Herkese merhaba;
Gerçekten iyi değilim ve dün yaşadığım bir olayı anlatacağım. Öncelikle şunu belirteyim,2 aylık evliyim..Eşimle akşam dışarıdaydık,eve dönüş yolunda eşimin yolda mini şort giymiş uzun boylu bir bayana baktığını farkettim. Bakışlarından rahatsız oldum, kıskandım ve bunu kendisine de dile getirdim. Yolda bir tartışma yaşadık ve bana benden başkasına bakmadığını söyledi. Tabii ben inanmadım,o sinirlendi ve tartışma yolda büyüdü. Herneyse, eve geldik yaklaşık bir saat birbirimizle konuşmadık. O bana bakmadığını söylese de, ben bakışlarını görmüştüm.
Yatak odasında oturuyordum.Bir saat sonra onun siniri geçmiş belli ki, yanıma geldi. Ve bana söylediklerini aynen size aktarıyorum: " benim senden başkasını gözüm görmüyor. Ama insanım sonuçta gözüm kayıyor. Sen yolda yakışıklı bir erkek görünce bakmıyor musun? Bakıyorsundur. Ben de bakıyorum, ama arkamı dönüp takılıkalmıyorum. Arkasından bakarsam ozaman konuş" Aynen bunları söyledi ve ben gerçekten şaşkınlık içinde kaldım.. "Yani sen güzel kadın gördüğünde baktığını,ve hatta yolda tartıştığımız kadına da baktığını kabul ediyorsun öyle mi?" dedim.. Evet dedi!!! "Ozaman işyerine gelen kadınlara,ya da yolda herhangi bir yerde gördüğün güzel kadınlara bakıyorsun ve bunu şuan doğruluyorsun" dedim.. Gene evet dedi!!! "Ozaman yolda neden benden başkasına bakmadığını söyledin böyle söyleyerek yalan söylemiş oldun" dedim, öyle birşey demediğini,dediyse de hatırlamadığını söyledi! Ardından da,bu konuda dürüst olduğunu, ama şaşkınlığımdan dolayı hata ettiğini söyleyerek üste çıkmaya çalıştı! "Madem başkalarına bakıcaktın,neden evlendin benimle. Evlendiysen gözünün kapalı olması gerek. Bir başka kadını iç geçirerek süzmek bile aldatmadır,göz aldatmasıdır. Dürüst olmuş olman yaptığın eylemi haklı kılmaz. Yaptığın çok çirkin birşey. Ozaman ben de hatalar yapayım,geleyim itiraf edeyim, sonra da dürüst oldum diye çıkayım işin içinden! " dedim.. Özürdiledi, buzamana kadar baktığını kabul ettiğini,bundan sonra bakmayacağını söyledi...
O an öyle sinirlendim ki, kıskandım ki,yediremedim kendime. Zor tuttum kendimi. Ama kıskançlık krizi geçirmenin, bağırmanın kavga etmenin hiçbir faydasının olmayacağını,hatta beni haklıyken haksız duruma düşüreceğini biliyordum. O nedenle sakin olmayı tercih ettim. "Özürdilemene gerek yok,bence sen bakmaya devam et çünkü seni affetmeyeceğim" dedim. Ardından da kendisini bu dürüstlüğünden ve itirafından dolayı tebrik ederek yastığımı aldığım gibi dışarı çıktım. Arkamdan seslendi bakmadım bile. Salona geçtim, kapıyı da kilitledim ve salonda yattım.
Sabah işe gitti salondan çıkmadım ve ben şuan evde yalnızım. Çok kötü durumdayım. Bugün işten erken çıkacak,yarın da izinli. İçimde öyle bir kırgınlık,soğukluk,kızgınlık oluştu ki onunla yalnız kalmak bile istemiyorum. Ama bu şehirde de gidebileceğim tanıdığım kimse yok. Bugün birkaç eşyamı alıp uzak biryere gitmeyi düşünüyorum 2-3 günlüğüne.. Kırgınlığımı anlamasını istiyorum. Bir yandan da bu yapacağım doğru mu olur bilmiyorum. Onu affedebilceğimi hiç sanmıyorum, gerçekten içim öyle tuhaf oldu ki onunla aynı evde kalmak istemiyorum.
Gerçekten iyi değilim ve dün yaşadığım bir olayı anlatacağım. Öncelikle şunu belirteyim,2 aylık evliyim..Eşimle akşam dışarıdaydık,eve dönüş yolunda eşimin yolda mini şort giymiş uzun boylu bir bayana baktığını farkettim. Bakışlarından rahatsız oldum, kıskandım ve bunu kendisine de dile getirdim. Yolda bir tartışma yaşadık ve bana benden başkasına bakmadığını söyledi. Tabii ben inanmadım,o sinirlendi ve tartışma yolda büyüdü. Herneyse, eve geldik yaklaşık bir saat birbirimizle konuşmadık. O bana bakmadığını söylese de, ben bakışlarını görmüştüm.
Yatak odasında oturuyordum.Bir saat sonra onun siniri geçmiş belli ki, yanıma geldi. Ve bana söylediklerini aynen size aktarıyorum: " benim senden başkasını gözüm görmüyor. Ama insanım sonuçta gözüm kayıyor. Sen yolda yakışıklı bir erkek görünce bakmıyor musun? Bakıyorsundur. Ben de bakıyorum, ama arkamı dönüp takılıkalmıyorum. Arkasından bakarsam ozaman konuş" Aynen bunları söyledi ve ben gerçekten şaşkınlık içinde kaldım.. "Yani sen güzel kadın gördüğünde baktığını,ve hatta yolda tartıştığımız kadına da baktığını kabul ediyorsun öyle mi?" dedim.. Evet dedi!!! "Ozaman işyerine gelen kadınlara,ya da yolda herhangi bir yerde gördüğün güzel kadınlara bakıyorsun ve bunu şuan doğruluyorsun" dedim.. Gene evet dedi!!! "Ozaman yolda neden benden başkasına bakmadığını söyledin böyle söyleyerek yalan söylemiş oldun" dedim, öyle birşey demediğini,dediyse de hatırlamadığını söyledi! Ardından da,bu konuda dürüst olduğunu, ama şaşkınlığımdan dolayı hata ettiğini söyleyerek üste çıkmaya çalıştı! "Madem başkalarına bakıcaktın,neden evlendin benimle. Evlendiysen gözünün kapalı olması gerek. Bir başka kadını iç geçirerek süzmek bile aldatmadır,göz aldatmasıdır. Dürüst olmuş olman yaptığın eylemi haklı kılmaz. Yaptığın çok çirkin birşey. Ozaman ben de hatalar yapayım,geleyim itiraf edeyim, sonra da dürüst oldum diye çıkayım işin içinden! " dedim.. Özürdiledi, buzamana kadar baktığını kabul ettiğini,bundan sonra bakmayacağını söyledi...
O an öyle sinirlendim ki, kıskandım ki,yediremedim kendime. Zor tuttum kendimi. Ama kıskançlık krizi geçirmenin, bağırmanın kavga etmenin hiçbir faydasının olmayacağını,hatta beni haklıyken haksız duruma düşüreceğini biliyordum. O nedenle sakin olmayı tercih ettim. "Özürdilemene gerek yok,bence sen bakmaya devam et çünkü seni affetmeyeceğim" dedim. Ardından da kendisini bu dürüstlüğünden ve itirafından dolayı tebrik ederek yastığımı aldığım gibi dışarı çıktım. Arkamdan seslendi bakmadım bile. Salona geçtim, kapıyı da kilitledim ve salonda yattım.
Sabah işe gitti salondan çıkmadım ve ben şuan evde yalnızım. Çok kötü durumdayım. Bugün işten erken çıkacak,yarın da izinli. İçimde öyle bir kırgınlık,soğukluk,kızgınlık oluştu ki onunla yalnız kalmak bile istemiyorum. Ama bu şehirde de gidebileceğim tanıdığım kimse yok. Bugün birkaç eşyamı alıp uzak biryere gitmeyi düşünüyorum 2-3 günlüğüne.. Kırgınlığımı anlamasını istiyorum. Bir yandan da bu yapacağım doğru mu olur bilmiyorum. Onu affedebilceğimi hiç sanmıyorum, gerçekten içim öyle tuhaf oldu ki onunla aynı evde kalmak istemiyorum.
