Eşime güvenemiyorum aşamıyorum

Böyle bir şerefsizle evli olmayı kendine nasıl yedirebiliyorsun cidden? Düşüp löecek kıvama gelmişsin adam dönüp bakmamış bile, çocuğuna babalık zaten yok ama adam senin ahstalığındna faydalanıp bir de devleti kazıklamak istiyor?? :KK62: :KK62: Adam düz şerefsiz, toplumda böyle insanlara yer yok konu açmana bile gerek yok ayrıl kaç.

Ayrilmaz bunca seye ragmen ayrilmamis hamileyken bile siddet gormesine ragmen kendi meslegi olmasina ragmen...
 
Böyle bir şerefsizle evli olmayı kendine nasıl yedirebiliyorsun cidden? Düşüp löecek kıvama gelmişsin adam dönüp bakmamış bile, çocuğuna babalık zaten yok ama adam senin ahstalığındna faydalanıp bir de devleti kazıklamak istiyor?? :KK62: :KK62: Adam düz şerefsiz, toplumda böyle insanlara yer yok konu açmana bile gerek yok ayrıl kaç.
Sürekli nereden bileyim o kadar hasta olduğunu diyip duruyor. Tamam anlamafın ben de kendimi anlayacak durumda değildim ama insan bir tedirgin olmaz mı bir ilgilenmez mi
 
Sürekli nereden bileyim o kadar hasta olduğunu diyip duruyor. Tamam anlamafın ben de kendimi anlayacak durumda değildim ama insan bir tedirgin olmaz mı bir ilgilenmez mi

Ehhh biz de onu diyoruz ya, sokakta insan bayilsa durup ilgileniyoruz ama senin cop kadar degerin yok kardesim. Bunu anlayacak kadar akli meleken de olduguna gore neden bu acinasi hayati kendine reva goruyorsun?
 
Son düzenleme:
Lütfen boşanın memursunuz gül gibi geçinir gidersiniz çocuğu nasıl göreceğini de o düşünsün siz düşünmeyin. Size hiç değer vermiyor. Bizim karşı komşumuz hastalanıyor da apar topar babam kaç kere acile götürdü elin bin kat yabancısına bile merhamet edilirken karısına mı etmez insan.
 
Ayrilmaz bunca seye ragmen ayrilmamis hamileyken bile siddet gormesine ragmen kendi meslegi olmasina ragmen...

Ben durustluge cok onem veren bir insanim kanka, dayak yemeyi kabul edecek kadar dussem bile herhalde vergi kacirmayi kabullenemezdim. Toplumdaki herkesten caliyorsun, cok buyuk bir serefsizlik.
 
Acaba gerçekten haklı mı diyordum. Gerçekten çok hasta olduğumu anlamamıştır. Ama insan biraz endişelenir ya da der ki gece işgilenmezler zor olur sabah gidelim o da yok. Eminim ki evli diğer insanlar böyle değil.
Kendinizi kandırmayın değer veren kişi eşinin başı ağrıdığı zaman bile üzerine titrer ki siz zaten perişan haldeymişsiniz teşhisi falan bir önemi yok. Millet regl oluyor da eşi/sevgilisi pervane oluyor siz kendinize bu kadar değeri mi çok görüyorsunuz?
 
6 yıllık evliyim. Bir çocuğum var. Eşimle evliliğin ilk zamanlarından beri problemlerimix oluyor. İlk yıllar ben çalışmıyordum. Birkaç kere şiddet durumu oldu. Tokat atma koluma vurma gibi. Tabii ki ilk yaşadığımda mahfoldum. Evlenirken kimse böyle birşey başına gelebileceğini düşünmüyor. Ve hamileydim. Ağlarken nefesimin kesildiğini bilirim elim karnımda ağladığımı. Hamile olarak ayrılmaya cesaret edemedim. Hep çalışıp atanıp ayrılırım dedim. Ve gerçekten çalışıp kpss ile atandım. 3 yıldır çalışıyorum. Eşim maalsef şiddet göstermese bile son zamanlarda bazı durumlar canımı çok sıkıyor ve güvenemiyorum. Ayrılmak fikri hiç çıkmıyor ama cesaret de edemiyorum. Eşim sorumluluk almayan biri. Hazır çorba bile yapmaz. Dışarıdan yemeyi çok sever. Bir iş yapıcam dedi bununla ilgili masraf yaptı ortalama 60 70 bin gibi. Şu an hiçbir hareketlilik yok bir yıldır. Haftasonu öğlene kadar uyur banyo yapar yemek yer günü bitirir. Bir de yakın zamanda bir kronik rahatsızlığa yakalandım. Tip1 diyabet. Bir ay hep hasta gibiydim. Bir gece çok rahatsızlandım. Kustum sürekli. Gece tuvalete kaldırdım çocuğu beynimin içi sanki yer değiştiriyordu aynı anda kusuyordum ve ölüyorum sandım. Eşime acile gidelim dedim. Bağrındı bu saatte gidip kimi bulcaz diye birşey yapmaya mecalim olmadığı için o şekilde yattım sabah gittim. Ve şekerim 300 çıktı. Şeker koması geçirmişim. Ve ben o gün ölebilrdim. Felç geçirebilirdim. Şeker koması bunlara neden olabiliyor bildiğim kadarıyla. Ama eşim yanımda yoktu. Bu olayda sürekli bilmediğini savunuyor ama sonrasında da hastalığım teşhis alınca belki işimize yarar tayini kolay alırız dedi. Hiç üzülmedi bile. Tüm bunları düşününce bana iyi davransa bile. İçime dinmiyor. Bilmiyorum. Ayrılırsam memleketlerimiz uzak çocuğunu her zaman göremiycek. En çok kafamı kurcalayan bu.
boşan diyemem ama sende onun istediklerini yapma diyebilirim sağlık bu böyle söylenilmesi kötü bir durum sorumsuzluk neticesinde yani
Ama hiç sağlık problemi yaşamamanız lazım hastalıkta sağlıkta diyoruz ama evlendikten sonra çok da öyle olmuyor erkekler için ne bilim valla zor
 
Sanırım haklısınız.

Bak şuan çocuk küçük, senin yaşın genç. İleride yaşlanacaksın, 45-50 ye yaklaştığında sağlık sorunların başlar, zamanla ilerler. Bu adam kalkıp sana bir bardak su verecek birisi değil. Hastane ilaç için para gerekir vermez. Hani dersin kocam iyi insan ama karı koca olarak anlaşamıyoruz ama öyle değil. Adam pislik birisi.

Bu boşanma işini erteleme. Kendine bir sene ver. Önce nerede kalabilirsin, evin masrafı nasıl karşılanır gibi temel şeyleri planla, kenara para at, sonra bir avukata git durumu anlat. Sonra al eşyalarını çık.
 
Ayrılırsam memleketlerimiz uzak çocuğunu her zaman göremiycek. En çok kafamı kurcalayan bu.
Amaan siz ne düşünüyorsunuz o düşünsün ya. Çocuğunu düşünen adam,adam gibi davranır. Karısına iyi davranır,evinin düzenini,huzurunu bozmaz. Sizin kadar düşünse böyle yapmazdı.

Sağlığınıza da yazık. Adamın varlığı yokluğundan daha zarar. Olmasa daha huzurlu olursunuz eminim.
 
Ay iğrenç bir pislikle evlisin. Sakın hiçbir hakkını bu iblise kullandırtma. Tayini de aracı da kendin için değerlendir. Bu resmen şey ölse de mal mülk bana kalsın diyen aç gözlülerden. Aman hayat sigortası falan yaptırmayın sakın. Sizi valla yok eder.
 
6 yıllık evliyim. Bir çocuğum var. Eşimle evliliğin ilk zamanlarından beri problemlerimix oluyor. İlk yıllar ben çalışmıyordum. Birkaç kere şiddet durumu oldu. Tokat atma koluma vurma gibi. Tabii ki ilk yaşadığımda mahfoldum. Evlenirken kimse böyle birşey başına gelebileceğini düşünmüyor. Ve hamileydim. Ağlarken nefesimin kesildiğini bilirim elim karnımda ağladığımı. Hamile olarak ayrılmaya cesaret edemedim. Hep çalışıp atanıp ayrılırım dedim. Ve gerçekten çalışıp kpss ile atandım. 3 yıldır çalışıyorum. Eşim maalsef şiddet göstermese bile son zamanlarda bazı durumlar canımı çok sıkıyor ve güvenemiyorum. Ayrılmak fikri hiç çıkmıyor ama cesaret de edemiyorum. Eşim sorumluluk almayan biri. Hazır çorba bile yapmaz. Dışarıdan yemeyi çok sever. Bir iş yapıcam dedi bununla ilgili masraf yaptı ortalama 60 70 bin gibi. Şu an hiçbir hareketlilik yok bir yıldır. Haftasonu öğlene kadar uyur banyo yapar yemek yer günü bitirir. Bir de yakın zamanda bir kronik rahatsızlığa yakalandım. Tip1 diyabet. Bir ay hep hasta gibiydim. Bir gece çok rahatsızlandım. Kustum sürekli. Gece tuvalete kaldırdım çocuğu beynimin içi sanki yer değiştiriyordu aynı anda kusuyordum ve ölüyorum sandım. Eşime acile gidelim dedim. Bağrındı bu saatte gidip kimi bulcaz diye birşey yapmaya mecalim olmadığı için o şekilde yattım sabah gittim. Ve şekerim 300 çıktı. Şeker koması geçirmişim. Ve ben o gün ölebilrdim. Felç geçirebilirdim. Şeker koması bunlara neden olabiliyor bildiğim kadarıyla. Ama eşim yanımda yoktu. Bu olayda sürekli bilmediğini savunuyor ama sonrasında da hastalığım teşhis alınca belki işimize yarar tayini kolay alırız dedi. Hiç üzülmedi bile. Tüm bunları düşününce bana iyi davransa bile. İçime dinmiyor. Bilmiyorum. Ayrılırsam memleketlerimiz uzak çocuğunu her zaman göremiycek. En çok kafamı kurcalayan bu.
Lütfen çocuğunuzu, çocukları bahane etmeyin Allah aşkına ya
Tek başıma yaşayamam, başımda erkek olmadan duramam, bunu bırakıp iyisinimi bulacam vs diyin ama çocuğum babasız kalır yalanını bırakın artık
Annesine merhamet etmediği çocuğa deli divane aşık bir baba masalına beni kimse ikna edemez. Bir insan köyüyse kötüdür, iyi eş değil ama çok iyi bir baba hikayesinede inanmiyorum ben mesela. Adam neyse o ya, hamuru belli işte.
 
Sürekli nereden bileyim o kadar hasta olduğunu diyip duruyor. Tamam anlamafın ben de kendimi anlayacak durumda değildim ama insan bir tedirgin olmaz mı bir ilgilenmez mi
Bilemez tabii, dr değilse nerden bilsin?
Dr., hastaneler bunun için var zaten
Bilmeyende gitsin öğrensin, şifa bulsun.
İyileşecek durumu varsa tak diye gitmesin yada hasar kalmasın diye
Adam sizi hastaneye getirmeye tenezzül etmemiş
bi ambulans bari çağrim ölür kalır neme lazım dememiş. Bildiğin kötü işte, bu adammı babalık yapiyor yani çocuğa? Yarın bigün aynısını çocuğada yapar bu adam, ne bilim bukadar hasta olduğunu der geçer
 
Kendiniz tartıp biçin ona göre karar verin ailenizi çevrenizi en iyi siz bilirsiniz . Bir destek alabilirsiniz çalıştığınızdan maddi güçünüz de yeter . Eksileri artıları yazın bir kenara . KK çoğu konunun altına boşan deniliyorda. Türkiye’de boşandınmı herkes başına koca oluyor . Bu yüzden boşanıp mutlu olamayanda var. Ama bunlarla baş edende ailesi destek olanda . Konu açmışsınız ama biz bilemeyiz durumunuzu.
 
6 yıllık evliyim. Bir çocuğum var. Eşimle evliliğin ilk zamanlarından beri problemlerimix oluyor. İlk yıllar ben çalışmıyordum. Birkaç kere şiddet durumu oldu. Tokat atma koluma vurma gibi. Tabii ki ilk yaşadığımda mahfoldum. Evlenirken kimse böyle birşey başına gelebileceğini düşünmüyor. Ve hamileydim. Ağlarken nefesimin kesildiğini bilirim elim karnımda ağladığımı. Hamile olarak ayrılmaya cesaret edemedim. Hep çalışıp atanıp ayrılırım dedim. Ve gerçekten çalışıp kpss ile atandım. 3 yıldır çalışıyorum. Eşim maalsef şiddet göstermese bile son zamanlarda bazı durumlar canımı çok sıkıyor ve güvenemiyorum. Ayrılmak fikri hiç çıkmıyor ama cesaret de edemiyorum. Eşim sorumluluk almayan biri. Hazır çorba bile yapmaz. Dışarıdan yemeyi çok sever. Bir iş yapıcam dedi bununla ilgili masraf yaptı ortalama 60 70 bin gibi. Şu an hiçbir hareketlilik yok bir yıldır. Haftasonu öğlene kadar uyur banyo yapar yemek yer günü bitirir. Bir de yakın zamanda bir kronik rahatsızlığa yakalandım. Tip1 diyabet. Bir ay hep hasta gibiydim. Bir gece çok rahatsızlandım. Kustum sürekli. Gece tuvalete kaldırdım çocuğu beynimin içi sanki yer değiştiriyordu aynı anda kusuyordum ve ölüyorum sandım. Eşime acile gidelim dedim. Bağrındı bu saatte gidip kimi bulcaz diye birşey yapmaya mecalim olmadığı için o şekilde yattım sabah gittim. Ve şekerim 300 çıktı. Şeker koması geçirmişim. Ve ben o gün ölebilrdim. Felç geçirebilirdim. Şeker koması bunlara neden olabiliyor bildiğim kadarıyla. Ama eşim yanımda yoktu. Bu olayda sürekli bilmediğini savunuyor ama sonrasında da hastalığım teşhis alınca belki işimize yarar tayini kolay alırız dedi. Hiç üzülmedi bile. Tüm bunları düşününce bana iyi davransa bile. İçime dinmiyor. Bilmiyorum. Ayrılırsam memleketlerimiz uzak çocuğunu her zaman göremiycek. En çok kafamı kurcalayan bu.
Merhaba, öncelikle siz önce çocuğunu düşünen, ilk sıraya onu koyan güçlü bir annesiniz. Ve bu kadar güçlü bir kadın bence her şeyin üstesinden gelebilir. Ben babasız büyüdüm ve babamın anneme şiddet uygulamasını izleyerek mi büyümek mi yoksa babasız büyümek mi diye sorsalar yine babasız büyümeyi tercih ederdim. Anneler çocukları için çok kıymetli ve annemize zarar veren babamız da olsa ister istemez travmalar yaşıyoruz. Bir sürü güçlü kadın çocuğunu tek başına aslanlar gibi büyütüyor.
Sizin içinizden ne geçiyorsa, siz nasıl mutluysanız elbette öyle devam edin. Ben sadece size ne kadar güçlü biri olduğunuzu hatırlatmak istedim ❤️
 
X