bence de kabus, hele bir de benim gibi evden dışarı çıkmayan,birde üstelik sessiz bir kocası olan için çekilmez.her gün ev topla temizlik yap,ütü yap,İastanbul gibi yerde komşuluk da yok, ömür tüketiyoruz işte.Çok mutsuzum çooook.
bence ev hanımlığı çoğu zaman kabus.çalışmak bence daha iyi ve daha az yorucu..çünkü eşinizde dahil aman akşama kadar evdesiniz işinizin adı ne der.çalışanlara üzülünür.hem evde hemde işte yoruluyor diye.halbuki alakası yok.çalışan arkadaşlar kızabilir ama ev hanımlığı çok zor.çalışanların çocuğuna bakıcı bakar, her gün ev temizliği yapmak zorunda değil ve hiç kimse ne yaptında yoruldun demez.çocuğunla her dakika içiçe olacağına ona ayıracağın vaktin değeri önemlidir.evdeyken sürekli çocukla birlikte olmak bazen sıkıyor beni oğlum okula başlayalı ona daha kaliteli zaman ayırabiliyorum.ev hanımlarının hiçbirininde kendine sizlerin yazdığı gibi çok zaman ayıramıyor arkadaşlar.öğretmen bir arkadaşım var.yaz tatili gelsin istemez.çalışırken herşey daha düzenli oluyor evdeyken işi bile bitiremiyorum.allah ev hanımlarına sabır versin der.çalışanların düşüncesi tüm gün evdeler yatıyorlar, geziyorlar denir.çoğu zaman insan kendine bile bakamıyor.çalışanlar akşam eve gelince yorgun olur ev hanımları her zaman.çalışan arkadaşlar işinizin kıymetini bilin.sadece tatillerde evde olup çocuğunuzla ilgilendiğiniz için ev hanımılığı kolay gözüküyor.her an çocukla olsanız o kadar güzel gelmeyecek emin olun.keşke ev hanımlarınında tatil hakkı olsa.kafa dinlese.birde eşinizden para istememek çok güzel.kendi paranız olduğu hepsi size kalmasada bir kısım paranız size kalır.eşinizde çalıştığınız için size hesap soramaz.çok uzattım ama davulun sesi uzaktan hoş gelirmiş.ev hanımlığıda öyle.
bence de kabus, hele bir de benim gibi evden dışarı çıkmayan,birde üstelik sessiz bir kocası olan için çekilmez.her gün ev topla temizlik yap,ütü yap,İastanbul gibi yerde komşuluk da yok, ömür tüketiyoruz işte.Çok mutsuzum çooook.
Kabus mu? Kabus da ne demek karabasan gibi yaaa....
Bunca sene okudum, bir o kadar da çalıştım, 8 yılın sonunda kriz beni de vurdu işten ayrıldım. 5 aydır ev hanımıyım.. kabustan da beter.. İlk başlarda güzeldi, İstanbul kazan ben kepçe gezdim durdum... Biraz ev işi, güzel yemekler falan filan dderkken, İstanbulda gezecek yer, yemek kitaplarında deneyecek tarif kalmadı... Hergün sil süpür çekilir dert değil... 3 aydan sonra depresyon dönemine girdim... Duvarlar üstüme üstüme geliyor. İlk 3 ay ev işi yapmak hoşuma gidiyordu, koştur koştur yapmaya gerek kalmıyordu, yavaş yavaş hergün birşeyleri temizliyordum, bir gün ütü bir gün çamaşır falan ama o da sıkmaya başladı, şimdi hiçbişey yapmak istemiyorum.. İnanın evi pislik götürüyor şuanda hayır ne yapıyorum ben de bilmiyorum... Sabah eşimle beraber kalkıp geri yatmıorum.. sabah 8 akşam 12-1 e kadar evdeyim, eşim ızıyor bi faura yatır bi dışarı çık değişiklik olsun diyor, onu bile istemiyorum... Parmağımı oynatmak istemiyorum, bi bezginlik, bi boşvermişlik.. Bütün gün oturup kitap okuyorum... Çook sıkıcı....
her şeyden önce ekonomik bağımsızlık için çalışmak şart.kocasına ekonomik yönden bağlı bir kadın asla tam bir kadın olamıyor..koca kadına sayğı duymuyor ondan çekinmiyor, kendine karısını mahkum hissediyor.ama çalışan bir kadın her bakımdan kendini gelistiriyor.hayata bakışı duruşu istekleri bile farklılaşıyor.gündemi takip ediyor,teknolojik gelişmelerder haberdar oluyor.psikolojisi farklı oluyor.üreten bir insan her zaman mutludur.kendi mutlu olamayan insanlar çevrelerine mutluluk veremezler.hayat sadece yemek temizlik çocuk değilki.tabi bir kadının en kutsal görevi anneliktir.ama annelik adına ev kadını olmayı tercih etmeyin.dışarı gidip çalışamıyorsanız evlerde yapılaak işler var.araştırın.bakın hepinizde internet var.bu teknoloji harikasını kullanın.kısacası üretin.topluma karışın....yıllar sonra yetiştirdiğiniz çocuklar evlenip sizden ayrılıp kendi yuvalarını kurunca keşke zamanında onlar için kendi hayatımı harcamasaydım demeyin.bakınız huzurevlerine çocuklu insanlarla dolu...[AĞZINA SAĞLIK.