Şimdi nereden basliyacagimi bilmiyorum ama kimseyle konuşamıyorum..Annemde rahmetli oldu kız kardesim yok babaya abiye anlatilmiyor..12yillik evliyim üç çocuğum var..Eşimle çoğu zaman iyiyiz ama son bir yildir aşırı sinirli ufak bı tartışma büyüyor ve çok ağır konuşuyor..güle güle, cokta umrumda, işine geliyorsa,kapı orda gibi cümleler çok ağır geliyor..kızıyorum ağlıyorum bı kaç gün sonra ya ben yazmadım diye alttan alıyorum ya o dayanamıyor geliyor sinirle söyledim sen o raddeye getiriyorsun tamm uzatmayalim gibi yaklaşıp barismaya çalışıyor..küslük uzatmayı sevmiyorum kendimde üzülüyorum çocuklar öyle etkileniyor diye uzatmiyirum bende..yada haklı da olsam tatsizlik uzamasin diye ben gidip laf atiyorum sarılıyorum falan..ve sakinlestigimizde ona söyledim bu şekilde güle güle kapı orda umrumda değilsin dersen gitmem gitmem bı bakmışın gitmişim dedim..çocuklar olmasa o anki sinirle ceketimi alır giderim de ama çocuklarımı üzmek huzursuz bı ortam oluşturmak için idare ediyorum..ama artık çok üzülüyorum..annem yok babamda yaşlı hasta ve abimle yaşıyor çekip yanlarına gitsem çocuklarımla beni kaç gün idare ederler bilmiyorum bende rahat edebilirmiyim cuc çocukla bilmiyorum...evet şiddet yok ama diliyle şiddetin alasını yspiyor ve beni gidemez aciz bana muhtaç gibi görüyor..önceden evden online satış yaparak gelir elde ediyordum ama şimdi çocuğum çok küçük ve üç çocuk sorumluluğu olunca yetişemedim bıraktım..yani ekonamik ozgurlugumde yok...ne yapacağım bilmiyorum..dün son tartışmamız da sakalasirken lafta bı anda ciddiye aldı ve beni küçümser cümleler kurdu..çok onuruma dokundu ve sorsan şu an o haklı 12senedir hep o haklı zaten..ne yapicam çocuklar olmasa ceketimi alır çıkarım girer bı ise çalışırım akillanirsa akillanir akillanmazsa da hscakal derim..ama üç cocugum var güle güle dediği anda alsam çocuklar gitsem babama herseyi göze alıp olacakları kaldırabilir miyim gücüm varmı bilmiyorum annemi kaybedeli iki yıl oldu ve çok yalnız hissediyorum sıkıştım tükendim