ben 1 yıllık evliyim. eşimle üniversitede tanıştım,mezun olduktan sonra evlendik ve eşimin memleketine taşındık.aile şirketleri var durumları gayet iyi ama evlendiğim sıralar maddi kriz içersindelerdi ,birşeyleri satıp borç kapatıp küçülmeye gidecekler.eşim biraz diş sıkmak adına asgari ücret almayı talep etti. kayınvalidem,kayınpederim de tamam dediler.bana da biraz dişimizi sıkalım dedi ben de tamam dedim evimize iki asgari ücret giriyor.bütün işlere eşim bakıyor.ailenin şu an buradaki tek erkeği ve bu arada mühendis (bir de üniversite okuyan var).buraya kadar bir derece tahammül edilebilir,anneye babaya destek olmak vs..ama kayınvalidem ve görümcem bizim aylık harcadığımızı haftalık harcıyorlar.sürekli alışverişteler. kayınvalidem bana biz kendimize 2. araba alıcaz siz de kendiniz çalışın alın diyor.(arabamız yok).sürekli para bizim istersek veririz tavrında.ben serbest bir iki iş yaptım dışarıya,o işlerden gelen ekstra parayla da birikim yapmamızı bekliyorlar yani benim kazandığımla.
Özetle para onların benim eşim patron gibi çalışsın şirkette karın tokluğuna,benim çalıştıklarımla da birikim yapalım.onlar da nasıl olsa 3000-5000 le batmayız kafasıyla bütün gün para yesinler.hazmedemiyorum.eşim farkında ama sabret diyor. ne kadar sabredeceğimi de bilmiyorum.sizce bu normal mi?ne yapmalıyım?eşimle ne yapmalıyız?
Özetle para onların benim eşim patron gibi çalışsın şirkette karın tokluğuna,benim çalıştıklarımla da birikim yapalım.onlar da nasıl olsa 3000-5000 le batmayız kafasıyla bütün gün para yesinler.hazmedemiyorum.eşim farkında ama sabret diyor. ne kadar sabredeceğimi de bilmiyorum.sizce bu normal mi?ne yapmalıyım?eşimle ne yapmalıyız?
