Eşleriniz Bebek için Baskı Yapıyor mu?

Başlıktan anladığınız gibi eşim baba olmak istiyor ama ben anne olmak istemiyorum. En son geçen ay bu konuyla ilgili tartıştık bana doğum kontrol hapı kullanmayacaksın diye baskı yaptı, ben de artık gerginlik olmasın diye kullanmıyorum dedim ama kullandım. Adet günlerimi hesaplıyor, ne zaman hamile kalabilirim v.s. almış eline bir takvim bunları not alıyor. Yazarken gülüyorum ama ilişkiye gireceğimiz tarihleri bile işaretlemiş bu arada eşim kadın doğum uzmanı. Bugün ben bir kaç yıl daha çocuk istemiyorum dedim, araştırma görevlisiyim kadroya atanayım istersen beş tane çocuğumuz olsun ama şu an mümkün değil diyorum kabul etmiyor bu yüzden de bugün tartıştık. Lanet olsun işine dedi, çok mu önemli istifa edersin olur biter, yanımda çalışırsın hep aynı laflar. Yanında asla çalışmam bekarken beraber çalıştık, boyumun ölçüsünü aldım :) Ben buraya taşınmadan önce bir kurumda sağlıkçıydım, eşimin memleketine taşınınca burada tanıdıkları sayesinde üniversiteye geçtim, kriterlerim de tutuyordu. Eşim resmen lanet ediyor nereden seni bu işe soktum diye. Eşim 34 yaşında ben 29 yani tam anne, baba olma zamanı ama iki üç yıl sonra olsa herşey çok güzel olacak tabi Allah kısmet ederse. Ablasındayız bir surat bir surat ben de yatıyorum dedim çıktım. Ben ailemle görüşmüyorum yakında kuzenimin düğünü var, ben de gideceğim belki annem, babam beni görünce dayanamaz barışırlar, hamile olursam stresli gitmeyim dedim çünkü daha önce bir düşüğüm oldu. Bana annen, baban seni sevse çoktan gelirlerdi dedi, bu laf çok ağrıma gitti şimdi ablasındayız ama bu lafın hesabını soracağım ona, sabahtan beri afrasından tafrasından içim şişti valla yazınca rahatladım.

cnm öncelikle bu karar ortak verilmeli baskı söz konusu olmamalı yani eşine bunu açıklamaya çalış
sonuçta çok hayati bi karar bu baskıyla olcak iş değil,birde daha önce düşüğüm oldu demişsiniz sanırım iş dolayısyla şu dönemde istemiyorsunuz.kadın olarak kendinizi ruhen ve bedenen ne zmn hazır hissettiğiniz çok önemli sonuçta herşeyi siz yaşıycaksınız eşiniz sadece destek olucak

Kaç yıllık evlisiniz?

hilal19 .!.:

cnm öncelikle bu karar ortak verilmeli baskı söz konusu olmamalı yani eşine bunu açıklamaya çalış
sonuçta çok hayati bi karar bu baskıyla olcak iş değil,birde daha önce düşüğüm oldu demişsiniz sanırım iş dolayısyla şu dönemde istemiyorsunuz.kadın olarak kendinizi ruhen ve bedenen ne zmn hazır hissettiğiniz çok önemli sonuçta herşeyi siz yaşıycaksınız eşiniz sadece destek olucak

Genişletmek için tıkla...

Aslında ona da hak veriyorum yaşı 34 ben bazen espri yapıyorum okulu bitirince evlenseydin diye. Doğum yaptırdığı bebeklerin resimlerini getirir bizimde böyle bebeğimiz olsa doğumunu ben yapsam böyle hayal ediyor ama cidden hazır değilim.

pophart .!.:

Kaç yıllık evlisiniz?

Genişletmek için tıkla...

Bir buçuk yıl olmadı erken değil mi?

Bence erken, tabi ben de bebek istemediğim için olabilir :)

Eşim ve ben 27 yaşlarındayız, 8 aylık evliyiz.O da ilk 5-6 ay bebek diye tutturdu, ama ben istemiyorum diye diye ikna ettim onu.Bekliyor hazır olmamı.

Yani bu iki kişinin ortak verebileceği bir karar, anne olmayı arzulamadan anneliğe hazır olmadan anne olmaya kalkmak yanlış geliyor bana.Hele de eş veya eşin ailesi diretiyor diye.

Sizin eşinizin bir de yaş endişesi olabilir, hani 34 oldum gibi.Fakat endişe etmemeli 40- 50 yaşında baba olanlar az değil.

Bir de 1,5 yıl bana da az gelior ne yalan söyleyeyim, şöyle 2,5-3 yıl geçmeli, oturmalı evlilik.Oturuyosa tabi.

Bu kadar çocuğa meraklı evlenseymiş 26 27 yaşında. Okul bitince ancak gezmiş tozmuş. Bir de biz bir yıl içinde tanışıp evlendik öyle yıllarca bir geçmişimiz yok sanki benle sadece baba olmak için evlenmiş.

talimterbiye .!.:

Bu kadar çocuğa meraklı evlenseymiş 26 27 yaşında. Okul bitince ancak gezmiş tozmuş. Bir de biz bir yıl içinde tanışıp evlendik öyle yıllarca bir geçmişimiz yok sanki benle sadece baba olmak için evlenmiş.

Genişletmek için tıkla...

Öyle ya, umurlarında olmuyor kadın hazır mı değil mi..Doğur çocuk istiyorum demeyi biliyorlar.

Kadının başka bir ideali yok.

Sanki kadın bu dünyaya çocuk yapmaya gelmiş sadece.

Önce beni mutlu etmeyi öğren, lafını söznü bil incitmeden konuşmaya çalış.Sonra bu adam iyi baba olur der doğururum.

Sen öyle yaptikca ben iyice soguyorum cocugum olmasindan de. Birde cok kesin konus: Sunu basardigimda hazir olacagim, ozaman olacak insallah de. Yani tam olarak ona bir zaman ver.
Sen diyorsunya kariyerimde birsey olunca, ama tam olarak ona bir zaman ver, belki nekadar zamanda bunu basaracagina emin olmadigi icinde baski yapiyordur.
Yani diyelimki daha senin ulasmak istedigin yer iki sene uzakta. Iki sene sonra kariyerimde sunu basardiktan sonra hazir olacagim de.
Bunu gözünün icine bakarak sakin bir sekilde bir kac kez tekrarla, yani zaman zaman, arka arka degil ; )

Birde ona sunu anlat: Cocugunuz olunca onun icin pek birsey degismeyecek, isine oldugu gibi devam edecek, ayni cevre, gün icinde yaptigi ayni seyler, konustugu ayni insanlar.
Ama senin icin hersey degisecek, sosyal hayatin, gün icinde yaptigin seyler vs.
Yani onunla senin durumun cok farkli.
Bir düsünsün, sen dogum yapinca ücretsiz izine ayrilip sirf cocuga bakarmi, diyelimki üc ay ise gitmese? Yapmaz iste : )

bence esınız haklı uzgunum karıyer ıcın evladı ertelemek ne derece dogru bılemeyecegım sahsen ben yapmazdım bırde ben suan 32 yasındayım 10 ve 7 yasında ıkı kızım var 3. kızım gelıyor ınsallah ama ben kendımı o kadar gec kalmıs hıssedıyorum kı bazen bırısı bana bakınca acaba ıcınden suna bak bu yasta utanmadan bırde hamıle kalmıs der dıye dusunuyorum sız nasıl gozunuzu karartıp 34 veya 35 de annelık dusunuyorsunuz kaldı kı saglıkcıysanız bılırsınız yas ılerledıkce rısk ne kadar cok artıyor tum bu rıskler karıyer ugruna deger mı sakın yanlıs anlamayın sızı elestırmıyorum kendı fıkrımı soyluyorum ben ılk defa atandıgımda hemde ankaradan tuncelıye atandım normal memur olarak ılk kızım 10 gunlukdu ve gıtmedım ıyı mı kotu mu oldu dersenız pısman degılım hamdolsun zaman zaman calıssaydım dedıgım oldu ama o sekılde olmazdı elbette rapor vs ayarlanıp her sey olabılırdı ama bebek oyle bır sey kı bılmıyorum anlatılmaz yasanır......
son bır detay tamam bebegımız olsun dedıgınız anda hele kı de korunmalardan sonra pat dıye de olmuyor elbette bunu rabbım bılır ama ben boyle gordum hep etrafımda bunu da zaman olarak hesaplarsanız sure daha da uzayacak en en onemlısı ıse aranızda ne kadar yas farkı az ıse o kadar ıyı olmaz mı cocugunuzla mesela benım dogacak olan yavrum ınsallah 10 yasında oldugunda ben 42 olacagım bu bıle bana o kadar cok gelıyor kı ılk ıkı kızımın arası 3 yas keske bu da 3 yıl sonra falan olsaydı dıyorum fıkırlerımı belırttım sadece umarım yardımcı olabılmısımdır benım kı de bır bakıs acısı sadece

canım ben de karıyer de kariyer diye hopladım:)
evliliğimizin ilk ayında eşim resmen baskı yaptı bebek için.
bende altında kalmadım tabi, yapmıyorum dedim. bana baglı sana değil dedim,
10 aydır istiyoruz şimdi de olmuyor bebişimiz,
sana tavsiyem her şeyi bırak köşede dursun. bebegine kavuş önce.
hamileyken de üniversitede kadroya girersin. o kadar olaganüstü bişi değil çünkü.
ailenle aranın düzelmesine de büyük etkisi olacaktır.

ben de kesinlikle sizr hak veriyorum. bebek olunca sizin hayatınız bitecek hamilelik doğum büyütmesi etmesi derken kariyeriniz çok yolda kalıcak o yüzden belli bir noktaya gelmeden bebek sahibi olmak sadece sizi mutsuz edecek.
kararınızın arkasında sağlam durun, bebek özellikle kadın hazır olunca olmalı bence de!

önceki konunuda biliyorum ciddi bi kriz atlattınız daha yeni, tüm bunların üstüne bu tavır çok yanlış, normalde hak verebilirdim baba olma isteğine ama neyi nasıl söylediğin çok önemlidir, takvim tutmak hapı bırakacaksın diye baskı yapmak, işi bırakmanı istemek, kendisine sekreter olmanı istiyor resmen, ki buda göstermelik çocuğun olsa otur bak der, kendisi yeterince gezmiş tozmuş tabi, senin ideallerin onun için önemsiz kendisi baba olmak istiyo çünkü, bebeği bedeninde kim büyütecekse onun fikri bi adım öndedir bu konuda, o sadece 9 ay bekleyecek, bulantı baş dönmesi ayak şişmesi bel ağrıları hormon çıldırması onun problemi olmayacak, bide işin içinde yani nasıl anlamaz okumuş adam,ayrıca annenlerle ilgili belaltı vurması da çok çok çirkin yerinde olsam annemlerle ne yapar eder barışırım çenelerini kapatırım, seni sahipsiz görmeye başlarlar yakında
bende çocuk istiyorum eşim 2 sene istemiyodu sonra onu 1 seneye çektik, nisan mayıs gibide hamile kalmak istiyorum kısmetse bu ortak kararımız, ne ben ona baskı yaptım ne o bana, taviz verme

Kariyeriniz bebek sahibi olmaktan daha önemsiz değil ki. Üstelik bir kadına kuluçka makinesi muamelesi yapmak ne kadar da itici. İsteyeceğiniz varsa da soğursunuz bu hareketlerle. Eşiniz sizin ideallerine saygı duymuyor pek sanırım ama siz siz olun kendiniz istemedikçe, hazır hissetmedikçe hiçbir sorumluluğun altına sırf eşinizin hatırına girmeyin. Saygı göstermek zorunda olan o. Bebek de çok önemli ve güzel evet ancak kendini gerçekleştirmek de öyle. Kadının tek vazifesini annelik olarak gören insanlardan hiç hazzetmiyorum cidden.

benzer sıkıntıları bende yaşadım.hatta bununla ilgili 2 tanede konum var.
ben 21 eşim 29 yaşında.
eşim yaşım geçiyor,hem baba olmak istiyorum ben artık dedi.
bense son sınıfım henüz.mezun olunca A kadrodan hazırlanacağım kpss ye.
çok tereddüte düşmüştüm.hem kpss hem bebek...yapabilir miyim diye.
bide biz ailelerden uzaktayız,bebeğim olduğunda annem gelecek ben rahatça hazırlanayım diye ama bu kezde uzun süreli birlikte yaşamak yıpratacak..
ben böyle karmaşık haldeyken eşim tatlı tatlı beni kandırmaya çalıştı tabiri caizse.
ikna olur gibi oldum ama sonra vazgeçtim.
yaşım henüz 21 ve benim beden ve ruh yaşım anne olmayı kaldıramaz,
hazır olmadığımı anladım.
benim hayallerim var ve bunları gerçekleştiremezsem mutlu olamam,mutlu olamazsam mutlu bir çocuk yetiştiremem.
yani ne hayallerim gerçekleşir ne de bebeğim huzurlu bir ortamda büyür.
tüm bunları anlattım eşime ve ''ben sen hazır olana kadar lafını bile açmayacağım söz'' dedi ve konu kapandı.
hala çok istiyor biliyorum ama benim için duygularını bastırıyor.
çünkü,
kayınvalidemin,annemin çocuk yap yaşın gençken,korunma demeleri beni utandırdı evet utandırdı.
21 yaşında birinin duymak isteyeceği şeyler değil çünkü bunlar.midem bulandı,bu konun laçkalaşması.
ve o gün eşim eve geldiğinde keyfim olmadığını anlayınca tüm gece hüngür hüngür ağladım
''ben daha kendim çocuğum,istemiyorum çocuk.ben senin küçük kızın değil miyim(yaş farkından dolayı böyle takılır bana eşim) beni sev ben büyüyene kadar''
tüm gece bunları sayıklamıştım..
eşim o günden sonra şakayla karışık diyor önce seni büyüteceğim diye.
kpss den sonraya bıraktık bebek fikrini.
ben hem yaşım hemde kariyerim için istemedim.
senin yerinde olsam hiç düşünmez yapardım,
çünkü hem yaşın müsait,hemde mesleğin var.
mesleğin olmasa neyse...
inan ertelemek için bahane çok.
heleki akademik kariyer...dipsiz bucaksız bir alan.
prof olana kadar hep stres.o yüzden erteleme hayatı.
fakat çocuğu kariyerinden dolayı değilde hazır hissetmediğin için istemiyorsan o başka.

Oglumu 33 yasimda dogurdum ama o kadar pismanimki cok gec kalmisiz ama ben degil esim istememisti iki sene. Onu kucagina al birde oyle konusalim

talimterbiye .!.:

Başlıktan anladığınız gibi eşim baba olmak istiyor ama ben anne olmak istemiyorum. En son geçen ay bu konuyla ilgili tartıştık bana doğum kontrol hapı kullanmayacaksın diye baskı yaptı, ben de artık gerginlik olmasın diye kullanmıyorum dedim ama kullandım. Adet günlerimi hesaplıyor, ne zaman hamile kalabilirim v.s. almış eline bir takvim bunları not alıyor. Yazarken gülüyorum ama ilişkiye gireceğimiz tarihleri bile işaretlemiş bu arada eşim kadın doğum uzmanı. Bugün ben bir kaç yıl daha çocuk istemiyorum dedim, araştırma görevlisiyim kadroya atanayım istersen beş tane çocuğumuz olsun ama şu an mümkün değil diyorum kabul etmiyor bu yüzden de bugün tartıştık. Lanet olsun işine dedi, çok mu önemli istifa edersin olur biter, yanımda çalışırsın hep aynı laflar. Yanında asla çalışmam bekarken beraber çalıştık, boyumun ölçüsünü aldım :) Ben buraya taşınmadan önce bir kurumda sağlıkçıydım, eşimin memleketine taşınınca burada tanıdıkları sayesinde üniversiteye geçtim, kriterlerim de tutuyordu. Eşim resmen lanet ediyor nereden seni bu işe soktum diye. Eşim 34 yaşında ben 29 yani tam anne, baba olma zamanı ama iki üç yıl sonra olsa herşey çok güzel olacak tabi Allah kısmet ederse. Ablasındayız bir surat bir surat ben de yatıyorum dedim çıktım. Ben ailemle görüşmüyorum yakında kuzenimin düğünü var, ben de gideceğim belki annem, babam beni görünce dayanamaz barışırlar, hamile olursam stresli gitmeyim dedim çünkü daha önce bir düşüğüm oldu. Bana annen, baban seni sevse çoktan gelirlerdi dedi, bu laf çok ağrıma gitti şimdi ablasındayız ama bu lafın hesabını soracağım ona, sabahtan beri afrasından tafrasından içim şişti valla yazınca rahatladım.

Genişletmek için tıkla...

bence ikinizinde hazır oldugu zaman anne baba olmalısınız.yaşınız çok geç değil bende 32 yaşımda anne oldum.bu yaş takıntıları malesef biz türklere özgü.ancak en önemlisi kadının hazır olması eşiniz kd doktoru bunu en iyi onun bilmesi lazım.annelik zor bir süreç özelliklede çalışıyorsan bu nedenle kadın çok istemeliki başa çıkmakta zorlanmasın.ve her bebeğin sağlıklı,mutlu bir anneye ihtiyacı var.bunu her açıdan hissetiğinizde anne olmanız hem sizin hem bebeğiniz açısından en iyisi olacaktır.kariyer konusunda sizi anlıyorum bende su eğitimide alayım,şunuda yapayım dedim durdum ama bir noktada bunların arkasının kesilmeyeceğini ve artık anne olmam gerektiğinianladım.bu sene çalışmıyorum ilk etapta çok zor geldi meslektaşlarım seminelre,kurslara falan gidiyorlar yönetici olmak istiyorum falan derken dünyaya gelen minik oğlum bana hem dunyadaki en önemli şeyin kendisi oldugunu anlattı:)hemde artık kariyerimde daha başarılı olmam için birneden daha oldu:)hatta tek çocuk yeter derken 3-4 sene sonra 1 tane daha yaparım demeye başladım.çocukta yaparım kariyerde demeye başlıyorsun:)

Teşekkür ediyorum aydınlatıcı yorumlarınız için ben bunu en yakın ablamda gördüm biz üç kardeşiz abim Diş Hekimi, ben de okudum tek okumayan ablamdı ama ablam boş durmadı el sanatları v.s. Halk Eğitimde öğretmenlik yapmaya başlamıştı eniştem çocuk olunca işten çıkardı şimdi çocukları büyük ama ablam bu konuda çok pişman yarım kalmış hayallerinin pişmanlığını yaşıyor. Ben ilk memurluğa atandığımdan beri Akademisyen olmak benim tek hayalimdi sırf bu yüzden ingilizcemi geliştirdim. Bu işe eşimin sayesinde başladım o olmasa imkansız gibi bir şeydi. Hayallerimi yarım bırakmak istemiyorum yrd.doç. atanayım rahatlayacağım hocam şu aşamada asla bebek yapmamı önermiyor. Eşim okumuş, kültürlü biri olmasına rağmen bu konuda çok hassas hatta bana tüp bebek yapıp ikizlerimiz falan olsa gibi garip fikirleri bile var :). Ailem konusunda laf vurması hoş değildi bir anda ağzından çıktı sonra pişman oldu özür diledi ama haklı annem, babam hiç aramadılar demekki beni cidden gözden çıkardılar.

NeMeSiS98235 .!.:

önceki konunuda biliyorum ciddi bi kriz atlattınız daha yeni, tüm bunların üstüne bu tavır çok yanlış, normalde hak verebilirdim baba olma isteğine ama neyi nasıl söylediğin çok önemlidir, takvim tutmak hapı bırakacaksın diye baskı yapmak, işi bırakmanı istemek, kendisine sekreter olmanı istiyor resmen, ki buda göstermelik çocuğun olsa otur bak der, kendisi yeterince gezmiş tozmuş tabi, senin ideallerin onun için önemsiz kendisi baba olmak istiyo çünkü, bebeği bedeninde kim büyütecekse onun fikri bi adım öndedir bu konuda, o sadece 9 ay bekleyecek, bulantı baş dönmesi ayak şişmesi bel ağrıları hormon çıldırması onun problemi olmayacak, bide işin içinde yani nasıl anlamaz okumuş adam,ayrıca annenlerle ilgili belaltı vurması da çok çok çirkin yerinde olsam annemlerle ne yapar eder barışırım çenelerini kapatırım, seni sahipsiz görmeye başlarlar yakında
bende çocuk istiyorum eşim 2 sene istemiyodu sonra onu 1 seneye çektik, nisan mayıs gibide hamile kalmak istiyorum kısmetse bu ortak kararımız, ne ben ona baskı yaptım ne o bana, taviz verme

Genişletmek için tıkla...

Evet canım sen beni daha iyi anlıyorsundur. Biz daha önce birlikte çalıştık kedi köpek gibi birbirimizi yedik onun yanında çalışacağıma evde otururum daha iyi.