Merhabalar. Ben 3 yıldır evliyim. Eşimde bende çalışıyoruz. Eşimin mesleğinden dolayı çalışma saatleri çok düzenli değil. Mesela bu aralar bir hafta gece bir hafta gündüz çalışıyor. Gece işe gitmesi gerektiğinde, ben daha işten eve varmadan o evden çıkmış oluyor yani o haftayı pek görüşemeden geçiyoruz. duygularımı kelimelere dökmekte zorlanıyorum biraz dağınık olabilir kusura bakmayın.
Biz severek evlendik, açıkçası eşimin kara kaşından kara gözünden çok bana olan ilgisi beni etkilemişti. Ama evlendikten sonra erkekler değişir derler ya eşimde sağolsun ilk günden değişmeye başladı. bana karşı ilgisiz sanırım. Bu yüzden çok tartışmalarımız, benim ağlamalarım, eşimin af dileyişleri oluyor, artık rutine bağladık herhalde, çok kırılıyorum, üzülüyorum ama onun bu davranışları için ağlamaktan yorulmuşum ki artık gözümden yaş akmıyor, sadece kalbim buz gibi oluyor.
Mesela bizim bir günümüzü anlatayım, ben işten gelirim, yemekle uğraşırım, amerikan mutfak bu arada o da yanımda tv açar, ben mutfakta saatlerce sesimi çıkarmasam dönüpte muhabbet etmez. Ama gel yemeğe yardım et desem eder. ben muhabbet açmaya çalışsam pek oralı olmaz. elinde telefon erkek arkadaşlarıyla yazışır, haberlere bakar bu arada haftada ortalama 3 kez erkek arkadaşlarıyla görüşür, arkadaşlarının hepsi bekar ve çocukluk arkadaşları.
Benim bu evlilikten anlayamadığım bir şeyler var, ben eşimi seviyorum, iyi bir insan onunda beni sevdiğini biliyorum. Ama evlendik evleneli hep aynı şekilde huzursuz oluyoruz, ben ne yazık ki kişilik olarak biraz da depresif bir kişiliğim, evliliğini yürütemeyen, seni seven kocanın kıymetini bilmeyen birisin sen diye kendime çok yükleniyorum görüştüğüm bir arkadaşım yok, kimseyle paylaşamıyorum düşüncelerimi, o yüzden buraya yazmak istedim, normal gerçekten mutlu evlilikler nasıl oluyor kızlar. ortada bir sorun yokta ben çok hassas biri olduğum için mi hep ilgi beklediğimden çok kırılıyorum, eşimi çekip çevreleyemiyor muyum. çok uzun oldu kusura bakmayın