Her sabah 6 da kalkıyorum, kahvaltı ve bulaşığı aradan çıkarıyorum. Biraz derslere bakıyorum. Sonrasında çamaşır yıkat topla ser katla derken 12 oluyor. Günlük olarak ev süpürüyorum. Ama ev 1+1 ve amerikan mutfak. Mutfağın dağılması demek oturma odasının da dağılması demek oluyor. Öğle yemeği ve bulaşık, tuvalet banyo temizliği ardından da akşam yemeği derken ben sadece yorulmuş oluyorum. En komiği de ev hergün temizlenmesine ve işleri biriktirmememe rağmen yapamıyorum. Üstüne de ekstra olarak o kadar sakar ve iş bilmezim ki turşu kavanozu kırdım hem turşu suyu hem cam kırıkları bir arada ve ben işn içinden çıkamıyorum. Kolay yolu yok mu? Günüm hep temzlikle geçtiği için eşim takıntılı olduğumu düşünüyor, sürekli böyle söylediği için kendimi masumlar apartmanı dizisindeki ezgi mola gibi hissetmeye başladım. Eşimin temizlik anlayışıyla benimki aynı değil. Aşırı derecede dikkatsiz, her yere basabilen, el yıkarken su sıçratan, ne bileyim yürüdüğü yerde iz bırakan, yediğini etrafa döken bir çocuk gibi ve ben işlerimi bitiremiyorum. Böyle şeylerin normal olduğunu söylüyor. Üstüne geçenlerde çelik kapıdan fırtınayla yağmur suyu girdi eve, günlerce havlularla suyu emdirip sıktırarak geçirdim. Şimdi sorun çözüldü ama ev küflendi. Ve ben ne yapacağımı nereyi temizleyeceğimi bilmiyorum. Psikolojik olarak gözümde o kadar çok büyüdü ki, yerimden kalkacak halim bile yok.