merhaba hanımlar. Boşanalı 3 ay oldu, mahkemeden çıkarken vedalaşmadık bile. Bir hoşçakal bile demedik. Yani yollarımızı tamamen ayırdığımıza göre hiç aramaması gayet doğal ama sürecimi bilen iş arkadaşlarım kötü niyetli olmasalar bile konusu açıldıkça haber var mı, ailesi ya da kendisi seni aradılar mı diye soru sorup duruyorlar. Bu da bende öyle ya da böyle beni araması gerektiği inancı uyandırıyor ve kendimi değersiz hissetmeme yol açıyor. Sürekli içten içe insanlarla kendimi kıyasladığımı fark ediyorum. Ben ilişkimde şöyle yapardım ama benim evliliğim bitti gibi düşüncelere giriyorum. Herkesin yuvasında çok mutlu olmasını diliyorum lütfen yanlış anlaşılmasın tamamen sürecimle alakalı bu hislerim. Boşanan arkadaşlarım eski eşlerinin aylarca onları aradıklarını dönmek istediklerini yalvardıklarını anlattıkça kendimi değersiz hissediyorum. Zaten gencecik yaşımda kötü bir evlilik geçirdim, zaten her şey çok kötüydü bi de benden bir helallik bile almaması, sözleriyle gururumu kırması kendimi daha da değersiz hissettirdi bana. 6 yıl boyunca her ayrılıkta ben gittim ayağına, çok merak ediyorum acaba beni özlüyor mu, merak ediyor mu, pişman mı… bu arada şükürler olsun ki genel olarak kendimi çok iyi hissediyorum, hayatımda 3 ay gibi kısa bi zamanda çok güzel gelişmeler oldu. Bu arada hayal kırıklığına uğrayan hemen her kadın gibi pişman ve mutsuz görmek istiyorum onu, imkanı olsa dünyaya yeniden sadece beni sevmek ve mutlu etmek için bile gelse asla onu istemiyorum. Hayatımın sonuna kadar evlenmek ya da biriyle beraber olmak istemiyorum. Sizce beni arar mı pişman olur mu bigün?
adam arkasına bile bakmadan kaçmış. Siz hala istemiyorum diyorsunuz
sizi aramasına dair bir beklenti içinde olduğunuzu etrafınıza belli etmeyin, sorduklarında aramasını beklemiyorum, böylesi daha iyi falan diyin. Üzerler sizi.
