Ayy seni o kadar iyi anlıyorum ki. Bende aynı durumdan muzdaripim. Hele ki insanın çevresinde herkes evliyse, artık çevrende çoluk çocuk olarak gördüğün kişiler bile evlenme yoluna girdiyse daha da afakanlar basıyor. Çevre baskısı bir yandan, insanın kafasındaki düşünceleri bir yandan yiyip bitiriyor insanı. Burada insanlar aman boş ver bekarlık sultanlık diyor, elbet ileride olur diyor, kendinle zaman geçirmeyi keyif almayı öğren diyor da o öyle olmuyor işte. Hayatında biri olan veya evli olan insanlara davulun sesi uzaktan hoş geliyor. İnsan yuva kurmak, sevdiği insanla hayatını paylaşmak, gezmek tozmak, eğlenmek istiyor. Siz yine şanslısınız kendiniz tek başınıza tatile gidiyormuşsunuz ben tek başıma gezmeyi sevmiyorum da. Hiç alışamadım tek başıma tura katılayım, bir yerde tatil ayarlayayım gideyim durumuna. Çok sıkılıyorum tek başıma.
Bir yerden sonra insan hayata da geç kalmış gibi hissediyor. Düşünüyorum bende ne zaman biriyle tanışacağım, aşık olacağım, sevgili olacağız da evleneceğim sonra bir süre zaman verip çocuk doğuracağım? Şuan 32 yaşındayım baktığımızda en erken şuan biriyle tanışsam bile 35'te en erken anne olacağım. Ee ama bazen de yaşında güzel bazı şeyler. O çocuğunla daha enerjik olarak oynaman, zaman geçirmen.. İnsanın yaşı ilerledikçe tahammülü de azalıyor. Amann bir sürü kafayı kurcayan şey işte. Özellikle yazın düğünler arttıkça, çevrede evli çocuklu mutlu çiftleri görünce daha da bu girdaba düşüyor ama düşünmemek, üstünde durmamak en güzeli. O moda girer girmez kendinizi oyalayacak bir şey bulun kendinize. En azından ben öyle yapmaya çalışıyorum. Ve yaş gidiyor diye de saçma sapan kişileri de hayatınıza almayın. Evleneceğim derken yanlış kişiyle yapmamak lazım. Kaldı ki hayatı zindan edecek biri olacaksa hiç olmasın zaten.