Herkesin mi ailesi böyle babam para vermediği için liseyi 3 cü sınıfta bıraktım masraflı bir bölüm okuyordum cocuk gelişimi evde bir kuru ekmeğe muhtaçtık bırakmak zorunda kaldım okulu cunki meslek dersinden öğretmen yapmam gereken kıyafetin kumaşı alıp dikemedigim için meslek dersinden bıraktı yalvardım derdimi anlatmaya çalıştım dinlemedi babam çalışmak istemez annem temizliğe gider haftalık 100 liraya evi geçindirmeye çalışırdı
sonra babam evde nişan tepsisi yaptırdı bize düğünlerde oyuncak sattım, annemin ailesi varlikliydi ama annem kaçarak küçük yaşta evlendiği için dışlamıştı boşansa biz yurda düşecektik anneminde sahip çıkacak kimsesi yoktu belki de hiç cesareti yoktu...
açıktan liseye yazıldım iş aradım yaşım küçük diye kimse almadı beni işe kuaföre girdim haftalık aldığım 13 lirayı evde ekmek yok diye babam almış dolaptan saklıyordum sabah 7 den akşam 7 ye kadar çalışmıştım madem para benim değil diyip çıraklığı da bıraktım
yaş oldu 18 ilk gelen görücüye tamam dedim aracı olan kişi çok iyi oğlumuz işinde gücünde çok iyi fabrikada çalışıyor dedi.. çalışıyor dedi ya Babamda olmayan özellik babamın üzerime 20 liralık bile ceket aldığını hatırlamam tamm dedim hiç tanımadığım biri ile 3 gün-de sözlendik inanirmisiniz nişanımız olduğunda numarasını bile bilmiyordum..
sonra arkasına düğün ben sanıyorum ki herkes çok iyi yaşım küçük cahilim aklımca artık calisan birinin yanındayım kayınvalide evinde başladı fiziksel ve psikolojik şiddet tüm sülalesi eşlik etti boyum 1.70 kilom 58 di evlendiğimde ateşten kaçarken cehenneme düşmekti benimkisi..
1 yıl içinde sofraya dahi oturtulmadim kıymalılar yendi gözümün önünde kahkahalar atıldı hiç vicdanları sızlamadı gizli gizli ağzıma attigim kuru ekmekler ve su.. eşim hep derdi ki anneme hizmetçi aldım çok şey yaşadım sınır krizi geçirip kıyafetlerimle kışın ortasında sakinleşmek için buz gibi suyun altına girip soğuktan değil sinirden titreyerek aglayamadigim zamanı hatırlarim annem hep bosan derdi boyle böyle sene geçti tek akıllılık ettiğim yer, gizli gizli korunmakti bu sefer adım kısıra çıktı :) 1.70 boy ile kaldım 37 kilo bayılıyordum sürekli tarlalarda çalışıyordum köy ev temizlik tarla..
dayanamadım ve hastahaneye kaldirildigim gün kaçtım anneme gittim boşanma davası açtım parmagimda ki yüzüğü satarak bosandım da babam hiç değişmedi liseyi bitirdim dün kpss ye girdim küçük kardeşime bakıyorum annem çalışıyor sınavım iyi geçmedi ev ve çocukla ilgilenmekten , ha bu arada o muhteşemmm evlilikten bir de nur topu gibi hpv kaptım
23 yaşındayım okusam okuyacak param yok çalışacağım kardeşime bakacak kimse yok annem hep destek olmaya çalıştı hayattan umudu kestim size yalvarıyorum anneler,kadınlar, kızlar lütfen eş seçerken sadece eş secmediginizi çocuklarınızın geleceğini de çocuklarınızın dünyasını da kendi dünyanızı da seçtiğinizi unutmayın..
evlenmeyin sorumsuz pislik insanlarla hala evde terör estiriyor bir kez daha hata yapmak istemiyorum evlenmek istemiyorum Bu evde mutsuzum annemi yüz üstü bırakmak istemiyorum bir kaç ay sonra işe gireceğim ama şu ekonomi de ayrı eve çıkmak gibi bir imkanım da yok cagresizim psikolojim bozuk ( bu arada babamdan psikolojik ve fiziksel şiddet hep gördüm şuan bana fiziksel şiddet uygulamaya gücü yetmiyor ama psikolojik şiddete devam ediyor.. dışardan şunu yap diyenler içerden kolay olmadığını biilmiyor) psikoljim çok bozuk hiçbirşeye karşı umut besleyemiyorum
ne yapacagimi bilmiyorum uzun oldu okuduysanız Allah razı olsun içimi döktüm benim için umut varmı artık saçma sapan şeyler düşünür oldum ?