Eşimin çocukluğu...

Merhaba kadınlar kulübunun güzel kadınları
Uzun zamandır hiç konu açmamıstim. Ama bu konuyu konuşacak birlikte çözüm arayacağım kimse yok sizlerden fikir edinmek istedim.

Benim eşimin babası zamanında baya baya alkolik birisiymis(hâlâ içiyor sanırım ama çok yaşlı ve bir sürü hastalığı var eskisi gibi olması imkansız). Yüzeysel olarak nasıl bı hayat yaşadıklarını biliyordum kv anlatır arada sırada eşim pek anlatmazdi. Kv ile eskilerde ufak tefek sorunlarım olmuş olsa bile çok severim o da beni sever sayar iyidir yani ve kıyamıyorum ona hiç. Konuyu uzatirsam kusura bakmayın toparlayamadim. Biraz özet geçeyim.

Benim kp eşimi ve abisini annesini içip içip dovuyomus çocukluklarında. Kv kaç sefer gitmek istemiş eline bıçak alıp kendimi öldürürüm diye hep tehdit etmiş. Eşimle abisi küçükken kemerle döverdi bizi diyolar . Hele kv mi odaya kilitleyip dövüp dövüp çeker gidermiş biz hep annemi ağlarken gördük diyo eşim. Zaten kv bununla evlenmeyi hiç istememis kaçırmış zorla sonra da daha nikah yokken hamile kalmış hepsi rızası dışı anladığım kadarıyla kızlar bunlar çok ağır şeyler anlatırken bile etkileniyorum. Mesela eşim çok zeki bı çocukmus burs vermeye başlamış zengin bı adam ama hiç bı şekilde o parayı eşim için kullanmamış içki kumar karı kız pavyon hepsi varmış anlicaginiz daha da açmama gerek yok sanırım anlamanız için biraz detay verdim.

Şimdi benim sorunuma gelcek olursak kızlar eşim bazen zor biridir,evet evliliğimizin ilk yılları tanıma dönemlerinde tartışma kavga vs oldu ama çok şükür hiç saygımızı yitirmedik. Beni sever değer verir bende ona karşı öyleyim. Ama bana bunları çok nadir anlatırdi bugünde biraz derinlere indi anlattı yüreğim kaldırmadı. Ben psikolojik destek almasını istiyorum. Bunların şuan üstünü örtmüş olsa da, normal hayatına devam ediyor gibi olsa da bı yerden patlak vermez mi? Hiç kolay basit şeyler değil sonuçta hem fiziki hem psikolojik şiddet var daha bir sürü tanık olduğu şeyler var bunları ancak profesyonel bı şekilde aşabilir ama buna onu nasıl ikna edebilirim? Ve bunun haricinde ona nasıl destek olabilirim o bana bunları anlatırken nasıl yaklasmaliyim ona bilmiyorum belki size saçma gelebilir dert edindigim şey belki soramadım bilmiyorum ama yardımcı olacak bı kaç fikir verirseniz çok mutlu olurum şimdiden okuyanlara çok teşekkür ederim

Üstünü örtebildiyse, bununla başa çıkabiliyorsa, bence deşmemek gerekebilir. Illa ki bi yerden patlak verecek diye kötü anıları tazelemeye gerek yok.

Merve .!.:

Üstünü örtebildiyse, bununla başa çıkabiliyorsa, bence deşmemek gerekebilir. Illa ki bi yerden patlak verecek diye kötü anıları tazelemeye gerek yok.

Genişletmek için tıkla...

Öyle mi dersin Merve ya. Ne bileyim hani şimdi bı psikolojidir gidiyo ya benimde aklıma takılıyor kolay şeyler yaşamamış nasıl örttü üstünü,içine ata ata Allah korusun hasta falan olur diye.

Üzerinden seneler geçmiş. Böyle travmatik olaylar daha erken yaşlarda çözümlenmeli diye düşünüyorum.
Benim babamda annemi kemerle döverdi. Bir keresinde o kadar şiddetli vurdu ki annemin bir kulağı sağır. Ben çocuk aklımla anneme boşan demiştim ama annem hiçbir zaman cesaret edemedi.
Aile içinde şiddet yaşayan çocuklar seçimlerini ona göre yapıyor. Ben erken yaşta evlenmekte çözüm buldum. Baba evinde bulamadığım huzuru kendi evimde sağlamaya çalıştım. Ablam senelerce erkeklere güvenmedi, en sonunda görücü usulu, sadece çocuk için formalite bir evlilik yaptı.
Eşiniz size ve varsa çocuğunuza karşı merhametli, sevgi dolu ise çok problem etmenize gerek yok.
Kaçımızın yarası yok ki? Hayatın içinde bir şekilde kendimizi tamir ediyoruz.

Nihal Shibuya .!.:

Üzerinden seneler geçmiş. Böyle travmatik olaylar daha erken yaşlarda çözümlenmeli diye düşünüyorum.
Benim babamda annemi kemerle döverdi. Bir keresinde o kadar şiddetli vurdu ki annemin bir kulağı sağır. Ben çocuk aklımla anneme boşan demiştim ama annem hiçbir zaman cesaret edemedi.
Aile içinde şiddet yaşayan çocuklar seçimlerini ona göre yapıyor. Ben erken yaşta evlenmekte çözüm buldum. Baba evinde bulamadığım huzuru kendi evimde sağlamaya çalıştım. Ablam senelerce erkeklere güvenmedi, en sonunda görücü usulu, sadece çocuk için formalite bir evlilik yaptı.
Eşiniz size ve varsa çocuğunuza karşı merhametli, sevgi dolu ise çok problem etmenize gerek yok.
Kaçımızın yarası yok ki? Hayatın içinde bir şekilde kendimizi tamir ediyoruz.

Genişletmek için tıkla...

Nihalcim kıyamam ya çok zor şeyler gerçekten dediğin gibi çocukken çözülmeli ama o zaman kim ilgilencek kiçok şükür merhametli ilgili bı baba. Dediğin gibi kendisi anlatmadikca da çok desmemek daha iyi sanırım.

Çocuk yapmanızı tavsiye etmem.

Sadelikherseydir .!.:

Öyle mi dersin Merve ya. Ne bileyim hani şimdi bı psikolojidir gidiyo ya benimde aklıma takılıyor kolay şeyler yaşamamış nasıl örttü üstünü,içine ata ata Allah korusun hasta falan olur diye.

Genişletmek için tıkla...

Yani eğer canı sıkkın bir dönem olursa hafif bi sebep de olsa o zaman teklif edersin terapiyi git rahatlarsın diye. Ki hiç canı sıkkın olmasın tabi.


Bak eşin burdaki Naime olabilir. Kendi kendini iyileştirmeyi başarmış olabilir.

Deşelemenin gereği yok bence. Ayrıca kendi isteğiyle hazır bulunarak gitmeli gidecekse. Verimli olması adına. Bir de en az 2 yıl çocuk olmamalı bence.

Kötü huyu yok sanırım eşinizin . Psikolojik destek almasını isterseniz size karşı bir tavır takınır mı acaba? Ya da sizinle bu kadar rahat sohbet etmek istemeyebilir

Merve .!.:

Yani eğer canı sıkkın bir dönem olursa hafif bi sebep de olsa o zaman teklif edersin terapiyi git rahatlarsın diye. Ki hiç canı sıkkın olmasın tabi.


Bak eşin burdaki Naime olabilir. Kendi kendini iyileştirmeyi başarmış olabilir.

Genişletmek için tıkla...

Şuan aslında biraz zor bı donemden geçtiği için açıldı bu konular canım. Annesinde kalp yetmezliği olduğu çıktı ortaya bende kalıyor üç haftadir. Başımın üstünde yeri var tedavi sürecinde kalmasını ben teklif etmiştim. Sonradan babası da geldi o geldikden sonra fark ettim ki çok tavırlı babasına karşı hiç konusmiyor bile. Çok saygılı bı dedgini iki etmez ama asla konuşmuyor sohbet etmiyor.

bir yandan bakarsak hangimizin terapiye ihtiyacı yok?

diğer yandan bakarsak da...benim sülalemin/etrafımın yarısı böyle travmalarla dolu. ben kumar masasında kumar borcuna satılmış, tecavüze uğradığı adamla evlendirilmiş, tecavüze uğradığı için 5-6 çocuklu başka bir adama "kaktırılmış" bir dolu kadın tanıyorum...ya da böyle adamlardan olma hayvan gibi yetiştirilmiş çocuklar.

ama bunlardan çok güzel evlilikler yapan, çok güzel yerlerde olan, hayat dolu, pozitif mükemmel insan olanları da oldukça çok.
evet psikologlar her şeyi çocukluk travmalarına bağlıyor. moda oldu iyice. e iyi de hiç mi kendi inisiyatifimiz yok hayatımız üzerinde? o kadar aciz olduğumuzu düşünmüyorum ben açıkçası... bilinçli bir insan zaten yaralarının travmalarının farkındadır. eksiğimizi, huyumuzu bildiğimiz kadar geçmişimizi de illa ki biliyoruz. yardım almak kötü bir şey değil ama aşmışsa, bir ferahlama getirmeyecekse bir değişiklik olmayacaksa...psijkologlarla terapiler çok da öyle ucuz, kolay, çabuk şeyler değil. hemen hadi koş psikologa demek bence biraz sakıncalı.

size anlatması zaten artık anlatma yüzleşme çağına geldiğine dalalet. illa bunun sebepleri vardır... belki yararı olacağını düşünüp bir profesyonele de gidecektir ileride...ama bence siz buna şu anda karışmayın. "o bana bunları anlatırken nasıl yaklasmaliyim ona bilmiyorum" dediğiniz için diyorum. anlatmaya başlamak o kadar zor ki....

anlatabilmek ve bunu ajitasyona bağlamadan sakin, sıralı, sebep-sonuç ilişkileri içinde objektif yapabilmek çok zor. siz psikolog olmadığınıza göre ondan bunları yapmasını isteyerek yönlendirmelerde bulunmanız da zor ama, size yük olmayacaksa, şişmeyecekseniz, merak ediyorsanız, sizin için de geçmişle yüzleşmek gibi olacaksa dinleyin, elinizdeyse teşvik edin derim. yok sizi gerip şişirecekse yavaş yavaş "ben dinliyorum ama sadece üzülüyorum acaba daha profesyonel biriyle mi konuşsan" deme aşaması gelebilir.

hiraeth .!.:

Deşelemenin gereği yok bence. Ayrıca kendi isteğiyle hazır bulunarak gitmeli gidecekse. Verimli olması adına. Bir de en az 2 yıl çocuk olmamalı bence.

Genişletmek için tıkla...

İki tane çocuğumuz var çok şükür kendi isteğiyle gitmesi daha iyi olur tabiki keşke öyle bı adım atsa.

migrenimsi .!.:

bir yandan bakarsak hangimizin terapiye ihtiyacı yok?

diğer yandan bakarsak da...benim sülalemin/etrafımın yarısı böyle travmalarla dolu. ben kumar masasında kumar borcuna satılmış, tecavüze uğradığı adamla evlendirilmiş, tecavüze uğradığı için 5-6 çocuklu başka bir adama "kaktırılmış" bir dolu kadın tanıyorum...ya da böyle adamlardan olma hayvan gibi yetiştirilmiş çocuklar.

ama bunlardan çok güzel evlilikler yapan, çok güzel yerlerde olan, hayat dolu, pozitif mükemmel insan olanları da oldukça çok.
evet psikologlar her şeyi çocukluk travmalarına bağlıyor. moda oldu iyice. e iyi de hiç mi kendi inisiyatifimiz yok hayatımız üzerinde? o kadar aciz olduğumuzu düşünmüyorum ben açıkçası... bilinçli bir insan zaten yaralarının travmalarının farkındadır. eksiğimizi, huyumuzu bildiğimiz kadar geçmişimizi de illa ki biliyoruz. yardım almak kötü bir şey değil ama aşmışsa, bir ferahlama getirmeyecekse bir değişiklik olmayacaksa...psijkologlarla terapiler çok da öyle ucuz, kolay, çabuk şeyler değil. hemen hadi koş psikologa demek bence biraz sakıncalı.

size anlatması zaten artık anlatma yüzleşme çağına geldiğine dalalet. illa bunun sebepleri vardır... belki yararı olacağını düşünüp bir profesyonele de gidecektir ileride...ama bence siz buna şu anda karışmayın. "o bana bunları anlatırken nasıl yaklasmaliyim ona bilmiyorum" dediğiniz için diyorum. anlatmaya başlamak o kadar zor ki....

anlatabilmek ve bunu ajitasyona bağlamadan sakin, sıralı, sebep-sonuç ilişkileri içinde objektif yapabilmek çok zor. siz psikolog olmadığınıza göre ondan bunları yapmasını isteyerek yönlendirmelerde bulunmanız da zor ama, size yük olmayacaksa, şişmeyecekseniz, merak ediyorsanız, sizin için de geçmişle yüzleşmek gibi olacaksa dinleyin, elinizdeyse teşvik edin derim. yok sizi gerip şişirecekse yavaş yavaş "ben dinliyorum ama sadece üzülüyorum acaba daha profesyonel biriyle mi konuşsan" deme aşaması gelebilir.

Genişletmek için tıkla...

Ne güzel vakit ayırıp uzun uzun yazmışsınız çok teşekkür ederim harika tesbitleriniz var.

Bana anlatması bı yönden hoşuma gidiyor öyle ajitasyon yaparak değil mesela şöyle anlatıyor. Babam bunu böyle böyle yapardı.. ve o aslında iki çocuk babasıydı ama asla yetişkin olamamıştı sonuclarini bilmeden yapıyordu.. vs gibi. Yani dediğiniz gibi bunlardan bi çok şey çıkartmış aslında kendisine. Ve küçük yaştan beri bı olgunlukla büyümüş şuan çocuklarla çok ilgili benim yaptığım ufacık ev işi için bile her seferinde teşekkür eder kıymet bilir bu da bana şunu düşündüruyor hepsinden kendine bı pay çıkartıp kendini ona göre sekillendirmis. Eğer kendisi isterse teşvik ederim ama şuan ısrarcı olmam sanırım destek alması için.

Morm .!.:

Kötü huyu yok sanırım eşinizin . Psikolojik destek almasını isterseniz size karşı bir tavır takınır mı acaba? Ya da sizinle bu kadar rahat sohbet etmek istemeyebilir

Genişletmek için tıkla...

Suanlik ısrarcı olmam sanırım bu konuda teşvik ediyorum alttan alttan. Ama dediğiniz gibi terste tepebilir onun tutumuna göre hareket edicem.

Geçmişte yaşananlar paralelinde bir sorun yaşanmadıkça terapi çok anlamli gelmedi bana.

Belkide sadece kendisini dinleyecek birine ihtiyaci oldugunda anlatiyordur.
Ben öyleyim mesela, biri sussun ve ben saatlerce icimmdekileri dökeyim isterim.
Sonra hayatima kaldigim yerden rahatlamis olarak devam ederim.
Bazen sadece konuşmak isteriz geçmişe çare bulunmasini değil.

Terapi diye konu acarsaniz size bir daha anlatmaz o yuzden odaklanmayîn buna
Yapabileceginiz tek sey ona destek olup anlattiklarini dinleyip ona bir omuz olmak olur

kimi insan vardır aile içi yaşadığı travmalardan sonra her olayı ona yorar, öyle olması gerektiğini düşünür, kimi insan vardır bu travmalar sonrasında kendini geliştirir, yaşadığını yaşatmamaya çalışır. anladığım kadarıyla eşiniz kendini geliştirmiş. babasıyla sohbet etmek istememesi normal. kim bunları yaşatan biriyle sohbet etmek ister ki? eğer eşiniz babası gibi davransaydı hemen terapiye teşvik edin derdim ama böyle bir durum yoksa şu an terapi görmesi onda o anıları tekrar tekrar canlandırır gibi geldi. size anlatırsa dinleyin ve ekstra kötü yorum yapmamaya çalışın derim

Kabullenmiş, unutup gitmiştir diyorum. Kabullenemeyen insanlar belli oluyor, bir yerden patlak veriyor. Sizin adam kabullenmiş bence üstübe gidip demeyin derim

Sadelikherseydir .!.:

Şuan aslında biraz zor bı donemden geçtiği için açıldı bu konular canım. Annesinde kalp yetmezliği olduğu çıktı ortaya bende kalıyor üç haftadir. Başımın üstünde yeri var tedavi sürecinde kalmasını ben teklif etmiştim. Sonradan babası da geldi o geldikden sonra fark ettim ki çok tavırlı babasına karşı hiç konusmiyor bile. Çok saygılı bı dedgini iki etmez ama asla konuşmuyor sohbet etmiyor.

Genişletmek için tıkla...

Aman sohbet de etmesin zaten. Ben yüzüne bakmazdım.