Merhaba, eşimin ailesi ile yakın oturuyoruz. Bir yere gitsek nerdesiniz diye soruyorlar. Bu benim için bir sorun ama onlar için merak ediyoruz oluyor. Sürekli çocuk istiyorlar. Ama çocuğumuz olmuyor. İlk evlendiğimde eşimin annesi gerdek gecemi sordu, aradan birkaç ay sonra korunuyorsan korunma dedi. Sürekli n’aptınız çocuk işini diye soruyorlar. Yapılabilecek her şeyi yaptık dediğimiz halde ne duymak istiyorlar bilmiyorum. Sonra eşimin annesi eşime beni şikayet etmiş.arayıp sormuyor gelmiyor diye. Eşimde bana arada git hal hatır sor dedi. Zoruma gitti annesine kıyamadığı için benim kalbimi kırıyor. Bu arada önceden de arada bir giderdim ama soğudum bazı şeylerden dolayı artık gitmek istemiyorum. Annemlere geliyorum ne zaman buraya gelsem bir huzursuzluk oluyor. Yani ne zaman buraya gelsem yanına çağırıyor
Kendi kızı da sürekli kendisinde bu arada. Konusu açılınca da kayınvalidesi yakınında değilmiş ayrıca onun çocukları varmış ondan geliyorlarmış. Yani ben kayınvalidemle yakın oturduğum için önceliğim onlar heralde onu anlıyorum. Eşimden bir destek göremiyorum. Ailem beni kabul etse boşanmak istiyorum. Ama kasabada yaşıyoruz. Annem idare et şöyle böyle diyor. Eşime kırgınım ya anne sizene diyemiyor. bu arada kayınvalidem kendi kayınvalidesiyle aynı apartmanda oturuyor. Ondan şikayetçi ama kendisi de onun gibi davranıyor.kayınvalidesi kötü ama kendisi iyi kayınvalide. Çok aşırı koruyucular. Ben bu kadar baskıya alışık değilim. Atanamamış bir öğretmenim. Bunları eşim okusa ne var ki bu anlattıklarında der. Suçlu ben olurum. Kayınvalidem gelinim her gün yanıma gelsin birlikte oturalım bütün gün evde napıyor çocuk da yok kafasında. Ben napayım orda bütün gün. Gittiğimiz geldiğimiz yeri sorguluyorlar, akşam Işıklarımızın yapmadığını görünce bazen arayıp nerdesiniz diye soruyorlar. Daha neler neler
Psikolojik destek almayı düşünüyorum çok takıntılıyım. En azında bir sakinleştirici artık kafayı yicem unutkanlık falan başladı. Bu durumu yaşayanlar bir akıl verebilir mi? Ne yapmalıyım?