- 22 Aralık 2012
- 1.270
- 271
- Konu Sahibi MutluBulut_
- #801
Merhaba kızlar.. iyi akşamlar hepinize.. baya muhabbet olmuş maşallah, gelinlikler, kınalıklar.. şöyle bir göz atabildim.. Sınavlar beni felaket sarsmış durumda kaç gündür doğru dürüst uyuyamadım.. neyse ki yarın son bir sınav kaldı.. bir de haftaiçine son bir ödev teslimi... sonra çok şükür bitiyor bu dönem inşallah..
Bu arada, bu kargaşanın arasında yapmam gereken konuşmayı da yaptım.. yüzyüze görüştük bugun.. yine çok güzel bir gündü sınav sonrası geldi aldı beni,oturduk, muhabbet ettik, eğlendik baya.. ama artık bir yerde dur demek zorundaydık.. açtım konuyu.. o da demiştim ya benimle aynı düşüncedeydi zaten, ''ben de sınavlarını atlat diye konuyu açmıyordum'' dedi.. ne olacak böyle dedi.. ben de dedim, böyle olmuyor, bir sonumuz yok, olmayacak da, boş yere birbirimize eziyet etmenin anlamı yok.. yani artık görüşmek istemiyorsun dedi.. görüşmek istememek değil ama doğrusu bu olacak dedim.. o da aynı fikirdeydi zaten, yeterince hata yaptık, daha fazla yapmayalım, doğru olanı yapalım dedik.. öyle yani.. Ama kızlar neredeyse 3 hafta önce kafamda artık bitti kabullendim dememe rağmen, bu konuşmayı yaparken içimden bir şeyler koptu sanki.. kalbim nasıl acıdı anlatamam.. gözyaşlarımı tutamadım yine.. sonra kapattık konuyu.. yemeğimizi yedik, kahvemizi içtik bir şey yok gibi..yine her zamanki gibi elleriyle yedirdi yine... sanki o konuşmayı hiç yapmamış gibi devam ettik günümüze..
ayrılık vakti gelince söylemek istediğin bir şey var mı son kez dedim.. hakkını helal et dedi, ne zaman ihtiyacın olursa ara mutlaka dedi.. bir de seni çok seviyorum hiç unutma dedi ben de benzer şeyleri söyledim.. bir de hayatına biri girerse haber ver dedim.. ''sen haber verecek misin peki'' dedi, evet olursa söylerim dedim.. ihtiyacın olduğunda ara diyoruz madem birbirimize, aramak istediğimizde artık yerimizde bir başkasının olup olmadığını bilmek iyi olur bence dedim.. tekrar kendimize yenilip birbirimizi aramayalım diye telefonda engelledik birbirimizi.. sonra beni bırakacaktı, arka koltuğa geçtim oturdum, sessiz sessiz ağladım yol boyu...kafamı her kaldırdığımda aynada göz göze geldik.. belli ki içinden ağlıyordu o da.. bir şeyler söyledi ara ara, şunu yap bunu yapma,kendine dikkat et filan.. arabadan inerken elimi tuttu görüşürüz dedi.. görüşürüz mü dedim, güldüm.. ''alışkanlık işte'' dedi... sonra da el salladık birbirimize...
böyle işte... paylaşmak istedim sizlerle de... yazarken bile nasıl kalbim acıyor yine... nefes alamıyor gibi oluyrm..yeniden yaşamış gibi.. biliyorum bir süre daha acıyacak kalbim, sonra acısı azalacak inşallah yavaş yavaş... çok dua edin bana... bir an önce geçsin kalbimin acısı..
Canımmmm, kuzucum geçecek o kalp ağrıları. Böylesi ilerisi için daha iyi. Onu özlediğin zamanlarda olumsuzlukları düşünürsen daha kolay olur senin için.