Mrhaba canlar,
Başlıkta okudunuz gibi, şu aralar kendimi yapayalnız hissediyorum.
Öyle bir kaosun içindeyim ki. 1yaşındaki oğlum nerdeyse 1 sene sonra ilk defa babasını tekrardan görcek. Bu demek te oluyor ki eski eşimi tekrar görmek mecburiyetindeyim. 2 haftaya yakın bir zamanda istanbuldan yanımıza erzuruma gelicek ve ben günlerce bu yüzden uyku uyuyamiyorum. Nasıl geçicek nasil birbirimizle yine aynı ortamda buluncaz ve konuşcaz gibi bazen kurgu senaryolar geçiyor kafamdan.
Asıl sorun kendimi çok yanlız hissetmem. Gün içinde asıl çokta anlamiyorum zaman bir sekil geçiyor oğlumla. Sık sık dışarı çıkarız etkinlikler yaparız, ablamla arkadaşınla görüşürüm. Ama evde kapımı kapatdigim an eski hayatımı özlüyorum. Yanımda eşim olsun istiyorum beni desteklesin cocuğunla ilgilensin. Maddi manevî durumda destekçim olsun. Yanımda sırf dışarıda arkadaş değilde sanki yanımda eksikliği hissediyorum ve bu benim moralimi 100 den 0 düşürebiliyor saniyeler içinde. Moralim cok bozuk oturup ağladım oluyor şu aralar. 26 yaşında kadınım ve sıklıkla olmasada kendimi kadin gibi hissetmek istiyorum. Cinselik anlamda. Boşandığını 1 seneden fazla oldu ve ben bu hayatdan artik yoruldum. Sizden motive sözler bekliyorum kizlar.
Bence de sevişmek istememek anormal cinsellik biyolojik bir ihtiyaç. Aseksüel insanlar sevişmiyor diye cinsellik bir ihtiyaç olmaktan çıkmıyor maalesef.
Neden çünkü sadece sevişmek de istemiyorum sevmek ve sevilmek kapsamında sevişmek istiyorum böylece geriye tek seçenek kalıyor ahahahaha
hayret bir sey bu nedir ya
