Yaşım 42, öğretmenim. Benim de maalesef sorunlu ilişkilerim oldu. 40 yaş benim hayatımın aydınlanma çağı oldu resmen. Ben hiç terkedilmedim çünkü örgün iki lisans, master ve bir sürü ek eğitimler, güzel bulurlar, yaşımı hiç göstermem kimse inanmaz. Saçlarım bile beyazlamadı, zayıfım boyum da 1.66 yeter. Her neyse hep verici oldum, maddi manevi ödünler verdim. Kim niye terketsin ki böyle birini. Ancak içime sinmeyen meselelerden hep ben ayrıldım. Birine evet desem evliydim. Şimdi o evlilik evlilik mi olacaktı? Burada bir başlık açıp dert yakınacaktım. Ben hiçbir zaman çocuk istemedim. Artık hiç istemiyorum. Belki de bu yüzden evlenmemek benim için dert edilecek bir konu değil. Ben bir de çok aktif bir insanım hiç boş durmuyorum. O yüzden de kendime saracak zamanım olmuyor. Sürekli bir okul, aktivite, faaliyet bir şey buluyorum. Tavsiyem iş dışında farklı uğraşılariniz olsun. Eskiden çok mütevazıydı isteklerim. Eğitimine bile bakmiyordum. Mal mülk beklentim hiç yoktu. Ben kriter düşündükçe nerde it çöp bir de kıymet bilmez onlar gelir oldu. Maymun gözünü açtı. Artık kariyer, para, tip, mal mülk her şey istiyorum. Bunlar yoksa hiç tanışmıyorum bile. Olacaksa artık tam olsun. Ne çirkin, eğitimsiz kadınlar neler isteyip neler buluyorlar. Madem öyle ben de niteliklerimin farkındayım ona göre istiyorum. Olursa tam olsun . Olmuyor mu müthiş kaliteli yalnızlığım var. Size tavsiyem koca koca diye dert edeceğinize hayatın tadını daha iyi nasıl çıkarırım onun yoluna bakın. Rahmetli anneannem "Kızım koca iyi bir şey olsaydı adı koca değil gonca gül olurdu. Kocanın koca koca dertleri var." derdi. Çok haklı.