Eşimin ailesi bizde kalıyor

Bu ne böyle her şeye evet demişsiniz. Neden yalnız kalamayacaksınız. Ben nerelerde yalnız başıma yaşıyorum. Napalım yani önce Allah’a sığınıyorum herhangi bir insana değil. Kapımı kitliyorum oturuyorum. Çöktürmüşsünüz başınıza resmen. İşleri de görülüyor gitmek isterler mi hiç. Çok da gençsiniz yani ben okurken nefes alamadım. Pranga resmen. Cinnet geçirin, sinir krizi geçirin bayılın yerlere yatın yakın yıkın artık. Bu insanları evden anca böyle gönderirsiniz herhalde. Bu kaynana insanca konuşmaktan anlamaz.
 
2 günde bir gelmeleri az mı sanki onların da düzenleri bozulmuştur gidip gelip duracağımıza orada kalalım demişlerdir
 
Her kese iyi günler. Ben yeniyim burda, sırf sizinle bir derdimi bölüşmek için Azerbaycandan yazıyorum. Ben evleneli nerdeyse 1.5 yıl oldu. 1 tane 11 aylık oğlum var. Eşim 2 günde 1 24 saatlik işte çalışıyor. Eşimin ailesi evlenmeden önce sadece eşim işte olacağı gün benim yanımda kalacaklarını (evim uzakta buralarda hırsız var diye yalnız kalamıyorum mecbur) söyledikleri halde evlendiğimden veri kaynanam bizle kalıyor. Bu yakınlarda da kayınpederim de bizim yanımıza taşındı. 1 eltim var, eskiden onla kalıyorlardı, sonra ben evlenince kaynanam yalnız kalmıyım diye benle, kaynatam eltimle kalıyordu ama artık her ikisi de temelli benim yanımda kalıyor. Kötü biri değiller ancak çok anlayışsız geri fikirli insanlar. Kaynanamın zaten garip bir köy şivesi var. Kaynatam ondan beter. Her işime karışıyorlar, sanki evin sahibi onlar ben sadece köleleriyim gibi her işe gönderiyorlar beni. Eşimi de aynen benim gibi. Sanki biz onların gözünde küçük çocukmuşuz gibi fikirlerimizi önemsemeyip her işimize karışıp kendi bildikleri gibi idare ediyorlar evi. Kaynatam çalışmıyor ama 2 evi var kirada. Bir evin kirasını diğer gelini alıyor, bir evin kirasını da kendisi. Bize ise 1 kuruş ta vermiyor. Sigarasından tutmuş her şeyine kadar eşim alıyor ama. O paradan 1 kuruşunu bile bize harcamıyor. Kaynanamsa tam bir dert, bide eltimi çok seviyor, benle arası hiç iyi değil, ailem onlara çok iyi davranıyor,her bize gelişlerinde elleri dolu geliyor ancak bunlar dilde saygı duyuor, bidefa emelde görmüşlüğüm yok. Bide kaynatam oğluma kötü örnek oluyor, diyor ki ben onu öyle öğreticem ki her kesi dövsün hiç kimseden korkmasın, ben itiraz edince de eşim karışma, her söylediği gerçekleşicek diye bir şey yok, yarın nolucak bilemiyoruz, kalbini kırma babamın diyor, ama kaynanam disiplinli buna izin vermem diyor, ama kaynanam da çok gülünç şiveyle konuşuyor çok korkuyom oğlum da onun gibi konuşur diye. Bide oğluma kendi oğluymuş gibi davranıp ona bana anne söylemesini öğreticem diyordu ancak ben buna izin vermem deyip kesin tavrımı koydum. Şimdi birşey demese de bence yine aynı fikirde. Neyse, Ben çok çocuk ruhlu her şeye çabuk gelen saf biryim. Eşim ise aksine çok akıllı ve saf değil, iyi biri aslında ama çok sinirli biri, kendisini her zaman haklı görüyor ailesi gibi. O da yalnız yaşamak istiyor çok sıkılıyor ailesinden çünki annesi de babası da çok iş buyuruyor, 1 dakka yalnız burakmıyor bizi, ancak ailesi diye bir şey diyemiyor. Onlr yüzünden çok yıpranıyor evliliğimiz, evlendiğim günden bu yana her gün kavga. Ama evlenmeden evvel aramız çok iyiydi eşimle. Şimdi çok çabuk 2de1 kavga ediyoruz ailesi her işimize karışıyor. Ayrı eve taşınamam, çünki bizde eşyaları bütün çeyizi(süpürgesine kadar, çatalı, perdesi, her şeyi) kız tarafı alıyor, eşyalarımı onlara burakıp gidemem. Hem kaynanam da geçen sefer konuşurken söyledi ki ben ayrı yaşıyamam oğlumdan. Oğul annesine bakmalı. Gelin ne bilir ev idare etmek nedir, ne tecrübesi var ki yeni evli çiftin falan filan. Konuşunca bile midem bulanıyor kusmak istiyorum. Her gün dua ediyorum kurtulayım diye. Boşansam babam annem kabul etmez, her ne kadar sen bizim kızımızsın deseler de her zaman onları haklı görüp çok beğeniyorlar. Bana hep en kötüsünü misal çekip şükür etmemi ve kavga edersem de günahın bende olsuğunu onların iyi biri olduklarını söylüyorlar. Bide babam kalp, tansıyon ve şeker hstası boşansam kalbi bunu kaldıramaz diye mecbur katlanıyorum. Bana bor akıl verin nolur ne yapacağımı şaşırdım, çok yoruldum, 23 yaşımda soldum,
 
Canım Allah yardımcın olsun öncelikle. Sen niye evde yanlız kalmaktan korkuyorsun yak bi odanın ışığını yat uyu. K.v k.b bulmuşlar hizmetçi kullanıyorlar esin bu duruma ses çıkarmıyorsa sen yavaştan başla sesinin çıkması lazım. Ev ev üstüne olmaz. Annesi babası evlendirmeseydi ozaman oğullarını tabi cinsel yönden çoluk çocuk olsun bize baksın yok öyle bi dünya. Çok kızıyorum annen babana gelince merak etme ecelin ne zaman geleceği belli olmaz canım senin sesini çıkartmam lazım. Mesela artık eskidik korkmuyorum evde veya kafana gore gezmeye git eltim yesin paraları sen sesini çıkarmıyorsun diye çek bunları yok öyle bi dünya. Esin senin sesinin çıktığında şiddet eğilimi varmı bilemedim. Valla ben olsam hiç sallamam en sonunda gitmek zorunda kalırlar esimlede evde geçim etmem biri gidecekse onlar gider.
 
Düğüne yakın eşim annesinin oralarda ev bakıyo sessiz sessiz ben farkettim tabi bura olacak falan bende anandan ayrılmıyorsan git koynunda yat anakuzusu gibi dedim.😂 zoruna gitti tabi beraber 2 aileyede yakın bi yerde tutmak zorunda kaldı. K.v bigün geldi yok oğluma benim yanimda ters davraniyosun falan ki öyle bisey yok sakalasiyoruz sadece. Oğlu evden yokken geliyoki benim dediğim olsun falan bende dinledim dinledim o evlenmeden önceydi şimdi mecbur beni dinlemeye hiç evlendirmeyecektin ozaman küçük oğlunu dedim çok bozuldu. Ayrıca kocama ters davranirim 2 dakka sonra odaya geçer koynuma alırım bunlar sizi başkasını ilgilendirmez dedim daha o oldu bir daha ağzını açmadı 4 yıllık evliyim. Sesiniz çıksın biraz ya ama üslubunda bağırıp çağırıp değil baktin olmuyor ozaman başlarsın bağırıp cagirmaya. Özellikle onların yanında yada odada sürekli kavga et gidene kadar. Bende burda öğrendim arkadaşlardan küçük bi cinnet hali bu işi paklar 😂
 
Yani çok sinirlendim 2 ablamda bu durumu yaşadı ordan biliyorum bunları o yüzden gözüm biraz acıktı bu konularda. Ve 1 ablam hala çekiyor kadın bildiğiniz canavar eski kafalı okuma yazma bilmez iftira beddua herşey var 19 yıl geçti öbür oğluna kızına gitmez küçük oğlumda kalırım diye baştan önlemini ne olursun al. Ablamda şimdi 36 yaşında ve her hastalık var bunu kendinize yapmayın. Eşinizin anasına babasına mutlaka saygı sevgi olması lazım ama sevgi biterse saygıda kalmıyor
 
Hem evlilik için hem çocuk için erken davranmışsınız. Daha tek başınıza evde yalnız kalamazken neden evlendiniz? Aynı hırsız evde siz ve kayınvalideniz varken girmiyor mu içerde yaşlı kadın var diye kapıya yazı mı asıyorsunuz, hırsız görüp geri mi dönüyor? Böyle bir sıkıntı varsa ona göre muhit seçseydiniz. Elinizi vermişsiniz şimdi kolunuzu kurtaramıyorsunuz. İnsanlar evinize yerleşirken bi hayırdır diyememişsiniz bu saatten sonra söylemenin manası yok. Ayrı eve de olmaz diyorsunuz. Şu boşanırsam annem, babam ölür saçmalığını ben sadece bu sitede gördüm. Farklı çevrelerden bir sürü boşanan insan gördüm hiçbirinin de ailesi sırf kızı boşandı diye Allah korusun rahatsızlık geçirmedi. Bu bahaneyle ancak kendinizi kndırabilirsiniz. E her şeye yok demişsiniz dolayısıyla çözüm de yok. Hayatınız bu şekilde devam edecek bunu kabullenin madem sizin için yaşaması daha kolay olur
Konu sahibinden çok özür diliyorum, esasinda çok büyük bir problemi var ama, yine de cayim bogazimda kaldi gülmekten, kapının önündeki levhayi gözümün önüne getirince, Burda yaşlı kadın var, sevgili hırsız, lütfen geri dönün, ve hırsız bey hayal kırıklığına uğrayıp geri dönüyor. Fantaziniz çok hoşuma gitti.
 
Eşini karşına al de ki,

Ailenle konuş kirada ki evlerin birinde kalsınlar, birinin kirası ile de geçinsinler.

Ben evimde senle birlikte yaşamak istiyorum, eğer kabul etmezsen (aldığın eşyalar dahil) eşyalarımı toplayıp seni terk edeceğim.

Deyip güzel bir ayar çekmen lazım canım. Ailem kabul etmez o, bu, şu bir sürü bahane üretmişsin ama hiç bişi olmas merak etme. Seni sokak ta bırakacak halleri yok.

Sen sessiz buldukları için bu kadar ezmişler, sessiz kalmaya devam edersen bu günler de iyi günlerin daha.
 
İyi de kayınailenizi siz çağırmışsınız yalnız kalamıyorum diye. Zaten iki günde bir sizde kalacaklarmış yani pek bir fark olmayacakmış. Diğer konularla ilgili rahatsızlığınızı da uygun bir dille söyleyin kendilerine. Çocuğunuza yanlış örnek olduğunu düşündüğünüz bir söylemi sırf eşiniz boşver dedi diye görmezden gelmeyin. Sizin isteğiniz tamamen gitmeleri mi, yalnız kalabilecek misiniz artık?
 
Benim takıldığı
Her kese iyi günler. Ben yeniyim burda, sırf sizinle bir derdimi bölüşmek için Azerbaycandan yazıyorum. Ben evleneli nerdeyse 1.5 yıl oldu. 1 tane 11 aylık oğlum var. Eşim 2 günde 1 24 saatlik işte çalışıyor. Eşimin ailesi evlenmeden önce sadece eşim işte olacağı gün benim yanımda kalacaklarını (evim uzakta buralarda hırsız var diye yalnız kalamıyorum mecbur) söyledikleri halde evlendiğimden veri kaynanam bizle kalıyor. Bu yakınlarda da kayınpederim de bizim yanımıza taşındı. 1 eltim var, eskiden onla kalıyorlardı, sonra ben evlenince kaynanam yalnız kalmıyım diye benle, kaynatam eltimle kalıyordu ama artık her ikisi de temelli benim yanımda kalıyor. Kötü biri değiller ancak çok anlayışsız geri fikirli insanlar. Kaynanamın zaten garip bir köy şivesi var. Kaynatam ondan beter. Her işime karışıyorlar, sanki evin sahibi onlar ben sadece köleleriyim gibi her işe gönderiyorlar beni. Eşimi de aynen benim gibi. Sanki biz onların gözünde küçük çocukmuşuz gibi fikirlerimizi önemsemeyip her işimize karışıp kendi bildikleri gibi idare ediyorlar evi. Kaynatam çalışmıyor ama 2 evi var kirada. Bir evin kirasını diğer gelini alıyor, bir evin kirasını da kendisi. Bize ise 1 kuruş ta vermiyor. Sigarasından tutmuş her şeyine kadar eşim alıyor ama. O paradan 1 kuruşunu bile bize harcamıyor. Kaynanamsa tam bir dert, bide eltimi çok seviyor, benle arası hiç iyi değil, ailem onlara çok iyi davranıyor,her bize gelişlerinde elleri dolu geliyor ancak bunlar dilde saygı duyuor, bidefa emelde görmüşlüğüm yok. Bide kaynatam oğluma kötü örnek oluyor, diyor ki ben onu öyle öğreticem ki her kesi dövsün hiç kimseden korkmasın, ben itiraz edince de eşim karışma, her söylediği gerçekleşicek diye bir şey yok, yarın nolucak bilemiyoruz, kalbini kırma babamın diyor, ama kaynanam disiplinli buna izin vermem diyor, ama kaynanam da çok gülünç şiveyle konuşuyor çok korkuyom oğlum da onun gibi konuşur diye. Bide oğluma kendi oğluymuş gibi davranıp ona bana anne söylemesini öğreticem diyordu ancak ben buna izin vermem deyip kesin tavrımı koydum. Şimdi birşey demese de bence yine aynı fikirde. Neyse, Ben çok çocuk ruhlu her şeye çabuk gelen saf biryim. Eşim ise aksine çok akıllı ve saf değil, iyi biri aslında ama çok sinirli biri, kendisini her zaman haklı görüyor ailesi gibi. O da yalnız yaşamak istiyor çok sıkılıyor ailesinden çünki annesi de babası da çok iş buyuruyor, 1 dakka yalnız burakmıyor bizi, ancak ailesi diye bir şey diyemiyor. Onlr yüzünden çok yıpranıyor evliliğimiz, evlendiğim günden bu yana her gün kavga. Ama evlenmeden evvel aramız çok iyiydi eşimle. Şimdi çok çabuk 2de1 kavga ediyoruz ailesi her işimize karışıyor. Ayrı eve taşınamam, çünki bizde eşyaları bütün çeyizi(süpürgesine kadar, çatalı, perdesi, her şeyi) kız tarafı alıyor, eşyalarımı onlara burakıp gidemem. Hem kaynanam da geçen sefer konuşurken söyledi ki ben ayrı yaşıyamam oğlumdan. Oğul annesine bakmalı. Gelin ne bilir ev idare etmek nedir, ne tecrübesi var ki yeni evli çiftin falan filan. Konuşunca bile midem bulanıyor kusmak istiyorum. Her gün dua ediyorum kurtulayım diye. Boşansam babam annem kabul etmez, her ne kadar sen bizim kızımızsın deseler de her zaman onları haklı görüp çok beğeniyorlar. Bana hep en kötüsünü misal çekip şükür etmemi ve kavga edersem de günahın bende olsuğunu onların iyi biri olduklarını söylüyorlar. Bide babam kalp, tansıyon ve şeker hstası boşansam kalbi bunu kaldıramaz diye mecbur katlanıyorum. Bana bor akıl verin nolur ne yapacağımı şaşırdım, çok yoruldum, 23 yaşımda soldum, hayatıma nefret ediyorum.
Benim takıldığım nokta “kaynanam da çok gülünç şiveyle konuşuyor” demeniz ve birden fazla kez bunu dile getirmeniz. Herkes aynı koşullarda ve aynı coğrafyada yetişmiyor. Belli ki kadının eğitim alıp, düzgün bir diksiyonla konuşma şansı olmamış. Konunun geri kalanında haklısınız. Eşinizle detaylı bir şekilde konuşmaktan başka çareniz yok
 
Oğlum doğunca doktorun bize annelere ilk tavsiyesi şu oldu: çocuklara ojeli tırnaklı, süslü püslü anne değil, kuvvetli anne lazım. Çocuğunun haklarını savunan ve hic boynunu eğmeyen, dimdik dikilen bir anne. Simdi konuyu okuyunca o doktorun sözleri geldi aklıma.
O nasıl doktormuş öyle, oje süren süslenen anne kuvvetsiz, çocuğunun hakkını savunamayan anne mi? İnanın o zaman farklı bir bakış açısına göre daha güçlülerdir, şu mahalle baskısına rağmen kendine istediği şekilde bakabilen kadın güçlüdür, diktir,boyun eğmeyendir....
 
Her kese iyi günler. Ben yeniyim burda, sırf sizinle bir derdimi bölüşmek için Azerbaycandan yazıyorum. Ben evleneli nerdeyse 1.5 yıl oldu. 1 tane 11 aylık oğlum var. Eşim 2 günde 1 24 saatlik işte çalışıyor. Eşimin ailesi evlenmeden önce sadece eşim işte olacağı gün benim yanımda kalacaklarını (evim uzakta buralarda hırsız var diye yalnız kalamıyorum mecbur) söyledikleri halde evlendiğimden veri kaynanam bizle kalıyor. Bu yakınlarda da kayınpederim de bizim yanımıza taşındı. 1 eltim var, eskiden onla kalıyorlardı, sonra ben evlenince kaynanam yalnız kalmıyım diye benle, kaynatam eltimle kalıyordu ama artık her ikisi de temelli benim yanımda kalıyor. Kötü biri değiller ancak çok anlayışsız geri fikirli insanlar. Kaynanamın zaten garip bir köy şivesi var. Kaynatam ondan beter. Her işime karışıyorlar, sanki evin sahibi onlar ben sadece köleleriyim gibi her işe gönderiyorlar beni. Eşimi de aynen benim gibi. Sanki biz onların gözünde küçük çocukmuşuz gibi fikirlerimizi önemsemeyip her işimize karışıp kendi bildikleri gibi idare ediyorlar evi. Kaynatam çalışmıyor ama 2 evi var kirada. Bir evin kirasını diğer gelini alıyor, bir evin kirasını da kendisi. Bize ise 1 kuruş ta vermiyor. Sigarasından tutmuş her şeyine kadar eşim alıyor ama. O paradan 1 kuruşunu bile bize harcamıyor. Kaynanamsa tam bir dert, bide eltimi çok seviyor, benle arası hiç iyi değil, ailem onlara çok iyi davranıyor,her bize gelişlerinde elleri dolu geliyor ancak bunlar dilde saygı duyuor, bidefa emelde görmüşlüğüm yok. Bide kaynatam oğluma kötü örnek oluyor, diyor ki ben onu öyle öğreticem ki her kesi dövsün hiç kimseden korkmasın, ben itiraz edince de eşim karışma, her söylediği gerçekleşicek diye bir şey yok, yarın nolucak bilemiyoruz, kalbini kırma babamın diyor, ama kaynanam disiplinli buna izin vermem diyor, ama kaynanam da çok gülünç şiveyle konuşuyor çok korkuyom oğlum da onun gibi konuşur diye. Bide oğluma kendi oğluymuş gibi davranıp ona bana anne söylemesini öğreticem diyordu ancak ben buna izin vermem deyip kesin tavrımı koydum. Şimdi birşey demese de bence yine aynı fikirde. Neyse, Ben çok çocuk ruhlu her şeye çabuk gelen saf biryim. Eşim ise aksine çok akıllı ve saf değil, iyi biri aslında ama çok sinirli biri, kendisini her zaman haklı görüyor ailesi gibi. O da yalnız yaşamak istiyor çok sıkılıyor ailesinden çünki annesi de babası da çok iş buyuruyor, 1 dakka yalnız burakmıyor bizi, ancak ailesi diye bir şey diyemiyor. Onlr yüzünden çok yıpranıyor evliliğimiz, evlendiğim günden bu yana her gün kavga. Ama evlenmeden evvel aramız çok iyiydi eşimle. Şimdi çok çabuk 2de1 kavga ediyoruz ailesi her işimize karışıyor. Ayrı eve taşınamam, çünki bizde eşyaları bütün çeyizi(süpürgesine kadar, çatalı, perdesi, her şeyi) kız tarafı alıyor, eşyalarımı onlara burakıp gidemem. Hem kaynanam da geçen sefer konuşurken söyledi ki ben ayrı yaşıyamam oğlumdan. Oğul annesine bakmalı. Gelin ne bilir ev idare etmek nedir, ne tecrübesi var ki yeni evli çiftin falan filan. Konuşunca bile midem bulanıyor kusmak istiyorum. Her gün dua ediyorum kurtulayım diye. Boşansam babam annem kabul etmez, her ne kadar sen bizim kızımızsın deseler de her zaman onları haklı görüp çok beğeniyorlar. Bana hep en kötüsünü misal çekip şükür etmemi ve kavga edersem de günahın bende olsuğunu onların iyi biri olduklarını söylüyorlar. Bide babam kalp, tansıyon ve şeker hstası boşansam kalbi bunu kaldıramaz diye mecbur katlanıyorum. Bana bor akıl verin nolur ne yapacağımı şaşırdım, çok yoruldum, 23 yaşımda soldum, hayatıma nefret ediyorum.
[/QUOTE
Boşuna demiyorum deli gelin olacaksinizz.Basta fırtınalar kopsa da sonra huyuna suyuna gidiyorlar,mesafeyi ayarliyorlar.Azicik kafa yere bakarsa cellat kesilir herkes.Sen kaldır bundan sonrası için güçlü ol ekonomik manada kendine güvenin gelsin.Hem evden de uzaklaşirsin
 
Her kese iyi günler. Ben yeniyim burda, sırf sizinle bir derdimi bölüşmek için Azerbaycandan yazıyorum. Ben evleneli nerdeyse 1.5 yıl oldu. 1 tane 11 aylık oğlum var. Eşim 2 günde 1 24 saatlik işte çalışıyor. Eşimin ailesi evlenmeden önce sadece eşim işte olacağı gün benim yanımda kalacaklarını (evim uzakta buralarda hırsız var diye yalnız kalamıyorum mecbur) söyledikleri halde evlendiğimden veri kaynanam bizle kalıyor. Bu yakınlarda da kayınpederim de bizim yanımıza taşındı. 1 eltim var, eskiden onla kalıyorlardı, sonra ben evlenince kaynanam yalnız kalmıyım diye benle, kaynatam eltimle kalıyordu ama artık her ikisi de temelli benim yanımda kalıyor. Kötü biri değiller ancak çok anlayışsız geri fikirli insanlar. Kaynanamın zaten garip bir köy şivesi var. Kaynatam ondan beter. Her işime karışıyorlar, sanki evin sahibi onlar ben sadece köleleriyim gibi her işe gönderiyorlar beni. Eşimi de aynen benim gibi. Sanki biz onların gözünde küçük çocukmuşuz gibi fikirlerimizi önemsemeyip her işimize karışıp kendi bildikleri gibi idare ediyorlar evi. Kaynatam çalışmıyor ama 2 evi var kirada. Bir evin kirasını diğer gelini alıyor, bir evin kirasını da kendisi. Bize ise 1 kuruş ta vermiyor. Sigarasından tutmuş her şeyine kadar eşim alıyor ama. O paradan 1 kuruşunu bile bize harcamıyor. Kaynanamsa tam bir dert, bide eltimi çok seviyor, benle arası hiç iyi değil, ailem onlara çok iyi davranıyor,her bize gelişlerinde elleri dolu geliyor ancak bunlar dilde saygı duyuor, bidefa emelde görmüşlüğüm yok. Bide kaynatam oğluma kötü örnek oluyor, diyor ki ben onu öyle öğreticem ki her kesi dövsün hiç kimseden korkmasın, ben itiraz edince de eşim karışma, her söylediği gerçekleşicek diye bir şey yok, yarın nolucak bilemiyoruz, kalbini kırma babamın diyor, ama kaynanam disiplinli buna izin vermem diyor, ama kaynanam da çok gülünç şiveyle konuşuyor çok korkuyom oğlum da onun gibi konuşur diye. Bide oğluma kendi oğluymuş gibi davranıp ona bana anne söylemesini öğreticem diyordu ancak ben buna izin vermem deyip kesin tavrımı koydum. Şimdi birşey demese de bence yine aynı fikirde. Neyse, Ben çok çocuk ruhlu her şeye çabuk gelen saf biryim. Eşim ise aksine çok akıllı ve saf değil, iyi biri aslında ama çok sinirli biri, kendisini her zaman haklı görüyor ailesi gibi. O da yalnız yaşamak istiyor çok sıkılıyor ailesinden çünki annesi de babası da çok iş buyuruyor, 1 dakka yalnız burakmıyor bizi, ancak ailesi diye bir şey diyemiyor. Onlr yüzünden çok yıpranıyor evliliğimiz, evlendiğim günden bu yana her gün kavga. Ama evlenmeden evvel aramız çok iyiydi eşimle. Şimdi çok çabuk 2de1 kavga ediyoruz ailesi her işimize karışıyor. Ayrı eve taşınamam, çünki bizde eşyaları bütün çeyizi(süpürgesine kadar, çatalı, perdesi, her şeyi) kız tarafı alıyor, eşyalarımı onlara burakıp gidemem. Hem kaynanam da geçen sefer konuşurken söyledi ki ben ayrı yaşıyamam oğlumdan. Oğul annesine bakmalı. Gelin ne bilir ev idare etmek nedir, ne tecrübesi var ki yeni evli çiftin falan filan. Konuşunca bile midem bulanıyor kusmak istiyorum. Her gün dua ediyorum kurtulayım diye. Boşansam babam annem kabul etmez, her ne kadar sen bizim kızımızsın deseler de her zaman onları haklı görüp çok beğeniyorlar. Bana hep en kötüsünü misal çekip şükür etmemi ve kavga edersem de günahın bende olsuğunu onların iyi biri olduklarını söylüyorlar. Bide babam kalp, tansıyon ve şeker hstası boşansam kalbi bunu kaldıramaz diye mecbur katlanıyorum. Bana bor akıl verin nolur ne yapacağımı şaşırdım, çok yoruldum, 23 yaşımda soldum, hayatıma nefret ediyorum.

Evde yalnız kalınca ne oluyor ki?
Kalamazsin diyen eşin mi sen mi?
Bak benim eşimde nöbet usulu çalışıyor saglik çalışanı bir gün evde bir gün yok.Ilk zamanlar korktum ev büyük mahalleyi tanımıyorum vs..ama 1 sene geçti alıştım.
Neden dersen seninle ayni durumu yasamamak icin, cunku ben bi kac kez korkuyorum deyince annesini getirmek istedi getirdi de..Ben evde annesi varken rahat olmadigimi belli ettim, dile getirmeden her seyiyle belli ettim.Annesi eve birsey aldığımda iyi guzel demeden fiyat soruyordu hemen bende pahali degil degil diye aciklama yapmaktan yoruldugumu belli ettim, annesinin mutfakta cok mudahil oldugunu benim yaptigim yemeğe niye oyle yapiyorsun biz hiç böyle yapmayiz demesine artik tahammül edemediğini sözle degil davranislarimla belli ettim.
2 hafta sonra annesini ablasına gonderdi zira yeni evliyiz ve ben evde biri var diye iliskiden dahi kaçınıyordum.
Mecburen evime alıştım.
Cok gec olmadan sende dile getirmeden ignelemeden belli et istersen, hatta sana tüyo vereyim esinin göreceği sekilde gizlidem agliyormus gibi zaten ağlanacak durumdasın da..sinirden ağla mutsuzum yeni evliyim hic birsey anlamadim de ağla..
 
Tavir koyacaksiniz karistirmayacaksiniz kv yi..
Güclü durursaniz size karisamaz..kavga cikacaksa ciksin yoksa icinize aymaktan kötu hastaliklara yakalanirsiniz
 
Oğlum doğunca doktorun bize annelere ilk tavsiyesi şu oldu: çocuklara ojeli tırnaklı, süslü püslü anne değil, kuvvetli anne lazım. Çocuğunun haklarını savunan ve hic boynunu eğmeyen, dimdik dikilen bir anne. Simdi konuyu okuyunca o doktorun sözleri geldi aklıma.
Kardeşim sen çok pasifsin ve çok erken evlenip çocuk yapmışsın. Senin eşinin ailesi nasıl insanlar, senin anların ne bilmiyorum. Ağzını açıp kendini savunursan, sana sopa atarlar i, kocan seni döverimi bilmiyorum. Annen babandan da hayır yok, insallah mesleğin vardır. Başka çocuk yapma en iyisi ve kendini ezdirme. Oğluna öyle bir örnek olursan, o da ilerde kadınlara böyle davranilir der ve aynısını karısına kızına yapar.
Ekonomistim, üniversite bitirdim, şimdi oğlumun2-3 3 yaşına gelmesini ve çalışmaya başlamayı düşünüyorum, benden ayrı kalmıyor daha çok küçük diye. Hem de Azerbaycanda işsizlik çok. Bir şey bulucaz artık, hem eşim de çalışıb eve para getirmemi istiyor destek amaçlı
 
Ço
Eşin işini değiştirsin mümkünse. Normal hayat yaşayın. Eşin bu işte çalıştıkça sen yalnız kalma diye yanında olacaklar mecbur.
Aynı binada veya yan binada ayrı ev açmaları gibi bir ihtimal yok mu?

İzin verirsen öğreneceğim ev idare etmesini diyeceksin kayınvalidene. Oğlumdan ayrı yaşayamam diyorsa onlar kafaya koymuş. Rahat bırakmazlar sizi. Senin gücün yetmez. Olay eşinde bitiyor. O müdahale etmeli. Allah yardımcın olsun.
eşim benden beter pasif:KK43: çok sağolun
 
X