Evde cocuklarini buyutmek mi, calismak mi?

muvahhis .!.:

Yarım gün yardımcı alın annenizin yanına. Büyüğü okuldan alıp evi derleyip toplasın.

Bebeğiniz küçük değil ki yaşına gelmiş artık. 2 yaşından sonra oyun gruplarına 3 yaşında da kreşe başlar zaten.

Günümüz koşullarında hele ki sizin gibi dönüşü garanti olmayacak bir şekilde işi bırakmak fazla romantiklik bence. Çocukla vakit geçirmek önemli evet ama kaliteli vakit daha önemli.

Evde kalınca sadece çocukla vakit geçirmiyorsunuz ki evin işi çamaşırı bulaşığı sürekli evde olunca da göze batıyor. Çalışınca daha düzenli olunuyor.

O çocuklar özellikle ileriki yaşlarda ihtiyaçları karşılanamadığında nasıl hırçınlaşıyor bilemezsiniz. O yüzden onların geleceği için çalışmalısınız.

Hepsini geçtim ben eşsiz kalma durumunu düşünürüm. Sadece boşanma değil. Yarın öbürgün eşiniz sakat kalsa çalışamayacak duruma gelse ya da Allah korusun vefat etse ne yapacaksınız? Ha diye 2 çocuğa tek başına bakacak iş bulabilecek misiniz? Cevabı kendiniz de biliyorsunuz.

Genişletmek için tıkla...

ATTRAENTE .!.:

Asla işini bırakma çok pişman olursun, özel sektör o boşlukları affetmez

Genişletmek için tıkla...

itabizihn .!.:

Merhaba, iş her zaman bulunur Allahın izniyle ama evladın geçen zamanı geri gelmiyor. Benim de 5 aylık kızım var. Yerinizde olsam birkaç sene daha çalışmaz çocuklarımla ilgilenirdim. Allah yardımcınız olsun, yavrularınız da sağlıcakla huzurla büyüsünler

Genişletmek için tıkla...

XXVeronicaXX .!.:

Evlat sadece bebek ve çocukken mi kıymetli bu görüşe sahip olanlara göre? Yani illa ilk 5 yaşını sürekli takip etmeli, görmelisiniz ama 15 yaşında hangi üniversiteye gideceği ve bunun için çocuğa ihtiyaç olacak paranın veya rol model olunmasinin hiç mi önemi yok?

İs her zaman bulunur diyenlerin evet işinin olduğuna olabileceğine ama kariyerinin olabileceğine inanmıyorum.

Bu yeni dünyada Kariyer inşaa etmeyen etmek istemeyen kadınların özellikle kız çocukları varsa onlara nasıl örnek olacağını düşündüklerini anlamıyorum..

Belli ki düşünmüyorlar, tek düşünülen şey bebek sevmek, bebeklik çocukluk çağı. Ergenlikmiş, meslek secimiymis, kendi ayaklarının üstünde durmakmis güçlü bir kadın olmayı öğretmekmiş bunlar da ne önemli dimi, sanki tek kıymetli dönem bebeklik ve çocukluk, ergenlikten yetiskinlikten sizlere ne, onu da çocuk düşünsün.

Genişletmek için tıkla...

bafelix .!.:

Ben kızlarım ergenlik problemleri yaşamaya başladıkları zaman anne olduğumu anladım. Çocukken bebekken tut elinden götür, al kucağına yedir içir. Hastalandı mı ateşini düşür iyileştir... ama psikolojik olarak yardıma ihtiyaçları olduğu ve ben de uzmanı olmadığım için yardım edemediğimde hissettiğim çaresizliği hiç yaşamamıştım. Çocuk ruhsal sorun yaşıyor iyileştiremiyorsun. İkisine toplamda 1 sene terapi aldırdım ama bir çok şeyden kıstım. Geçici sorunlar kalıcı travma olsun istemedim. Malesef bunlar artık parasız olmuyor. Mesela benim önemli bulduğum eşime önemsiz geliyor, bişey olmaz yaa kafasında oluyor, o zaman çat diye alıyorum ödüyorum. Versene diye el açmıyorum ki eşimin ağzından asla benim param senin paran lafı çıkmaz. Bu kadar uğraştım saçımda beyazlar çıktı ama meyvesini aldım. Okula gitmek istemeyen odasından çıkmayan karanlık perdeleri örten kızım mesleğini seçti. Giyimiyle kuşamıyla tam bir genç kız oldu. Bebekken yaşadığımız sorunlar hava civaymış.

Bebek çocuk dediğin çok çabuk adapte oluyor. İlgilenen ihtiyaçlarını gideren oyun oynayan biri olduğu zaman anneyi aramıyor. Ayrıca ekonomisi sabit olmayan enflasyonla boğuşan ve her sene mezunlarından işsizler ordusu oluşan ülkede istediğin an aynı seviyede işe dönmek hayal artık

Genişletmek için tıkla...

ismira_1923 .!.:

Arkadaslar selam. Özel sektörde iyi bir maaşa 10 yildan fazla kidemim ile çalışıyorum. 2 çocuğum var. Birisi daha 11 aylik olacak. Fazladan ücretsiz izin kullanıyorum. 1 buçuk ay sonra ise geri döneceğim. Ama ben annelik muhakemesi yaparak ise dönmek istemiyorum. İlk çocuğum pandemi zamanıydı ve evden çalıştım çoğu zaman. Ama küçüğe haksızlık yapiyormuşum gibi geliyor. Bu arada öğlen aralarında da ev ve ofis yakın. Aracım ile emzirmeye gidip geleceğim. Ama şuan küçük bana inanılmaz düşkün. Buyuk oglum ile markete gidip gelince evde tum odalarda emekleyip beni arıyormuş. Annem anlatiyor. Tabi annem guzel bisey olarak iyi niyetle anlatiyor ama benim ise baslayacagim aklima geldikçe ağlayacak gibi oluyorum. Suan annelik hassasiyeti sanırım.
Bir de büyük çocuğumu okul icin ozele vs verelm dedik. Tam Gün olduğu için daha iyi olur. Yoksa evde annem zorlanır 2 cocukla diye ama rakamlar cok yüksek. Yani tek çocuk olsa problem yok. Ama diğer çocuğu da mecbur sonra aynı standartta devam ettirmek gerekecek. Bu zamanda 2 cocugu kolejde devam ettirmek cok zor. Devlet okuluna giderse de yarim gun olcak. Yarim gün yine Annem 2sine bakmış olacak. O hiç şikayet etmiyor ama yoruluyor cok ben hissediyorum.
Ben 2 3 yıl ara vermek istiyorum is hayatıma.. Ama sonra da işi biraktigim icin ilerde is bulamazsam ya da daha düşük maaşlara bulursam şuan bıraktığım için pişman olur muyum diyorum. Gerçekten hem anne hem çalışan kadın olmak çok zor durum. Siz olsanız ise ara verir miydiniz.

Genişletmek için tıkla...