Eşimle ayrılma kararı aldık.

aysejdoek

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
8 Ekim 2024
89
31
3
24
2 senelik evliyim uzun bir süre vajinismus sorunu yaşadım ama eşimin de aylarca bu sorundan kaçması sadece suçlaması destek çıkmaması bu süreci bayağı uzattı. Ben bu süreçte hem hayatımla hem bu sorunla hem eşimin ailesinin her sorunuyla uğraşmak zorunda kaldım. Maalesef eşim uzak durmama hiç izin vermedi. Annesi babasını seviyordum ama mesafeli olmak istedim o çizgiyi eşim hep bozdurdu. Bu kadar süreden sonra bu hastalığı atlattım psikolojim kendime geldi yavaş yavaş ve gebe kalıp düşük yaptım. Üç gün oluyor. Eşim bu süreçte hiçbir şey yaşamamışım gibi tek kendş derdiymiş gibi sessizleşmeyi seçti bu onun kendini iyi hissettiği biçim dedim sesimi çıkarmadım. Bu üç gün içinde her şeyleri koştuğum eşimin ailesi ( kayınvalidem hariç) hiç kimse bu süreçte geçmiş olsun nasılsın bile demedi. Ben de bundan dolayı büyük bir mesafe kararı aldım. Eşimle bunu paylaştım ve üzgün olduğum için nankör olduklarından bundan sonra herkese tam da hak ettikleri gibi davranacağımdan bahsettim sen böyle konuşamazsın sen kimsin gibi cümleler kurdu. Haliyle kavga alevlendi. Dışarıdaydık bulunduğumuz yerden kalktık arabamıza gittik. Bana hakaretlerde bulundu ne söylediyse aynısını geri söyledim ona ne eksik ne fazla. Beni ailemin evine götürmekle tehdit etti. Komik geldi ve götürmesini istedim. Kesinlikle görüşmek istemiyorum ama çok üzgünüm. Eşim ne kadar o çizgiyi koruduğunu düşünse de sevgili olduğumuzun zamandan tutun düğünümüz zamanından tutun bu zamana kadar her zaman onlar yüzünden beni üzdü ben onlara iyi olmak zorundayım ama onlar değile getirdi her zaman. Anneme neden geldiğimi söyledim ailem geri kafalı değil ama babam rahatsızdı biraz üzülmesin ve daha ne yapacağımı bilemediğim için hiçbir şey söylemedim. Karmaşık ve uzun anlatmış olabilirim. Şimdiden teşekkür ederim
 
Eşinin insanın yanında olmaması, derdini anlamaması kısaca aynı dili konuşmuyor olmak zamanla düzelen şeyler değil.
 
2 senelik evliyim uzun bir süre vajinismus sorunu yaşadım ama eşimin de aylarca bu sorundan kaçması sadece suçlaması destek çıkmaması bu süreci bayağı uzattı. Ben bu süreçte hem hayatımla hem bu sorunla hem eşimin ailesinin her sorunuyla uğraşmak zorunda kaldım. Maalesef eşim uzak durmama hiç izin vermedi. Annesi babasını seviyordum ama mesafeli olmak istedim o çizgiyi eşim hep bozdurdu. Bu kadar süreden sonra bu hastalığı atlattım psikolojim kendime geldi yavaş yavaş ve gebe kalıp düşük yaptım. Üç gün oluyor. Eşim bu süreçte hiçbir şey yaşamamışım gibi tek kendş derdiymiş gibi sessizleşmeyi seçti bu onun kendini iyi hissettiği biçim dedim sesimi çıkarmadım. Bu üç gün içinde her şeyleri koştuğum eşimin ailesi ( kayınvalidem hariç) hiç kimse bu süreçte geçmiş olsun nasılsın bile demedi. Ben de bundan dolayı büyük bir mesafe kararı aldım. Eşimle bunu paylaştım ve üzgün olduğum için nankör olduklarından bundan sonra herkese tam da hak ettikleri gibi davranacağımdan bahsettim sen böyle konuşamazsın sen kimsin gibi cümleler kurdu. Haliyle kavga alevlendi. Dışarıdaydık bulunduğumuz yerden kalktık arabamıza gittik. Bana hakaretlerde bulundu ne söylediyse aynısını geri söyledim ona ne eksik ne fazla. Beni ailemin evine götürmekle tehdit etti. Komik geldi ve götürmesini istedim. Kesinlikle görüşmek istemiyorum ama çok üzgünüm. Eşim ne kadar o çizgiyi koruduğunu düşünse de sevgili olduğumuzun zamandan tutun düğünümüz zamanından tutun bu zamana kadar her zaman onlar yüzünden beni üzdü ben onlara iyi olmak zorundayım ama onlar değile getirdi her zaman. Anneme neden geldiğimi söyledim ailem geri kafalı değil ama babam rahatsızdı biraz üzülmesin ve daha ne yapacağımı bilemediğim için hiçbir şey söylemedim. Karmaşık ve uzun anlatmış olabilirim. Şimdiden teşekkür ederim
En baştan belliymiş zaten, siz yetişkin bir adamı değiştirmeye daha da önemlisi düşünce biçimini , hayata bakış açısını , aile ilişkilerini değiştirmeye işini girişmişsiniz. Açık şekilde başarısız olmuş ve sizi ezmelerine izin vermişsiniz. Babanızın hasta olması , aşağılandığınız , küçük görüldüğünüz bir ilişkiyi devam ettirmemin bahanesi olamaz.
 
Evet ama hep bir şekilde bunların çok büyük bir sorun olmayacağına kendimi inandırdım :) en büyük hatamız da bu ya kendimizi inandırmak
İnandırmak değil, kendinize açık ve net bir şekilde yalan söylemişsiniz. Çünkü bu adamla evlenmeyi ya da sadece bir adamla evlenmeyi çok istemişsiniz. Şimdi asıl soru , tüm bu davranışlara rağmen evliliğinizi devam ettirecek misiniz ?
 
İnandırmak değil, kendinize açık ve net bir şekilde yalan söylemişsiniz. Çünkü bu adamla evlenmeyi ya da sadece bir adamla evlenmeyi çok istemişsiniz. Şimdi asıl soru , tüm bu davranışlara rağmen evliliğinizi devam ettirecek misiniz ?
Evlilik gibi bir merakım yoktu 25 yaşındayım kendi aile yapıma göre çok erken yaşta evlendim. Eşim de 29 yaşında yetişkin bir insanı değiştirmek gibi bir niyetim yoktu. Kartlar açık oynanmadığı için her zaman kendimi inandıracak bir sebebim oldu. Kendimi kandırdım. Eşimle ailesiyle ilgili konular dışında hemen hemen hiç problemimiz olmadı. Olayların içinde olmadan bu kadar rahat konuşmak neden devam ettin diye sert üslupla yaklaşmak ne kadar doğru bilemedim :/
 
Evlilik gibi bir merakım yoktu 25 yaşındayım kendi aile yapıma göre çok erken yaşta evlendim. Eşim de 29 yaşında yetişkin bir insanı değiştirmek gibi bir niyetim yoktu. Kartlar açık oynanmadığı için her zaman kendimi inandıracak bir sebebim oldu. Kendimi kandırdım. Eşimle ailesiyle ilgili konular dışında hemen hemen hiç problemimiz olmadı. Olayların içinde olmadan bu kadar rahat konuşmak neden devam ettin diye sert üslupla yaklaşmak ne kadar doğru bilemedim :/
Kartları açık oynamadı diyorsunuz ama evlenmeden önce çok sorun yaşamışsınız. Zaten kimse ben kötüyüm , sana kötü davranacağım demez. İlişki içinde görür ve değerlendirmesini yaparsınız. Siz bu değerlendirmeyi yaparsınız. Kendinizi inandırma sebepleriniz neydi, durun tahmin edeyim . Aslında çok iyi bir insan, ben çok seviyorum , o beni çok seviyor, bazı yanlış davranışları olsa da ( büyük olasılıkla benimle evlenilmez diye bağıran davranışlardı oysa ) temelde iyi bir insan olduğu için benim için davranışlarını değiştirir, güzelce anlatırsam düzelir , bu yaşadığımız sorunların hepsi evlenince düzelecek çünkü biz evlenmiş olacağız, tüm sorun ailesi , o ailesi olmasa mükemmel erkek aslında.
Sizin ki gibi olayların içinde , bazen davalı , bazen davacı vekili oldum.
 
Kartları açık oynamadı diyorsunuz ama evlenmeden önce çok sorun yaşamışsınız. Zaten kimse ben kötüyüm , sana kötü davranacağım demez. İlişki içinde görür ve değerlendirmesini yaparsınız. Siz bu değerlendirmeyi yaparsınız. Kendinizi inandırma sebepleriniz neydi, durun tahmin edeyim . Aslında çok iyi bir insan, ben çok seviyorum , o beni çok seviyor, bazı yanlış davranışları olsa da ( büyük olasılıkla benimle evlenilmez diye bağıran davranışlardı oysa ) temelde iyi bir insan olduğu için benim için davranışlarını değiştirir, güzelce anlatırsam düzelir , bu yaşadığımız sorunların hepsi evlenince düzelecek çünkü biz evlenmiş olacağız, tüm sorun ailesi , o ailesi olmasa mükemmel erkek aslında.
Sizin ki gibi olayların içinde , bazen davalı , bazen davacı vekili oldum.
Nasıl bir süreç izlememi tavsiye edersiniz
 
Herhangi bir yargılamada bulunmak istemiyorum ama seven adam koca gibi koca olan adam seni aile evine götürmez. Bunlar normal şeyler normal yaşantılar değil. Her evlilikte sorunlar olabilir oluyor da ama o sorunların da normali anormali var. Tartışmak normal karşılıklı hakaretler asla normal değil mesela. Dediğim gibi bir adamın karısını lendi eliyle evinden ayırması hiç hiç normal değil. Genceciksiniz hayatınızın kıymetini bilin
 
Babanın evine bırakılmak ne demek? Benzetmeler yapıp sizi kırmak istemiyorum. Madem bir süre ayrı kalmak istiyorsunuz kendisi nereye gidiyorsa defolup gitseydi.
Sadece bu yaşanılan bile henüz çocuk yokken bu evliliğin bitmesi gerektigini gösteriyor (bence).
Lütfen bir de çocuk yapıp, sonra kocam bunları bunları yapıyor ama ayrılamam çünkü iyi bir baba yazmayın.
İnanın hayatta değer görmek diye bir şey var. Hem eş hem ailesi tarafından .
Yaşınız çok küçük, katlanmayın 🙏🏻
 
Ne olursa olsun, isterseniz dünyanın en haksız insanı olun üç gün önce düşük yapan eşine şu muameleyi yapmamalı insan. Çok geçmiş olsun bu arada.
 
Öncelikle çok geçmiş olsun. Ben biraz seni hatalı gördüm. Yeni düşük yapmışsın. Belli ki eşinde üzgün. Aile ailen deyip durunca sinirlenmiştir. Yani düşük yapma işini biz de kimse ailesine bile söylemez. İleri aylar için demiyorum yeni hamilelikler için. Sen ortalığı ateşlemişsin eşin de iyice harlamış. Annenin evine getirmesi saçma bir hareket olmuş. Bence biraz sessiz kal. Gelip özür dilerse bir değerlendir.
 
Baba evine bırakılmak demek senin birlikte kurduğumuz, yaşadığımız bu evde gram emeğin yok demek. Çok biliyosa kendi gitseymiş. Çok çirkin bir muamele bu. Hiç burdan döndürüp hayatınıza yazık etmeyin. Ne zaman yanınızda olmuş ki zaten olmasa daha iyi.
 
Back