Ev Hanımlığı Kabus mu?

her şeyden önce ekonomik bağımsızlık için çalışmak şart.kocasına ekonomik yönden bağlı bir kadın asla tam bir kadın olamıyor..koca kadına sayğı duymuyor ondan çekinmiyor, kendine karısını mahkum hissediyor.ama çalışan bir kadın her bakımdan kendini gelistiriyor.hayata bakışı duruşu istekleri bile farklılaşıyor.gündemi takip ediyor,teknolojik gelişmelerder haberdar oluyor.psikolojisi farklı oluyor.üreten bir insan her zaman mutludur.kendi mutlu olamayan insanlar çevrelerine mutluluk veremezler.hayat sadece yemek temizlik çocuk değilki.tabi bir kadının en kutsal görevi anneliktir.ama annelik adına ev kadını olmayı tercih etmeyin.dışarı gidip çalışamıyorsanız evlerde yapılaak işler var.araştırın.bakın hepinizde internet var.bu teknoloji harikasını kullanın.kısacası üretin.topluma karışın....yıllar sonra yetiştirdiğiniz çocuklar evlenip sizden ayrılıp kendi yuvalarını kurunca keşke zamanında onlar için kendi hayatımı harcamasaydım demeyin.bakınız huzurevlerine çocuklu insanlarla dolu...

herkesin görüşüne saygı duyuyorum ama ben ev hanımlığını çok seviyorum
eşofmanla dolaşmak elime kahvemi çayımı almak misafir ağırlamak tam benlik
çalış deselerde çalışmam bananeeeeeee-tatlicadiarzu-
eşim çalışsın ben yerim paralarısırnaşık şey

merhaba arkadaşlar başlık dikkatimi çekti yorumlarınızı okudum.yıllarca özel sektörde çalıştım.oğlumun en güzel yıllarında yanında yoktum.para için çalışmak zorundaydım.şu andada çalışıyorum ama evimden kendi işimi yapıyorum.sürekli evde oturmuyorum.hem para kazanıyorum hem sosyal aktivitelerimi yerine getiriyorum.böyle daha mutluyum.ev hanımı kelimesini evde oturup çalışmadığım zamanlardada kullanmadım.inanın evde de bi çok şekilde üretiyosunuz.2 yıl işe ara verdiğim zaman süresince takı tasarımı gibi zevk için yaptığım bi becerim vardı.zevkimi paraya çevirdim.gene para kazandım.ev hanımı kelimesi kalkmalı diye düşünüyorum.en çok yorulan en çok üreten kadınlar ev hanımı denen gruptan çıkıyo.takdir ediyorum.ailemden örnek verirsem kayınvalidem yıllarca hem evinin hanımı olmuş hem dışarı dikiş dikmiş.annem babamın görevi dolayısıyla çalışmadı ama hep üretti.kaldığımız ilçelerde topluma faydalı olucak bi çok insanın yetişmesinde rol oynadı.boşa bir tek zaman geçirmedi.emekçi diyelimmm.....bütün emekçi kadınlarımızı takdir ediyorum...sevgiyle kalın.....

on altı senedir ev hanımıyım ve hiçbir zaman kabus gibi gelmedi.ev hanımılığı evin işin eşin olarak algılandığında evet sıkıcı gibi görünüyor ama öyle değil.benim ev hanımılığından anladığım kendine ve sevdiklerine bol bol sınırsız vakit ayırmaka.s.

evet yaa bende ev hanımıyım ama bu üretemediğim anlamına gelmiyor hobi olarak ev işlerimin dışında kurdale nakışıyla uğraşıyorum.satmak için değil ama hediye ettiğim zaman insanların çok hoşuna gidiyor.üretebiliyorum yani emekçiyim

hayatın kabus olması için illa ev hanımı olmak gerekmiyor..herşey kişinin kendisinde bitiyor..eger hayatı kabus haline getirmek istersek çalışan,çalışmayan,evli olan yada olmayan farketmiyor..

ev hanımlığıda kabus olabilir ama bazen çalışmakta kabus olabilir..çalışan her kadın ülkesine, çevresine çok mu yararlı, çok mu sosyal..bu tamamen kadının kendi elinde..ev kadını olup gayet yararlı işlerle uğraşan kadınlar tanıyorum..çalışmaktan nefret edip, her gün işinden ve iş yerinden sızlanan sadece maaşı için buna katlanan arkadaşlarım da var..ben turizmle uğraştığım için yazın çalışanım kışın da ev hanımıyım..açıkçası bu durumu da çok seviyorum..turizm işinde olanlar bilir sezon kısa olduğu için biz diğer çalışanlardan iki kat daha yoğun çalışmak zorunda kalırız..kışlık paramızı bağkurlarımızı vs. yazdan kenara atmamız gerekir..ev kadını demek tabiki sabahtan akşama kadar evde oturmak, ev işi yapmak diil ki..spor yapılabilir, kitap, gazete okunabilir, gündem takip edilebir, mutfakta zaman geçirilebilir, kurslara gidilebilir, fotğraf çekip resim yapılabilir..ayrıca ödenecek faturalar, takip edilecek bir takım konularda daima olur..ee bide çocuk bakılır tabi..

yok ya ben çalışma hayatını özledimmmmm bebeğim 9 aylık ve 11 aydan beri çalışmıyorum. Çalışırkende ayyyy evde oturayım ne die bunca işin gücün kahrını çekeyim dediğim zamanlarda olmuştu ama şimdi o zamanlarım bile ne güzelmişşşş.

valla evlenir evlenmez 1 ay sonra calismaya basladim temmuz ayndan beri issizim yasasin ev hanimligi

Ev hanımlığını kabusa çevirmek yada kabusluktan çıkarmak bizim elimizde .

canım ben 4yıldır calışmıyorum evlendim calışmayı bıraktım tabi bunun yanında bebegim oldu şimdi 3.5 yaşında ve ailemden uzaktayım canım cok sıkılıyo ama oglumu nere bırakacamki olmuyo işte o yüzden calışamıyorum galiba hic calışamayacagım annemlerle aynı memlekette olsydım calışırdım anneme bırakırdım ama burda kimsem yok kimseyede güvenilmiyo yani benim icin ev hanımlıgı bir kabus ben ev hanımı olarak dogmamışim kendime yakıştıramıyorum hoşcakal

Evde durmak hic bana göre degil. cok bunaliyorum. sosyal hayata ihtiyac duyuluyor. Sosyal hayata katilayim diyede komsulara takilmiyorum. Cünkü banal evhanimi komsu dedikodulari olaylarina girmek istemiyorum. Komsu var komsu var. yurt disindada maalesef komsuluklar cok daha az.

Böyle evde dururken bi amacim olmuyor hevesim olmuyor. Resmen depresyona giriyor insan. Insan bunaldiginda ev isi de yapasi gelmiyor. ben öyleyim. Icim gönlüm hos oldumu herseyi beceririm herseyi asarim. Inanilmaz is bitiririm. Fakat bunalinca evde sürekli ardi arkasi kesilmeyen ev islerini yapmak bunaltiyor. Bu yüzden onlarida kenara ittigim oluyor.

Yalniz bir cocugum olsa`ki bu cok arzuladigim birsey`o zaman evde durmak benim icin cok farkli olurdu. o zaman bir anlam bir amacim olurdu. onunla vakit gecirirdim. bana arkadas olurdu. ama bu durumda evde ömrümü cürütüyormusum gibi geliyor dogrusu.

Sonuc itibariyle evde bir can daha oldumu evde durmak iyi fakat evde yalnizsan (esin calisiyor sen evde) iyi degil.Insan kafasinda herseyi kurmaya basliyor.
kafamçokkarıştı kafamçokkarıştı CADIARZU

Haftanın arta kalan yorgunluğunun üstüne iznimden bana kalan gün yüzü ile (gündüz vakti olması çok önemli) bir kaç saatçik bile olsa kalmayacağını gördüğümde bazen ev hanımlığının büyük bir işkence olduğunu düşünürüm.

Çalışınca ah şimdi evde olmak vardı deriz, evde oluncada ah keşke çalışsam insan hep kendinde olmayanı istiyor nedense...

ev hanımlarına gıpta edip özenen ben şu 20 günlük yıllık iznimde dahi anladımki bana göre değilmiş arkadaşlar.çalışırken evet yorgun isteksiz oluyorum ama herşey daha düzenli.temizlik,yemek,ütü hepsine ayırdığım belli günler belli saatler var ve sorumluluk sahibi bir insan olduğum için hepsi de tıkırında yürüyor şükürler olsun.ama inanırmısınız şimdi evdeyim ve bütün düzen yerle bir oldu.evde gözüm nereye kaysa acaba pis mi yıkasam mı toz mu alsam vs derken daha önce kınadığım temizlik delisi diye tabir ettiğim insanları anlıyorum artık.tabi bunda yaşadığım şehirde herhangi bir akrabam ve samimi arkadaşım olmamasının da büyük katkısı var.
söylediklerimle belki çelişecek ama son olarak şunu eklemeden geçemiycem; annesiz ve aile ortamından uzak büyümüş biri olarak bebeklerinin ilk adımlarından tutun ilk kelimelerine kadar yanlarında olabilen ve özgüveni tam bireyler olmalarına katkıda bulunan ev hanımı arkadaşların çook şanslı olduklarını düşünüyorum.

güzel bişey gibi duruyı dışardan

rehavet arkadaşım duygularıma tercüman olmuşsun ne kadar da güzel anlatmışsın düşüncelerini...ve benim düşündüklerimi...hiçbirzaman hiçbirşey için genelleme yapılmamalı bence bu çok ayıp birşey..benimde en yakın örneğim kayınvalidemdir yıllarca çalışmış biri olarak...eşim o yüzden hiç çalışmamı istemez benim...çalışan bir annenin çocuğu olarak...kayınvalidem çalışan bir anne olarak çok güzel yetiştirmiş çocuklarını ama mutalaka eksik kalan birşeyler oluyor...ben evde olmaktan çok mutluyum zaman zmaan sıkıldığım oluyor tabiki ama yinede ben evde olmaktan çok memnunum...gidip gezip,dedikodu yapıcağıma,birşeyler okumak araştırmak,üretmek..mutfakta herbişeyi denemek daha da zevk veriyor bana..bende senin dediğin gibi hiç birzaman eşimi pijamayla karşılamadım ve kapımı çalan hiçkimse beni pijamayla görmemiştir...
bu eşimizden önce kendimize olan saygıyla özenle alakalı birşey bence..günlük kıyafetle yatağa giren pek çok kadın biliyorum maalesef..ev hanımlarına tü kaka diyenleri kesinlikle kınıyorum....herkes kendi yaşadından mesuldür lütfen birilerini eleştirmeden önce kendinize bi bakın derim ben...daha önce de çalışmış biri olarakkk evimde daha bi mutluyum sankiii eşimin kazandığı para çok şükür yetiyor ilerde bir iş kurmayı düşünüyoruz o zaman zevkle kendi işimize zaman ayırır gider çalışırım..ama başkasının işinde çalışmak bana eziyet veriyor...

bende ev hanımıyım hiç kabus olarak görmedim çocuklarımı kendim büyttüm ev hanımı olmak evde oturup birileriyle dedikodu yapmak değil evde otururkende üretebilirsin araştırabilirsin sade çalışanlarmı kitap okur sosyaldir hayır bu insandan insana değişir

Arkadaşlar Merhaba,

Ben bundan 3 sene öncesine kadar çalışan ve üreten bir kadındım. Ama oğlum olduktan sonra, bakacak kimse olmadığı için mecburen işten çıktım ve ev kadını oldum.

Allah'a şükür sağlıklı ve çok akıllı bir oğlum var. Ama inanın artık kendimi hiçbir işe yaramaz hissediyorum. Çocuk sahibi olmak, onu düzgün yetiştirmek ve anne olmak çok zor ama, ben çalışmakta istiyorum.

Eskisi gibi düzenli bir hayatım olsun, sosyal bir hayatım olsun, arkadaşlarım, çevrem olsun istiyorum. Artık o kadar bunaldım ki bütün gün aynı şeyleri yapmaktan. Çok içime kapandım. İçimden ne bir yere gitmek geliyor, ne birşey almak, ne de yapmak.

Arkadaşlarım buluşalım deyince bin türlü yalanlar uydurup gitmiyom. Çünkü kendimi çok ezik ve dışlanmış hissediyorum. Sanki hayatın bir yerinde kaldım. Önceden kendine çok güvenen bir kadındım, güçlüydüm, kendimi ezdirmezdim ve haksızlıklara karşı savaşırdım.

Şimdi kendine güveni olmayan, ezik, deyim yerindeyse Kafasına vur, ekmeğini elinden al.. bir kadın oldum.Kendime olan güvenim sıfır oldu. Bankaya bile gittiğimde çekinerek gidiyorum.

Çalışan, kendine bir düzen kurmuş ve kendine güvenen anne ve kadınlara o kadar imreniyorum ki anlatamam.

Ben de sabah çocuğumu kreşe bırkaıp işime gitmek istiyorum. Ben de akşamları koşturarak evime gelip yemek hazırlamak istiyorum. Ben de akşam işten sonra ki vaktimi oğlumla ve eşimle kaliteli bir şekilde geçirmek istiyorum. Akşamları çocuğumla eşimle bir alışveriş merkezine gitmek istiyorum.Artık insan içine karışmak istiyorum. Hafta sonları evde iş yaparak değil, arkadaşlarımla ve ailemle birşeyler yapmak istiyorum.

Kısacası ben artık eskisi gibi kendine güveni olan, hayatını düzene koymuş ve mutlu bir kadın olmak istiyorum. Ben koşturmaya, çalışmaya, didinmeye razıyım. Yeter ki hayatıma kaldığım yerden devam edeyim.

Acaba ben mi çok abartıyorum, yoksa çalışırken anne olup birden eve kapanan bütün kadınlar aynı düşünce de midir?

Bu konuda ki fikirlerinizi benimle paylaşır mısınız?