• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

evlenip başka bir şehire gitmek bu kadar mı zor...

aynı şekilde ben de aynı ili tahmin ettim :( hatta ilçeyi bile tahmin ettim.. biz eşimin işinden dolayı yıllardır dışarıdayız ve eşim Allah nasip ederse 2 yıl içinde emekli olacak ve asla oraya yerleşmeyi düşünmüyor.. 2 sene evvel benim zorumla gittik ... kayınvalidem iyidir, kendi halindedir.. bir ara rahatsızlandı.. dünya hali ne olur ne olmaz diye gidelim diye ısrar ettim ... inanın dönüşte yarım saatten fazla söylendi..annem babam bir yana ama ben bizim sülaleden kimseyi görmek istemiyorum .. hep dedikodu, hep laf sokma diye epey çemkirdi.. biz oraya gidersek huzurumuz kalmaz, ya birbirimize gireriz ya da akrabalarla kavga çıkar diye kesinlikle oraya yerleşmeyi düşünmüyor... ileride oradan ayrılma gibi bir planınız var mı bilmiyorum ama ileride çocuklarınızın eğitimini bahane ederek ayrılabilirsiniz... eğer tahmin ettiğim ilçeyse zaten büyük bir ilçe ama eğitim kalitesi çok iyi değil... bunu gerekçe gösterebilirsiniz...
Allah yardımcınız olsun ....
Benim ki ilçe değil merkez. O yönden biraz şanslıyım.Nişanlım daha iyi bi iş bulursa taşınma gibi bi planımız var ama ailesini yanlız bırakmak istemiyor. Ona da hak veriyorum o yüzden itiraz etmiyorum. Zaten hem annesi hem babası çevresi tarafından çok saygı duyulan sevilen insanlar. Onlardan yana bi sorunum olacağını sanmıyorum. Fakat akrabaları gözümü şimdiden korkutmaya başladı :( Çoookkk kalabalık bir aileler. Dedikodu hat safhada.
Düşünün daha aramızda nişan falan yokken beni görümcemin düğününe davet etmişti kayınvalidemler. Bir vesileyle akrabalarının gelinleriyle yalnız kaldım. Kaynanalarından tutunda kocalarının yatak odasına kadar ailede duymadığım dedikodu kalmadı bir saat içinde :s Ben ailemden akrabalarımdan asla böyle bişey görmedim. Napcam bu insanların içinde hiç bilmiyorum :( Görümcem çok saf temiz bi insandır. Beni de kardeşi gibi sahiplendi korudu sürekli. Ona anlattım olanları. Sakın dedi ne söylediklerini onayla ne de yorum yap. Anlatırlar sana sonra sen demişsin gibi etrafa yayarlar dedi.. Allahtan bende ağzı çok laf yapan konuşkan bi insan değilim çıtımı çıkarmamıştım:s
Gelinler hep küçük zaten Benden 21 yaşında kızın 3 yaşında çocuğu var. Küçümsediğimden değil kesinlikle ama okumamış olduklarından ve kendilerini geliştirmek gibi çabaları olmadığından ortak konuşabileceğim tek adam yok. Okumuş olan kızlara okudun da noldu sen nasıl eş anne olacaksın lafları ediyolar.
Büyük şehirde doğdum büyüdüm okudum. Böyle insanlarla hiç karşılaşmadım ben. Benim ailemde muhafazakardır tutucudur. Ama tutuculukla cahillik bağnazlık ayrı şeyler..
Kayınvalidem 13 kardeş kayınbabam 7. 20 kişi içinde çocuğunu okutan adam sayısı 3ü geçmez. Paraları pulları çuvalla ama okumayı fuzuli sayıyolar.
Çok şükür şanslıyım benim kayınvalidemle kayınbabam okumaya kendini geliştirmeye önem veren insanlar hem kızlarını hem oğullarını okutmuşlar. Bana da sürekli kızım yüksek lisans yap istersen biz sana destek oluruz diyen insanlar..
Ama ben bu akrabalarla napcam hiç bilmiyorum. Ev gezmelerini de çok seviyolar. Çalışıyo olucam bir de her akşam evime birileri gelirse çıldırırım ben. Geldikleri evde de yatak odasının dolaplarını açıp bakacak kadar da görgüsüz bazıları. Düşündükçe başıma ağrılar giriyo :(
 
Bu durumda olup da iyi olan mutlu olan hiç kimse yok mu?
Herkes mi şikayetçi,mutsuz?:26::26::26:

mutlu olamıyorsun kii...
hep bir yarın eksık...
yabancılık yalnızlık.. özlem.. sorumluluklar..fedakarlıkların..ev işleri
hepsı anıden uzerıne cokuyor...
sen mutlu olabılırmısın?
 
mutlu olamıyorsun kii...
hep bir yarın eksık...
yabancılık yalnızlık.. özlem.. sorumluluklar..fedakarlıkların..ev işleri
hepsı anıden uzerıne cokuyor...
sen mutlu olabılırmısın?

Bimiyorum ki,bunu yaşamadan yorum yapamam:ssz:
Ama burada en büyük görev erkeğe düşüyor bence,
Kadını yaptığı bu büyük fedakarlığa rağmen mutsuz ediyorsa,yazıklar olsun :47:
 
dogunal canım beni hatırladın mı bilmiorum bir iki konuşmuştuk ben ozaman asker bekliyordum tickerlarımız aynıydı..senindüğününe 2 ay vardı :)
şimdi denk geldi evlenmişsin Allah mutlu etsin canım benim.diğer konunuda okudum çok üzüldüm inşallah bir daha agzınızın tadı kaçmaz..
inşallah ferahlık bulur seni huzur ve mutluluk diliyorum sana ..
bende başka şehre gideceğim kendimce korkularım var adaptasyon bakımından her ne kadar yasanılabilir şehirler arasında basta olsa bile merkezde olsak bile insan korkuyor .. aileden uzak olmak beni çok düşündürüyor ..nişanlıma bende elbette çok güveniorum onu çok seviyorum ona güvenim olmasa asla gitmem ama büyüdüğün şehir değil ki orası direkt yuva kurmaya hayata tutunmaya gidiyorsun ..
inşallah herkesi güzel şeyler güzel hayat bekliyordur.
rabbim herkese yardımcı olsun :ssz:
 
Son düzenleme:
Valla uzun zaman olmuş kimse yazmayalı. Ama bende de durum aynı. Eşim doğulu. Ben İstanbullu. İlçe de yaşıyoruz. Eşimle severek evlendik. Ona karşı çok şükür duygularımda hiçbir değişiklik yok. Hatta ailemi bile arkama alarak evlendim. Şu an herşey çok güzel. Aileleri de hallettik. Daha 7 aylık evliyiz ama kültür farklı, yaşam farklı. Bazen kendime diyorum istanbul'da da bir fark yoktu diye ama orada sokağa çıkıp gezmek varken burada eşim balkona bile çıkarmıyor beni. O da haklı doğudayız. Herkes aynı değil ama insanlar bakıyorlar tabii. Eşim esnaf. Bayanlara yönelik bir sektörde. Şimdi kıskançlıklar başladı bende. Duruluyorum sinirleniyorum öfkeleniyorum tekrar duruluyorum. Gelgitlerim beni bile yoruyor eşimi nasıl yormasın. Çok şükür birşey demiyor. Ailesi çok güzel ve kalabalık. Tabii biz çekirdek aile modeli olduğumuzdan tek yemekte bile en az 14 kişi olunca buna alışmak bile zaman alıyor. Home office çalışıyorum bu nedenle iletişimimde buranın adetlerine göre olamıyor maalesef. Bu ara kafam çok karışık, aklıma gelen mantıklı soruları bile unut diyip geçiştiriyorum. Kimseye güvenmiyorum çünkü dedikodu kazanı maaşallah buralar. Sokakta karşına biri çıksa kimlerdensin desen, bir derine insen akraba çıkıyor. Yani sanki girdim bir girdaba çıkamıyorum. Kimseye de içimi dökemiyorum. Kendimi bıraksam ağlamaktan bitap olurum... Nasıl olacak nasıl geçecek nasıl yoluna girecek bilmiyorum. Zamana bıraktım. İnşallah daha kötü olmam...
 
kızlar ben 5 yıllık evliyim ünv okuduğum şehirde tanıştık eşimle okul bittikten 2 yıl sonrada evlendik...ben egeliyim eşim doğulu anlıyacağınız herşey apayrı kutuplarda..........başta ilginç ve cazip gelenler sonraları işkenceye dönüştü........birde kızım oldu şuan 4 yaşına yeni girdi..o zamanlar iş yok arkadaş yok bildiğin tanıdığın kimse yok boş boş hezeyim desen ne şehri tanıyosun nede insanlarını buralı olmadığım anlımda yazarcasına belli insanlar yüzüme bakıyolar gçzlerini kaçırmadan ..ayrıca yemekleri :KK43:(kaç kez hastanelik oldum ve her kış hastanede yatardım artık buna sebep ne derseniz diyin 6 aylık bebekti o zaman kızım ve ben hastanedeyim tek kişilik oda yok yanımda yeni doğum yapmış bi kadın olunca eşimi refakatçi bırakmıyolar yanımda ben iki gözüm iki çeşme ağlıyorum benim kimsem yok yapmayın etmeyin diye....sonra beyin cerrahisi bölümüne aldılar beni orda var sadece boş tek kişilik oda bu kezde doktorlar hemşireler oflayıp pufluyo nedeni 2 kat üstte olması vizite nasıl çıkacaklarmış yanıma velhasıl şimdi iş buldum kendime internette özel bir firmada çalışıyorum 8 aydır değişen nemi sadece evde oturmayışım başka değişen hiç bişey yok kapımı kimse çalmaz kimseye gidemem bu arada kayınvaldemlere zorunlu gittim her pazar taki iş bulana kadar anlıyacağınız aklı olan anasının arka sokağından uzağına evlenip gitmez ben bunu bilir bunu söylerim..sizlerde benim gibi sorunlar yaşıyorsanız lütfen beni daha fazla yanlız bırakmayın..............
Ben direk başka şehire evlendim.eşim atanmalı bir işte çalışıyor.sürekli Geziyorum. İstediğim eşyayı alamıyorum.benim eşimde doğulu kültürler çok farklı.ben bursada büyüdüm.küçük şehirlere alışık değilim.ama asla oturup ağlamadım.eşim beni gezdirsin demedim.aldım rehberi elime.gezdim durdum tek başıma kahve içtim. Kültürel miraslarımızı öğrendim.turlara katıldım.ama kimseye gel beni yalnız bırakmayın demedim. Kitap okudum.tek başıma çoçuk büyüttüm işte çalıştım.çocuğu kreşe bırak yağmurda karda asla pes etmedim.o yalnız günlerimi çok özlüyoooorum.şimdi 2 çocuk sıcacık kahve içecek vaktim yok 🙄.eşimin ailesini severim yazları orda takılırız.onlar pandemiden gelemiyorlar ama eskiden bol bol gelirlerdi. Ben kalabalık ailede büyüdüm. Belkide sakinlik istemem çok doğal 🤗.
 
Bence acilen başkaları için yaşamayı bırakın. Hiç bir anınız geri gelmeyecek. Sonra yaşayamadıklarınız için üzülür, pişman olursunuz böyle hayatınız boyunca.
 
kapinizi bir allahin kulu calmiyorken bu kadar dedikoduyu nasil oluyor da duyuyorsunuz,
umursamayin gecin hem duysaniz da bu kadar takmayin.

ama yok olmuyor, denedim diyorsaniz da,
ve bu problemlerim mekandan kaynakli olduguna da eminseniz,
agac degilsiniz yer degistireceksiniz,
siz esiniz icin tasinmissiniz, simdi o sizin icin tasinacak.



abooooo,
konu 2013 denmis.
pardon.
 
Back