- 15 Şubat 2013
- 24.954
- En iyi cevaplar
- 1
- 94.203
- 798
- Konu Sahibi Girlsbelikegirls
-
- #81
Kuzum ne zamandir gormuyodum seni hoşgeldin iki gozumun cicegi
Kuzum ne zamandir gormuyodum seni hoşgeldin iki gozumun cicegiÇok yakından tanıdığım bir tip olduğu için yazmadan edemedim. Kısaca şöyle söyleyeyim asla değişmeyecek çunku herşeyin farkında, işine öyle geldiği için öyle davranıyor, sunduğu bahanelerin tamamı çocukça , sizi susturup , kendi kafanizin içinde yormak için sunulmuş saçmaliklardan ibaret...asıl yaptığı şey ise sizi istedigi modda tutup, kendi maximum konforuna uygun hale getirmek için ehlilestirmek, uzaklasmaniza izin vermeden zamanla iletişim çabalarinizda tükenip vazgecmenizi beklemek.... Herhangi bir hastaligi , sorunu yok yani, onun gözünde siz eş ya da insan değil, sadece evde eğittiği evcil bir hayvan gibisiniz şu anda...
Daha önce de yazdım sürekli yaziyordum çünkü patlayacak gibi oluyorum.ama "ne diyebilirim ki,ne ben seni anladım ne sen beni"diyo. Eee daha ne konuşup paylasicam bende artık susuyorum.bakalim nereye kadar böyle devam edecek. 23senedir böyleyiz.Offf cok sinir bozucu. Peki siz konuyu açsanız sana yazdıklarım hakkında bir şey demeyecek misin diye sorsanız? Ne der?
Aslında birlikte yemek yemek dısında. Hafta sonun izinlerinde ara sıra dışarı cıkıp yemek yiyip ya da misal gezmeye de gidiyoruz.Bazı hafta sonları ise hiç plan yapmıyoruz eşimin dinlenmesi için. Bunda bir problemim yok zaten.hatta ben oyun oynamasına da karşı değilim. Yeterki gerekli oldugunsa vazgecip ilgisini tartısma anında göstersin. Ama eşim tartısma anını gectim tartısma sonrası bile bir cabaso yok.Dediğiniz gibi ben iyi sakin bir dille zaten farkında olmasını durumu anlatrım, böyle bir sorun olabilir mi sende diye anlattım.Ne düşünüyosun diye sordum falan. Benim de anksiyetem var. Kendimden de örnek verdim. Ben de mükemmel değilim benim de bir kaygı bozuklugum zaten var biliyorsun diyerek.Eger bir rahatsızlıgı varsa üzülürüm ama tabi ki bir yandan da çözüme ulasmıs ve sorunu buldugumuz için sevinirim. Ama eger bir rahatsızlıgı yokken bu sekilde cevaplar almışsam sordugum sorulara karsılık eşimden, o zaman ne düşünmeliyim?Bu arada eşime sordugum bir soruya eşim bana seni %70 aşk duygumdan seviyorum, %30 ise iyi bir insan oldugun için seviyorum dedi. Bir de onu daha iyi bir insan yaptıgım için, onu iyi bir insana dönüştürdüğüm için beni sevdiğini söylediMerhaba. İlk başta bende yorum yapanlar gibi düşündüm eşiniz için ama son mesajlarınızdan sonra acaba sorun çok fazla ekran başında olmasından kaynaklı olabilir mi diye düşündüm.
Çocuklarda ekran fazlalığı otizm benzeri bulgulara sebep oluyor ya benzer bişey yani evlilik ilişkisi yok gibi ama sebebi eşinizin zihinsel problemlerinden çok oyun alışksnlığı yüzünden gibi geldi. Anlattıklarıniza göre yemek yemek dışında çift aktiviteniz yok. Psikolojik destek alırken bunu lütfen belirtin. Psikiyatristten sonra da çift terapisine başlamalısınız bence. Ve bu süreçte eşinize karşı anlayışlı olmaya çalışın tamam benim için sorun yok yapalım demesi duygusal olarak kötü hissetmeyeceği anlamına gelmez. Eğer bu evliliği kurtarmak gibi bi çabamız varsa ki son çabanızı sarfettiğinizi söylüyosunuz o zaman bu süreçte eşinize destek olmayı ihmal etmeyin. Daha kolay atlatmanızı sağlıyıcaktır.
Artık otizm mi şizoid mi neyse sorun öğrenip ona göre çözüme ulasmak istiyorum daha fazla tükenmeden. Sorunu bulamamak daha da tüketiyor.psikiyatriye gidecek 2 hafta sonra randevusu var. Bakalım.Bence esinizde otizm tarzi bisey var. Empati falan 0. Karsindakinin duygu durumunu anlama 0.
PEki 23 sene sonunda pişman olmadınız mi hiç keske daha erken zaman da başında ayrılsaydım diye?Daha önce de yazdım sürekli yaziyordum çünkü patlayacak gibi oluyorum.ama "ne diyebilirim ki,ne ben seni anladım ne sen beni"diyo. Eee daha ne konuşup paylasicam bende artık susuyorum.bakalim nereye kadar böyle devam edecek. 23senedir böyleyiz.
Sorunu bulunca çözmesi de kolay olur karar vermekte. Bir an önce ulaşırsınız umarım.Aslında birlikte yemek yemek dısında. Hafta sonun izinlerinde ara sıra dışarı cıkıp yemek yiyip ya da misal gezmeye de gidiyoruz.Bazı hafta sonları ise hiç plan yapmıyoruz eşimin dinlenmesi için. Bunda bir problemim yok zaten.hatta ben oyun oynamasına da karşı değilim. Yeterki gerekli oldugunsa vazgecip ilgisini tartısma anında göstersin. Ama eşim tartısma anını gectim tartısma sonrası bile bir cabaso yok.Dediğiniz gibi ben iyi sakin bir dille zaten farkında olmasını durumu anlatrım, böyle bir sorun olabilir mi sende diye anlattım.Ne düşünüyosun diye sordum falan. Benim de anksiyetem var. Kendimden de örnek verdim. Ben de mükemmel değilim benim de bir kaygı bozuklugum zaten var biliyorsun diyerek.Eger bir rahatsızlıgı varsa üzülürüm ama tabi ki bir yandan da çözüme ulasmıs ve sorunu buldugumuz için sevinirim. Ama eger bir rahatsızlıgı yokken bu sekilde cevaplar almışsam sordugum sorulara karsılık eşimden, o zaman ne düşünmeliyim?Bu arada eşime sordugum bir soruya eşim bana seni %70 aşk duygumdan seviyorum, %30 ise iyi bir insan oldugun için seviyorum dedi. Bir de onu daha iyi bir insan yaptıgım için, onu iyi bir insana dönüştürdüğüm için beni sevdiğini söyledi
Yazdıklarınıza tamamen katılıyorum en basta. Cinsel hayatımız uzun süredir yok. Ev içinde iyi bir arkadas dost ayagına bağladık resmen.Ama bu konu benle ilgili. Çünkü ben bir travma yaşadım eşimle alakası olmayan bir olay. Fakat eşimden gerekli duygusal desteği alamadım o dönemlerimde.Yalnızlastım.Bunu sonradan farkettiğim depresif hissettiğim yalnız hissettiğim zamanlarda. Ve bu yüzden eşime kırıldım kızdım içimde uzaklastım. Eşim de zorlamadı hiç bu konuda.Cinsellik hersey demek değil dedi.Sonra eşimle bir ciddi konusma daha yapmıstım o dönemde.Kendimi mutsuz hissediyorum diyordum o dönemde. Eşim bunun üzerinse durmuyordu. Ya da beni motive etmek için bir sey yapmıyordu.Daha da uzaklastım. yalnızım diye ağlamıstım.Ona içimdekileri anlattım yine şimdi ki gibi. Ben aslında yalnızlastıgımı ve eşimin duygusal olarak yanımda olmadıgını ya da duygularını ifade edemediğini düşünüyordum o dönemde.Ben paylastıgımı iyi anılarında dışında zor zamanlarımı da hatırlayınca eşimin benim beklentim kadar yanımda olmadıgını hissediyorum. Ve bu beni üzdüğü gibi eşimekarşı da kızgınlık hissetiriyor.Tabi ki ben de değiştim ben de onu üzdüm Ama o travmamdan sonra oldu.Ve eşim bu değişimimi hiö sorgulamadı. Çok sevdiğinden mi beni yoksa baska sebeplerden mi bunun da cevabını alamıyorum kendisinden. Ama şuan ki hissiyatım depersiz hissediyorum, tükenmiş hissediyorum. Ona karşı beslediğim sevgi iyi bir insan olmasından mı yoksa aşkla mı ilgili saglıklı tartamaz hale geldim. Bir yanım iyice tükenene kadar cabala ona göre karar ver diyor. Ama eşim suan bana ilgili davranıyorsa da sanki görev gibi yapıyor içinden gelmiyor gibi hissediyorum arrık.Sorunu bulunca çözmesi de kolay olur karar vermekte. Bir an önce ulaşırsınız umarım.
Siz sorun yok diyosunuz ama aslında bu kadar ekran başında bi hayat kişinin kendisi adına bi sorundur. Bence ilişkinizi baltalayan başka bi sorunda bu. Çünkü beklediğiniz oyundan gerekince vazgeçmesi konusunda başarılı görünmüyor.
Bu şekilde cevaplar almışsanız çift terapisine gidin. Sonuç alıp almamaya göre yol izleyebilirsiniz.
Zaten tek başına aşk bir ilişkiyi yürütmeye yetmez. Bence eşinizin tek başına size aşık olmaması karakterinizi de seviyor olması güzel bişey. Bu ilişkiyi daha sürdürülebilir kılar. Ben buna alınmaz aksine eşim bana hem bir eş olarak aşık hemde insan olarak seviyor diye sevinirim. Sonuçta bi ilişki her gün aşk çiçek böcek değil kişiliğini onaylamadığınız biriyle nasıl hayat geçer?
Bi de yazdınız mı hatırlamıyorum cinsel hayatınız nasıl? Zaten yoksa aslında bu her şeyin içinde kendi başına bi sorun.
Peki siz bu kadar şeyin içinde eşinize karşı ne hissediyorsunuz? Ona aşık olduğunuzu söyleyebilir misiniz ya da sevdiğinizi?
Yok ama bu sene ben artık kendimi taniyamiyorum. 13-14 yaşımda tanıdım onu,bu zamana kadar her seferinde belki huyu böyledir belki tartışma anında konuşmayi zamanla anlar diye düşündüm,ki konuşsa tartışmaya donmeyecek. Çok iyi bir insan bunları tolere edebilirm belki dedim ama zor arkadasim,gerçekten zor. Az önce boşanmak istediğimi soyledim,ben ne yaptım ki dedi.hic sesimi cikarmadan attım dışarı kendimi. Aramış durakta bekleme arabayla bırakayım diyor. Yani sabah oğlumu sınava götürdüm o da geldi tam iki saat boş boş oturduk,fırsatta var tek kelime konuşamadık.her şeyi halı altina süpürmek istiyor,ben sinirleneyim kirayim dokeyim sonra eee annemlere gidelim mi? Yada bı dışarı çıkalım mı der. Senin durumun bana göre daha çok yeni biraz daha ugrasmayi dene derim.en azindan denedim dersin.PEki 23 sene sonunda pişman olmadınız mi hiç keske daha erken zaman da başında ayrılsaydım diye?
Şimdi yazdıklarınızdan şunu çıkarıyorum. Karşımda eşinin psikolojik bir rahatsızlığı oabileceğini düşünen, ama bu çıkarım olmadan önce de zaten evlilik hayatından yoksun bırakılmış, hem duygusal hem fiziksel-cinsel ihtiyaçları eşi tarafından görmezden gelinmiş, bir eş olarak yapabileceğinin en iyisini yapmaya çalışan ama aynı özeni eşinden görmeyen ve bunların getirisi değersiz, özensiz, sevigsiz hisseden, en çokta kendi hislerinden emin olamayan bi kadın var. Doğru özetledim değil mi?Yazdıklarınıza tamamen katılıyorum en basta. Cinsel hayatımız uzun süredir yok. Ev içinde iyi bir arkadas dost ayagına bağladık resmen.Ama bu konu benle ilgili. Çünkü ben bir travma yaşadım eşimle alakası olmayan bir olay. Fakat eşimden gerekli duygusal desteği alamadım o dönemlerimde.Yalnızlastım.Bunu sonradan farkettiğim depresif hissettiğim yalnız hissettiğim zamanlarda. Ve bu yüzden eşime kırıldım kızdım içimde uzaklastım. Eşim de zorlamadı hiç bu konuda.Cinsellik hersey demek değil dedi.Sonra eşimle bir ciddi konusma daha yapmıstım o dönemde.Kendimi mutsuz hissediyorum diyordum o dönemde. Eşim bunun üzerinse durmuyordu. Ya da beni motive etmek için bir sey yapmıyordu.Daha da uzaklastım. yalnızım diye ağlamıstım.Ona içimdekileri anlattım yine şimdi ki gibi. Ben aslında yalnızlastıgımı ve eşimin duygusal olarak yanımda olmadıgını ya da duygularını ifade edemediğini düşünüyordum o dönemde.Ben paylastıgımı iyi anılarında dışında zor zamanlarımı da hatırlayınca eşimin benim beklentim kadar yanımda olmadıgını hissediyorum. Ve bu beni üzdüğü gibi eşimekarşı da kızgınlık hissetiriyor.Tabi ki ben de değiştim ben de onu üzdüm Ama o travmamdan sonra oldu.Ve eşim bu değişimimi hiö sorgulamadı. Çok sevdiğinden mi beni yoksa baska sebeplerden mi bunun da cevabını alamıyorum kendisinden. Ama şuan ki hissiyatım depersiz hissediyorum, tükenmiş hissediyorum. Ona karşı beslediğim sevgi iyi bir insan olmasından mı yoksa aşkla mı ilgili saglıklı tartamaz hale geldim. Bir yanım iyice tükenene kadar cabala ona göre karar ver diyor. Ama eşim suan bana ilgili davranıyorsa da sanki görev gibi yapıyor içinden gelmiyor gibi hissediyorum arrık.
Çok üzgünüm hissettiklerin için. Çünkü senş çok iyi anlıyorum. Benim ilişkim yeni olmasına ragmen senin ki 23 yıllık olmasına ragmen nasıl aynı hissiyatları yaşıyoruz. Ve inan ben de bekarken sevgiliyken senin gibi kendimi ikna ettim. Tolere ederim iyi biri onu kaybedemem, dövmüyor hakaret etmiyor daha ne isterim dedim kendime. Bunlara tutundum. Ama şunu anladın ki keske dövseydi hakaret etseyi o zaman karar vermek daha kolay olurdu bu kadar insanı duygusal yıpratmazdu. Bu sekilde davranmaları bile duygusal şiddet ve manipüle etmek zaten.Yok ama bu sene ben artık kendimi taniyamiyorum. 13-14 yaşımda tanıdım onu,bu zamana kadar her seferinde belki huyu böyledir belki tartışma anında konuşmayi zamanla anlar diye düşündüm,ki konuşsa tartışmaya donmeyecek. Çok iyi bir insan bunları tolere edebilirm belki dedim ama zor arkadasim,gerçekten zor. Az önce boşanmak istediğimi soyledim,ben ne yaptım ki dedi.hic sesimi cikarmadan attım dışarı kendimi. Aramış durakta bekleme arabayla bırakayım diyor. Yani sabah oğlumu sınava götürdüm o da geldi tam iki saat boş boş oturduk,fırsatta var tek kelime konuşamadık.her şeyi halı altina süpürmek istiyor,ben sinirleneyim kirayim dokeyim sonra eee annemlere gidelim mi? Yada bı dışarı çıkalım mı der. Senin durumun bana göre daha çok yeni biraz daha ugrasmayi dene derim.en azindan denedim dersin.
Doğru özetlediniz evet. Eşim çift terapistime sıcak bakar buna eminim.Şuan da da dikkat etmeye calısıyor. Ben de dikkat ediyorum cabalıyoruz isteklerimizi uyarılarımızı beklentimizi. Ama tabi daha cok taze oldu bu konusma. Zaman gectikce belli olur değişmek isteyip istemediği belki 2 ay sonra başa saracak. Dediğiniz gibi en iyisi 2 hafta sonrasu psikolog görğşmesini bir yapsın da ona göre ilerleriz artıkŞimdi yazdıklarınızdan şunu çıkarıyorum. Karşımda eşinin psikolojik bir rahatsızlığı oabileceğini düşünen, ama bu çıkarım olmadan önce de zaten evlilik hayatından yoksun bırakılmış, hem duygusal hem fiziksel-cinsel ihtiyaçları eşi tarafından görmezden gelinmiş, bir eş olarak yapabileceğinin en iyisini yapmaya çalışan ama aynı özeni eşinden görmeyen ve bunların getirisi değersiz, özensiz, sevigsiz hisseden, en çokta kendi hislerinden emin olamayan bi kadın var. Doğru özetledim değil mi?
Şimdi bütün sorunları çözmenin ilk adımı 2 hafta sonraki psikolojik muayene. Buradan çıkacak sonuca göre ya eşiniz olabiliyorsa tedavi görecek ya da yapamıyorsa durum çözülemezse ya kabul edeceksiniz ya ayrılacaksınız. Ya da bir rahatsızlığı yoktur ve bir çift terapisine gidersiniz. Eğer eşiniz istekliyse bu konuda değişim çok büyük olasılık. Baktınız değişim yok ya da mental gücünüz bu kadar yükü kaldıramıyor (çok normal) kendinizi bu evliliğe mahkum etmeyin. Zaten cinsel hayatınız yok ama oldu da olursa korunmayı da ihmal etmeyin hamilelik şu an olması gereken son şey bile değil
Hakkınızda hayırlısı olsun inşallah. Mutlu olmanızı dilerim. Zor bi süreç ama bu kadar çaba sarf etmeye istekliyken stlatamayacağınız şey yok. Birazda kendinizi dinleyin duygularınız bitmişte kendinizi bu yükün altında bırakmayınDoğru özetlediniz evet. Eşim çift terapistime sıcak bakar buna eminim.Şuan da da dikkat etmeye calısıyor. Ben de dikkat ediyorum cabalıyoruz isteklerimizi uyarılarımızı beklentimizi. Ama tabi daha cok taze oldu bu konusma. Zaman gectikce belli olur değişmek isteyip istemediği belki 2 ay sonra başa saracak. Dediğiniz gibi en iyisi 2 hafta sonrasu psikolog görğşmesini bir yapsın da ona göre ilerleriz artık
Cok tesekkğr ederim ayırdıgınız zaman için hakkınızı helal edinHakkınızda hayırlısı olsun inşallah. Mutlu olmanızı dilerim. Zor bi süreç ama bu kadar çaba sarf etmeye istekliyken stlatamayacağınız şey yok. Birazda kendinizi dinleyin duygularınız bitmişte kendinizi bu yükün altında bırakmayın
Konuda anlattığınız karakterin ya mental bir problemi var, ya da sizi böyle gözükmekten korkmayacak kadar umursamıyor. Fazlasını aslında yazmak istemiyorum, bu durumun sizi ne kadar yıprattığını tartarak yola devam ya da tamam kararını alın. Böyle birisiyle arkadaş olabilir misiniz, her hangi bir beşeri ilişki yürütülür mü? Bence hayır ama siz evlenmişsiniz, ben tek kişilik yaşarım, takmam, beklentimi sıfıra indirirm diyorsanız devam edin. Aksi halde sizi psikolojik olarak bitirir. Fiziksel hastalıklarınız da eklenir.kadınlar da görülen bir çok hastalığın kaynağı böyle kocalar. Geçmiş olsunNeden öyle dediniz? Sizin değinmek istediğiniz nokta varsa söyleyin lütfen. Bazen dışarıdan bakan birilerinin düşünceleri , benim farketmediğim noktaları açığa cıkartıyor
işte oyun bağımlılığı onunki ve sizin istediğiniz şekilde ilerlemiyorBilmem hiç denemedim. Ben oyun oynamasına karsı değilim. Hiç bir zaman da kısıtlamadım. Tam tersine onun da zevk aldıgı,belki iş stresini attıgı sevdiği için saygı duydum. Mesela o da benim özel alanıma müdahale etmez. Hala soruj etmiyorum oynasın. Ama yeri gelince de o an kapatacak. Misal tartısma anında. Baska hiç bir seyle ilgilenmeyecekç bu arada gidip kasten oyun acıp oynamıyor tartısma anı. Eşim işten gelir yemek yer birlikte sofra toplarız. Sonra gider oyun oynar. Bazı hafta sonları gezeriz. Gezmeden gekince de oyun oynar. Yani evde boş kaldıg her an oyun oynar. Oyun oynarken bir sey rica etsem onu yapar. O yüzden kavga anımız genelde hep o oyun anına denk geliyor. Oyun olmasa baska bir seyle de ilgilenmesini istemem. Yeterki o an dinlesin konussun tartıssın benimle bunu istiyorum
Bence hiç birşeyi yokBenim 1 hafta konusmadıgım oldu eşimle.Bugün mesela neden gelil konusmadın diyorum. Cünkü kızgın görünüyordun dedi. Ee dedim kızgınlıgım gecince senle konusmaya geri döndüğümde yine günlük hayatta, neden o zaman konuyu açıp sormadın diyorum. Bilmiyorum diyor. Sorun oldugunu farkındaydın o halde kızgın oldugumu sana biliyordun yani diyorum. Evet ben bir sey yaptım ve sen kızdın o yğzden konusmak istemiyorsun sanıyordum dedi. Ama sonra niye gelmedin soruju çözmek için dedim. Bilmiyorum diyor. İçinden mi gelmedi? Görmezden gelmek sorunu sana daha mı iyi hissetiriyor , neden mesela sorun çözmeye konuşmaya çabalamadın diyorum. Orasını bem de bilmiyorum diyor. Değer mi vermiyorsun bana? Ya da beni bir eş ,sevgili ye duyula aşk olarak mı deger vermiyorsun, iyi insan oldgum için mi sevşyorsun o zaman diyorum. %70 seni aşk olarak seviyorum tabi ki orası agır basıuor dedi. O zaman seviyorsan deger veriyor olman lazım deger veriyorsan görmezden gelemiyor ya da sorun çözmek için cabaya girmeb gerekiyor diyorum. Haklısın evet şimdi farkına vardım seni seviyorum gercekteb deger veriyorum ama hareketlerim böyle olmuyor karsı dedi. Düzeltmem gerektiğini görüyorum suan dedi.
Kayinbabaniz nasil tepki verir? Tartisir mi yoksa esiniz gibi sessiz mi kalir?Tam tersi annesi susan bir yapı da birş değil. Annesi eşiyle tartısabiliyor sessiz kalmıyor. Ama eşim tek cocuk. Acaba tek cocuk olması mı etken bilmiyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?