Raporlara bakarken kapatılan konuda bazı yorumlara denk gelirsem yazmak adetimdir biliyorsunuz, siz sayfalarca yazmışsınız, şimdi sıra bende der gibi olur hep ama yazmazsam da duramam çünkü bazı yorumlarda içim bir tuhaf olur, bazen kızar tepki gösterirsiniz bazen haklı bulursunuz.
Şimdi de öyle olacak büyük ihtimalle.
Ben evimde beddua ettirmemeye gayret ederim çünkü bedduanın negatif enerjisi ruhumu sıkar boğar, hiç mi tepen atmaz ağzından beddua çıkmaz Mune derseniz, sapığa, pedofili bir pisliğe, tecavüzcüye, cani katile, hayvanlara eziyet edip zehirleyene işkence edene ağız dolusu ederim ama hiç tanımadığım birinin yorumları yüzünden karnındaki bebeğine, sevdiklerine, ailesine beddua edemem edilmez.
Bir de sözde Ramazan ayındayız değil mi? Hani çok değer veriyorduk 11 ayın sultanı diyorduk.
Hani nefslerimiz nerede?
Nefsler yalnızca mideden ibaret sanılıyor galiba.
Yazdıklarıma bazılarınız kızıyor değil mi? Kızabilirsiniz kızılsa da yazarım, insan nefsinin öfkesinin kölesi olmaz.
Öfkelendiğinizde sizi kızdıran ortamdan uzaklaşırsınız, ruhunuzu, dilinizi nefsinize teslim etmezsiniz.
İnsanız kızarız, sinirleniriz ama söveceksek, ki bu sövme bir yorum için beddua olmamalı, yorum yapana söyleniriz çoluğuna çocuğuna değil.