• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Eşimle birbirimize tahammülümüz azaldı

Rozi-

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
28 Nisan 2021
277
535
18
Merhabalar 2 senelik evliyim ve hissettiğim şey artık eşimle birbirimize tahammülümüz azalmış durumda. Evliliğimiz başından beri çalkantılıydı, tartışırdık çoğu konuda fikir ayrılıklarımız ve iletişim sorunlarımız vardı. Mutlu zamanlarımızda oldu ama genelde içimde hep bir huzursuzluk eksiklik hissi vardı. Kaba davranışları beni kırmaktan çekinmeyişleri, fevri tepkileri, ev işlerinde yaptığım her şeyde kusur bulma, ailesine karşı benim arkamda duramaması… Bunlara bide ilgisizlik ve umarsızlık eklenince artık bende sabır taştı. Kalbimi kırar sonra gönlümü alır uğraşır ama artık işler çığrından çıktı dışarı çıksak gezmeye gitsek bile kavga eder olduk. Birlikte bir şey yapmak istesem zorla yapar gibi bir hali var. Telefondan başını kaldırmaz, evde öldüm mü kaldım mı sormaz merak etmez oldu. Tekrar eski hale gelmek için hep uğraştım, iyi olalım eğlenelim gülelim diye. Eskiden sorunlarımız olsa da daha çabuk halleder keyfimize bakardık yine. Şimdi olmuyor işte ne yapsak sonu kavga… toparlayamıyoruz. bugün de yine kavga ettik ve ben tükendiğimi hissettim. İlişkimizin bitmiş veya tehlikede olduğunu derinden hissettim. Sabah çok saçma bir nedenden kavga ettik (çok detay vermeyeyim uzun olmasın) akşam dışarı çıktık onun üzerine konuşurken yine konu uzadı başka yerlere gitti… en son yaptığım ev işleriyle ilgili şikayet edince ve her zamanki gibi hiçbir işe elini sürmeyip bilmişlik taslayınca (bir bildiğide yok) bende kayış koptu. Açtım ağzımı yumdum gözümü. Arabaya bindik devam… o sırada annem eşimi aradı eşim başladı anneme dert yanmaya bende ağlıyorum. O bağırıyor ben bağırıyorum… annem bizi sakinleştirmeye çalıştı. Eşim çekti kenara üçümüz saatlerce konuştuk o beni şikayet etti bende onu ettim. Sonra annem nasıl yaptı bilmiyorum ikimizide baya bir yatıştırdı. Eşim yumuşadı sıcak davranmaya ilgilenmeye başladı. Bu kavgalarımıza ailem şahit olsun hiç istemiyorum sonradan onlar üzülüyor diye kahroluyorum ama durum öyle bir hal aldı ki artık ister istemez alet ediyoruz bende eşimde. Artık çok sağlıklı düşünemez haldeyim bir uzman desteği almak istiyorum ama sizin yorumlarınızda benim için bir o kadar değerli. Buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim şu durumda ne yapmalıyım
 
Son düzenleme:
Merhabalar 2 senelik evliyim ve hissettiğim şey artık eşimle birbirimize tahammülümüz azalmış durumda. Evliliğimiz başından beri çalkantılıydı, tartışırdık çoğu konuda fikir ayrılıklarımız ve iletişim sorunlarımız vardı. Mutlu zamanlarımızda oldu ama genelde içimde hep bir huzursuzluk eksiklik hissi vardı. Kaba davranışları beni kırmaktan çekinmeyişleri, fevri tepkileri, ev işlerinde yaptığım her şeyde kusur bulma, ailesine karşı benim arkamda duramaması… Bunlara bide ilgisizlik ve umarsızlık eklenince artık bende sabır taştı. Kalbimi kırar sonra gönlümü alır uğraşır ama artık işler çığrından çıktı dışarı çıksak gezmeye gitsek bile kavga eder olduk. Birlikte bir şey yapmak istesem zorla yapar gibi bir hali var. Telefondan başını kaldırmaz, evde öldüm mü kaldım mı sormaz merak etmez oldu. Tekrar eski hale gelmek için hep uğraştım, iyi olalım eğlenelim gülelim diye. Eskiden sorunlarımız olsa da daha çabuk halleder keyfimize bakardık yine. Şimdi olmuyor işte ne yapsak sonu kavga… toparlayamıyoruz artık. bugün de yine kavga ettik ve artık ben tükendiğimi hissettim. İlişkimizin artık bitmiş veya tehlikede olduğunu derinden hissettim. Sabah çok saçma bir nedenden kavga ettik (çok detay vermeyeyim uzun olmasın) akşam dışarı çıktık onun üzerine konuşurken yine konu uzadı başka yerlere gitti… en son yaptığım ev işleriyle ilgili şikayet edince ve her zamanki gibi hiçbir işe elini sürmeyip bilmişlik taslayınca (bir bildiğide yok) bende kayış koptu. Açtım ağzımı yumdum gözümü. Arabaya bindik devam… o sırada annem eşimi aradı eşim başladı anneme dert yanmaya bende ağlıyorum. O bağırıyor ben bağırıyorum… annem bizi sakinleştirmeye çalıştı. Eşim çekti kenara üçümüz saatlerce konuştuk o beni şikayet etti bende onu ettim. Sonra annem nasıl yaptı bilmiyorum ikimizide baya bir yatıştırdı. Bu kavgalarımıza ailem şahit olsun hiç istemiyorum sonradan onlar üzülüyor diye kahroluyorum ama durum öyle bir hal aldı ki artık ister istemez alet ediyoruz bende eşimde. Artık sağlıklı düşünemez haldeyim bir uzman desteği almak istiyorum ama sizin yorumlarınızda benim için çok değerli. Buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim şu durumda ne yapmalıyım yorumlarınıza ihtiyacım var
Bu adamın huyu anladığım kadarıyla en başından beri böyleymiş. Ve siz bunu bilerek evlenmişsiniz?

evliliğiniz ikiniz için de eziyet haline gelmiş. Saygı kalmamış.

bilemiyorum zaten en başından beri huyu böyle olan birine terapi işler mi ama, çift terapisini deneyin, eğer olmazsa boşanın.

ikinizin de mutsuz olduğu bir evliliği devam ettirmeye çalışmanın anlamı yok.

bazen ne yaparsak yapalım 2 kişi bir türlü ortak paydada buluşmayı beceremeyebiliyor…
 
Bu adamın huyu anladığım kadarıyla en başından beri böyleymiş. Ve siz bunu bilerek evlenmişsiniz?

evliliğiniz ikiniz için de eziyet haline gelmiş. Saygı kalmamış.

bilemiyorum zaten en başından beri huyu böyle olan birine terapi işler mi ama, çift terapisini deneyin, eğer olmazsa boşanın.

ikinizin de mutsuz olduğu bir evliliği devam ettirmeye çalışmanın anlamı yok.

bazen ne yaparsak yapalım 2 kişi bir türlü ortak paydada buluşmayı beceremeyebiliyor…

Sevgiliyken hiç böyle değildi. Terapi benimde aklımda ama gider mi bilmiyorum
 
Kendisi bana dik kafalısın diyor ama o dik kafalının alası. Ben fikirlerimi söyleyince yapmak istediklerimi diyince dik kafalı oluyorum ona göre. İstiyor ki hep kendi sözü geçsin, ben onun dediğinin üstüne laf demiyim
 
Merhabalar 2 senelik evliyim ve hissettiğim şey artık eşimle birbirimize tahammülümüz azalmış durumda. Evliliğimiz başından beri çalkantılıydı, tartışırdık çoğu konuda fikir ayrılıklarımız ve iletişim sorunlarımız vardı. Mutlu zamanlarımızda oldu ama genelde içimde hep bir huzursuzluk eksiklik hissi vardı. Kaba davranışları beni kırmaktan çekinmeyişleri, fevri tepkileri, ev işlerinde yaptığım her şeyde kusur bulma, ailesine karşı benim arkamda duramaması… Bunlara bide ilgisizlik ve umarsızlık eklenince artık bende sabır taştı. Kalbimi kırar sonra gönlümü alır uğraşır ama artık işler çığrından çıktı dışarı çıksak gezmeye gitsek bile kavga eder olduk. Birlikte bir şey yapmak istesem zorla yapar gibi bir hali var. Telefondan başını kaldırmaz, evde öldüm mü kaldım mı sormaz merak etmez oldu. Tekrar eski hale gelmek için hep uğraştım, iyi olalım eğlenelim gülelim diye. Eskiden sorunlarımız olsa da daha çabuk halleder keyfimize bakardık yine. Şimdi olmuyor işte ne yapsak sonu kavga… toparlayamıyoruz. bugün de yine kavga ettik ve ben tükendiğimi hissettim. İlişkimizin bitmiş veya tehlikede olduğunu derinden hissettim. Sabah çok saçma bir nedenden kavga ettik (çok detay vermeyeyim uzun olmasın) akşam dışarı çıktık onun üzerine konuşurken yine konu uzadı başka yerlere gitti… en son yaptığım ev işleriyle ilgili şikayet edince ve her zamanki gibi hiçbir işe elini sürmeyip bilmişlik taslayınca (bir bildiğide yok) bende kayış koptu. Açtım ağzımı yumdum gözümü. Arabaya bindik devam… o sırada annem eşimi aradı eşim başladı anneme dert yanmaya bende ağlıyorum. O bağırıyor ben bağırıyorum… annem bizi sakinleştirmeye çalıştı. Eşim çekti kenara üçümüz saatlerce konuştuk o beni şikayet etti bende onu ettim. Sonra annem nasıl yaptı bilmiyorum ikimizide baya bir yatıştırdı. Eşim yumuşadı sıcak davranmaya ilgilenmeye başladı. Bu kavgalarımıza ailem şahit olsun hiç istemiyorum sonradan onlar üzülüyor diye kahroluyorum ama durum öyle bir hal aldı ki artık ister istemez alet ediyoruz bende eşimde. Artık çok sağlıklı düşünemez haldeyim bir uzman desteği almak istiyorum ama sizin yorumlarınızda benim için bir o kadar değerli. Buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim şu durumda ne yapmalıyım
Uzman desteğini birlikte alırsanız sorun çözülür ancak..
 
Merhabalar 2 senelik evliyim ve hissettiğim şey artık eşimle birbirimize tahammülümüz azalmış durumda. Evliliğimiz başından beri çalkantılıydı, tartışırdık çoğu konuda fikir ayrılıklarımız ve iletişim sorunlarımız vardı. Mutlu zamanlarımızda oldu ama genelde içimde hep bir huzursuzluk eksiklik hissi vardı. Kaba davranışları beni kırmaktan çekinmeyişleri, fevri tepkileri, ev işlerinde yaptığım her şeyde kusur bulma, ailesine karşı benim arkamda duramaması… Bunlara bide ilgisizlik ve umarsızlık eklenince artık bende sabır taştı. Kalbimi kırar sonra gönlümü alır uğraşır ama artık işler çığrından çıktı dışarı çıksak gezmeye gitsek bile kavga eder olduk. Birlikte bir şey yapmak istesem zorla yapar gibi bir hali var. Telefondan başını kaldırmaz, evde öldüm mü kaldım mı sormaz merak etmez oldu. Tekrar eski hale gelmek için hep uğraştım, iyi olalım eğlenelim gülelim diye. Eskiden sorunlarımız olsa da daha çabuk halleder keyfimize bakardık yine. Şimdi olmuyor işte ne yapsak sonu kavga… toparlayamıyoruz. bugün de yine kavga ettik ve ben tükendiğimi hissettim. İlişkimizin bitmiş veya tehlikede olduğunu derinden hissettim. Sabah çok saçma bir nedenden kavga ettik (çok detay vermeyeyim uzun olmasın) akşam dışarı çıktık onun üzerine konuşurken yine konu uzadı başka yerlere gitti… en son yaptığım ev işleriyle ilgili şikayet edince ve her zamanki gibi hiçbir işe elini sürmeyip bilmişlik taslayınca (bir bildiğide yok) bende kayış koptu. Açtım ağzımı yumdum gözümü. Arabaya bindik devam… o sırada annem eşimi aradı eşim başladı anneme dert yanmaya bende ağlıyorum. O bağırıyor ben bağırıyorum… annem bizi sakinleştirmeye çalıştı. Eşim çekti kenara üçümüz saatlerce konuştuk o beni şikayet etti bende onu ettim. Sonra annem nasıl yaptı bilmiyorum ikimizide baya bir yatıştırdı. Eşim yumuşadı sıcak davranmaya ilgilenmeye başladı. Bu kavgalarımıza ailem şahit olsun hiç istemiyorum sonradan onlar üzülüyor diye kahroluyorum ama durum öyle bir hal aldı ki artık ister istemez alet ediyoruz bende eşimde. Artık çok sağlıklı düşünemez haldeyim bir uzman desteği almak istiyorum ama sizin yorumlarınızda benim için bir o kadar değerli. Buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim şu durumda ne yapmalıyım
Pek fikir verilebilecek bi durum yok aslında. Eşinizin kendine çeki düzen vermesi, Sizin de biraz kafanızı toparlamanız gerekiyor. Destek eşli olarak şart. O zamana kadar umursamamayı deneyin. Bi süre kafa dinlemek için seyehat edebilirsiniz bu mümkün değilse Ne bileyim uyku için satılan kulak tıkaçları var. Söylenmeye başladığı zaman takabilirsiniz. Ya da cevap vermemek için o an içinizden sayı sayabilirsiniz. Ya da kulaklıktan müzik dinleyin. Bunlar sürtüşmekten uzak kalmanız için size vereceğim aklıma gelen şeyler. Eşiniz için bişey diyemeyeceğim çekilmez gerçekten ona ne denir ne edilir bilemedim.
 
Merhabalar 2 senelik evliyim ve hissettiğim şey artık eşimle birbirimize tahammülümüz azalmış durumda. Evliliğimiz başından beri çalkantılıydı, tartışırdık çoğu konuda fikir ayrılıklarımız ve iletişim sorunlarımız vardı. Mutlu zamanlarımızda oldu ama genelde içimde hep bir huzursuzluk eksiklik hissi vardı. Kaba davranışları beni kırmaktan çekinmeyişleri, fevri tepkileri, ev işlerinde yaptığım her şeyde kusur bulma, ailesine karşı benim arkamda duramaması… Bunlara bide ilgisizlik ve umarsızlık eklenince artık bende sabır taştı. Kalbimi kırar sonra gönlümü alır uğraşır ama artık işler çığrından çıktı dışarı çıksak gezmeye gitsek bile kavga eder olduk. Birlikte bir şey yapmak istesem zorla yapar gibi bir hali var. Telefondan başını kaldırmaz, evde öldüm mü kaldım mı sormaz merak etmez oldu. Tekrar eski hale gelmek için hep uğraştım, iyi olalım eğlenelim gülelim diye. Eskiden sorunlarımız olsa da daha çabuk halleder keyfimize bakardık yine. Şimdi olmuyor işte ne yapsak sonu kavga… toparlayamıyoruz. bugün de yine kavga ettik ve ben tükendiğimi hissettim. İlişkimizin bitmiş veya tehlikede olduğunu derinden hissettim. Sabah çok saçma bir nedenden kavga ettik (çok detay vermeyeyim uzun olmasın) akşam dışarı çıktık onun üzerine konuşurken yine konu uzadı başka yerlere gitti… en son yaptığım ev işleriyle ilgili şikayet edince ve her zamanki gibi hiçbir işe elini sürmeyip bilmişlik taslayınca (bir bildiğide yok) bende kayış koptu. Açtım ağzımı yumdum gözümü. Arabaya bindik devam… o sırada annem eşimi aradı eşim başladı anneme dert yanmaya bende ağlıyorum. O bağırıyor ben bağırıyorum… annem bizi sakinleştirmeye çalıştı. Eşim çekti kenara üçümüz saatlerce konuştuk o beni şikayet etti bende onu ettim. Sonra annem nasıl yaptı bilmiyorum ikimizide baya bir yatıştırdı. Eşim yumuşadı sıcak davranmaya ilgilenmeye başladı. Bu kavgalarımıza ailem şahit olsun hiç istemiyorum sonradan onlar üzülüyor diye kahroluyorum ama durum öyle bir hal aldı ki artık ister istemez alet ediyoruz bende eşimde. Artık çok sağlıklı düşünemez haldeyim bir uzman desteği almak istiyorum ama sizin yorumlarınızda benim için bir o kadar değerli. Buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim şu durumda ne yapmalıyım
Kesinlikle çift terapisi alın, iç görüsü yüksek birisine benziyorsunuz, eşiniz de gayretli olursa epey mesafe alırsınız. Çocuklarınız var mı? Varsa kaç yaşlarında?
 
Kesinlikle çift terapisi alın, iç görüsü yüksek birisine benziyorsunuz, eşiniz de gayretli olursa epey mesafe alırsınız. Çocuklarınız var mı? Varsa kaç yaşlarında?

Çocuk yok. Terapi düşüneceğim teşekkür ederim
 
Merhabalar 2 senelik evliyim ve hissettiğim şey artık eşimle birbirimize tahammülümüz azalmış durumda. Evliliğimiz başından beri çalkantılıydı, tartışırdık çoğu konuda fikir ayrılıklarımız ve iletişim sorunlarımız vardı. Mutlu zamanlarımızda oldu ama genelde içimde hep bir huzursuzluk eksiklik hissi vardı. Kaba davranışları beni kırmaktan çekinmeyişleri, fevri tepkileri, ev işlerinde yaptığım her şeyde kusur bulma, ailesine karşı benim arkamda duramaması… Bunlara bide ilgisizlik ve umarsızlık eklenince artık bende sabır taştı. Kalbimi kırar sonra gönlümü alır uğraşır ama artık işler çığrından çıktı dışarı çıksak gezmeye gitsek bile kavga eder olduk. Birlikte bir şey yapmak istesem zorla yapar gibi bir hali var. Telefondan başını kaldırmaz, evde öldüm mü kaldım mı sormaz merak etmez oldu. Tekrar eski hale gelmek için hep uğraştım, iyi olalım eğlenelim gülelim diye. Eskiden sorunlarımız olsa da daha çabuk halleder keyfimize bakardık yine. Şimdi olmuyor işte ne yapsak sonu kavga… toparlayamıyoruz. bugün de yine kavga ettik ve ben tükendiğimi hissettim. İlişkimizin bitmiş veya tehlikede olduğunu derinden hissettim. Sabah çok saçma bir nedenden kavga ettik (çok detay vermeyeyim uzun olmasın) akşam dışarı çıktık onun üzerine konuşurken yine konu uzadı başka yerlere gitti… en son yaptığım ev işleriyle ilgili şikayet edince ve her zamanki gibi hiçbir işe elini sürmeyip bilmişlik taslayınca (bir bildiğide yok) bende kayış koptu. Açtım ağzımı yumdum gözümü. Arabaya bindik devam… o sırada annem eşimi aradı eşim başladı anneme dert yanmaya bende ağlıyorum. O bağırıyor ben bağırıyorum… annem bizi sakinleştirmeye çalıştı. Eşim çekti kenara üçümüz saatlerce konuştuk o beni şikayet etti bende onu ettim. Sonra annem nasıl yaptı bilmiyorum ikimizide baya bir yatıştırdı. Eşim yumuşadı sıcak davranmaya ilgilenmeye başladı. Bu kavgalarımıza ailem şahit olsun hiç istemiyorum sonradan onlar üzülüyor diye kahroluyorum ama durum öyle bir hal aldı ki artık ister istemez alet ediyoruz bende eşimde. Artık çok sağlıklı düşünemez haldeyim bir uzman desteği almak istiyorum ama sizin yorumlarınızda benim için bir o kadar değerli. Buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim şu durumda ne yapmalıyım
İki yil evlilikte artık bir şeylerin oturmaya başladığı dönemdir. Bu vakte kadar problemleri yönetmekte yanlış davranmış olabilirsiniz daha geç olmadan terapi alın. İlk yıllarda olayların bu kadar büyümesi normal. İkiniz de baskın karakter olabilirsiniz. Bazı yerde eşiniz, bazı yerde siz alttan almayı öğrenmelisiniz. Bunu birbirinize hassas olduğunuz noktaları söyleyerek hatta yazarak yapın. Kızdığınız zaman bunu net bir şekilde, suçlamadan, ağlayıp sizlamadan birkaç cümlede ne hissettiğinizi söyleyerek yapın. Yoksa erkekler anlamıyor. Misal ev işinde destek istiyorsaniz. Onun iyi oldugu vakitte bugün çok yoruldum aslında şunu sen yapsan ne iyi olur çok mutlu olurum deyin. Olumlu cümleler kurun. Sorunlariniz bu kadarsa ve sevgi varsa çözülmeyecek bir durum degil. Ertelemeden uzmandan yardım alin. Bu dönemde çocuk düşünmeyin. Arada ailelerden yardim almakta sorun yok dış gözden yanlış yaptığını görmesi iyi olur esinizin. Tabi her seyi de aileye tasimamak lazım.
 
Merhabalar 2 senelik evliyim ve hissettiğim şey artık eşimle birbirimize tahammülümüz azalmış durumda. Evliliğimiz başından beri çalkantılıydı, tartışırdık çoğu konuda fikir ayrılıklarımız ve iletişim sorunlarımız vardı. Mutlu zamanlarımızda oldu ama genelde içimde hep bir huzursuzluk eksiklik hissi vardı. Kaba davranışları beni kırmaktan çekinmeyişleri, fevri tepkileri, ev işlerinde yaptığım her şeyde kusur bulma, ailesine karşı benim arkamda duramaması… Bunlara bide ilgisizlik ve umarsızlık eklenince artık bende sabır taştı. Kalbimi kırar sonra gönlümü alır uğraşır ama artık işler çığrından çıktı dışarı çıksak gezmeye gitsek bile kavga eder olduk. Birlikte bir şey yapmak istesem zorla yapar gibi bir hali var. Telefondan başını kaldırmaz, evde öldüm mü kaldım mı sormaz merak etmez oldu. Tekrar eski hale gelmek için hep uğraştım, iyi olalım eğlenelim gülelim diye. Eskiden sorunlarımız olsa da daha çabuk halleder keyfimize bakardık yine. Şimdi olmuyor işte ne yapsak sonu kavga… toparlayamıyoruz. bugün de yine kavga ettik ve ben tükendiğimi hissettim. İlişkimizin bitmiş veya tehlikede olduğunu derinden hissettim. Sabah çok saçma bir nedenden kavga ettik (çok detay vermeyeyim uzun olmasın) akşam dışarı çıktık onun üzerine konuşurken yine konu uzadı başka yerlere gitti… en son yaptığım ev işleriyle ilgili şikayet edince ve her zamanki gibi hiçbir işe elini sürmeyip bilmişlik taslayınca (bir bildiğide yok) bende kayış koptu. Açtım ağzımı yumdum gözümü. Arabaya bindik devam… o sırada annem eşimi aradı eşim başladı anneme dert yanmaya bende ağlıyorum. O bağırıyor ben bağırıyorum… annem bizi sakinleştirmeye çalıştı. Eşim çekti kenara üçümüz saatlerce konuştuk o beni şikayet etti bende onu ettim. Sonra annem nasıl yaptı bilmiyorum ikimizide baya bir yatıştırdı. Eşim yumuşadı sıcak davranmaya ilgilenmeye başladı. Bu kavgalarımıza ailem şahit olsun hiç istemiyorum sonradan onlar üzülüyor diye kahroluyorum ama durum öyle bir hal aldı ki artık ister istemez alet ediyoruz bende eşimde. Artık çok sağlıklı düşünemez haldeyim bir uzman desteği almak istiyorum ama sizin yorumlarınızda benim için bir o kadar değerli. Buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim şu durumda ne yapmalıyım
çift terapisi, baktın olmuyo boşa. vakit kaybetme.
 
Merhabalar 2 senelik evliyim ve hissettiğim şey artık eşimle birbirimize tahammülümüz azalmış durumda. Evliliğimiz başından beri çalkantılıydı, tartışırdık çoğu konuda fikir ayrılıklarımız ve iletişim sorunlarımız vardı. Mutlu zamanlarımızda oldu ama genelde içimde hep bir huzursuzluk eksiklik hissi vardı. Kaba davranışları beni kırmaktan çekinmeyişleri, fevri tepkileri, ev işlerinde yaptığım her şeyde kusur bulma, ailesine karşı benim arkamda duramaması… Bunlara bide ilgisizlik ve umarsızlık eklenince artık bende sabır taştı. Kalbimi kırar sonra gönlümü alır uğraşır ama artık işler çığrından çıktı dışarı çıksak gezmeye gitsek bile kavga eder olduk. Birlikte bir şey yapmak istesem zorla yapar gibi bir hali var. Telefondan başını kaldırmaz, evde öldüm mü kaldım mı sormaz merak etmez oldu. Tekrar eski hale gelmek için hep uğraştım, iyi olalım eğlenelim gülelim diye. Eskiden sorunlarımız olsa da daha çabuk halleder keyfimize bakardık yine. Şimdi olmuyor işte ne yapsak sonu kavga… toparlayamıyoruz. bugün de yine kavga ettik ve ben tükendiğimi hissettim. İlişkimizin bitmiş veya tehlikede olduğunu derinden hissettim. Sabah çok saçma bir nedenden kavga ettik (çok detay vermeyeyim uzun olmasın) akşam dışarı çıktık onun üzerine konuşurken yine konu uzadı başka yerlere gitti… en son yaptığım ev işleriyle ilgili şikayet edince ve her zamanki gibi hiçbir işe elini sürmeyip bilmişlik taslayınca (bir bildiğide yok) bende kayış koptu. Açtım ağzımı yumdum gözümü. Arabaya bindik devam… o sırada annem eşimi aradı eşim başladı anneme dert yanmaya bende ağlıyorum. O bağırıyor ben bağırıyorum… annem bizi sakinleştirmeye çalıştı. Eşim çekti kenara üçümüz saatlerce konuştuk o beni şikayet etti bende onu ettim. Sonra annem nasıl yaptı bilmiyorum ikimizide baya bir yatıştırdı. Eşim yumuşadı sıcak davranmaya ilgilenmeye başladı. Bu kavgalarımıza ailem şahit olsun hiç istemiyorum sonradan onlar üzülüyor diye kahroluyorum ama durum öyle bir hal aldı ki artık ister istemez alet ediyoruz bende eşimde. Artık çok sağlıklı düşünemez haldeyim bir uzman desteği almak istiyorum ama sizin yorumlarınızda benim için bir o kadar değerli. Buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim şu durumda ne yapmalıyım
Annenizi neden karıştırıyorsunuz kadincagiz napsin yani terapiste falan gidin birbirinize saygınız kalmamış konusamiyorsunuz bile.
 
Adam tipik ataerkil, ben erkeğim, ben bilirim benim dediğim üzerine söz söyleyemezsin. Senin işin ev işi, yemek temizlik, bana diklenip benle aşık atamazsın, sus otur edebinle, seni kaale bile almıyorum ailen benim muhatabım erkeği. Bu adam terapiye gelir mi, gelse bakış açısını değiştirebilir mi bilmiyorum. Adamın genel olarak kadına ve evliliğe bakış açısında sıkıntı var
 
Merhabalar 2 senelik evliyim ve hissettiğim şey artık eşimle birbirimize tahammülümüz azalmış durumda. Evliliğimiz başından beri çalkantılıydı, tartışırdık çoğu konuda fikir ayrılıklarımız ve iletişim sorunlarımız vardı. Mutlu zamanlarımızda oldu ama genelde içimde hep bir huzursuzluk eksiklik hissi vardı. Kaba davranışları beni kırmaktan çekinmeyişleri, fevri tepkileri, ev işlerinde yaptığım her şeyde kusur bulma, ailesine karşı benim arkamda duramaması… Bunlara bide ilgisizlik ve umarsızlık eklenince artık bende sabır taştı. Kalbimi kırar sonra gönlümü alır uğraşır ama artık işler çığrından çıktı dışarı çıksak gezmeye gitsek bile kavga eder olduk. Birlikte bir şey yapmak istesem zorla yapar gibi bir hali var. Telefondan başını kaldırmaz, evde öldüm mü kaldım mı sormaz merak etmez oldu. Tekrar eski hale gelmek için hep uğraştım, iyi olalım eğlenelim gülelim diye. Eskiden sorunlarımız olsa da daha çabuk halleder keyfimize bakardık yine. Şimdi olmuyor işte ne yapsak sonu kavga… toparlayamıyoruz. bugün de yine kavga ettik ve ben tükendiğimi hissettim. İlişkimizin bitmiş veya tehlikede olduğunu derinden hissettim. Sabah çok saçma bir nedenden kavga ettik (çok detay vermeyeyim uzun olmasın) akşam dışarı çıktık onun üzerine konuşurken yine konu uzadı başka yerlere gitti… en son yaptığım ev işleriyle ilgili şikayet edince ve her zamanki gibi hiçbir işe elini sürmeyip bilmişlik taslayınca (bir bildiğide yok) bende kayış koptu. Açtım ağzımı yumdum gözümü. Arabaya bindik devam… o sırada annem eşimi aradı eşim başladı anneme dert yanmaya bende ağlıyorum. O bağırıyor ben bağırıyorum… annem bizi sakinleştirmeye çalıştı. Eşim çekti kenara üçümüz saatlerce konuştuk o beni şikayet etti bende onu ettim. Sonra annem nasıl yaptı bilmiyorum ikimizide baya bir yatıştırdı. Eşim yumuşadı sıcak davranmaya ilgilenmeye başladı. Bu kavgalarımıza ailem şahit olsun hiç istemiyorum sonradan onlar üzülüyor diye kahroluyorum ama durum öyle bir hal aldı ki artık ister istemez alet ediyoruz bende eşimde. Artık çok sağlıklı düşünemez haldeyim bir uzman desteği almak istiyorum ama sizin yorumlarınızda benim için bir o kadar değerli. Buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim şu durumda ne yapmalıyım
Annwnıze yansıtmayın
 
aynen benimde ayni sorunlarim vardi bosandim her gecen gun tahamul edemez olduk.sornlarimiz ufacikken buyudu bende hep kurtarma taraftari oldum.ama suclu bendim.hep hakliydi sanki yuva yalan tek tarafli gibi...
 
Back