Gerçek arkadaş destekler ,motive eder, güzel bir şey olduğunda kıskanmaz hasetlik yapmaz. Demekki bu ilişkinin miadı dolmuş. Bugün ona yazarak bunu görmüş oldunuz. Hayatınızda sağlık, mutluluk, huzur, başarı ve bolca sevgi diliyorum.evet. Sanırım ilişkimiz doyum noktasına ulaşmıştı. Sayılardan ibaretti. Üstelik yaşımızda genç ortaokuldan beridir arkadaşız. Bazı konularda sorun olunca açık iletişime geçmezdik birikti sanırım. Birde hayat düzenini kurma telaşesinde yani iş bulma dönemlerinde dile getirilmediği bir kıskançlık söz konusuydu. Bileğimin hakkıyla aldığım şeye karşı hasetlik yapmaya başlamıştı. Sonra da tuz biber oldu bazı şeyler. Asla engelleyecek kadar ciddi bir şey de olmadı. Ben onu özlerken o beni görünce yolunu bile değiştirmişti. Nedir bu kin öfke bilmiyorum. Bugün biraz daha net oldu kafamda. Sevdiklerim yanında gerisi uzak olsun
teşekkür ederim bilmukabele iyi bayramlar :)Gerçek arkadaş destekler ,motive eder, güzel bir şey olduğunda kıskanmaz hasetlik yapmaz. Demekki bu ilişkinin miadı dolmuş. Bugün ona yazarak bunu görmüş oldunuz. Hayatınızda sağlık, mutluluk, huzur, başarı ve bolca sevgi diliyorum.
Eskiden bende öyleydim. En çok, bana haksızlık ettikleri için kendimi kötü hissederdim. Önce onların derdini üstlenirdim. Sonra çözmek için elimden geleni yapardım. Sonra onlar düzlüğe çıkınca ilk tekmeyi yiyen ben olurdum. Hem zamanımdan hem eğitimimden hemde sağlığımdan oldum yıllar geçtikçe. Bunu hep -neden böyle oluyor- şeklinde düşündüm. Sonra terapi aldım. Nedenleri anladım. İnsanlarla dertleştim. Ama geçmedi. İçimin bir kısmı hala acıyordu. Ve bu sefer neden olduğunu da çözemiyordum. Meğer anlamlandırdıkça “şöyle güzel şeyler yaşayabilirmişim, heba oldum, yazık oldu” diye kaybımı yoksaymışım. Bunu sizin için söylemiyorum. Belki hiç alakası yoktur sizinle. Belki o noktaya gelmediniz. Bilmiyorum. Ama deneyimim olduğu ve bende bu sitede kendi yaşadığım şeyleri okumaya meyilli olduğum için belki bir gün birilerinin işine yarar diye yazıyorum.Ondan ben ayrılmıştım zaten. Yaptığım yanlışlar ya da kaçırdığım bir fırsat olarak düşünmedim hiç. Fazla empati kuran, düşünen, insanların derdini kendime dert eden birisiyim. Kişilik yapım da beni etkiliyor ister istemez.
Size de iyi bayramlar dilerim.teşekkür ederim bilmukabele iyi bayramlar :)
Alma- verme dengesini bozmamak, kendi kul hakkına girmemek, gerektiği yerde hayır demeyi bilmek en iyi çözüm galiba.Eskiden bende öyleydim. En çok, bana haksızlık ettikleri için kendimi kötü hissederdim. Önce onların derdini üstlenirdim. Sonra çözmek için elimden geleni yapardım. Sonra onlar düzlüğe çıkınca ilk tekmeyi yiyen ben olurdum. Hem zamanımdan hem eğitimimden hemde sağlığımdan oldum yıllar geçtikçe. Bunu hep -neden böyle oluyor- şeklinde düşündüm. Sonra terapi aldım. Nedenleri anladım. İnsanlarla dertleştim. Ama geçmedi. İçimin bir kısmı hala acıyordu. Ve bu sefer neden olduğunu da çözemiyordum. Meğer anlamlandırdıkça “şöyle güzel şeyler yaşayabilirmişim, heba oldum, yazık oldu” diye kaybımı yoksaymışım. Bunu sizin için söylemiyorum. Belki hiç alakası yoktur sizinle. Belki o noktaya gelmediniz. Bilmiyorum. Ama deneyimim olduğu ve bende bu sitede kendi yaşadığım şeyleri okumaya meyilli olduğum için belki bir gün birilerinin işine yarar diye yazıyorum.
Evet. Hayatımızın merkezinde kendimizin olması gerekiyor. Diğer şeyler/insanlar bizim önem sıramıza göre çevremizde olması lazım. Önceliklerimize göre zaman ayırıp emek verirsek geriye dönüp düşünmeyiz. Çünkü olması gereken şey olmuş ve bitmiştir. O zaman biz onları değil onlar bizi düşünür. Eğer düşünmedikleri bir yerdeysek sessizce çıkar giderler.Alma- verme dengesini bozmamak, kendi kul hakkına girmemek, gerektiği yerde hayır demeyi bilmek en iyi çözüm galiba.
Aslında asıl mesele affettikten sonra pişman olmamakta şükür elhamdülillah hiç öyle kendı vicdanımla başbaşa kalacak dereceye gelmedim bi süre sonra farkettim ki önemsizmişAffetmek icin caba gosteriyorum ben basaramiyorum. Bunun kolay bir yolu varmi? Icin sogumasini mi beklemek gerekiyor?Yasanilanlari hazmetmekle mi ilgilidir? Kendi tecrubelerinizden bizi de yonlendirebilirseniz mutlu oluruz
arada herkese oluyo bence bu durum.ama geciyor hayatta hicbir olayi tamtamina cozemezsin ya da sonuclandiramazsin bence.onuda oyle kabul etmeliyiz .zeigarnik etkisi dedin bende birara oyle dusnurdum ama simdi diyorumki birsey tamamlanmak sonuclanmak zorunda degil onu yarim birakmak gerekiyomus ve biraktm bitti suanki hayatimda yok artik diye onune bakacaksinAklıma durduk yere geçmiş ilişkilerim geliyor. Beynimde bir sürü sekme açık, iç ses durmadan konuşuyor .Düşünmemek için zihnimi,bedenimi meşgul ediyorum başka şeylerle uğraşıyorum. Ama bazen düşüncelerimi kontrol etmekte zorlanıyorum. Geçmiş defteri kapattığımı sanıyordum fakat kapatamamışım. Bayramda bazı küs insanlar barışır ya belki de o yüzden bugün aklıma yoğun şekilde geldi. Düşüncelerim bana yük oluyor artık. Bir yerde okumuştum. Psikolojide zeigarnik etkisi diye bir kavram varmış. Yarım kalan olayları, ilişkileri zihin tamamlamaya çalışırmış. Bunu yaşayan var mı hiç? Düşüncelerinizi nasıl kontrol ediyorsunuz?
Maddi olarak orta halli bir aileyiz. Yaptığım işleri sürekli yarım bıraktığım ve isteksiz olduğum için öncelikle psikolojik destek alacağım. Bu şekilde bir yerde çalışamam çalışsam orda da yanlış bir şey yapmaktan,mobbinge uğramaktan endişe ederim. İnsanlara tahammülüm yok eskisi gibi. Bende dikkat eksikliği olduğunu düşünüyorum. Bunu bir kesinleştirmem lazım ona göre adım atarım.Evde işsiz veya meşgüliyetsiz olunca cidden cok sıkıcı bi durum oluyor cnm bende calismiyorum baktim olucak gibi degil evde biseyleri düşunmeden edemiyorum cesitli kurslara kayit oldum maddi durumun iyiyse annene bi yardimci bulamazmisin sende bu sayede hem çalisir hemde kafani dagitmis olursun
Yaaaa işte miss salvatore. Burada herkesin konusunda ayar verip kendimize gelince olmuyor dimi. Sen eşittir ben.Aklıma durduk yere geçmiş ilişkilerim geliyor. Beynimde bir sürü sekme açık, iç ses durmadan konuşuyor .Düşünmemek için zihnimi,bedenimi meşgul ediyorum başka şeylerle uğraşıyorum. Ama bazen düşüncelerimi kontrol etmekte zorlanıyorum. Geçmiş defteri kapattığımı sanıyordum fakat kapatamamışım. Bayramda bazı küs insanlar barışır ya belki de o yüzden bugün aklıma yoğun şekilde geldi. Düşüncelerim bana yük oluyor artık. Bir yerde okumuştum. Psikolojide zeigarnik etkisi diye bir kavram varmış. Yarım kalan olayları, ilişkileri zihin tamamlamaya çalışırmış. Bunu yaşayan var mı hiç? Düşüncelerinizi nasıl kontrol ediyorsunuz?
Evet başka insanların konusunda gayet mantıklı şeyler yazdığımı düşünüyorum. Ama söz konusu kendi hayatım olunca işler değişiyor. Başkalarının konusuna nazikçe yazıyorum,hiç hakaret falan etmem zaten ne haddime. Peki sen neden yatamıyorsun ya da yatmak istemiyorsun? Seni bu kadar düşündüren şey ne ?Yaaaa işte miss salvatore. Burada herkesin konusunda ayar verip kendimize gelince olmuyor dimi. Sen eşittir ben.
Gece yatmak istemiyorum beynimin içi susmuyor. Seni çok iyi anlıyorum
Valla ne ararsan var. Lojusalıktan sonra herkesi tanıdım. En çok koca tarafından yana sıkıntım var. Görünüşte iyiyiz hiçbir söz,hakaret,kavga yok ama herkes herkesşn arkasından konuşuyor. Çok sinir oluyorum ama tek kelime edemiyoruz işte. Sonra bir de tayin durumlarımız var bu sene. Arada sırada küs olduğum bir arkadaşım rüyama giriyor. Birkaç maddi zorluk falan filan. Yani dertsiz insan yok maalesef. Derdim yok diyen yalan söyler. Allah dermansız dert vermesin yeter ki. Sıkma canını. Boşver biraz da insanlar seninle küs olduğu için bunalsın,düşünsün,dertlensin. Sana bayramsa onlara da bayram. Acaba onlar zihinlerini bizimle meşgul ediyor mu da biz burada kendimizi sıkıyoruz.Evet insanların konusunda gayet mantıklı şeyler yazdığımı düşünüyorum. Ama söz konusu kendi hayatım olunca işler değişiyor. Başkalarının konusuna nazikçe yazıyorum,hiç hakaret falan etmem zaten ne haddime. Peki sen neden yatamıyorsun ya da yatmak istemiyorsun? Seni bu kadar düşündüren şey ne ?
Bilinçaltı sonlanmamış durumları ara ara gün yüzüne çıkarır ve size hatırlatır ki tamam mı devam mı diye sormak için. Ona göre olay ve kişileri önem sırasına göre ayarlar. Ben her zaman yalnız bir odada gözlerimi kapar ve hayalimde o kişiyle kendimi karşı karşıya görürüm. İçimde kalan söyleyemediğim, söylemek istediğim ya da sonradan aklıma gelen keşke bunu da söyleseydim dediğim şeyleri söylerim. Bağırırım, çağırırım ve en son da artık seninle alakalı hiçbir şey beni ilgilendirmiyor. Bitirdim ve rahatladım derim gözlerimi açarım. Her gün 2 hafta boyunca bunu uygularım. Çok etkilidir, tavsiye ederim.Aklıma durduk yere geçmiş ilişkilerim geliyor. Beynimde bir sürü sekme açık, iç ses durmadan konuşuyor .Düşünmemek için zihnimi,bedenimi meşgul ediyorum başka şeylerle uğraşıyorum. Ama bazen düşüncelerimi kontrol etmekte zorlanıyorum. Geçmiş defteri kapattığımı sanıyordum fakat kapatamamışım. Bayramda bazı küs insanlar barışır ya belki de o yüzden bugün aklıma yoğun şekilde geldi. Düşüncelerim bana yük oluyor artık. Bir yerde okumuştum. Psikolojide zeigarnik etkisi diye bir kavram varmış. Yarım kalan olayları, ilişkileri zihin tamamlamaya çalışırmış. Bunu yaşayan var mı hiç? Düşüncelerinizi nasıl kontrol ediyorsunuz?
Gercekten affetmeyi basarmissiniz ozaman ben affettigim insanlari gun geliyor baska bir hatalari yada olumsuzluklarinda bana karsi, o affettigim zamanlar aklima geliyor kendimi yiyip bitiriyorum demekki ben tam affecemiyorum icimde birseyleri bitiremiyorumAslında asıl mesele affettikten sonra pişman olmamakta şükür elhamdülillah hiç öyle kendı vicdanımla başbaşa kalacak dereceye gelmedim bi süre sonra farkettim ki önemsizmiş
Kendınızı bi üst seviye sıkıntıya sokacağınız kişileri affetmeyin yada zaten affedemiyorsunuz anladığım kadarıyla ama affetmek ıcın zorlamayın en azından . Bırakın öyle arkanızda dağınık kalsın bide bu ınsanları toplamak için kendınızden vermeyin daha fazla . Olmuyorsa çokta zorlamamak lazımGercekten affetmeyi basarmissiniz ozaman ben affettigim insanlari gun geliyor baska bir hatalari yada olumsuzluklarinda bana karsi, o affettigim zamanlar aklima geliyor kendimi yiyip bitiriyorum demekki ben tam affecemiyorum icimde birseyleri bitiremiyorum
Demekki ben henuz hazir degilim ben onu anladim bana biraz daha zaman lazim heraldeKendınızı bi üst seviye sıkıntıya sokacağınız kişileri affetmeyin yada zaten affedemiyorsunuz anladığım kadarıyla ama affetmek ıcın zorlamayın en azından . Bırakın öyle arkanızda dağınık kalsın bide bu ınsanları toplamak için kendınızden vermeyin daha fazla . Olmuyorsa çokta zorlamamak lazım
Zaman değirmen misali yavaş yavaş döner ama güzel öğütürDemekki ben henuz hazir degilim ben onu anladim bana biraz daha zaman lazim heralde
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?