynı evi paylaşmak, evlatlarının olması..bunlar birer nimettir...
hayırlısı diye dua et..
 
Merhaba arkadaşlar,
27 yasimdayim, daha önce istememe rağmen hiç erkek arkadaşım olmadı.Artik umutsuz aşkların peşinde kosmaktan, sevip sevilmemekten, sevdiklerimi baskalariyla görmekten çok yoruldum.Hickimse sevmedi beni.Erkek arkadas hayatin merkezi degil tabiki ama ben ailemin birden cok uyesini son 5 yil içerisinde gerek ölüm gerek ayriliklar nedeniyle kaybettim.Hep dua ettim bir ailen olsun, yuva kurayim diye olmadi.Karsima birisi cikti.Dualarim kabul oldu sandim.Ama o kisinin tek amaci eglenmekmis.Istedigini alamayacagini anlayinca sevgili olmadan uzaklasti benden.Su anda işsizim, kpss memurluk sinavina girmeyi dusunuyorum.Kazanirsam kucuk bir kasabada sadece isime gidip gelmek ve ölümü beklemeyi düşünüyorum. Yuvam ailem cocuklarim olsun diye cok istiyorum.O yuzden cok mutsuz oluyorum. Mutsuz olmak istemiyorum. Hayatimin geri kalaninda evlenmeden, çocuk sahibi olmadan, yalnız nasil mutlu olabilirim? Ne yaparsam icimdeki bu duygulari torpuleyebilirim.Evlat sevgisini nasil bastirabilirim? Hayatimi, gunlerimi nasil gecirmeliyim?

Durumumuz tamamen ayni. Su anlattiklarinin aynisini yasiyorum ben de. Tek farkimiz senin memur olup kucuk bir kasabaya yerlesip ise gitmek gibi bir umudun var. Benim o da yok. Su anki dusuncem ya yalniz basima yaslanicam ya da genc yasta ölüp gidecem. Hic guzel hayaller kuramiyorum. Gelecekten beklentim sifir. su yasima kadar yasadigim hayal kirikliklari ve olumsuzluklardandir belki bilmiyorum ama ben de hic mutlu olamayacagim sanirim. (Kusura bakma nasil mutlu olabilirim diye sormussun belki daha cok uzdum seni ama bu kadar benzerlik olunca aramizda dayanamadim doktum icimi)
 
Merhaba arkadaşlar,
27 yasimdayim, daha önce istememe rağmen hiç erkek arkadaşım olmadı.Artik umutsuz aşkların peşinde kosmaktan, sevip sevilmemekten, sevdiklerimi baskalariyla görmekten çok yoruldum.Hickimse sevmedi beni.Erkek arkadas hayatin merkezi degil tabiki ama ben ailemin birden cok uyesini son 5 yil içerisinde gerek ölüm gerek ayriliklar nedeniyle kaybettim.Hep dua ettim bir ailen olsun, yuva kurayim diye olmadi.Karsima birisi cikti.Dualarim kabul oldu sandim.Ama o kisinin tek amaci eglenmekmis.Istedigini alamayacagini anlayinca sevgili olmadan uzaklasti benden.Su anda işsizim, kpss memurluk sinavina girmeyi dusunuyorum.Kazanirsam kucuk bir kasabada sadece isime gidip gelmek ve ölümü beklemeyi düşünüyorum. Yuvam ailem cocuklarim olsun diye cok istiyorum.O yuzden cok mutsuz oluyorum. Mutsuz olmak istemiyorum. Hayatimin geri kalaninda evlenmeden, çocuk sahibi olmadan, yalnız nasil mutlu olabilirim? Ne yaparsam icimdeki bu duygulari torpuleyebilirim.Evlat sevgisini nasil bastirabilirim? Hayatimi, gunlerimi nasil gecirmeliyim?

ayy lütfen ya bu kadar umutsuz olmayın sizden yasca oldukca kücüğüm ama bi kardeş olarak yardımcı olmak isterim size.bende 1 ay öncesine kadar sözlüydüm.vede 18 yasındayım ayrıldık.inanın erkeklerin yüzde sekseni aynı beni çok sevdiğini söleyen bide sevgilim vardı önceleri oda gidip beni aldattı.öle isterdimki hayatımda hiçerkek olmamasını .benim kuzenlerim felan hep 35 37 arası evlendiler inanın cook gencsiniz.mutlu kalın .
 
Merhaba arkadaşlar,
27 yasimdayim, daha önce istememe rağmen hiç erkek arkadaşım olmadı.Artik umutsuz aşkların peşinde kosmaktan, sevip sevilmemekten, sevdiklerimi baskalariyla görmekten çok yoruldum.Hickimse sevmedi beni.Erkek arkadas hayatin merkezi degil tabiki ama ben ailemin birden cok uyesini son 5 yil içerisinde gerek ölüm gerek ayriliklar nedeniyle kaybettim.Hep dua ettim bir ailen olsun, yuva kurayim diye olmadi.Karsima birisi cikti.Dualarim kabul oldu sandim.Ama o kisinin tek amaci eglenmekmis.Istedigini alamayacagini anlayinca sevgili olmadan uzaklasti benden.Su anda işsizim, kpss memurluk sinavina girmeyi dusunuyorum.Kazanirsam kucuk bir kasabada sadece isime gidip gelmek ve ölümü beklemeyi düşünüyorum. Yuvam ailem cocuklarim olsun diye cok istiyorum.O yuzden cok mutsuz oluyorum. Mutsuz olmak istemiyorum. Hayatimin geri kalaninda evlenmeden, çocuk sahibi olmadan, yalnız nasil mutlu olabilirim? Ne yaparsam icimdeki bu duygulari torpuleyebilirim.Evlat sevgisini nasil bastirabilirim? Hayatimi, gunlerimi nasil gecirmeliyim?

Ise gireceksiniz, isyerinizden ya da isyerinizden birinin arkadasiyla tanisip evleneceksiniz...
Sonra da bu yazdiklariniza guleceksiniz...
Tabi ki saydiklarin olmadan da mutlu olmak mumkun, herkes evlenmek ya da cocuk yapmak zorunda degil ama bu yapi ile ilgili bir sey...
Gorunen o ki sen bunlar olmadan mutsuz oluyorsun, yasin daha cok genc, bu umutsuzluk, bu karamsarlik cok yersiz...
Sen kendine guven, gulumse, hayattan keyif al ki, guzel seyler de seni bulsun...
 
evlenip cocugu olan ama mutsuz ve huzursuz insanlara ne demeli...?
samimiyetle soyluyorum, yasınız hic de problem gordugunuz kadar buyuk degil!

öncelikle kendinize guvenin, insanın kendisinden buyuk dusmanı olmuyor bazen...
siz iç huzurunuzu sagladıktan sonra mutluluk da kendiliginden geliyor zaten. size keyif veren ugraslar edinmeyi su an icin oncelikli kılıın.
cunku kafanıza olumsuz seyleri takmadıgınız her an mutluluga bir adım daha yaklastıgınızı hissedeceksiniz :34:
 
Benim böyle arkadaşım var tek başına yaşıyor bekar işsiz gayetde mutlu yaşıda 38 artık bu yaştan sonra evlenmem diyor arkadaş çevreside geniş en büyük özelliğide erkeklerden uzak durmak , inançlı biri namazını aksatmaz , böylede yaşanır neden yaşanmasın
 
Merhaba arkadaşlar,
27 yasimdayim, daha önce istememe rağmen hiç erkek arkadaşım olmadı.Artik umutsuz aşkların peşinde kosmaktan, sevip sevilmemekten, sevdiklerimi baskalariyla görmekten çok yoruldum.Hickimse sevmedi beni.Erkek arkadas hayatin merkezi degil tabiki ama ben ailemin birden cok uyesini son 5 yil içerisinde gerek ölüm gerek ayriliklar nedeniyle kaybettim.Hep dua ettim bir ailen olsun, yuva kurayim diye olmadi.Karsima birisi cikti.Dualarim kabul oldu sandim.Ama o kisinin tek amaci eglenmekmis.Istedigini alamayacagini anlayinca sevgili olmadan uzaklasti benden.Su anda işsizim, kpss memurluk sinavina girmeyi dusunuyorum.Kazanirsam kucuk bir kasabada sadece isime gidip gelmek ve ölümü beklemeyi düşünüyorum. Yuvam ailem cocuklarim olsun diye cok istiyorum.O yuzden cok mutsuz oluyorum. Mutsuz olmak istemiyorum. Hayatimin geri kalaninda evlenmeden, çocuk sahibi olmadan, yalnız nasil mutlu olabilirim? Ne yaparsam icimdeki bu duygulari torpuleyebilirim.Evlat sevgisini nasil bastirabilirim? Hayatimi, gunlerimi nasil gecirmeliyim?

evlenmek neden bu kadar önemli bazı kadınlar için hiç anlamıyorum? görmüyor musunuz etraftaki evliliklerin yüzde yetmişi sorunlu. ha çok düzgün, sevecen bir adam çıkar, seversin evlenirsin ama hayatı olmazsa olmazı değil ki bu. aynı yaştayız, bende bekarım. işim ve sevdiğim arkadaşlarım var tek farkımız bu olabilir maddi yönden. ama en önemlisi içsel mutluluk. bak sen bekarken mutsuz, depresif bir insansan evlilik hiçbirşeyi değiştirmiyor hatta işler daha kötü bile olabiliyor. o yüzden öncelikli olarak kendin olarak, kimseye bağımlı olmadan mutlu olmaya çalış. zaten etrafa yansıttığın pozitif enerji bi sürü insanla karşılaştıracak seni.
 
Ben 29 yaşımda memur oldum ailemden uzakta yaşıyorum işime gidip geliyorum, bende ilişki konusunda hep mutsuz oldum, en son birini sevdim güvendim ama o da eski sevgilisi yüzünden bitti, zaten kimi tanıdıysam hep aşk acısı vardı içinde, bende artık hep istediğim sevdiğim insanla evlenme hayallerimi öldürdüm, zaten yaşım 31 olacak anladımki bu hayatta ailesinden başka hayır yok kimseye bende anneme babama kardeşlerime adayacağım kendimi,
 
Kadinin dogasinda sevme duygusu yogun. Anne olmasi icin verilmis yogun bir sevgi duygusu var. Karsi cinsten ziyade anne olma gudusu tatmin eder anca bu yogun miktar sevgiyi. Yani son derece haklisiniz mutsuz hissetmekte. Isin bir cephesi bu. diger cephe de su ki evlilik kaderdir. Kiminle ne zaman evleneceginiz kaderin sabit cizgisi, degistirme luksunuz yok (dogum ölüm ve evlilik kaderin sabitleridir diger seyler degisken)
Yani bu surec sizin imtihaniniz belli ki. Belki yarin cikacak kismetiniz belki seneye belki daha sonra. O kadar sure bu imhtihani vermeniz gerekiyor.
Elinizde bu akisi degistirecek bir sey yok.
Yani özetle hem mutsuz olmaniz normal, hem de bunu degistirecek siz degilsiniz. Bu mevhumlari bilirseniz belki kabullenmeniz kolaylasir diye yazdim. Umarim faydasi olur uzuldum cunku
 
Öyle detaylı,ciddi ciddi analizi yapılacak bir konu ki insan ne yazacagini bilemiyor.
Simdi sevmek sevilmek yuva kurmak kim ne derse dedin cok guzel ve yasanmasi gereken duygular. Ama tek mutlu olunacak konu mudur? Tabiki hayir..Evlendigin adamin sonradan değişip değişmeyecegini,hadi hersey yolunda gitti diyelim cocugunun saglikli dogup dogmayacagini bilemiyosunuz..
Evliligin artilarinin yaninda eksileri olacak mi? Keske bunu onceden kestirebilmek mumkun olsaydi.
Ben 23 yasimda korkunc bir evlilikten enkaz olarak ciktim.
Suan 30 yaşımdayım ve 2 evliliği mi yaptim. Ne olursa olsun kimseye evlenmeyin demedim asla. Aksine dogru insanla yapildigi zaman evlilik gercekten güzel. Bence umutsuz olmak yerine,ümitvar olup dogru insanı beklemek en dogrusu..
 
KIZLARRRRR....ay içimi baydınız lütfen bu kadar arabeks olmayın ya daha genceciksiniz ,27 yaşında hayattan vazgeçmişsin tatlım daha dur hayat ne zorluklarla dolu ,ben 37 yaşında evli ,çocuklu ve öğretmenim sor bakalım hayat dört dörtlükmü ,her döneminde farklı dertler çıkıyor ,1 yıl atanamamıştım dünyam yıkıldı hayat durdu sandım, atandım ,evlendim evliliğin sorumluluğu ağır geldi alışma süreci derken ,çocuk istiyorum diye kendimi yırtarken üst üste 3 düşükten sonra çocuğum oldu bu mutluluğu yaşamadan 15 gün sonra babam öldü genç yaşta sevinemedim bile ,evlilik tabiki güzel ama sıkıntılar hiçççç bitmiyor lütfen fıstıklar aynaya bakın şöyle havalı havalı ,süslenin püslenin daha çokkkk uzun bi hayat var önünüzde ,inan neler yaşadım haa bu arada annem de alzhemeir başladı babam ölünce bizle yaşıyo artık bi düşünün okul,ev ,çocuğun okulu ,yemek ,ev işleri amaaa ben güçlüyümmm mutluyum çünkü sağlıyımmmmm.....sizde yapabilirsiniz sesleri duymak istiyorummmm hadi....
 
Ablacim biz evlendikten basimix göğe mi erdi sanki şuan inan seninle yer değiştirmek isterdim ve bekarligin sultanligini yasardim tama. Belki sevmek sevilmek çok güzel bi duygu herkesin tatmasi gereken şeyler fakat keşke bende senin yaşlarında isimi gücümü elime alipta evlenseydim hic karamsar olma geç yapilan evlilikler emin ol daha sağlam temellere oturuyor zaman her şeyin ilaci bekarligin tadini cikar üzülme hicbir şey için.
 
Merhaba arkadaşlar,
27 yasimdayim, daha önce istememe rağmen hiç erkek arkadaşım olmadı.Artik umutsuz aşkların peşinde kosmaktan, sevip sevilmemekten, sevdiklerimi baskalariyla görmekten çok yoruldum.Hickimse sevmedi beni.Erkek arkadas hayatin merkezi degil tabiki ama ben ailemin birden cok uyesini son 5 yil içerisinde gerek ölüm gerek ayriliklar nedeniyle kaybettim.Hep dua ettim bir ailen olsun, yuva kurayim diye olmadi.Karsima birisi cikti.Dualarim kabul oldu sandim.Ama o kisinin tek amaci eglenmekmis.Istedigini alamayacagini anlayinca sevgili olmadan uzaklasti benden.Su anda işsizim, kpss memurluk sinavina girmeyi dusunuyorum.Kazanirsam kucuk bir kasabada sadece isime gidip gelmek ve ölümü beklemeyi düşünüyorum. Yuvam ailem cocuklarim olsun diye cok istiyorum.O yuzden cok mutsuz oluyorum. Mutsuz olmak istemiyorum. Hayatimin geri kalaninda evlenmeden, çocuk sahibi olmadan, yalnız nasil mutlu olabilirim? Ne yaparsam icimdeki bu duygulari torpuleyebilirim.Evlat sevgisini nasil bastirabilirim? Hayatimi, gunlerimi nasil gecirmeliyim?


Aynı yaştayız,benimde hiç erkek arkadaşım olmadı ,sevilmedim,hiç isteyenimde olmadı,benden küçüklere görücü bile giderken,benim yaşıtlarım bir bir evlenirken ben kaldım.Okulum bitsin mesleğimi elime alınca olur dedim mesleğimi elime aldım ama gene olmadı.Artık umudum da kalmadı evlenemeyeceğim hayal bile kuramıyorum.Bugun parka gittim çocuklarını parkta oynatan anneleri görünce ağlamamak için zor tuttum kendimi neyse şimdi bile ağlıyorum zaten .Bende bilmiyorum nasıl mutlu olacağımı.
 
hayırlısı olur inş senin için. ben de bekarım evlilk, anne olmak duyguları eminim çok güzeldir. Akışına bıraktım her şeyi inş hepimiz için hayırlısı olur
 
Ya yemin ederim öldüm uzuntuden...keske elimden gelseydi de butun genc kizlara bu konuda yardimci olabilseydim.
size koca meraklisi muamelesi yapanlarin da Allah belasini versin. Bu masumane istek ve arzulari kezbanlik olarak yaftalayan hey sen eksisozluk yazari sozum sana;
Once kendi bacilarinin ve kizlarinin istedigi erkekle yatip kalkmasina,bol bol sevismesine ortam hazirla. Once bacilarin ve kizlarin tabulari yiksin tamam mi?
 
Vücudunuz bozulmaz ,hamilelikten

bütün yatak sizindir köşesi ve yorganı


istemediğiniz kişilerle görüşmek zorunda değilsiniz (görümce,elti)


hergün kahvaltı hazırlamak zorunda değisiniz(eşine)


kazandığınız parayı nasıl isterseniz o şekilde harcarsınız
yurtdışına paket turlara gidebilirsiniz


istediğiniz ve sevdiğinlz arkadaş, akrabada 1 hafta kalabilirsiniz

modayı takip edebilirsiniz ..çocuğun dershane ve giyim masrafı yok


hergün yemek pişirmek zorunda değilsiniz ki ayrıca çocuk için pişiriliyor sevmediğinden babadana ayrı damak tadı oluyor

aslında siz bekarları kıskanıyoruz bekarlığın kıymetini bilin derim ben
 
Back