Evlenemedim birtürlü

denizliligenc1995 .!.:

Anlamıyorum her gün neden böyle konular açılıyor
Evlenmeyen birçok insan var mutlu. Hem evlenince anne olacağınızın garantisi yok
Anlamıyorum bu evlilik merakı nedir. Kuzenim 33 yaşında bekar ama mutlu. Dünyayı geziyor spora gidiyor 3. Üniversiteyi okuyor çok mutlu
Ben 26 yaşındayım bekarım hiç evlilik gibi isteğim yok
Ablam 30 yaşında bekar ama sizin hissettiğinizi hissetmiyor
Anlamıyorum bu ülkede evlilik niye zorunlu gibi görünüyor
Gerçekten buraya evlenmedim diye konu açanları anlaman mümkün değil
Gezin okuyun spor yapın dolaşın yeni yerler keşfedin
Herşey evlilik değil
Ayrıca birçok insan var bekar.
imkanınız varsa kedi sahiplenin çok güzel bir şey gerçekten
1 sene yurtdışında kaldım orada hiç evlenmeyen birçok insan var ama kimse üzgünüm demedi
Anlamıyorum ülkemdeki bu evlilik isteğini

Genişletmek için tıkla...

Loreth .!.:

Yaş olmuş 29, bir ayağınız çukurda tabi. Bu ne karamsarlık?
Birine yarım senemi verdim dediğiniz; yani sadece 6 ay. Öyle bir yazmışsınız ki sanki çeyrek asır, yarım yüzyıldan bahseder gibi...
Geç kaldım hissine fazla gömülmüşsünüz, her şey ışık hızında gerçekleşsin istiyorsunuz sanırım. 6 ayda bir insanı evliliğe hazır hissedecek kadar tanıyamayabilirsiniz. Nasıl bir icraatte bulunmasını bekliyordunuz? Bu işleri biraz doğal akışına bırakmak, evlenmeye değil, karşımızdakini tanımaya odaklanmak, birlikte geçirilen zamanların tadını çıkarmak gerekiyor.

Çevremde 35'ten sonra evlenip, çocuk sahibi olan kaç kadın var bilseniz... Ben de 32'de doğurdum ilk kızımı. Yetişmeniz gereken, geç kaldığınız bir şey yok. Evet, insanın kendisine iyi gelecek bir hayat arkadaşı bulması, çocuk sahibi olması nefis şeyler. Ama sanki hayatta yaşamaya değer başka hiçbir şey yokmuş gibi bu hedefe kilitlenir de karalar bağlarsanız, zamanı israf edersiniz, bir çok şeyi kaçırırsınız.

Genişletmek için tıkla...

kseniax .!.:

Yaş olmuş 29 ve hala bekarım. Bunu yazınca şuan gülüyorum kendime ama ciddi manada sinirlerim laçka olmuş durumda artik.

Anne olmak istiyorum anneliği tatmak ve yaşımın ilerlemiş olmasi canımı sıkıyor artik.

Nerde taze anne olmuş bir hemcinsimi görsem ağlamakli oluyorum. Özeniyorum, kaderime küsüyorum.
Son yillardir hayatima giren ve boş yere zamanimi harcayan erkeklere ve buna izin vermeme öfkeleniyorum kiriliyorum.

Artik tanışma aşamalarını uzun tutmak istemiyorum. En son görüstügüm kişiyi de şutladim cünkü bana evlilikten beni istediğinden bahsetti ama icraat yok. ona yarım senemi verdim ben ya.. yani tanışma süresi olarak.
Boş konuşan erkeklere tahammulum de kalmadı artik.

Sirf yuva kurmak ve çocuk doğurmak adına da evlenmek için evlenmek istemiyorum.
Yani hem kendim karşimda ki insani gözlemliyor ve onun beni iyice tanıması için fırsat yaratiyorum. Ama sonuç sıfır herzaman ki gibi.

Sürekli hayal kırıklığına uğramak canımı sıkıyor. Evliliktenden de erkeklerden de soğuyorum resmen git gide nefret edesim geliyor.

Sürekli ayni döngünün içindeyim.
Biriyle tanışıyorum, olmuyor. Aylarim gitmiş enerjim tükenmiş oluyor ve evlilik fikrini rafa kaldırıyorum.
Tam mutluyum okey herkes evlenmek ve cocuk sahibi olmak zorunda değil diyorum.
Hop karşıma beğendiğim biri cikiyor ve bu kişi iyi bir eş adayı diyorum.. tekrar hayaller kuruyor bu sefer belki olur diyor.. yine umutlaniyorum.

Sonra aylar geçiyor tabi ne oluyor hiç
Yine bir sorun yine anlasamazlıklar.
Sürekli aynı saçmalıklar.

Bir yandan ailem ile yaşıyorum. Hadi evlendim evleneceğim derken kendi hayatimi kuramadim birtürlü.
Sinir oldum artik sinirlerim bozuldu resmen.

Kendimi biliyorum ve ayri eve ciksam kendi düzenimi kursam sanırım hic evlenmem.
Evlilik büyük bir sorumluluk ve keyfime düşkün bir insanimdir. Ama anne olmak ve yuva kurmak da hoş birsey. Kimse yalniz başına ölmek istemez bir dert ortağı hayat arkadaşi ister.. mutlu huzurlu minik bir ailem olsun isterim yani.

Olmazsa kendimi üzmem kabullenirim yinede. Bekarlığın da güzel yanlari var sonuçta. Ama sürekli olacakmış da sonra olmuyor durumlari maf etti beni.

Hani dondurma satıcıların şakalari vardır ya.. sana dondurmayi uzatir sonra hop geri ceker sonra tekrar uzatır uzanırsın alamazsın vermez .. önce gülersin ama bir zaman sonra canın sıkılır. Tam da bu durumdayim

Arada hırs yapıyorum... artik secici dahi olmayacağim önüme gelenle evleneceğim diyorum ama onuda olduramam cünkü yapıma ters..

Okuduğunuz icin tşk ederim. Sinirlerim bozuk icimi dökmek istedim.

Bir hayır duanızı seve seve alırım

Genişletmek için tıkla...

banabenigeriver .!.:

Aman evlenip ne yapcan okumuyor musun konuları şuan ki kafa rahatlığını bulamazsın emin ol... Çocuk nasip işi her evlenenin çocuğu olmuyor hayırlısı olsun ama ortalamaya bakınca bir erkekten seni mutlu etmesini beklemek zor beee bilmiyorum hayat mı zor biz mi ama gerçekten rüya gibi birşey o herşey erkeklede bitmiyor tabi aile faktörü çoğu zaman mide bulandıran tekşey oluyor...

Genişletmek için tıkla...

kseniax .!.:

Haklı olabilirsiniz.
Ama genç yaşta anne olma istediğim vardi herdaim. Tabi bunu gerçekleştirmedim cünkü sirf anne olmak icin kötü bir eş secemezdim.

6 aylık bir süre size yeterli gelmeyebilir.
Bana geliyor. Cünkü adaylarıma seffaf davraniyor dürüst oluyorum kendimi olduğum gibi gösteriyorum ki öyle yillarca tanışma süreclerine gerek kalmasın.
Ki geri kalan konularda zaten ayni eve girince ve yaşadikca görüyorsun bence.

Ayrica dediğim gibi de ailem ile yaşiyorum ve belirli bir yaştan sonra insan kendi düzenini kurmak ve önüne bakmak istiyor.
Evlenmesem de bunu istiyorum artik ve düşünüyorum da.

Hem insan ister istemez de hesapliyor.. tanışma evresinin aldığı zamani, isteme evlenme zamanlarini, eşiyle daha cocuk düşünmeden önce evliliğin tadını cikarma zamanini.. sonra dediğiniz gibi belki hemen cocuk da olmayabilir..

Yoksa tabi bir ayağım cukurda degil.

Genişletmek için tıkla...

Loreth .!.:

Ben de karşı taraf için demiştim o 6 aylık süreyi. Size yeterlidir ama karşınızdakine değildir. Sonuçta ilişki iki kişilik, o zaman her şey sizin hesaplarınıza göre ilerleyemez. Uzaklaşmak için başka sebepleriniz varsa haklısınız ama 6 ayda hiç adım atmadı diye ayrıldıysanız, karşı tarafa haksızlık etmişsiniz.

29 yaşında insanın kendi düzenini istemesi çok normal. Sanırım çalışıyorsunuz ve kendi evinize çıkacak gücünüz var. O zaman bunu yapın. Hayatı paylaşmak isteyeceğiniz insanla ne zaman karşılaşacağınız belli değil ve zaten kendi düzeninizi kurmak için bunu beklememelisiniz. Bir insan bir süre yalnız da yaşamalı bana göre. Bu insana farklı bir olgunluk ve bakış açısı kazandırıyor. Yalnız yaşamanın rahatlığına alışırım da, sonra evlenmek istemem diye bir şey söz konusu olamaz. Evliliği istenebilecek kadar anlamlı ve güzel kılacak şey karşınıza çıkacak insandır. Karşınıza öyle biri çıkar ki, evlilik istiyorum ya da istemiyorum diye düşünmezsiniz, onunla olmak istiyorum diye düşünürsünüz. Eşimle tanıştığımda 6 yıldır yalnız yaşıyordum. Onunla olmayı hiç de yadırgamadım, tam aksine puzzle'ım kayıp parçasıymış gibi, gelip uyum içinde resmimi tamamladı.

Ayağınız çukurda ibaresini kullandım çünkü bakınız son mesajınızda bile evliliği rafa kaldırdım, umudum kalmadı yazıyorsunuz. 35'yaşından sonra aşık olup, 38 yaşında anne olan arkadaşım var. Olumlu ya da olumsuz bir şey düşünmeden, oluruna bırakıp hayatınızı yaşamaya bakın.

Genişletmek için tıkla...

kseniax .!.:

Yaş olmuş 29 ve hala bekarım. Bunu yazınca şuan gülüyorum kendime ama ciddi manada sinirlerim laçka olmuş durumda artik.

Anne olmak istiyorum anneliği tatmak ve yaşımın ilerlemiş olmasi canımı sıkıyor artik.

Nerde taze anne olmuş bir hemcinsimi görsem ağlamakli oluyorum. Özeniyorum, kaderime küsüyorum.
Son yillardir hayatima giren ve boş yere zamanimi harcayan erkeklere ve buna izin vermeme öfkeleniyorum kiriliyorum.

Artik tanışma aşamalarını uzun tutmak istemiyorum. En son görüstügüm kişiyi de şutladim cünkü bana evlilikten beni istediğinden bahsetti ama icraat yok. ona yarım senemi verdim ben ya.. yani tanışma süresi olarak.
Boş konuşan erkeklere tahammulum de kalmadı artik.

Sirf yuva kurmak ve çocuk doğurmak adına da evlenmek için evlenmek istemiyorum.
Yani hem kendim karşimda ki insani gözlemliyor ve onun beni iyice tanıması için fırsat yaratiyorum. Ama sonuç sıfır herzaman ki gibi.

Sürekli hayal kırıklığına uğramak canımı sıkıyor. Evliliktenden de erkeklerden de soğuyorum resmen git gide nefret edesim geliyor.

Sürekli ayni döngünün içindeyim.
Biriyle tanışıyorum, olmuyor. Aylarim gitmiş enerjim tükenmiş oluyor ve evlilik fikrini rafa kaldırıyorum.
Tam mutluyum okey herkes evlenmek ve cocuk sahibi olmak zorunda değil diyorum.
Hop karşıma beğendiğim biri cikiyor ve bu kişi iyi bir eş adayı diyorum.. tekrar hayaller kuruyor bu sefer belki olur diyor.. yine umutlaniyorum.

Sonra aylar geçiyor tabi ne oluyor hiç
Yine bir sorun yine anlasamazlıklar.
Sürekli aynı saçmalıklar.

Bir yandan ailem ile yaşıyorum. Hadi evlendim evleneceğim derken kendi hayatimi kuramadim birtürlü.
Sinir oldum artik sinirlerim bozuldu resmen.

Kendimi biliyorum ve ayri eve ciksam kendi düzenimi kursam sanırım hic evlenmem.
Evlilik büyük bir sorumluluk ve keyfime düşkün bir insanimdir. Ama anne olmak ve yuva kurmak da hoş birsey. Kimse yalniz başına ölmek istemez bir dert ortağı hayat arkadaşi ister.. mutlu huzurlu minik bir ailem olsun isterim yani.

Olmazsa kendimi üzmem kabullenirim yinede. Bekarlığın da güzel yanlari var sonuçta. Ama sürekli olacakmış da sonra olmuyor durumlari maf etti beni.

Hani dondurma satıcıların şakalari vardır ya.. sana dondurmayi uzatir sonra hop geri ceker sonra tekrar uzatır uzanırsın alamazsın vermez .. önce gülersin ama bir zaman sonra canın sıkılır. Tam da bu durumdayim

Arada hırs yapıyorum... artik secici dahi olmayacağim önüme gelenle evleneceğim diyorum ama onuda olduramam cünkü yapıma ters..

Okuduğunuz icin tşk ederim. Sinirlerim bozuk icimi dökmek istedim.

Bir hayır duanızı seve seve alırım

Genişletmek için tıkla...

kseniax .!.:

Yaş olmuş 29 ve hala bekarım. Bunu yazınca şuan gülüyorum kendime ama ciddi manada sinirlerim laçka olmuş durumda artik.

Anne olmak istiyorum anneliği tatmak ve yaşımın ilerlemiş olmasi canımı sıkıyor artik.

Nerde taze anne olmuş bir hemcinsimi görsem ağlamakli oluyorum. Özeniyorum, kaderime küsüyorum.
Son yillardir hayatima giren ve boş yere zamanimi harcayan erkeklere ve buna izin vermeme öfkeleniyorum kiriliyorum.

Artik tanışma aşamalarını uzun tutmak istemiyorum. En son görüstügüm kişiyi de şutladim cünkü bana evlilikten beni istediğinden bahsetti ama icraat yok. ona yarım senemi verdim ben ya.. yani tanışma süresi olarak.
Boş konuşan erkeklere tahammulum de kalmadı artik.

Sirf yuva kurmak ve çocuk doğurmak adına da evlenmek için evlenmek istemiyorum.
Yani hem kendim karşimda ki insani gözlemliyor ve onun beni iyice tanıması için fırsat yaratiyorum. Ama sonuç sıfır herzaman ki gibi.

Sürekli hayal kırıklığına uğramak canımı sıkıyor. Evliliktenden de erkeklerden de soğuyorum resmen git gide nefret edesim geliyor.

Sürekli ayni döngünün içindeyim.
Biriyle tanışıyorum, olmuyor. Aylarim gitmiş enerjim tükenmiş oluyor ve evlilik fikrini rafa kaldırıyorum.
Tam mutluyum okey herkes evlenmek ve cocuk sahibi olmak zorunda değil diyorum.
Hop karşıma beğendiğim biri cikiyor ve bu kişi iyi bir eş adayı diyorum.. tekrar hayaller kuruyor bu sefer belki olur diyor.. yine umutlaniyorum.

Sonra aylar geçiyor tabi ne oluyor hiç
Yine bir sorun yine anlasamazlıklar.
Sürekli aynı saçmalıklar.

Bir yandan ailem ile yaşıyorum. Hadi evlendim evleneceğim derken kendi hayatimi kuramadim birtürlü.
Sinir oldum artik sinirlerim bozuldu resmen.

Kendimi biliyorum ve ayri eve ciksam kendi düzenimi kursam sanırım hic evlenmem.
Evlilik büyük bir sorumluluk ve keyfime düşkün bir insanimdir. Ama anne olmak ve yuva kurmak da hoş birsey. Kimse yalniz başına ölmek istemez bir dert ortağı hayat arkadaşi ister.. mutlu huzurlu minik bir ailem olsun isterim yani.

Olmazsa kendimi üzmem kabullenirim yinede. Bekarlığın da güzel yanlari var sonuçta. Ama sürekli olacakmış da sonra olmuyor durumlari maf etti beni.

Hani dondurma satıcıların şakalari vardır ya.. sana dondurmayi uzatir sonra hop geri ceker sonra tekrar uzatır uzanırsın alamazsın vermez .. önce gülersin ama bir zaman sonra canın sıkılır. Tam da bu durumdayim

Arada hırs yapıyorum... artik secici dahi olmayacağim önüme gelenle evleneceğim diyorum ama onuda olduramam cünkü yapıma ters..

Okuduğunuz icin tşk ederim. Sinirlerim bozuk icimi dökmek istedim.

Bir hayır duanızı seve seve alırım

Genişletmek için tıkla...