- Konu Sahibi mavibeyaz89
- #1
Iyi gunler herkese, forumda yazilanlari uzun uzun okuduktan sonra uye olmaya karar verdim.
Ben yaklasik 1 senelik evliyim, esimle evlenmeden once çok çok zorluklardan gectik ( ozellikle ailevi konular) , birbirimizi cok severek evlendik ve halda seviyoruz ama cok fazla kavga ediyoruz.
Daha evliligimizin ilk ayinda bosanmaktan soz etmeye basladik. Ben onceden cok sinirli bir insan degildim, evlenmeden once yasadiklarimiz beni tamamen bir sinir hastasi yapti, agresiflestim, duvarlara vurmaya, kendi canimi acitmaya basladim; Bendeki degisikligi esimde fark etti tabii, beni en çokta bu agresiflige iten esimin vurdum duymazligi oldu, bana bi kaç kere el'de kaldirdigi oldu. Onun bir suru korkulari var, mesela yabanci bir yere gittiginde kotu olur, basi doner hemen eve gelmek ister, metroya binemez, asansore binemez, uzun yolculuk yapamaz...boyle seyler ve biz bu yuzden balayina bile gitmedik. Bu sene gidelim dedim geçte olsa, bilmiyorum egerki gidemezsek bu sene senden ayrilirim, seni rahat birakirim diyor.
Onca sey yasamamiza ragmen, birbirimizi bukadar çok sevmemize ragmen anlayamiyorum, her kavga ettigimizde bana nasil git diyebilidigini.
Bugun kafam çok karisik, ne yapacagimi bilmiyorum. Seven bir insan nasil ayrilmayi goze alabilir? Yazik degilmi bizim emeklerimize?
Bunlari onunla konustugumda bana "sen aptalsin, oyuzden anlamiyorsun" diyor. Benim için savassin, ugrassin istiyorum ama o beni terketmenin, hayatimdan çikmanin beni daha mutlu edecegini dusunuyor.
Artik neyin dogru neyin yalnis oldugunu bilmiyorum ama çok mutsuzum...
Ben yaklasik 1 senelik evliyim, esimle evlenmeden once çok çok zorluklardan gectik ( ozellikle ailevi konular) , birbirimizi cok severek evlendik ve halda seviyoruz ama cok fazla kavga ediyoruz.
Daha evliligimizin ilk ayinda bosanmaktan soz etmeye basladik. Ben onceden cok sinirli bir insan degildim, evlenmeden once yasadiklarimiz beni tamamen bir sinir hastasi yapti, agresiflestim, duvarlara vurmaya, kendi canimi acitmaya basladim; Bendeki degisikligi esimde fark etti tabii, beni en çokta bu agresiflige iten esimin vurdum duymazligi oldu, bana bi kaç kere el'de kaldirdigi oldu. Onun bir suru korkulari var, mesela yabanci bir yere gittiginde kotu olur, basi doner hemen eve gelmek ister, metroya binemez, asansore binemez, uzun yolculuk yapamaz...boyle seyler ve biz bu yuzden balayina bile gitmedik. Bu sene gidelim dedim geçte olsa, bilmiyorum egerki gidemezsek bu sene senden ayrilirim, seni rahat birakirim diyor.
Onca sey yasamamiza ragmen, birbirimizi bukadar çok sevmemize ragmen anlayamiyorum, her kavga ettigimizde bana nasil git diyebilidigini.
Bugun kafam çok karisik, ne yapacagimi bilmiyorum. Seven bir insan nasil ayrilmayi goze alabilir? Yazik degilmi bizim emeklerimize?
Bunlari onunla konustugumda bana "sen aptalsin, oyuzden anlamiyorsun" diyor. Benim için savassin, ugrassin istiyorum ama o beni terketmenin, hayatimdan çikmanin beni daha mutlu edecegini dusunuyor.
Artik neyin dogru neyin yalnis oldugunu bilmiyorum ama çok mutsuzum...