2 senelik evliyim uzun bir süre vajinismus sorunu yaşadım ama eşimin de aylarca bu sorundan kaçması sadece suçlaması destek çıkmaması bu süreci bayağı uzattı. Ben bu süreçte hem hayatımla hem bu sorunla hem eşimin ailesinin her sorunuyla uğraşmak zorunda kaldım. Maalesef eşim uzak durmama hiç izin vermedi. Annesi babasını seviyordum ama mesafeli olmak istedim o çizgiyi eşim hep bozdurdu. Bu kadar süreden sonra bu hastalığı atlattım psikolojim kendime geldi yavaş yavaş ve gebe kalıp düşük yaptım. Üç gün oluyor. Eşim bu süreçte hiçbir şey yaşamamışım gibi tek kendş derdiymiş gibi sessizleşmeyi seçti bu onun kendini iyi hissettiği biçim dedim sesimi çıkarmadım. Bu üç gün içinde her şeyleri koştuğum eşimin ailesi ( kayınvalidem hariç) hiç kimse bu süreçte geçmiş olsun nasılsın bile demedi. Ben de bundan dolayı büyük bir mesafe kararı aldım. Eşimle bunu paylaştım ve üzgün olduğum için nankör olduklarından bundan sonra herkese tam da hak ettikleri gibi davranacağımdan bahsettim sen böyle konuşamazsın sen kimsin gibi cümleler kurdu. Haliyle kavga alevlendi. Dışarıdaydık bulunduğumuz yerden kalktık arabamıza gittik. Bana hakaretlerde bulundu ne söylediyse aynısını geri söyledim ona ne eksik ne fazla. Beni ailemin evine götürmekle tehdit etti. Komik geldi ve götürmesini istedim. Kesinlikle görüşmek istemiyorum ama çok üzgünüm. Eşim ne kadar o çizgiyi koruduğunu düşünse de sevgili olduğumuzun zamandan tutun düğünümüz zamanından tutun bu zamana kadar her zaman onlar yüzünden beni üzdü ben onlara iyi olmak zorundayım ama onlar değile getirdi her zaman. Anneme neden geldiğimi söyledim ailem geri kafalı değil ama babam rahatsızdı biraz üzülmesin ve daha ne yapacağımı bilemediğim için hiçbir şey söylemedim. Karmaşık ve uzun anlatmış olabilirim. Şimdiden teşekkür ederim