Eşim freelance başka bir işe başladı. Ofise gitmesinin dışında. Gecesi gündüzü hiç yok. Gündüz ofiste, gece salonda bilgisayar karşısında. İki yıldır böyle devam ediyor. Gebeliğimde tektim, iki çocukla kendim ilgileniyorum. Beraber oturup zaman geçirdiğimiz zaman çok kısıtlı. Ama ne yapalım hayat zor. Ek işinin ne kadar devam edeceği belli değil. İki çocuk var. Akarken doldur her zaman genç olmayacagiz diye ben de destek oluyorum. Çok bunaldığım zamanlar oluyor yok değil. Ama yapacak bir şey yok. Ek işsiz de idare edebiliriz elbet. Ben de çalışıyorum ama fırsat varken değerlendirmek daha mantıklı geliyor. Şimdi evdeyim bebek daha küçük olduğu için. Bu yüzden daha çok gözüme batıyor. İşe başladığımda yorulduğum için o kadar umursamayacağım sanırım. Ama tabii ona ihtiyacım olduğunda zaman ayırır, dışarıda işim varsa bebeğe kendisi bakar. Bebek huzursuzsa kendi uyutur, yemekleri hep beraber yeriz vs. Tamamen kopuk olduğumuz anlaşılmasın. Bir de ben tek vakit geçirmeyi de severim öyle çok sıkıntı yapmam, romantizm arayan biri de değilim. Gerçi biraz daha uzun yazarsam saksı bitkisi çıkmaktan korkuyorum of neyse.
Siz eşinizden başka bir şey için mi şüpheleniyorsunuz, ihmal edilmiş mi hissediyorsunuz onu düşünün. Ona göre eşinizle konuşun.