- 24 Eylül 2008
- 125
- 0
- 46
ablam öldüğünde 4. sınıftaydım lösemiydi ve daha ilik nakli falan bu tür şeyler yoktu.pahalı bir hastalıktı babam bakkaldı o zamanlar süpermarketlerin hiç olmadığı bir dönemdi.ablamın ölümünden birkaç ay sonra birgün hastaneden aradılar bizi babam lavaboda ellerini yıkarken birden gözleri kararmış ve o günden sonra birdaha hiç göremedi.öyle bir yokluğun içine girmiştikki orta ikiye kadar dayanabildim okuldan çıkıp çalışmaya başladım.evin tek kızı olarak bütün yük omuzlarımdaydı.18 yaşındaydım annem öldüğünde.50 yıl süren bir miras davaları vardı hep umutla beklerdi dava sonuçlanır hiç olmassa bir evimiz birazda paramız olur belki çalışmassın diye bense inanmazdım.o bir ev parasını kazanabilmek için kaç ev parası harcamışlar avukata.annem öldükten 3 gün sonra dava sonuçlandı aylarca gidip almadım o parayı kahroldum resmen.dayım vardı hiç evlenmemiş o yatalaktı anneciğin tek hatırası akli dengesini yitirmişti annemin ölümünden bile habersizdi onu aldım köyden yanıma getirdim babam başımın etini yiyordu neden getirdin diye.tansiyon,şeker,ürenin bile ne olduğunu ozaman öğrendim sonra öldü dayım 2 ay sonra babam grip oldu bir türlü iyileşmiyordu doktorada gitmiyordu ağzından kanlar gelmeye başlayınca zorla götürdüm doktora doktor akciğer kanseri olabilir en iyi ihtimal veremdir dedi.bir gün gelipte babamın verem olması için dua edeceğim aklıma gelmezdi.tüm konturollerden sonra babamın kanser olduğunu öğrendik dünya başıma yıkıldı ya ona bişey olusa ne yapardım ben tek başıma keşke omuz omuza verebileceğim bir kardeşim olsaydı.babamı kaybettikten sonra iyice bunaldım herkezin gözü üstümdeydi acaba şimdi ne olacak eve kaçta girecek,kaçta çıkacak hangi yollara sapacak.arkadaşlarım özenirdi bana yanlız yaşıyorum altımda araba.herkezin unuttuğu şey ben ailemden ayrı bir ev tutmadım onlar öldü bu yanlızlık beni mutlu etmiyor yanlızlığı ben seçmedimki.bir gece yeter artık diyerek arabayı bir bariyere çarptım tek isteğim yok olmaktı hiç umudum yoktu ama öldümmü hayır bende ağız burun kan içindeyken o gece oradaki görevli ekip otososu geldi 3 polis hastaneye gitmek istemedim babanı çağıralım dediler öldü dedim anneni çağıralım dediler öldü dedim,abin ablan kardeşin öldü dedim ve orada koptum zaten.sağolsunlar benimle çok ilgilendi polisler hatta bir tanesi okadar ilgilendiki şu anda onunla 10 yıllık evliyim.
hep çok çocuğum olsun isterdim birbirlerine destek olsunlar.3 çocuğum oldu 3.sü okadar uyumuyorduki canımdan bezmiştim artık sürekli kilo veriyordum ölü gibiydim halsizsonra başka bir sebepten dolayı doktora gittiğimde 17 haftalık hamile olduğumu öğrendim tam 17 hafta.ilk çocuğum hariç hepsi tedavi sonucu olmuştu bu kadar korunurken tam 17 hafta.doğuma bile o kadar ruhsuz girdimki sevgi,nefret,heycan,korku hiç bir şey hissetmiyordum.tek hayalim bir gün kendi işimin olmasıydı.şimdi kızım 2 buçuk aylık olmak üzere diğeriyse 16 aylık.eşim çok ilgilidir çocuklarla tırnaklarını keser,banyolarını yaptırır,ikisi birden uyanmışsa biriyle o ilgilenir çocuklarını almadan hiç bir yere gitmez.bense hayalimi evde gerçekleştirmek istiyorum bir kaç iş denemem oldu katalok satışı,çocuk giyim falan hatta buradada bir başlık açmıştım ama tabi kapattılar.
sonra bebeğime mevlüt yapacaktım dağıtmak için bebek şekeri ararken renklere takıldı gözlerim her günbebek şekerlerine bakıyordum,internetteki bebek şekeri yapan dükkanların resimlerine bakmak o renkler allahım bu kadarmı mutlu eder insanı.sonra eşim farketti halimi çünkü aylardır doğru düzgün konuşmuyor hiç gülmüyordum ben bu işi yapmak istiyorum dedim hayret ilk defa bir iş fikrini kabul etti.ben edirnenin bir ilçesinde yaşıyorum burada bunu yapan tek yer var.borç aldı istediğim malzemeleri sipariş ettik arkadaşının dükkanına koyacaktı aradan bir ay geçti tık yok.orası küçücük bir dükkan kim görecek diyor en yakın arkadaşının bebeği oldu alt katta diyorumki sorsana lazımmı eeee ya bana derse ben karışmam öyle şeye hanım ilgilenir derse desin canım.sonra o arkadaşı burdaki yere yaptırmış 2 ytl lik şekeri 2.50 ye sinir oldum duyunca.gittigidiyora dükkan açalım diyorum bir sürü kişiden bizi nasıl görecekler diyor.ben lojmandaki arkadaşların kızlarına kelebek kanadı takımları sattım bir arkadaşım üye olduğu bir sitede yayınladı bebek şekerlerini oraya yaptım.bir blog kurdum kendime 1 buçuk ay oluyor ama bir türlü googlede çıkmıyor.benim yaptıklarımı kargolayıp gönderiyor bir sorun çıkmıyor ama yardıma gelince yanaşmıyor tek dediği acele etme sanki kapıyı çalıp sipariş edecekler .ne yapayım ya evde kısmetlerinimi bekleteyim.
burada çok kişi var illaki internetten satış yapan kişilerde vardır ben bana bu konuda yardım etmelerini istiyorum gittigidiyorda satış şansım olumu,orada vergi cezası uygulanıyormu gerçekten satış yapanlara,ve en çok merak ettiğim benim bloğum niye googlede çıkmıyor ... burası bloğum satacağım şeyleri ekliyordum ama ne işe yarıcak benden başka kimse görmüyorki.umudumu yitirmek istemiyorum ben işi yapmayı çok istiyorum bana yol gösterin ne yapayım.
en başta yazdıklarıma gelince sadece içimi dökmek istedim zahmet edip okuyan ve cevap yazanlara teşekkür ederim.sanırım biraz uzun oldu kusura bakmayın:enbuyukkk:
hep çok çocuğum olsun isterdim birbirlerine destek olsunlar.3 çocuğum oldu 3.sü okadar uyumuyorduki canımdan bezmiştim artık sürekli kilo veriyordum ölü gibiydim halsizsonra başka bir sebepten dolayı doktora gittiğimde 17 haftalık hamile olduğumu öğrendim tam 17 hafta.ilk çocuğum hariç hepsi tedavi sonucu olmuştu bu kadar korunurken tam 17 hafta.doğuma bile o kadar ruhsuz girdimki sevgi,nefret,heycan,korku hiç bir şey hissetmiyordum.tek hayalim bir gün kendi işimin olmasıydı.şimdi kızım 2 buçuk aylık olmak üzere diğeriyse 16 aylık.eşim çok ilgilidir çocuklarla tırnaklarını keser,banyolarını yaptırır,ikisi birden uyanmışsa biriyle o ilgilenir çocuklarını almadan hiç bir yere gitmez.bense hayalimi evde gerçekleştirmek istiyorum bir kaç iş denemem oldu katalok satışı,çocuk giyim falan hatta buradada bir başlık açmıştım ama tabi kapattılar.
sonra bebeğime mevlüt yapacaktım dağıtmak için bebek şekeri ararken renklere takıldı gözlerim her günbebek şekerlerine bakıyordum,internetteki bebek şekeri yapan dükkanların resimlerine bakmak o renkler allahım bu kadarmı mutlu eder insanı.sonra eşim farketti halimi çünkü aylardır doğru düzgün konuşmuyor hiç gülmüyordum ben bu işi yapmak istiyorum dedim hayret ilk defa bir iş fikrini kabul etti.ben edirnenin bir ilçesinde yaşıyorum burada bunu yapan tek yer var.borç aldı istediğim malzemeleri sipariş ettik arkadaşının dükkanına koyacaktı aradan bir ay geçti tık yok.orası küçücük bir dükkan kim görecek diyor en yakın arkadaşının bebeği oldu alt katta diyorumki sorsana lazımmı eeee ya bana derse ben karışmam öyle şeye hanım ilgilenir derse desin canım.sonra o arkadaşı burdaki yere yaptırmış 2 ytl lik şekeri 2.50 ye sinir oldum duyunca.gittigidiyora dükkan açalım diyorum bir sürü kişiden bizi nasıl görecekler diyor.ben lojmandaki arkadaşların kızlarına kelebek kanadı takımları sattım bir arkadaşım üye olduğu bir sitede yayınladı bebek şekerlerini oraya yaptım.bir blog kurdum kendime 1 buçuk ay oluyor ama bir türlü googlede çıkmıyor.benim yaptıklarımı kargolayıp gönderiyor bir sorun çıkmıyor ama yardıma gelince yanaşmıyor tek dediği acele etme sanki kapıyı çalıp sipariş edecekler .ne yapayım ya evde kısmetlerinimi bekleteyim.
burada çok kişi var illaki internetten satış yapan kişilerde vardır ben bana bu konuda yardım etmelerini istiyorum gittigidiyorda satış şansım olumu,orada vergi cezası uygulanıyormu gerçekten satış yapanlara,ve en çok merak ettiğim benim bloğum niye googlede çıkmıyor ... burası bloğum satacağım şeyleri ekliyordum ama ne işe yarıcak benden başka kimse görmüyorki.umudumu yitirmek istemiyorum ben işi yapmayı çok istiyorum bana yol gösterin ne yapayım.
en başta yazdıklarıma gelince sadece içimi dökmek istedim zahmet edip okuyan ve cevap yazanlara teşekkür ederim.sanırım biraz uzun oldu kusura bakmayın:enbuyukkk:
Son düzenleyen: Moderatör: