- 15 Nisan 2019
- 13
- 0
-
- Konu Sahibi Fatmanur95
- #1
En mantıklısı böyle yapmakBebeğinden varmış canım evinde kal artık bende senle aynı durumdayım eşim askeri memur , ilk evlendiğim zamanlar sıkıntı yoktu bir orda bir burada ama bebek olunca her evden çıkıp başkasında kaldığım zaman hasta oldu kavga kıyamet dedim artık ne annenlere ne annemlere evde kalacam ben . oda sizi merak ediyorum tek olunca diyor ama ben gitmem dedim evde kalıyorum en azından düzenim buzulmuyo . iş değiştirmek zor en azından diyorum evine geliyor işi bitince . ayrılsan mutlu olacak mısın oda var evlenirken bunu bilerek evlenmedin mi zor karar tabi ama en iyisi arkadaş edin kendine ben onu da yaptım kafam dagılıyo en azından ortama girince .
Eşinle konuş o zaman canım başka bir iş bakmasını falan söyle . benim eşim bu zamanda kolay mı iş bulmak diyor ki aradı yok düzgün sabit bir iş bende yeni evliyim ve ilk çocuk ama herkes farklı tabi ben başa çıkmayı ögrendim deneme yanılmayla zorlandığım yerde annemden yardım aldım aradım sordum ama ayrılmak çözüm değil bence .Evlenmeden önce asaişteydi yani hergün geliyordu sonra komando ya atadılar böyle olacagını bilmiyordum. Tek başıma kalamıyorum bebek küçük ve tek bakmak gerçekten zor denedim nöbeti vardı akşama kadar tektim 7 ye dogru sütüm bitti çocuk bastı baglıgı ben yorgunluktan öldüm dogru düzgün yemek te yiyemedim mecbur o gün mama verdim oda gaz yaptı sabaha kadar ugraştım eşim geldiğinde bitmiştim artık o baktı bir iki saat uyudum kendime geldim. Tek olmuyor helede emzirirken bende acemiyim ilk çocugum ve ailelerimiz de uzakta oturuyor ha deyince gidemem. O yüzden yanlarında kalıyorum şuan hasta grip bebek ne yapcam bilmiyorum tek kalsam herhalde sabaha kadar aglardım. İnsan kendini çok çaresiz hissediyor. Keşke diyorum başka bir iş yapsa hergün eve gelse az maaş falan umrumda degil. Ne huzurum kaldı ne neşem. Çocuk olduktan sonra iyice bunalıma girdim şimdi her gidişi beni daha çok yıpratıyor. Kaldıramıyorum artık. Tek kalamam o yüzden bunun ekmek alıp gelmesi bile mesele 1 degil 2 degil 10 gün gidiyor az bir zaman degil. Ne yapacagımı hiç bilmiyorum.
Evet boşanmak bende istemiyorum ama tam alışıyorum yokluğuna bir geliyor çok mutlu oluyorum ama 2 gün 3 gün sürüyor sonra yine gidiyor ben tekrar tekrar üzülüyorum ruhum daralıyor. Her gidişinde herşeyi baştan yaşıyorum tekrar toparlamaya çalışıyorum. Artık panik atak oldum her telefonu çalışınca gidecek mi diye kalbim sıkışıyor. Bununla baş etmek gerçekten zor bir çare bulamadım. Helede dün gece 5 gün bekledikten sonra 3 saat görüp tekrar gitmesi beni dagıttı. Annem olmasa çocuga bu moralle nasıl bakardım bilmiyorum.bir yandan çocugum için korkuyorum üzülünce süt azalır birde onu aç bırakırsam diye. Ne üzükebiliyorum ne ayakta durabiliyorum.
Anliyorum Sizi bende Polis esiyim meslekler biraz yakin birbirine. Tabi bizim öyle bi kac gün ayri kalmisligimiz yok Sükür öyle durumlar olmuyor ama tabi cok yogun oldugu zamanlar oluyor bazen sabahtan geceye kadar evde olamiyor o gün görüsememis oluyoruz ama gurur duyuyorum böyle bir meslegi oldugu icin cok kutsal bi meslek.Eşim astsubay komando ve sürekli görevleri oluyor. 2 aylık bir oglum var ve dogdugundan beri bir kaynanamda bir annemde kalıyorum mecburen. Çünkü eşim evde olmuyor bazen 10 gün bazen 5 gün tek başıma bakamıyorum. Önceden bu problem degildi idare ediyordum evde olmamasını ama artık dayanamıyorum düzenim çocukla birlikte tamamen dagıldı. Daha dün 5 günlük görevden geldi annemlerdeydim ama onu gecenin bir yarısı aradılar bir olay olmuş apar topar gitmek zorunda kaldı o kadar dagıldım ki o gidince 5 gündür görmek için bekledim ama 4 saat anca görebildim tekrar da gelemedi izin vermediler artık buna dayanamıyorum. Hep yanımda olsun istiyorum en azından akşamları eve gelebildim istiyorum. Çok mu şey istiyorum normal bir yuvam olsun birlikte uyuyup uyanalım. Kendime gelemedim dünden beri sürekli aglamak istiyorum annemlere de belli etmemek istiyorum ama içim paramparça. Eşimi seviyorum ama böyle nasıl devam edecem bilmiyorum. Bebekte hasta oldu bahar havası yüzünden bugun babamla götürdüm doktora çok şükür onlar var ama insan eşi olmayınca eksik hissediyor. Aklıma boşanmak geliyor en azından aklım onda kalmaz her gidişinde yüregim agzımda olmaz diyorum ama onu seviyorum bir yandan başka işte bulamaz diyorum sıkışıp kaldım.