Şuan 31 yaşındayım.
Uzun süreli bir ilişkim vardı, tam anlamıyla ilk çıktığım diyebilirim, benden 4 yaş küçüktü ve çıkmaya başladığımızda 21 yaşındaydım. Zamanla erasmusla yurtdışına gidince biter die düşünüyordum başlarda, üzülmesini istemediğim için de kıyamıyordum, zamanla daha fazla sevmeye başladım ve malesef beni aldattı. İlk kez tam anlamyla çıkıyordm, yaşının benden küçük olması nedeniyle çevreme de bahsemedimiyordum, aldattığnda görüştüğü kızla konuşarak sessizce çekildim ve tekrar biaraya geldik. Bn üniversite nedeniyle farklı bir ildeydim, sözlü ve yazılı olmasa da sessizce uzaklaşıp tekrar barıştığmız birdöngüydü ve beni onun sadakatsizliği, sadakatsizliğe alıştırmıştı yalnz hep o demir başım gibi bişeydi. Son olarak bir kız arkadaşının yaptığı faceinde yaptığı yorum ve paylaşımları nedeniyle daha önce hoşlanmış olduğum birisine yönlendim ve hazır değilken birnişanlılık yaşadım, nişanlanmadan önce onu da bilgilendirdim, o da iki yıl tutkusu olan bir mesleğin sınavlarına hazırlandı ve özlediğiyle ilgili mesajlar gönderiyordu, ben de onu özlediğimi, herşeyin hayırlısı neyse o olsun fln diye yazıyordum ki özlüyordum da. Kaderim diyerek de nişanlıma yönlenmiştim (öncesinde aracımın perte çıktığı ciddi bir trafik kazası yaşamıştım, bir hafta sonrası da orta orta okulda platonik aşık olduğum birisinin şehit haberiyle karşılaşmıştım ve günlerce ağladım, ölüm bana bu kadar teğet geçmişken kader diyerek kendimi bıraktım ve aileleler arasında olan kendimi hazır hissetmeden nişanlanmış oldum karşı tarafın zorlamasıyla). Nişanlımla çıkmaya başladıktan sonra hiçbir şekilde onu aldatmadım yalnz çalışmıyordu, o da sadakat duygusu fazla olan birisiydi, kpssye hazırlandı iki kez, sonra aileler devreye girdi ve aklımı kurcalayan çalışmadığı için olan gelecek endişesi planlamadığım bizamnda konuşuldu. Ailesi evliliğe katkıda bulunmadığı, o da çalışmaya başlamaması nedeniyle ve bana buna rağmen yaşadığı ile taşınmam konusundaki diretmesi nedeniyle (ben sürekli çalışıyordum) kafamdaki soru işaretlerini gidermek konuştuğum konu ardından saygısız bikaç kelime dökülemesi ve faceinden resimlerimi silmesi (ben resimlerini hiç eklememiştim) nedeniyle üçüncü defa geldiğmz ayrılık aşamasında son noktayı koydum. Bir ay sonra ki barışma teklifini kabul etmedim, normal hesabım dondurulmuştu, benim yazdığım fake face mesajı da gersizlere düşmüş ve okuyamamış. Beni bir başka erkeğe muhtaç ettiği için defalarca olan barışma teklifini kabul etmedim, annesi 3-4 kez aradı çok ayrı zamnlarda yanlışlıkla aramştır die cevap vermedim. Ayrıldıktan sonra başkalarıyla görüştüm ki yaklaşık 7 sene süren benden 4 yaş küçük olan erkek ardaşıma da hiçbirşekilde yazmadım. Nişanlılığım bittikten altı ay sonra sorduğnda söylemiştim ve bikaç ay sonra görüştük. Aynı ildeyken başka bir ile mesleği nedeniyle gitmesi gerekiyordu, o benim yaşadığım ile geldiğinde yaklaşık 3-4 kez görüştük. Son görüşmemiz üzerinden 15 gün geçmeden bikızla ilk defa resmini faceine eklemişti kalp işaretleri fln, ekli olmamasına rağmen engelledim. Bikaç ay sonra çıkıyormşz gibi yazdı cevap vermedim, en son araları açıktı 6 ay sonra fln yazışmıştık bu darbe akşamı, yine çıkıyormşz gibi yazdı, ben soğuktum, sonra tekrar barıştılar ve telefon numarasını da sildim hafızamda da yoktu. İki ay kadr önce de nişanlandı, aslında acaba diye düşünsem de saplantı halinde düşündüğüm tek kişiydi. Benim nişanlanmış olmamın acısını çıkarıyordu belki de, onu hiç düşünmediğimi zannediyordu, ben de sustum, hiçbirşey söylemedim, mesaj yazmadım, hesap sormadım. O kızla tanışmadan önce defalarca çalıştığı ile çağırmıştı, işlerimin yoğunluğu nedeniyle gidememiştim, ardından böyle bişey oldu. Benim herşeye rağmen hep aklımda olduğunun farkında değildi, nasıl ki ben de onun hep aklındaysam. Yanıldı sadece, bunu farketmesini ben sağlamak istemedim, kendisi farketmeliydi.
Şuan bu yaşadıklarımdan sonra evleninceye kadar o ışığı yakalayıncaya kadar tek kişiye bağımlı olmama kararı aldım, tanışıyorum, sürece yayıyorum, aynı anda 3-4 kişiyi idare ediyorum. Ben de bu durumdan memnun değilim yalnız geçmişte yaşadıklarım beni buna itti, şuan geriye bakınca boşa geçen zaman gibi geliyor, belki bu şekilde yapmış olsam kendime en uygun kişiyle şuan evlenmiş, çoklu düşünmeye hiç ihtiyacım kalmamış olurdu.
Nişanlılığım bittikten sonraki yaklaşık 2 seneden bahsediyorum. Busüreçte benden altı ay önce bikızı aile zoruyla tanımaya başlamış birisiyle çıktım ve bana çıkmaya başladıktan sonra söyledi bunu. Ayrıldık, görüştük fln derken aradan iki yıl geçti yalnız gerçekten evli olsam güvenmiş olsam mutlu olabileceğim birisiydi, ayrıl barış derken, bana benimle herşeyin iyi olduğunu söyliye söyliye benden önce tanıştığı kızla iki ay önce evlendi, o sürece kadar sürekli iletişim kuruyordu bişekilde, evlenmeden önce son kez görüşmeyi istedi 2-3 gün öncesi ve ben de kabul etmedim, bana nasıl oturuyorsa evliliğin sana da görüşememek otursun dedim.
Anlıcağnız kafamdaki doğru insanı buluncaya kadar karşımdakine tamamen ümit vermeden çoklu çıkmaya yönlerdi bu yaşadıklarım beni. Zamanımı tek bir ilişki için harcamıyorum, çünkü yaşadıklarım en önemli şeyin geçen zaman olduğunu öğretti bana. Kısmetse zaten tanıştığım birisiyle olucak, zaman kısaldıkça olasılığı arttırmaya çalışıyorum. Bu biraz da karşımdakilerle de alakalı bidurum. Ben de bu konuda kolay birisi değilim, seçiciyim. Şuan içimde bulunduğum durum bu, işallah kimsenin ahını almadan mutlu olabileceğim kişyle evlenmiş olurum temennim bu. Evlenince tabiki sadece eşim olacak hayatımda, bunun şuan böyle olması evlenince öyle olacağım anlamına gelmiyor. Kişisel sadık birisiyim ve evlenince asla bibaşkası olmucak hayatımda. Sadece olumlu ya da olumsuz yorumunuzu bekliyorum, şu bikaç aydır olan düşünüş tarzımla alakalı yazdıklarım.
