O iyi anlaşan çitler farklı karakterler gibi görünseler de özünde birbirine hem cok benziyorlar hemde çok beğeniyorlar birilerini. Yani kendinden örnek vereyim benden farklı kişilikte ve değer yargıları farlı olan hiç kimseyi sevmedim.
Saygı duyuyorum fikrinize bana göre böyle değil çevremde aynı burçtan aynı düşünce yapısından olup anlaşamayan tanıdıklarım var ve zıt karakterlerin anlaştığı konusunda psikologlar dinledim yazılar okudum. İlla ki anlaşan vardır sadece genel olarak söylüyorum erkekler kendilerine benzemeyen kadınlara hayranlık duyarlar insanlar eşleriyle kendinde olmayanları tamamlar ve bu evliliği dengede tutan bir durumdur. Bu arada ayrı karakterler de aynı fikirde olabiliyor. Ben karakterden kişilikten bahsediyorum.
Adam bana da çok duygusuz geldi. İnsan karısına asıl benim için zor olacak sensiz olmak seni özleyeceğim falan der. Sensiz naparım diyen kadına abartma dramatize etme diye hödüklük yapmaz.Bu yorumunuza pek katılmadım. Başlarda zıt fikirde oldukları kadınlar dikkatlerini çekse de uzun vadede asla tahammül edemiyorlar hatta kendiyle aynı fikirde olmayanı asağlayan bile var. Tam tersine kendisiyle aynı fikirde ama domine edemedikleri ama tatlı tatlı didiştikleri kadınları hem seviyorlar hem değer veriyorlar.
Bağımlı bir kişiliğiniz var, burada kadınlara hep deniyor ya "bir yetişkinle değil, bir çocukla evlenmişsiniz" diye, sizin evliliğinizde de çocuk sizsiniz sanırım..Arkadaşlar öncesinde biraz fragman geçmek isterim ki az çok fikir sahibi olabilesiniz hakkımda. İlkokul çağımdan beri hep çok konuşan, aşırı duygusal, sabırsız ve çok merhametli bir çocuktum. Yaş aldıkça bu huylarım genele bakınca pek değişmedi. Duygusallık, sabırsızlık bunlar bana ağır bedeller ödetti. İnsanlara karşı vicdan yaptıkça, ödün verdikçe hep ben kaybettim.
Şimdi evli biri olarak bir süredir bu huylarım yüzünden evliliğimde biraz sorunlar yaşıyorum. Eşim mantıklı, kendine değer veren, sınırları olan, bir amaç edinince sonuna kadar iradeli davranan benim tam tersim biridir. Ben biraz duygusallığımla, herseyi kafama takmamla, ondan fazla ilgi-alaka beklememle, iradesiz ve sabırsızlığımla onu bu aralar biraz boğuyormuşum gibi hissediyorum. Gerçi kendimce çok haklı sebeplerim olsa da onun açısından bakınca ona da hak veriyorum.
Biz çok zor kavuşup evlendik. Benim için dünya onun etrafında dönüyor sanki merkezde o vardi hep. Tabi o çalışıyor yoruluyor ama ben çalışmıyorum. Bende boş vakti olunca hep benimle ilgilensin istiyorum. Odak noktasında ben olayım istiyorum. Suan ikimiz isi geregi bir sure ayri yasiyoruz mesela bana dün telefonda bir meşgale bulmalısın, bi hobi edin kafanı biseylerle dağıt bence falan dedi.
Eşimde 5-6 ay ayrı kalacağız yurtdısına gidecek kendisi isi gereği yakın zamanda. Ben sürekli sen gidince napıcam diye dile getirip dert yanınca bana çok drametize ediyorsun, biraz basitlestir biseyleri kafanda, ucunda ölüm yok hayat bu nelere gebe bunlar yasanacak gelip gececek falan dedi.
Bu yaşıma kadar hayatta maddi manevi zorlanmadığım için bir işler istediğim gibi yolunda gitmeyince fazla duygusal davrandığımı söyledi.
Bende şimdi karar aldım kpss hazırlanmaya başlayacağım mesleğimi yapacağım. Benimde ömceliklerim değişsin artık merkezde kendim olayım istiyorum. Bu 6 aylık süreçte, haftada 2-3 gün yüzmeye gideyim diyorum. Biseylerle mesgul olup kendime odaklanacağım ki onu daha fazla bunaltmayayım. Zamanla benden sıkılır bunalır diye korkuyorum çünkü. Kendimi değiştirmek dönüştürmek istiyorum. Sanki ona biraz çocukca geliyormuşum gibi hissettim dün aksam ilk kez. Fazla kilo aldım mesela bunu da laf arasinda dile getirdi bana. O yokken bu 6 ayda hem fiziksel hem zihinsel kisisel gelisim olarak biraz değişmek istiyorum.
Benim gibi bu tarz durumlar yaşayan veya şahit olanlar var mı aranızda? Konuyla ilgili fikirlerinizi ve desteklerinizi bekliyorum
çalışınca sosyalleşirsin yeni insanlarla arkadaş olursun zamanın dolu geçer maddi gücün artar bence evde durmak hata daha yeni evlisiniz 1 yıl olmuş sıkma sende adamı gerçekten faydalı şeylerle geçir otur bi kitap oku en basitiArkadaşlar öncesinde biraz fragman geçmek isterim ki az çok fikir sahibi olabilesiniz hakkımda. İlkokul çağımdan beri hep çok konuşan, aşırı duygusal, sabırsız ve çok merhametli bir çocuktum. Yaş aldıkça bu huylarım genele bakınca pek değişmedi. Duygusallık, sabırsızlık bunlar bana ağır bedeller ödetti. İnsanlara karşı vicdan yaptıkça, ödün verdikçe hep ben kaybettim.
Şimdi evli biri olarak bir süredir bu huylarım yüzünden evliliğimde biraz sorunlar yaşıyorum. Eşim mantıklı, kendine değer veren, sınırları olan, bir amaç edinince sonuna kadar iradeli davranan benim tam tersim biridir. Ben biraz duygusallığımla, herseyi kafama takmamla, ondan fazla ilgi-alaka beklememle, iradesiz ve sabırsızlığımla onu bu aralar biraz boğuyormuşum gibi hissediyorum. Gerçi kendimce çok haklı sebeplerim olsa da onun açısından bakınca ona da hak veriyorum.
Biz çok zor kavuşup evlendik. Benim için dünya onun etrafında dönüyor sanki merkezde o vardi hep. Tabi o çalışıyor yoruluyor ama ben çalışmıyorum. Bende boş vakti olunca hep benimle ilgilensin istiyorum. Odak noktasında ben olayım istiyorum. Suan ikimiz isi geregi bir sure ayri yasiyoruz mesela bana dün telefonda bir meşgale bulmalısın, bi hobi edin kafanı biseylerle dağıt bence falan dedi.
Eşimde 5-6 ay ayrı kalacağız yurtdısına gidecek kendisi isi gereği yakın zamanda. Ben sürekli sen gidince napıcam diye dile getirip dert yanınca bana çok drametize ediyorsun, biraz basitlestir biseyleri kafanda, ucunda ölüm yok hayat bu nelere gebe bunlar yasanacak gelip gececek falan dedi.
Bu yaşıma kadar hayatta maddi manevi zorlanmadığım için bir işler istediğim gibi yolunda gitmeyince fazla duygusal davrandığımı söyledi.
Bende şimdi karar aldım kpss hazırlanmaya başlayacağım mesleğimi yapacağım. Benimde ömceliklerim değişsin artık merkezde kendim olayım istiyorum. Bu 6 aylık süreçte, haftada 2-3 gün yüzmeye gideyim diyorum. Biseylerle mesgul olup kendime odaklanacağım ki onu daha fazla bunaltmayayım. Zamanla benden sıkılır bunalır diye korkuyorum çünkü. Kendimi değiştirmek dönüştürmek istiyorum. Sanki ona biraz çocukca geliyormuşum gibi hissettim dün aksam ilk kez. Fazla kilo aldım mesela bunu da laf arasinda dile getirdi bana. O yokken bu 6 ayda hem fiziksel hem zihinsel kisisel gelisim olarak biraz değişmek istiyorum.
Benim gibi bu tarz durumlar yaşayan veya şahit olanlar var mı aranızda? Konuyla ilgili fikirlerinizi ve desteklerinizi bekliyorum
Hayali bile güzel değil mi? :)Kardeşim ne güzel çok boş vaktiniz var doldur onları spor salonuna git ama illa ki kilo vereyim diye değil sağlık için evde yeni tarifler dene avm ye git al bir kitap kendine de kahve söyle kitap oku yüzmeye git haftada birkaç gün gez kuzucum gez kocan gitti diye darlanır mı
Güzel tabii güzel olmaz mı hayat koca koca diye geçmiyorHayali bile güzel değil mi? :)
Amac iyi de niyet kötü. Kendinizi esiniz bunalmasin diye degil kendiniz icin gelistirin.Arkadaşlar öncesinde biraz fragman geçmek isterim ki az çok fikir sahibi olabilesiniz hakkımda. İlkokul çağımdan beri hep çok konuşan, aşırı duygusal, sabırsız ve çok merhametli bir çocuktum. Yaş aldıkça bu huylarım genele bakınca pek değişmedi. Duygusallık, sabırsızlık bunlar bana ağır bedeller ödetti. İnsanlara karşı vicdan yaptıkça, ödün verdikçe hep ben kaybettim.
Şimdi evli biri olarak bir süredir bu huylarım yüzünden evliliğimde biraz sorunlar yaşıyorum. Eşim mantıklı, kendine değer veren, sınırları olan, bir amaç edinince sonuna kadar iradeli davranan benim tam tersim biridir. Ben biraz duygusallığımla, herseyi kafama takmamla, ondan fazla ilgi-alaka beklememle, iradesiz ve sabırsızlığımla onu bu aralar biraz boğuyormuşum gibi hissediyorum. Gerçi kendimce çok haklı sebeplerim olsa da onun açısından bakınca ona da hak veriyorum.
Biz çok zor kavuşup evlendik. Benim için dünya onun etrafında dönüyor sanki merkezde o vardi hep. Tabi o çalışıyor yoruluyor ama ben çalışmıyorum. Bende boş vakti olunca hep benimle ilgilensin istiyorum. Odak noktasında ben olayım istiyorum. Suan ikimiz isi geregi bir sure ayri yasiyoruz mesela bana dün telefonda bir meşgale bulmalısın, bi hobi edin kafanı biseylerle dağıt bence falan dedi.
Eşimde 5-6 ay ayrı kalacağız yurtdısına gidecek kendisi isi gereği yakın zamanda. Ben sürekli sen gidince napıcam diye dile getirip dert yanınca bana çok drametize ediyorsun, biraz basitlestir biseyleri kafanda, ucunda ölüm yok hayat bu nelere gebe bunlar yasanacak gelip gececek falan dedi.
Bu yaşıma kadar hayatta maddi manevi zorlanmadığım için bir işler istediğim gibi yolunda gitmeyince fazla duygusal davrandığımı söyledi.
Bende şimdi karar aldım kpss hazırlanmaya başlayacağım mesleğimi yapacağım. Benimde ömceliklerim değişsin artık merkezde kendim olayım istiyorum. Bu 6 aylık süreçte, haftada 2-3 gün yüzmeye gideyim diyorum. Biseylerle mesgul olup kendime odaklanacağım ki onu daha fazla bunaltmayayım. Zamanla benden sıkılır bunalır diye korkuyorum çünkü. Kendimi değiştirmek dönüştürmek istiyorum. Sanki ona biraz çocukca geliyormuşum gibi hissettim dün aksam ilk kez. Fazla kilo aldım mesela bunu da laf arasinda dile getirdi bana. O yokken bu 6 ayda hem fiziksel hem zihinsel kisisel gelisim olarak biraz değişmek istiyorum.
Benim gibi bu tarz durumlar yaşayan veya şahit olanlar var mı aranızda? Konuyla ilgili fikirlerinizi ve desteklerinizi bekliyorum
Kendi kendinize sorununuzun cevabini bulmussunuz zaten tek yapmanız gereken harekete gecmek. Bide kilo verin mutlaka kendinize güveniniz gelirArkadaşlar öncesinde biraz fragman geçmek isterim ki az çok fikir sahibi olabilesiniz hakkımda. İlkokul çağımdan beri hep çok konuşan, aşırı duygusal, sabırsız ve çok merhametli bir çocuktum. Yaş aldıkça bu huylarım genele bakınca pek değişmedi. Duygusallık, sabırsızlık bunlar bana ağır bedeller ödetti. İnsanlara karşı vicdan yaptıkça, ödün verdikçe hep ben kaybettim.
Şimdi evli biri olarak bir süredir bu huylarım yüzünden evliliğimde biraz sorunlar yaşıyorum. Eşim mantıklı, kendine değer veren, sınırları olan, bir amaç edinince sonuna kadar iradeli davranan benim tam tersim biridir. Ben biraz duygusallığımla, herseyi kafama takmamla, ondan fazla ilgi-alaka beklememle, iradesiz ve sabırsızlığımla onu bu aralar biraz boğuyormuşum gibi hissediyorum. Gerçi kendimce çok haklı sebeplerim olsa da onun açısından bakınca ona da hak veriyorum.
Biz çok zor kavuşup evlendik. Benim için dünya onun etrafında dönüyor sanki merkezde o vardi hep. Tabi o çalışıyor yoruluyor ama ben çalışmıyorum. Bende boş vakti olunca hep benimle ilgilensin istiyorum. Odak noktasında ben olayım istiyorum. Suan ikimiz isi geregi bir sure ayri yasiyoruz mesela bana dün telefonda bir meşgale bulmalısın, bi hobi edin kafanı biseylerle dağıt bence falan dedi.
Eşimde 5-6 ay ayrı kalacağız yurtdısına gidecek kendisi isi gereği yakın zamanda. Ben sürekli sen gidince napıcam diye dile getirip dert yanınca bana çok drametize ediyorsun, biraz basitlestir biseyleri kafanda, ucunda ölüm yok hayat bu nelere gebe bunlar yasanacak gelip gececek falan dedi.
Bu yaşıma kadar hayatta maddi manevi zorlanmadığım için bir işler istediğim gibi yolunda gitmeyince fazla duygusal davrandığımı söyledi.
Bende şimdi karar aldım kpss hazırlanmaya başlayacağım mesleğimi yapacağım. Benimde ömceliklerim değişsin artık merkezde kendim olayım istiyorum. Bu 6 aylık süreçte, haftada 2-3 gün yüzmeye gideyim diyorum. Biseylerle mesgul olup kendime odaklanacağım ki onu daha fazla bunaltmayayım. Zamanla benden sıkılır bunalır diye korkuyorum çünkü. Kendimi değiştirmek dönüştürmek istiyorum. Sanki ona biraz çocukca geliyormuşum gibi hissettim dün aksam ilk kez. Fazla kilo aldım mesela bunu da laf arasinda dile getirdi bana. O yokken bu 6 ayda hem fiziksel hem zihinsel kisisel gelisim olarak biraz değişmek istiyorum.
Benim gibi bu tarz durumlar yaşayan veya şahit olanlar var mı aranızda? Konuyla ilgili fikirlerinizi ve desteklerinizi bekliyorum
Yazının son kısmında güzel şeyler yazmışsınArkadaşlar öncesinde biraz fragman geçmek isterim ki az çok fikir sahibi olabilesiniz hakkımda. İlkokul çağımdan beri hep çok konuşan, aşırı duygusal, sabırsız ve çok merhametli bir çocuktum. Yaş aldıkça bu huylarım genele bakınca pek değişmedi. Duygusallık, sabırsızlık bunlar bana ağır bedeller ödetti. İnsanlara karşı vicdan yaptıkça, ödün verdikçe hep ben kaybettim.
Şimdi evli biri olarak bir süredir bu huylarım yüzünden evliliğimde biraz sorunlar yaşıyorum. Eşim mantıklı, kendine değer veren, sınırları olan, bir amaç edinince sonuna kadar iradeli davranan benim tam tersim biridir. Ben biraz duygusallığımla, herseyi kafama takmamla, ondan fazla ilgi-alaka beklememle, iradesiz ve sabırsızlığımla onu bu aralar biraz boğuyormuşum gibi hissediyorum. Gerçi kendimce çok haklı sebeplerim olsa da onun açısından bakınca ona da hak veriyorum.
Biz çok zor kavuşup evlendik. Benim için dünya onun etrafında dönüyor sanki merkezde o vardi hep. Tabi o çalışıyor yoruluyor ama ben çalışmıyorum. Bende boş vakti olunca hep benimle ilgilensin istiyorum. Odak noktasında ben olayım istiyorum. Suan ikimiz isi geregi bir sure ayri yasiyoruz mesela bana dün telefonda bir meşgale bulmalısın, bi hobi edin kafanı biseylerle dağıt bence falan dedi.
Eşimde 5-6 ay ayrı kalacağız yurtdısına gidecek kendisi isi gereği yakın zamanda. Ben sürekli sen gidince napıcam diye dile getirip dert yanınca bana çok drametize ediyorsun, biraz basitlestir biseyleri kafanda, ucunda ölüm yok hayat bu nelere gebe bunlar yasanacak gelip gececek falan dedi.
Bu yaşıma kadar hayatta maddi manevi zorlanmadığım için bir işler istediğim gibi yolunda gitmeyince fazla duygusal davrandığımı söyledi.
Bende şimdi karar aldım kpss hazırlanmaya başlayacağım mesleğimi yapacağım. Benimde ömceliklerim değişsin artık merkezde kendim olayım istiyorum. Bu 6 aylık süreçte, haftada 2-3 gün yüzmeye gideyim diyorum. Biseylerle mesgul olup kendime odaklanacağım ki onu daha fazla bunaltmayayım. Zamanla benden sıkılır bunalır diye korkuyorum çünkü. Kendimi değiştirmek dönüştürmek istiyorum. Sanki ona biraz çocukca geliyormuşum gibi hissettim dün aksam ilk kez. Fazla kilo aldım mesela bunu da laf arasinda dile getirdi bana. O yokken bu 6 ayda hem fiziksel hem zihinsel kisisel gelisim olarak biraz değişmek istiyorum.
Benim gibi bu tarz durumlar yaşayan veya şahit olanlar var mı aranızda? Konuyla ilgili fikirlerinizi ve desteklerinizi bekliyorum
Acilen bir uğraş bulun , eşinize Bu kadar bağımlı olmanız çok yanlış, eşinizi bu sebepten dolayı kaybedebilirsiniz, odak noktanızı değiştirin...Arkadaşlar öncesinde biraz fragman geçmek isterim ki az çok fikir sahibi olabilesiniz hakkımda. İlkokul çağımdan beri hep çok konuşan, aşırı duygusal, sabırsız ve çok merhametli bir çocuktum. Yaş aldıkça bu huylarım genele bakınca pek değişmedi. Duygusallık, sabırsızlık bunlar bana ağır bedeller ödetti. İnsanlara karşı vicdan yaptıkça, ödün verdikçe hep ben kaybettim.
Şimdi evli biri olarak bir süredir bu huylarım yüzünden evliliğimde biraz sorunlar yaşıyorum. Eşim mantıklı, kendine değer veren, sınırları olan, bir amaç edinince sonuna kadar iradeli davranan benim tam tersim biridir. Ben biraz duygusallığımla, herseyi kafama takmamla, ondan fazla ilgi-alaka beklememle, iradesiz ve sabırsızlığımla onu bu aralar biraz boğuyormuşum gibi hissediyorum. Gerçi kendimce çok haklı sebeplerim olsa da onun açısından bakınca ona da hak veriyorum.
Biz çok zor kavuşup evlendik. Benim için dünya onun etrafında dönüyor sanki merkezde o vardi hep. Tabi o çalışıyor yoruluyor ama ben çalışmıyorum. Bende boş vakti olunca hep benimle ilgilensin istiyorum. Odak noktasında ben olayım istiyorum. Suan ikimiz isi geregi bir sure ayri yasiyoruz mesela bana dün telefonda bir meşgale bulmalısın, bi hobi edin kafanı biseylerle dağıt bence falan dedi.
Eşimde 5-6 ay ayrı kalacağız yurtdısına gidecek kendisi isi gereği yakın zamanda. Ben sürekli sen gidince napıcam diye dile getirip dert yanınca bana çok drametize ediyorsun, biraz basitlestir biseyleri kafanda, ucunda ölüm yok hayat bu nelere gebe bunlar yasanacak gelip gececek falan dedi.
Bu yaşıma kadar hayatta maddi manevi zorlanmadığım için bir işler istediğim gibi yolunda gitmeyince fazla duygusal davrandığımı söyledi.
Bende şimdi karar aldım kpss hazırlanmaya başlayacağım mesleğimi yapacağım. Benimde ömceliklerim değişsin artık merkezde kendim olayım istiyorum. Bu 6 aylık süreçte, haftada 2-3 gün yüzmeye gideyim diyorum. Biseylerle mesgul olup kendime odaklanacağım ki onu daha fazla bunaltmayayım. Zamanla benden sıkılır bunalır diye korkuyorum çünkü. Kendimi değiştirmek dönüştürmek istiyorum. Sanki ona biraz çocukca geliyormuşum gibi hissettim dün aksam ilk kez. Fazla kilo aldım mesela bunu da laf arasinda dile getirdi bana. O yokken bu 6 ayda hem fiziksel hem zihinsel kisisel gelisim olarak biraz değişmek istiyorum.
Benim gibi bu tarz durumlar yaşayan veya şahit olanlar var mı aranızda? Konuyla ilgili fikirlerinizi ve desteklerinizi bekliyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?