Mutlaka destek alın. Psikiyatriye değil, klinik psikoloğa gidin. Psikiyatristler kısa zaman aralıklarında ilaç tedavilerinizi düzenler. Sizin ihtiyacınız sadece ilaç tedavisi ile dondurulmuş ve uyuşturulmuş bir beyin/beden değil. Terapi ile desteklenmiş bir ilaç tedavisi. Psikologunuz zaten psikiyatri desteği ile destekleyecektir bu süreci.
Maddi durumunuz nedir bilmiyorum ama eğer zorda iseniz, klinik psikologunun ücretini karşılayabilecek durumda değilim diyorsanız(şehirlere göre değişiyor ama 150 -250 tlden bulabilirsiniz)Sosyal Hizmet Merkezi ve ya belediyeye başvurarak bu desteği ücretsiz talep edin. Kurumların insiyatifindedir, eğer yardımcı olmazsa bi BİMER şikayeti işinizi görür, hakkınız alın
Çok zor günler geçirmişsiniz belli.. Ama annenizin ablanız ile olan ilişkisini kimse yaşamadan bilemez. Evladım olmadan önce anneme kız kardeşim için “çok yüz veriyorsun” derdim. Evladım olunca anladım. İnsan kıyamıyor canının parçasına. O yüzden annenizin rest çekmemesini kınamayın, şiddetle büyüyen ablanızı da suçlamayın.
Kavga, şiddet(fiziksel yanda duygusal), iletişimsizlik ile büyüyen çocuklarda sinir, ögke kontrol bozuklukları, psikolojik sorunlar haylice oluyor. Abinize de ablanıza da bir şey diyemiyorum o yüzden.
Siz daha zorunu yaşamışsınız zaten. Yaşamayan bilemez, sizi anlaması mümkün değil çoğu kişinin o yüzden. Ama o kötü anıları silmek için bir destek alın.
Ablanız,canınızdır, bir şey olsa kalbiniz durur. Onu kınamıyorsunuzdur. Yaşadıklarından dolayı yaptıklarına hak veriyorsunuzdur belki. Kçtü biri diye değil ama yine de kızınız ablanız gibi olsun istemiyorsunuz değil mi? Ama yanında krizler geçiren, ailesini öldürmek isteyen, ruh sağlığı yaşadıklarından dolayı iyi olmayan bir bebek me kadar sağlıklı olacak? Lütfen, lütfen kurtulun bu anılardan. Eminimki bebeğinizin ileride mutlu bir birey olmasını istersiniz.
Sorunuza cevabım ise; eşiniz ile paylaşmanız. Hayat arkadaşınız sonuçta, bilebilir. Ama annenize demenizi tavsiye etmem.