Hayirli aksamlar herkese,
dertlesmeye ihtiyacim var. Esim ile ilgili meseleleri kimseye hatta anneme dahi yansitmiyorum. Bide sizlere sormak istedim umarim faydali yorumlarda gelir. Uzun oldu konum kusura bakmayin, konuyu iyice aciklamak istiyorum.
Biz esimle birbirimizi cok severek evlendik, cokta bekledik evlenebilmek icin. Ilk zamanlar hersey iyidi. Ikinci cocuk ile farkliliklar yasamaya basladik. Kibar, beni kirmamak icin lafini özenle secen ve el üstünde tutan adam gitti, iki cocuk dogurup hayatinda inisler cikislar yasayan uykusuz kalan evin isiydi cocuklardi derken yipranan bana dahada iyi davranmasi gerekirken kirici ve vurdumduymaz bir insana dönüstü.
Hakkini yemeyeyim, benim özgürlüklerimi kisan, emirler yagdiran, bizlerden kisan birisi degil. Tam anlamiyla tas tasidigi icin( insaat icisiydi) eve gelince cok yoruldugundan cocuk bakimi ile destek olamadi. En azindan burda bazi kadinlarin eslerinin yaptiklarini yapmadi. Mesela eve gelince cocuklarla odaya gecip oynama, bulasigi kaldirma, camasiri asma, yerleri süpürme vs.
Gerci ben bu iste calismasini istemedim farkli kurslar var yazdiralim seni almanyada buna mecbur degilsin dedim, buda hep tartisma meselesi oldu. Nasill gecinecez filan (issizlik maasi gayette uygun, kimseye muhtac etmiyor bizi, ayrica insaat iscisi olarakta öyle 2 bucuk 3 binde kazanmiyordu yani vazgecilmez bir is degildi).
Ben cocuklarla bogusurken bizden uzaklasti, hatta konu acmistim kahve aliskanligi basladi diye. Cok uzun saatler kaliyordu, gittikce ordaki insanlara benzemeye basladi...tamamen kültürü bozuldu adamin yozlasti... rahatsizligimi dile getirincede beni buraya getirdin insaata köpek gibi calisiyorum bari birak arkadaslarimla bulusayim derdi (kisin calismadigi dönem cok asiri olurdu). Yanlis anlasilmasin kahveye gidenler berbat insanlar demiyorum ama burdakilerin seviyesi farkli iste...
Benim üzüldügüm sey ise, ben neden kendimi ona duyuramadim, neden anlamadi beni ciddiye almadi. Insan düsünmez mi hatasindan dönmezmi? Kahve aliskanligi bitti ki kahveye gideni kinardi, simdi oyun oynamaya basladi.
Bugün kahvaltiyi kaldirdiktan sonra bilgisayarin basina oturdum saatlerce ders calistim, yani sira cocuklarla ilgilendim derken esim abartisiz 3-4 saat minimum yatakta oyun oynadi. Ben dus almaya banyoya girdim ona haber verdim. Birden cocuklarin sesi geldi bagris cagris... esime seslendim ses yok. dustan cikamadimda elim kapiya yetisti kapiya vuruyorum ve icimden dedim kesin yine kulakliklari takti bu duymuyor. en son dustan attim kendimi disari o an duydu.
defalarca ama defalarca ona evde kulakligi takmamasini, evin icinde cocuk oldugunu, herseyi gectim basimiza bi is gelse bizi duyamayacagini anlattim. ya takma dedim takma nolacak takacaksan bi kulagina tak diyorum. Ya salaklik bende mi benmi cok acikliyorum bunu kendisi düsünemezmi? Cidden gözüm yasli düsünüyorum bende mi problem var. cocuklarin yaninda oturup oynarmisin sanada ihtiyaclari var diyorum yok kontrol ediyorum onlar oynuyorlar ben yanlarinda oturamam rahat edemem diyor... anne baba olarak rahati mi var allah askina ciplak tasa seril demedim yanlarinda otur dösege uzan dedim ama dur yanlarinda...
Normal konulari konusamaz hale geldik, su an balkonda oturuyorum mesela hava güzel, yanima gelse otursa artik onunla oturup sohbet edecek durumda bile degilim cünkü beni manevi anlamda iletisimsiz ilgisiz birakti kendisinden soguttu. Bende etkilenmemek ve üzülmemek icin duvar ördüm. 2+2=4 eder degil mi? o döner dolastirir lafi suclar üste cikmaya calisir, mesela su cekmeceden cocugun su seysini verirmisin desem yüzzzzz kere sorar. Ama baska insanlarla konusunca herseyi anliyor iste beni üzende bu.
Ben dört dörtlük bir insanim demiyorum ama bir kadin olarak hayatimiza hamilelik, dogum, lohusalik, cocuk bakma büyütme is vs akliniza ne gelirse giriyor. Erkeklerde genelde stabil bir hayat cizgisi oluyor is degisimleri ve hastaliklari saymazsak.
Ben yinede cabaliyorum ama olmuyor. Disardan biri bizi izlese bu ailem bile olsa ne varki sizde dicek ama öyle degil iste.
Bide kendisini cok saldi, bi ara cok ekmek yiyordu asiri abur cubur...o kadar abartiliydi ki güzelce ikaz ettigimde (3-4-5 dilim ekmek yiyip ekmek paketi bi oturusta yarilaninca ve kendisi 110kg üzerinde oldugundan) benimle büyük kavga cikariyordu. sagligina yazik ya gencsin evlisin bi karin var insan niye böyle yapar. Ona karisma buna karisma, isine gelmiyosa bakma, isine gelmiyosa sunu yapma diye diye diye 3 senede beni kendinden soguttu. Kusura bakmayin cok uzun oldu ama icimi dökmem lazim.
Mesela disarida ciftleri görüyorum, normal yollarina gidiyorlar alisveristi parka cocuk götürmekti...bizde bunlar mesele oluyor...arkadasim pandemi öncesi cocugun dogumgününe bizi davet etti, arkadaslar olarak grup fotosu cekecektik. Esim durdu ve kahkaha atarak güldü herkesin icinde. Ama sadece o gülüyor ya nasi bozuldum. duruyor duruyor gülüyor tam biz foto cekiyoruz hani dümdüz durmusum bende komik yanimda yok..herkes icinden diyordur kesin bunu mira cokmu aradi diye...bende kiloluydum beni bu bekar kizlarin yanina mi yakistiramadi dedim. insan kontrol eder kendini degilmi kac yasinda adamsin oraya gelen senin gözünde cocuk yasta sayilan gencler bile gülmedi ama sen güldün dedim...bahaneside hababam sinifi gibi durmustunuz ondan güldüm...e bende ironiyi espriyi severimde ben senin güldügün kadar gülecek bisey bulamiyorum dedim..beni cok arkadaslarimin yaninda utandirmisligida vardir ya düsnünce kramplar giriyor vücüduma..
Benim babam cok cok cok otoriter birisidir ben onlarla yasarken günlük sinirlerimin yiprandigini hatirlamam. Bazen öyle kelimeler konusuyor ki sinirlerim tavan yapiyor resmen tahrik ediyor size yemin ederim ben bu yasima kadar cevremde böyle bi zulumle karsilasmadim. yani insani cileden cikaran laflar aklini kücümsemeler yaptigi seylere yapmadim demeler...
neyse hanimlar cok uzun oldu, su an güncel meselemiz esimin durumu biraz daha iyi cinselligide cok önemsiyor ama beni zamaninda cok soguttugu ve söyledikleri bende derin izler biraktigi icin isinamiyorum. Eskisi gibi büyük bir ask beklemiyorum ama ister linc edin ister kizin ama durup dururken gidip öpesim bile yok..o duyguyu öldürdü. Eskiden arabada bi yere giderken bile öperdim o ise gidince cami acar pesinden dua eder köseyi dönene kadar gözümü ondan ayirmazdim. Yan yana yürürken evlendigim kisi ile degilde amcam varmis gibi hissediyorum, cünkü hem kilo hem giyinis olarak cok saldi...en basitinden ayakabi almasi lazim üc gündür gidip almiyor salliyor..ya düsününce cildircam paran var araban var git al insan karisindan da mi utanmaz ya kafayi duvarlara vurucam sinirden. Evde en basit bir spor ayakabisi bile yok ama umrunda degil
Cokta konustum, benim kisilimi rencide ettigini bana saygisiz davrandigini, dedigim gibi biraz gözleri acilir gibi oldu hal hareketine dikkat etmeyes calisiyor ama genel anlamda olmuyor...tuhaflik bende mi onda mi...ben mi esimi idare edemiyorum yoksa affedemiyormuyum..beklentim mi yüksek...arkadaslarim bile diyor esleri konusu acilinca (beraber ayni dernekteyiz) benden icin diyorlarmis "mira cok özgüvenli dik duran bir kadin, cokta kültürlü bos biri degil o bu isi kesin yapar" gibisinden.
Ama benim esim farkinda bile degil, ve yinede cok verici olmami bekler.
Üzülerek söylemeliyim ki bosansam bile onu bir sevgili olarak özlemem, belki aliskanligim düzenim bozulur diye bosluga düserim o kadar. Yinede bu evliligi nasi kurtarabilirim bende mi hata var göremedigim, güzel tavsiyselerinize ihtiyacim var...
dertlesmeye ihtiyacim var. Esim ile ilgili meseleleri kimseye hatta anneme dahi yansitmiyorum. Bide sizlere sormak istedim umarim faydali yorumlarda gelir. Uzun oldu konum kusura bakmayin, konuyu iyice aciklamak istiyorum.
Biz esimle birbirimizi cok severek evlendik, cokta bekledik evlenebilmek icin. Ilk zamanlar hersey iyidi. Ikinci cocuk ile farkliliklar yasamaya basladik. Kibar, beni kirmamak icin lafini özenle secen ve el üstünde tutan adam gitti, iki cocuk dogurup hayatinda inisler cikislar yasayan uykusuz kalan evin isiydi cocuklardi derken yipranan bana dahada iyi davranmasi gerekirken kirici ve vurdumduymaz bir insana dönüstü.
Hakkini yemeyeyim, benim özgürlüklerimi kisan, emirler yagdiran, bizlerden kisan birisi degil. Tam anlamiyla tas tasidigi icin( insaat icisiydi) eve gelince cok yoruldugundan cocuk bakimi ile destek olamadi. En azindan burda bazi kadinlarin eslerinin yaptiklarini yapmadi. Mesela eve gelince cocuklarla odaya gecip oynama, bulasigi kaldirma, camasiri asma, yerleri süpürme vs.
Gerci ben bu iste calismasini istemedim farkli kurslar var yazdiralim seni almanyada buna mecbur degilsin dedim, buda hep tartisma meselesi oldu. Nasill gecinecez filan (issizlik maasi gayette uygun, kimseye muhtac etmiyor bizi, ayrica insaat iscisi olarakta öyle 2 bucuk 3 binde kazanmiyordu yani vazgecilmez bir is degildi).
Ben cocuklarla bogusurken bizden uzaklasti, hatta konu acmistim kahve aliskanligi basladi diye. Cok uzun saatler kaliyordu, gittikce ordaki insanlara benzemeye basladi...tamamen kültürü bozuldu adamin yozlasti... rahatsizligimi dile getirincede beni buraya getirdin insaata köpek gibi calisiyorum bari birak arkadaslarimla bulusayim derdi (kisin calismadigi dönem cok asiri olurdu). Yanlis anlasilmasin kahveye gidenler berbat insanlar demiyorum ama burdakilerin seviyesi farkli iste...
Benim üzüldügüm sey ise, ben neden kendimi ona duyuramadim, neden anlamadi beni ciddiye almadi. Insan düsünmez mi hatasindan dönmezmi? Kahve aliskanligi bitti ki kahveye gideni kinardi, simdi oyun oynamaya basladi.
Bugün kahvaltiyi kaldirdiktan sonra bilgisayarin basina oturdum saatlerce ders calistim, yani sira cocuklarla ilgilendim derken esim abartisiz 3-4 saat minimum yatakta oyun oynadi. Ben dus almaya banyoya girdim ona haber verdim. Birden cocuklarin sesi geldi bagris cagris... esime seslendim ses yok. dustan cikamadimda elim kapiya yetisti kapiya vuruyorum ve icimden dedim kesin yine kulakliklari takti bu duymuyor. en son dustan attim kendimi disari o an duydu.
defalarca ama defalarca ona evde kulakligi takmamasini, evin icinde cocuk oldugunu, herseyi gectim basimiza bi is gelse bizi duyamayacagini anlattim. ya takma dedim takma nolacak takacaksan bi kulagina tak diyorum. Ya salaklik bende mi benmi cok acikliyorum bunu kendisi düsünemezmi? Cidden gözüm yasli düsünüyorum bende mi problem var. cocuklarin yaninda oturup oynarmisin sanada ihtiyaclari var diyorum yok kontrol ediyorum onlar oynuyorlar ben yanlarinda oturamam rahat edemem diyor... anne baba olarak rahati mi var allah askina ciplak tasa seril demedim yanlarinda otur dösege uzan dedim ama dur yanlarinda...
Normal konulari konusamaz hale geldik, su an balkonda oturuyorum mesela hava güzel, yanima gelse otursa artik onunla oturup sohbet edecek durumda bile degilim cünkü beni manevi anlamda iletisimsiz ilgisiz birakti kendisinden soguttu. Bende etkilenmemek ve üzülmemek icin duvar ördüm. 2+2=4 eder degil mi? o döner dolastirir lafi suclar üste cikmaya calisir, mesela su cekmeceden cocugun su seysini verirmisin desem yüzzzzz kere sorar. Ama baska insanlarla konusunca herseyi anliyor iste beni üzende bu.
Ben dört dörtlük bir insanim demiyorum ama bir kadin olarak hayatimiza hamilelik, dogum, lohusalik, cocuk bakma büyütme is vs akliniza ne gelirse giriyor. Erkeklerde genelde stabil bir hayat cizgisi oluyor is degisimleri ve hastaliklari saymazsak.
Ben yinede cabaliyorum ama olmuyor. Disardan biri bizi izlese bu ailem bile olsa ne varki sizde dicek ama öyle degil iste.
Bide kendisini cok saldi, bi ara cok ekmek yiyordu asiri abur cubur...o kadar abartiliydi ki güzelce ikaz ettigimde (3-4-5 dilim ekmek yiyip ekmek paketi bi oturusta yarilaninca ve kendisi 110kg üzerinde oldugundan) benimle büyük kavga cikariyordu. sagligina yazik ya gencsin evlisin bi karin var insan niye böyle yapar. Ona karisma buna karisma, isine gelmiyosa bakma, isine gelmiyosa sunu yapma diye diye diye 3 senede beni kendinden soguttu. Kusura bakmayin cok uzun oldu ama icimi dökmem lazim.
Mesela disarida ciftleri görüyorum, normal yollarina gidiyorlar alisveristi parka cocuk götürmekti...bizde bunlar mesele oluyor...arkadasim pandemi öncesi cocugun dogumgününe bizi davet etti, arkadaslar olarak grup fotosu cekecektik. Esim durdu ve kahkaha atarak güldü herkesin icinde. Ama sadece o gülüyor ya nasi bozuldum. duruyor duruyor gülüyor tam biz foto cekiyoruz hani dümdüz durmusum bende komik yanimda yok..herkes icinden diyordur kesin bunu mira cokmu aradi diye...bende kiloluydum beni bu bekar kizlarin yanina mi yakistiramadi dedim. insan kontrol eder kendini degilmi kac yasinda adamsin oraya gelen senin gözünde cocuk yasta sayilan gencler bile gülmedi ama sen güldün dedim...bahaneside hababam sinifi gibi durmustunuz ondan güldüm...e bende ironiyi espriyi severimde ben senin güldügün kadar gülecek bisey bulamiyorum dedim..beni cok arkadaslarimin yaninda utandirmisligida vardir ya düsnünce kramplar giriyor vücüduma..
Benim babam cok cok cok otoriter birisidir ben onlarla yasarken günlük sinirlerimin yiprandigini hatirlamam. Bazen öyle kelimeler konusuyor ki sinirlerim tavan yapiyor resmen tahrik ediyor size yemin ederim ben bu yasima kadar cevremde böyle bi zulumle karsilasmadim. yani insani cileden cikaran laflar aklini kücümsemeler yaptigi seylere yapmadim demeler...
neyse hanimlar cok uzun oldu, su an güncel meselemiz esimin durumu biraz daha iyi cinselligide cok önemsiyor ama beni zamaninda cok soguttugu ve söyledikleri bende derin izler biraktigi icin isinamiyorum. Eskisi gibi büyük bir ask beklemiyorum ama ister linc edin ister kizin ama durup dururken gidip öpesim bile yok..o duyguyu öldürdü. Eskiden arabada bi yere giderken bile öperdim o ise gidince cami acar pesinden dua eder köseyi dönene kadar gözümü ondan ayirmazdim. Yan yana yürürken evlendigim kisi ile degilde amcam varmis gibi hissediyorum, cünkü hem kilo hem giyinis olarak cok saldi...en basitinden ayakabi almasi lazim üc gündür gidip almiyor salliyor..ya düsününce cildircam paran var araban var git al insan karisindan da mi utanmaz ya kafayi duvarlara vurucam sinirden. Evde en basit bir spor ayakabisi bile yok ama umrunda degil
Cokta konustum, benim kisilimi rencide ettigini bana saygisiz davrandigini, dedigim gibi biraz gözleri acilir gibi oldu hal hareketine dikkat etmeyes calisiyor ama genel anlamda olmuyor...tuhaflik bende mi onda mi...ben mi esimi idare edemiyorum yoksa affedemiyormuyum..beklentim mi yüksek...arkadaslarim bile diyor esleri konusu acilinca (beraber ayni dernekteyiz) benden icin diyorlarmis "mira cok özgüvenli dik duran bir kadin, cokta kültürlü bos biri degil o bu isi kesin yapar" gibisinden.
Ama benim esim farkinda bile degil, ve yinede cok verici olmami bekler.
Üzülerek söylemeliyim ki bosansam bile onu bir sevgili olarak özlemem, belki aliskanligim düzenim bozulur diye bosluga düserim o kadar. Yinede bu evliligi nasi kurtarabilirim bende mi hata var göremedigim, güzel tavsiyselerinize ihtiyacim var...
Son düzenleme:
baslığa ithafen ben soğudum ama ısınamadım geri,belki de istemedim.
