Hepiniz cok iyi insanlarsiniz, o evde o kadar onemsenmedikten sonra dayagi hak ettigimi yuzume bagira bagira soylendikten sonra, kendimi artik degersiz biri olarak algilamaya baslamisim, bundan benim sizin bu mesajlarinizi okuyana kadar hic haberim yokmus meger. Sizin yazilarinizi okurken, gozlerim doldu meger bende degerliymisim diye dusundumcok uzucu.
Hepinize ayri ayri tsk etmek isterdim ama o kadar cok yazan olmus ki, burdan HEPINIZE ayri ayri tsk ediyorum. Dun aksam buraya son mesajimdan sonra butun odalari gezdim, evimle vedalastim, evim bile demeye utaniyorum cunku bana hic kendi evimmis gibi gelmiyordu oralar. Resimlerimize baktim hic bir sey hissetmeden hepsini geri yerine biraktim. Kitaplarimi topladim sadece,. Birde en Onemli surekli s1k1ntima yetisen Kendi Kitabimizi aldim, bana bundan sonra Rehber olmaya devam eder diye. Nasil olsa orda ben gittikten sorna garip bir sekilde dolapta curuyecekti.
Cok esyam olmadigi icin, hepsini tek basima goturebildim.
Annemin kapisina vardigimda 1 saat arabanin icinde oturdum, dusundum. Sonra iceri girdim ve hic birsey yokmus gibi hal hatir sorduktan sonra anlattim. ANNEM SADECE ''En iyisini yaptin''. Allahtan bu kadar aklin daha calisiyormus dedi. Kiz kardesim bu sabah geldi telefonda sadece Hayirli olsun dedi. Hic sormadi bile ne oldu diye, zaten eski olaylara benzer yine biseyler oldugunu hepsi biliyordu.
Annem verilmis sadakamiz varmis dedi, Cok sukur diyerek, bu evde bir daha onlarin adini anmak istemedigini soyledi.
Okulumu bitirmemden baska bisey istemiyor, guveniyormus bana. Cevremizde iyide cok kotude cok dedi, karamsar olmamami soyledi. Bugun geldin, yarin niye daha once gelmedim diyeceksin dedi. Hakliydi.. biliyordum. Annem bunlari soylerken, Allaha sukur ettim, cunku hala bana guveni sarsilmamisti, buna cok cok sevindim. Benim icin cok onemliydi.. eskiden cok guvenirdi, beni mutlu ederdi.
Aksam yataga uzandigimda garip bir sekilde hemen uykuya daldigimi farkettim bir kac saat sonra koltukta beni uyandirmaya gelen annemden, orda olsaydim uykuya dalmam saatleri alir, her yarim saatte uyanirdim cunku.
Neyse, kabus bitti gibi, cunku orda hic birsey kalmadi cunku. Simdilik hayatta beni neler bekliyor bakalim, bilmiyorum. Umarim bu yeni yilda hepimizi SAGLIK, HUZUR, MUTLULUK, YASAMA SEVINCI hic elimizi birakmaz, hic yuregimizden eksik etmesin Rabbim.
ps; siz yasadiklarimi gormediniz, duymadiniz sadece yazdiklarimla mesajlar ilettiniz ama herseyi gormus gibi yorumlar yaptiniz ya, bu durum beni biraz sasirtti bu kadar net anlayabileceginizi tahmin etmemistim bastan. Tekrardan hepinize Tesekkur ediyorum.
yazmaya devam ederim insAllah
Chicek hanim,
damdan dusenin halini, damdan dusen anlarmis. Bende sizin o cesaretsizim derken, o duygular altinda nelerin akip gectigini, hangi detaylarla savastiginizi cok iyi biliyorum. Ayrica hergun bavula bakip, acaba bugun mu gitsem yoksa biraz daha sabir mi etsem diye ic gecirerek gunlerce saatlerce dusundugunuzu cok iyi biliyorum. Yalniz en zor saatler, en zor gunlerin bu oldugunu soylemeliyim. Bir kere o kafanizda acaba yapsam mi dediginiz seyi gerceklestirdiginizde derin bir ohh cekiyorsunuz. Ben suan henuz 1 gun olmadan sadece dunya varmis diyebiliyorum. Uzuluyorum tabiki, ayriligin en kotusu bile o kadar cileli ki. Sizinki benimkinden dahada zor, cocugunuz var onun hic gunahi yok, hem anneyi hemde babayi birarada gorup buyumek onunda hakki. Yalniz, mutsuz bir ailede yasamak onunda hic hosuna gitmeyecektir eminim.
Eger tereddut ediyorsaniz gitmekte, durun bekleyin derim. Acabalariniz once bitsin. Gununuzun 24 saati sadece gitsem mi kalsam mi diye dusunerek geciyorsa, bende durmayin derim ama. Dedigim gibi oturup cocugunuz icin dusunun, kendiniz icin dusunun. nerde karli cikarsaniz oraya gidin, Sizi sizden baska dusunen olmadigini soylememe gerek yok sanirim?
Hayir olandadir, olacak varsa zaten onune gecilmez. Dualarinizi eksik etmeyin.
Bebeginize ve size, diger butun forumdaki annelere Mutlu gunler bizim olsun.
öncelikle bi evlat nasıl annesini döver,aklım durdu resmen...
arkadaşım bu kadar dert çekmişsin,bu adamdan sana koca olmaz artık...
bırak inceldiği yerde kopsun...
bak ne güzel ailende yanında sana sahip çıkıyorlar....
ondan yakanı kurtarmaya bak,helede şu gencecik yaşınla...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?