Eski arkadaşımla bir daha eskisi gibi olamadık.

highheellls .!.:

Tek bir şey diyeceğim. İnsan yesisinde neyse 70 inde de odur. Sadece artık maskesi vardır. Ben facebook tan bunu öğrendim.

Genişletmek için tıkla...

benneyanginlargordum .!.:

Benım yaklasık 2 sene önce, 21 senelik dostluğu bitti.
Bazen ortamda lafı acildigında, sımdı gorusmeseye baslasanız barıssanız dendıgınde, eskisi gibi sevmeyecegımı göz teması kurmakta zorlanacagımı (göz teması benim ıcın cok önemlı) ona baktıgımda olanı biteni hatırlayıp olası kotu bisey yasadıgında ıcten ıce sevınecegımı, acısını paylasamayacagımı dolayısıyla kendimi ve karsı tarafı kandırmak yerine kesinlikle gorusme barısma olmayacagını soyluyorum.

Ki böyle. Madem barıstınız olana razı gelın, ıcınızde guvensızlık varsa da gorusmeyın
Hayatımızdaki insanlar paylasım yapalım, dertleşelim gulelım eglenelim diye olsunlar dert olmak icin degıl.

Genişletmek için tıkla...

Carmen_ .!.:

Merhabalar, büyük bir dert değil belki ama ne zamandır zihnimi kurcalayan bir konu var. Sizlere danışmak istedim.

Benim ta ilkokul yıllarından beri bir arkadaşım var, kardeş gibi büyüdük; beraber yedik-içtik birbirimizde kaldık aileler birbirini tanır, her şeyimi - her şeyimizi bilirler. Tabii o zamanlar çocuktuk, insan büyüyünce hiçbirşey aynı kalmadığı gibi ilişkiler de aynı kalmıyor.

Her arkadaşlıklarda olduğu gibi ara ara bozuşurduk, ama asla önemli sebeplerden dolayı değildi. Bir keresinde annem annesiyle konuşurken, annesi anneme X, R’yi (R ben olayım) çok kıskanıyor, tamam arkadaşlar ama evde bütün gün onu anlatıyor, bende neden R’de olan şeyler yok? Ben neden R gibi bir hayat yaşamıyorum? Vs gbi...
Annesine bunları anlattığı dönemler lise dönemlerimizdi gerçi, şimdi çok eskide kaldı sonuçta. Böyle anlatıyorum ama bağlayacağım; şuanda ikimiz de koskoca kadınlarız sonuçta, geçmişteki dönemlerde hissettiği şeyleri şuan hala hissettiğine ihtimal bile vermek istemiyorum.
Üniversite yıllarında bir ara saçma bir sebepten bozuşmuştuk, sonra bi 6-7 sene hiç konuşmadık görüşmedik, sosyal medyada bile birbirimizde ekli değildik.

Yıllar sonra aynı muhitte olduğumuzdan dolayı bir restoranda karşılaştık, aradan kaç yıl geçti sonuçta ben evlenmiştim; nasılsın dedi tebrik etti beni vs.. öyle sohbet açıldı. Orada yan yana masalardaydık sohbet ettik, kalkarken görüşelim yeniden dedik numaralarımızı aldık instagramdan ekleştik bitti.

Ogün bugündür üç senedir bu arkadaşımla yeniden görüşüyoruz. Ama hiçbir zaman eskisi gibi olamadık sanki, evet yıllar süren bir dostluk (ya da adına ben dostluk diyorum bilmiyorum.) herşey çocukluktaki gibi saf masum da kalmıyor o evlendi ayrıldı ben hala evliyim vs; tamam onlar önemli değil de , asıl önemli olan çocuklukta onu kardeş gibi görürdüm; şimdi göremiyorum mesela. Güvenemiyorum, herşeyimi anlatamıyorum. Anlatsam da biliyorum ki beni birilerine anlatır, eskiden de anlatıyordu çünkü diğer arkadaşları benim herşeyimi biliyordu çünkü.

Bu arkadaşımın aynı zamanda (benim kadar eski değil ama) liseden kalan çok samimi bir arkadaşı daha var, biz onunla bir türlü anlaşamadık, sevemedik de birbirimizi. Bunu o da biliyor. Bizi bir araya getirmiyor zaten hiç. Görüşmediğimiz zamanlarda onlar hiç kopmadı yalnız, hep birbirleriyle görüştüler. Zaten arkadaş değil kardeşim diyorlar birbirlerine, neyse.
Şuan ailesiyle başka bir şehirde, ara ara birkaç ayda bir geliyor öyle görüşüyoruz, ama geldiğinde ilk beni arıyor mesela görüşelim diye, geçen geldiği ilk gün görüştük daha yeni geldim gece dedi. Beni aramış hemen.
Telefonla da sık sık arıyor konuşuyoruz halimi hatrımı soruyor, sitem ediyor hatta bana hiç aramıyorsun diye.
Size sormak istediğim şey; hem bana yakın görünüyor, hem çok uzak. Hem artık eskisi gibi sevmiyormuş gibi görünüyor, hem de seviyor gibi. Anlayamıyorum.
Sosyal medyada bahsettiğim kankasına ‘güzellik’, ‘seni yerim’ ‘çok seviyorum ‘ ‘canım kardeşim’ vs. Yazabiliyor, ama bana asla öyle değil. Bazen fotoğraflarımı bile beğenmiyor. Acaba ben de ona karşı eskisi gibi değilim, bu mu soğukluk yaratıyor aramızda? Ama çocukluk gibi olamayız ki zaten, çocukken her anımız birlikteydi.
Bunu ona sormayı kendime de yediremiyorum, aradığında ya da görüşmek istediğinde sıcak davranmaya çalışıyorum ama neden eskisi gibi olamadığımızı çok merak ediyorum.
Konuyu ona açmalı mıyım? Sizce o uzun süre görüşmediğimiz dönem araya cidden soğukluk mu girdi?

Genişletmek için tıkla...

tipitip_ .!.:

ayni durumu 2 arkadadim var 2 siyle yasiyorum suan biri 6 yasindan orta sona kadar sira arkadasimdi digeri lise..lisede yatili kaliyoduk sadece biz ikimizdik kimseyle samimi olmadik.ama gel zaman git zaman araya mesafe girdi sogukluk girdi.facede eklememistik birbirimizi lise olanla.gecen instagram actim ekledim bekledim kabul etsin die sonra geri cektim hemen ardindan istek atmis.konusmadik ama durumlara (kopek ve kuslarima) begeni atiyo.bilmiyorum aslinda o kadar ozledim ki onu ama yazamiyorum.cok uzuluyorum bu duruma...diger ortaokuldan olan bi degisik olmus zaten.sanki tek derdi giyinip suslenip kendini cok havalarda gostermek.nisana cagirdim gelmedi.dugune cagirmadim bende sildim hayatimdan facemde ekli ama cikartmaya cesaret edemiyorum cok kirginim ona

Genişletmek için tıkla...

MiruMir .!.:

Zaman gectikce ve az gorustukce sevgi azaliyor malesef.
Benim de cok sevdigim cocukluk arkadasim vardi. Ben universede okurken evlendi. Cok yakin olmamiza ragmen nişanlanacagini 1 gun onceden soylemisti bana ama ben buna ragmen gece 2-3e kadar nişan hazirligi icin yardim etmistim ona.
Dugunden once seni de yanima getirecem, esimin yakinlarindan biri ile evlenir yanimda olursun diyordu.
Dugununde hep yaninda oldum, her seyine koştum.
Sonra noldu? Dugun bitti ve numarasini degisti))) Annesinden numarasini istediyimde telefon kullanmiyor, esi izin vermiyor, bizi de esinin telefonundan ariyor diyordu)))
Neyse, 4-5 yil sonra numarami bulmus yazmisti bana, seni cok ozledim falan filan)))
Hala whatsappimda ama sevgim sifir))))
Neden anlattim onu da bilmiyorum)))
Ama bir tane cok sevdigim arkadasim var. 12 yildir arkadas, sirdaşiz))) İsin komik tarafi gercek hayatta hic bulusmadik))) 12 yil internette konustuk, dertlestik, en cok da ona guvenirim. Bir kere bile tartismadik)))

Genişletmek için tıkla...

Carmen_ .!.:

İyi yaptınız anlatmakla, teşekkür ederim.
Demek ki bizim arkadaşlığımız da zaman aşımına uğradı, görüşmeyi tamamen kesmem ama bu şekilde eskisi gibi olmadan, samimiyet olmadan devam eder sanırım.

Genişletmek için tıkla...

MiruMir .!.:

Bu sekilde de devam edin. Ben de aynisini yapiyorum. Sevginizin azalmasi daha iyi bence, cunki sizi kiskanmasi hic iyi bir şey degil.

Genişletmek için tıkla...

Carmen_ .!.:

Çocukken var gibiydi bu durum evet, kıyafetlerimi isterdi geri vermezdi mesela; benim giydiğim şeylerin aynılarını giyerdi, kitaplarımı alırdı, kişisel eşyalarımı vs... ama çocuktuk sonuçta. Önemsemiyordum o zaman.

Yalnız hala aynı hisleri hissediyorsa, bana karşı bu yuzden soğuksa üzülürüm tabiki. Ama madem öyle o zaman neden görüşüyor benimle?
Bir sürü soru aklımda.

Genişletmek için tıkla...

MiruMir .!.:

bak anlattiniz, baska eski bir arkadas geldi aklima. Evlenip baska sehire tasindiktan sonra neler neler duydum))) Esi beni bi akrabasiyla tanistirmak istemis, bu da o duzgun biri degil bir suru erkekle konusuyor filan demisti ( bir suru erkekle konusan kendisiydi) Benimle ilgilenen, beni ona soran erkeklere sevgilisi nişanlisi var falan diyormus, bir suru de gommus beni her kese))) O da kiyafetlerimi alirdi, makiyaj urunlerimi alirdi, borc para filan isterdi. Demem o ki o kiskanclik varsa bitmez. Hem sizin her seyinizi de anlatiyormus her kese. Bence boyle mesafeli olmaya devam edin.

Genişletmek için tıkla...

Carmen_ .!.:

Şuan bayıla bayıla ‘seni çok seviyorum’. ‘yerim seni’ vs yazdığı diğer kankasının da herşeyini bana anlatıyor ki, hatta benimle barıştığı zaman bana görüşmeyeceğim artık onunla, onun içi kötü, senin gibi değil vs demişti.
E o zaman beni de ona anlatıyordur diye düşünerek hiçbirşeyimi paylaşamıyorum onunla zaten.

Genişletmek için tıkla...